Ben bir anne adayıyım yaşım 21. Kısmetse iki haftaya doğum yapacağım. Yaşadıklarını çok iyi anlıyorum. Benim babam evden ayrıldı başka biriyle evlendi çocukları oldu annemin normal olmayan psikolojisi daha felaket bir şeye dönüştü. Yaşadıklarını okudukça kendi yaşadıklarıma benzettim. Ne mi oldu?annemi sevmiyorum ergen ya da benzeri degilim belki bunu okuyanlar tepki gostericek hemen anne baba nasil sevilmez diye,ayiplicaklar ikisinide sevmiyorum ozellikle anneme hicbir sevgi duymuyorum.bu bir anda olan bir sey degil tabiki kucuklukten bu yana gelen seylerin sonucu annemin sinir hastasi olusu,sik sik dovmesi bozuk psikolojisini ve yasadigi zorluklarin ofkesini hep kendi cocuklarindan cikarmasi gercekten benim aklim almiyor belki yillar gecti ama hicbirini unutmuyorum bi anne nasil olurda cocugunu kendini kaybetmis bir sekilde dover,basit bir tokat ya da terlik firlatmadan bahsetmiyorum.bildigin tum gucuyle dovmekten.sadece bu da degil kucuklukten beri uzerimde surekli baski kurmasi.surekli yalanlarini yakaladim her konuda annemin,hicbir sozune guvenmiyorum.iki yuzlu insanin teki ne insan olarak ne de anne olarak bende yeri var.simdi eskisi gibi degil cocuklugumdaki gibi dovup o kadar baski kuramiyor ustumde cunku bende artik cocuk degilim.onu sevmedigimi bal gibi biliyor zaman zaman duygu somurusu yapiyor benden nefret ediyorsun kendi kizim beni sevmiyor diye.evet dogru sevmiyorum cunku o sevgiyi oldurdu yerini nefret aldi,yalanlari ikiyuzlulugu senin iyiligini dusunuyorum adi altinda hayatimi zindana cevirisleri baskilari universite 2.sinifa gidiyorum bugune kadar tek bir sevgilim oldu 2 senedir beraberiz anneme asla soylemiyorum,onceden olsa korkumdan soylemezdim yillar once simdi hicbir korkum yok arkadaslarimin annesiyle konusuyoruz sevgilim hakkinda ama annemle oturupta konusmam. cunku 2 gun sonra yuzume vurur adim gibi eminim.aninda babama soyler babamida sevmiyorum ya ona hic girmiyorum onunda sebepleri ayri ve cok uzun.tek istegim yillarin bir an once hizli gecmesi en azindan 4 5 sene gecer mi sizce hizli? kendi ailem olsun istiyorum bunca kavgalarina yillardir birbirlerine ettikleri kufurlere duydugum turlu turlu igrencliklerine ragmen bunu istemem bile mucize gerci,tek korkum onun gibi bir anne olmak .bu yaziyi cok doldugum icin uzun yazdim bu kadar ve belki bu yaziyi okuyacak genc anneler ,anne adaylari vardir kim bilir onlara sunlari soylemek istiyorum.bir cocuk nasil olur da anne babasindan nefret ederi degilde sunu sormalisiniz bir anne baba nasil olurda cocugunu kendisinden nefret ettirir?ilerde birgun cocugunuz sizden nefret etsin istemiyorsaniz asla ama asla siddet uygulamayin. ona karsi hep durust olun hicbir sey icin baski kurmayin.o sizin cocugunuz olabilir ama maliniz degil o sizden ayri bi kisilik bunu unutmayin.yalan soylemesini istemiyorsaniz size yargilamayin onu yargilamak baski kurmak sadece yalana iter kendimden biliyorum.anneme o kadar cok yalan soyledim ve soyluyorum da belki haberi olmadan binlerrce sey yapmisimdir. ama en ufak bir pismanlik duymuyorum.her kadın anne olmaya uygun olmak zorunda degildir. anneyi kutsal yapan şey evladına hayat vermesidir ve buu yüzden minimum bir saygıyı her türlü hak eder ama can verdi diye annenin her yaptığına eyvallah edilecek ve evladın içindeki sonsuza dek sürecek diye bir kaide yoktur.
bu hayatta birçocuğa özellikle psikolojik olarak en büyük zararı verebilecek olan kişilerin çocugun ebeveynleri olduğununu unutmayin
eskiden baskalarının annelerine ozenirdim, hala da ozeniyorum ama herkes sansli dogamiyor ne yazikki iyi bir anne gercek bir anne bi cocugun ozellikle bir kiz cocugunun hayattaki en buyuk sansi ama herkes sansli olamiyor ne yazikki.
zor seyler yasamissin gecmiste yasadigin seyler adina uzuldum gercekten umarim cok saglikli bir oglusun olur ve okulunu da bitirirsin:)icinde buyudugun aile onemli evet ama elinde sonunda herkes kendi ailesini kuruyor ve kendi ailen her seyden daha onemli bence. dedigin gibi bende hep annem gibi cocuklarima sevgisiz kalicam despot bir anne olucam diye korkuyorum. ama bende asla olmayacagim diyorum senin gibi umarim hayatinda mutlu olursun:)Ben bir anne adayıyım yaşım 21. Kısmetse iki haftaya doğum yapacağım. Yaşadıklarını çok iyi anlıyorum. Benim babam evden ayrıldı başka biriyle evlendi çocukları oldu annemin normal olmayan psikolojisi daha felaket bir şeye dönüştü. Yaşadıklarını okudukça kendi yaşadıklarıma benzettim. Ne mi oldu?
Boğaziçi üniversitesinde okuyan ben eşimle tanıştım okulumu bıraktım şu an İzmir'de yaşıyorum hukuk fakültesinde okuyorum ve dokuz aylık hamileyim. Zor mu elbette kolay değil evliliğe Adapte olmak çocuk, sekiz aylık evliyken hamile kaldım. Şu an karnım burnumda sınavlarımı vermeye çalışıyorum ikinci dönem Allah Kerim
Annemle ise, hiç görüşmüyorum. Telefonumda engelli whatsappta da öyle. Sadece hakaret ediyor Canımı sıkıyor küçük kardeşime de aynı şeyi yaptı zaten babamdaydı velayeti dayaktan dolayı babam aldı göstermiyor şu an ona cici annesi babam ve iki kardeşiyle yaşıyor şu an 10 yaşındaki kardeşim.
Eşimle de Arayı bozdu annem, iyi olmak için çok çabaladı ama ne mümkün kendi ailesini bile kışkırttı sürekli
Hiçbir şey olmasa hak etmediğim halde ne hayalimdeki gibi bir düğünüm ne de kınam oldu bence bu bile benim onu silmem için yeter.
Şimdi bir oğlum olacak ve nasılım biliyor Musun içim titriyor.her şeyini özenle yıkadım rahatsız olur da söyleyemez diye kıyafetlerinden tek tek etiketlerini kestim kendime harcamaya kıyamayacağım paraları valla oğluma en kaliteli şampuanları oyuncakları aldım..
Psikolojide bir deney vardı. Anne yanında büyüyen bir maymun ile robot tarafından sadece beslenen yalnız bırakılan bir maymunun anne olduklarında karşılaştırması. Anne yanında büyüyen şefkati biliyordu o duyguyu. robot tarafından büyüyen ise emzirip bırakıyordu. Hep o ikinci maymun gibi olmaktan korktum. Asla olmayacağım
cocuklugundan bu yana yasadigi sorunlar sorunlu ailesi ,babasinin cok lanet bir adam olusu bir suru sebebi var aslinda.ama hicbirinin sorumlusu kendi cocuklari degildi.yillarca hep gecmiste yasadigi seyleri bahane ederek yaptiklarina bir kilif aradi.simdi artik eskisi gibi degil oyle duruldu gibi bir sey.iki kizininda kendinden ne denli uzak oldugunun farkina varinca kendini duzeltmeye calisti.ama is isten gecti tabi.ne kadar duzelmeye calisirsa calissin bu onun kisiligi bence.Annenin psikolojisini bozan sey neydi acaba neden böyle oldu ben bunu merak ettim.. Kendi annem de dahil anneler çok kutsaldır benim gözümde bunu evlenince ne kadar inanmasan da daha iyi anlayacaksın.. Tabii ki hiçbir sey siddeti haklı gösteremez hele de bir annenin evladına.. Ama bu anneyi tüketen neydi ben anne değilim ama annelik benim için çok kutsal kötü bir anneyi kabullenemiyor mantığım..
konu basligi nefret ediyorum ama nefret etmiyorum her zaman ona sevgi beslememek desek daha dogru benim icin herhangi bir insandan farksiz.anneligin kutsalligi cocuk dogurmak degil onu kosulsuz sevmektir bence.oz annesi olmayipta evlat edinen bir cok anne var.onu oz evladi olanlardan daha cok seven emek veren.kutsalligi dogurmakla sinirlandirirsak bu insanlara buyuk haksizlik edilmis olur.benim gozumde bir cok anneden daha kutsallar.bu arada babamdan cocukken yedigim bir kac tokat disinda bir sey hatirlamiyorum onlarida saymiyorum zaten.annemden daha cok sevgi gosterdi bize hep.ama ickiyi cok sever yillarca icip eve gelip durduk yere kavgalar cikardi.tabak kirmalar kapi yikmalar.sehba firlatmalar hic yoktan sebeplerle yapti bunlari ve daha bir suru sey sanki cok medeniymis gibi gozukur ama aslinda hic degil kimsenin fikrine saygi duydugunu gormedim.medeni olmayi icki icmek ve inancsiz olmak sanan biri.kucukken farkin varamasan da buyudukce her seyi daha iyi anliyorsunNefret etme diyenler olmuş. Şunu sormak istiyorum;günlerdir duyduğumuz üvey anne şiddetine tepki göstermeyen kalmadı değilmi? Küçücuk çocuğa dayak...konu sahibi diyor ki annem beni öyle boyle değil yıllarca olduresiye döverdi. Belki babası da bilemiyorum. Küçücük çocukken hep şiddet görmüş. Şimdi bu sırf öz annesi diyemi tepki görmüyor.annenin psikolojisini bozan neydi,neden tükendi, annelik kutsaldir,gibi sözler öz anne olduğu icin mi?yani böyle bir hakkı var diyorsunuz ozaman. Bu kişi üvey anne olunca tepki veriyorsunuz. Öz annesi olduğu için nefret etme diyorsunuz.benim için hiçbir farkı yok.çocuklarını döven insanlardan bende nefret ediyorum. Konu Sahibi sana katılıyorum.
oyle bir sey yapmam onceligim bi isimin olmasi ve kendi ayaklarimin ustunde durabilmek evliligi bir kacis olarak gormuyorum zaten bunu dusunmek icinde cok erken tesekkur ederim..Cok haklisin ama sakın ha yagmurdan kacayim derken doluya tutulma yanlis bir insanla hayatini birlestirme sana abla tavsiyesi... her sey gönlünce olsun
annemi sevmiyorum ergen ya da benzeri degilim belki bunu okuyanlar tepki gostericek hemen anne baba nasil sevilmez diye,ayiplicaklar ikisinide sevmiyorum ozellikle anneme hicbir sevgi duymuyorum.bu bir anda olan bir sey degil tabiki kucuklukten bu yana gelen seylerin sonucu annemin sinir hastasi olusu,sik sik dovmesi bozuk psikolojisini ve yasadigi zorluklarin ofkesini hep kendi cocuklarindan cikarmasi gercekten benim aklim almiyor belki yillar gecti ama hicbirini unutmuyorum bi anne nasil olurda cocugunu kendini kaybetmis bir sekilde dover,basit bir tokat ya da terlik firlatmadan bahsetmiyorum.bildigin tum gucuyle dovmekten.sadece bu da degil kucuklukten beri uzerimde surekli baski kurmasi.surekli yalanlarini yakaladim her konuda annemin,hicbir sozune guvenmiyorum.iki yuzlu insanin teki ne insan olarak ne de anne olarak bende yeri var.simdi eskisi gibi degil cocuklugumdaki gibi dovup o kadar baski kuramiyor ustumde cunku bende artik cocuk degilim.onu sevmedigimi bal gibi biliyor zaman zaman duygu somurusu yapiyor benden nefret ediyorsun kendi kizim beni sevmiyor diye.evet dogru sevmiyorum cunku o sevgiyi oldurdu yerini nefret aldi,yalanlari ikiyuzlulugu senin iyiligini dusunuyorum adi altinda hayatimi zindana cevirisleri baskilari universite 2.sinifa gidiyorum bugune kadar tek bir sevgilim oldu 2 senedir beraberiz anneme asla soylemiyorum,onceden olsa korkumdan soylemezdim yillar once simdi hicbir korkum yok arkadaslarimin annesiyle konusuyoruz sevgilim hakkinda ama annemle oturupta konusmam. cunku 2 gun sonra yuzume vurur adim gibi eminim.aninda babama soyler babamida sevmiyorum ya ona hic girmiyorum onunda sebepleri ayri ve cok uzun.tek istegim yillarin bir an once hizli gecmesi en azindan 4 5 sene gecer mi sizce hizli? kendi ailem olsun istiyorum bunca kavgalarina yillardir birbirlerine ettikleri kufurlere duydugum turlu turlu igrencliklerine ragmen bunu istemem bile mucize gerci,tek korkum onun gibi bir anne olmak .bu yaziyi cok doldugum icin uzun yazdim bu kadar ve belki bu yaziyi okuyacak genc anneler ,anne adaylari vardir kim bilir onlara sunlari soylemek istiyorum.bir cocuk nasil olur da anne babasindan nefret ederi degilde sunu sormalisiniz bir anne baba nasil olurda cocugunu kendisinden nefret ettirir?ilerde birgun cocugunuz sizden nefret etsin istemiyorsaniz asla ama asla siddet uygulamayin. ona karsi hep durust olun hicbir sey icin baski kurmayin.o sizin cocugunuz olabilir ama maliniz degil o sizden ayri bi kisilik bunu unutmayin.yalan soylemesini istemiyorsaniz size yargilamayin onu yargilamak baski kurmak sadece yalana iter kendimden biliyorum.anneme o kadar cok yalan soyledim ve soyluyorum da belki haberi olmadan binlerrce sey yapmisimdir. ama en ufak bir pismanlik duymuyorum.her kadın anne olmaya uygun olmak zorunda degildir. anneyi kutsal yapan şey evladına hayat vermesidir ve buu yüzden minimum bir saygıyı her türlü hak eder ama can verdi diye annenin her yaptığına eyvallah edilecek ve evladın içindeki sonsuza dek sürecek diye bir kaide yoktur.
bu hayatta birçocuğa özellikle psikolojik olarak en büyük zararı verebilecek olan kişilerin çocugun ebeveynleri olduğununu unutmayin
eskiden baskalarının annelerine ozenirdim, hala da ozeniyorum ama herkes sansli dogamiyor ne yazikki iyi bir anne gercek bir anne bi cocugun ozellikle bir kiz cocugunun hayattaki en buyuk sansi ama herkes sansli olamiyor ne yazikki.
Ben bu nefretten dolayi terapi goruyorum.hem dayakci hemde ayrimciydi benimki.sanki beni sokakta bulmus digerini ise dogurmus gibi ayrimci kendisine ve vicdan ayagina attigi yalanlarina tahammul edemedigim icin terapi goruyorum ne yazikki.siz de umarim daha iyi durumdasinizdirannemi sevmiyorum ergen ya da benzeri degilim belki bunu okuyanlar tepki gostericek hemen anne baba nasil sevilmez diye,ayiplicaklar ikisinide sevmiyorum ozellikle anneme hicbir sevgi duymuyorum.bu bir anda olan bir sey degil tabiki kucuklukten bu yana gelen seylerin sonucu annemin sinir hastasi olusu,sik sik dovmesi bozuk psikolojisini ve yasadigi zorluklarin ofkesini hep kendi cocuklarindan cikarmasi gercekten benim aklim almiyor belki yillar gecti ama hicbirini unutmuyorum bi anne nasil olurda cocugunu kendini kaybetmis bir sekilde dover,basit bir tokat ya da terlik firlatmadan bahsetmiyorum.bildigin tum gucuyle dovmekten.sadece bu da degil kucuklukten beri uzerimde surekli baski kurmasi.surekli yalanlarini yakaladim her konuda annemin,hicbir sozune guvenmiyorum.iki yuzlu insanin teki ne insan olarak ne de anne olarak bende yeri var.simdi eskisi gibi degil cocuklugumdaki gibi dovup o kadar baski kuramiyor ustumde cunku bende artik cocuk degilim.onu sevmedigimi bal gibi biliyor zaman zaman duygu somurusu yapiyor benden nefret ediyorsun kendi kizim beni sevmiyor diye.evet dogru sevmiyorum cunku o sevgiyi oldurdu yerini nefret aldi,yalanlari ikiyuzlulugu senin iyiligini dusunuyorum adi altinda hayatimi zindana cevirisleri baskilari universite 2.sinifa gidiyorum bugune kadar tek bir sevgilim oldu 2 senedir beraberiz anneme asla soylemiyorum,onceden olsa korkumdan soylemezdim yillar once simdi hicbir korkum yok arkadaslarimin annesiyle konusuyoruz sevgilim hakkinda ama annemle oturupta konusmam. cunku 2 gun sonra yuzume vurur adim gibi eminim.aninda babama soyler babamida sevmiyorum ya ona hic girmiyorum onunda sebepleri ayri ve cok uzun.tek istegim yillarin bir an once hizli gecmesi en azindan 4 5 sene gecer mi sizce hizli? kendi ailem olsun istiyorum bunca kavgalarina yillardir birbirlerine ettikleri kufurlere duydugum turlu turlu igrencliklerine ragmen bunu istemem bile mucize gerci,tek korkum onun gibi bir anne olmak .bu yaziyi cok doldugum icin uzun yazdim bu kadar ve belki bu yaziyi okuyacak genc anneler ,anne adaylari vardir kim bilir onlara sunlari soylemek istiyorum.bir cocuk nasil olur da anne babasindan nefret ederi degilde sunu sormalisiniz bir anne baba nasil olurda cocugunu kendisinden nefret ettirir?ilerde birgun cocugunuz sizden nefret etsin istemiyorsaniz asla ama asla siddet uygulamayin. ona karsi hep durust olun hicbir sey icin baski kurmayin.o sizin cocugunuz olabilir ama maliniz degil o sizden ayri bi kisilik bunu unutmayin.yalan soylemesini istemiyorsaniz size yargilamayin onu yargilamak baski kurmak sadece yalana iter kendimden biliyorum.anneme o kadar cok yalan soyledim ve soyluyorum da belki haberi olmadan binlerrce sey yapmisimdir. ama en ufak bir pismanlik duymuyorum.her kadın anne olmaya uygun olmak zorunda degildir. anneyi kutsal yapan şey evladına hayat vermesidir ve buu yüzden minimum bir saygıyı her türlü hak eder ama can verdi diye annenin her yaptığına eyvallah edilecek ve evladın içindeki sonsuza dek sürecek diye bir kaide yoktur.
bu hayatta birçocuğa özellikle psikolojik olarak en büyük zararı verebilecek olan kişilerin çocugun ebeveynleri olduğununu unutmayin
eskiden baskalarının annelerine ozenirdim, hala da ozeniyorum ama herkes sansli dogamiyor ne yazikki iyi bir anne gercek bir anne bi cocugun ozellikle bir kiz cocugunun hayattaki en buyuk sansi ama herkes sansli olamiyor ne yazikki.
Seni çok iyi anlıyorum, ben de bunları söylediğimde hep yargılandım. Şimdi ben de anneyim ve hamileyken psikolojik destek aldım annem gibi olurum korkusundan ve arkadaşların yazdığı gibi psikoloğum da korkumun yersiz olduğunu çünkü neyi yapmamam gerektiğini bildiğimi söyledi ama hala korkuyorum çünkü kınadığın başına gelmeden ölmezsin derler. Ben de hep karşıyım anne baba diye sorgusuz sualsiz haklı bulunmasına. Bence bunlar sevgisizlikten, hiç kimse evlat sevgisi koşulsuzdur demesin asıl evlatlar annelerini koşulsuz sever, bağlanır. Annemle tartışalım haksız da olsam ben dayanamam ararım ama o hayatta aramaz. İnadı, gururu bile evladından değerli ama benim için hiçbirşey annemden değerli değil. Anne baba kıymetliyse evlat da kıymetli. Biz istediğimiz için dünyaya getiriyoruz onları sevmek, bakmak zorundayız.annemi sevmiyorum ergen ya da benzeri degilim belki bunu okuyanlar tepki gostericek hemen anne baba nasil sevilmez diye,ayiplicaklar ikisinide sevmiyorum ozellikle anneme hicbir sevgi duymuyorum.bu bir anda olan bir sey degil tabiki kucuklukten bu yana gelen seylerin sonucu annemin sinir hastasi olusu,sik sik dovmesi bozuk psikolojisini ve yasadigi zorluklarin ofkesini hep kendi cocuklarindan cikarmasi gercekten benim aklim almiyor belki yillar gecti ama hicbirini unutmuyorum bi anne nasil olurda cocugunu kendini kaybetmis bir sekilde dover,basit bir tokat ya da terlik firlatmadan bahsetmiyorum.bildigin tum gucuyle dovmekten.sadece bu da degil kucuklukten beri uzerimde surekli baski kurmasi.surekli yalanlarini yakaladim her konuda annemin,hicbir sozune guvenmiyorum.iki yuzlu insanin teki ne insan olarak ne de anne olarak bende yeri var.simdi eskisi gibi degil cocuklugumdaki gibi dovup o kadar baski kuramiyor ustumde cunku bende artik cocuk degilim.onu sevmedigimi bal gibi biliyor zaman zaman duygu somurusu yapiyor benden nefret ediyorsun kendi kizim beni sevmiyor diye.evet dogru sevmiyorum cunku o sevgiyi oldurdu yerini nefret aldi,yalanlari ikiyuzlulugu senin iyiligini dusunuyorum adi altinda hayatimi zindana cevirisleri baskilari universite 2.sinifa gidiyorum bugune kadar tek bir sevgilim oldu 2 senedir beraberiz anneme asla soylemiyorum,onceden olsa korkumdan soylemezdim yillar once simdi hicbir korkum yok arkadaslarimin annesiyle konusuyoruz sevgilim hakkinda ama annemle oturupta konusmam. cunku 2 gun sonra yuzume vurur adim gibi eminim.aninda babama soyler babamida sevmiyorum ya ona hic girmiyorum onunda sebepleri ayri ve cok uzun.tek istegim yillarin bir an once hizli gecmesi en azindan 4 5 sene gecer mi sizce hizli? kendi ailem olsun istiyorum bunca kavgalarina yillardir birbirlerine ettikleri kufurlere duydugum turlu turlu igrencliklerine ragmen bunu istemem bile mucize gerci,tek korkum onun gibi bir anne olmak .bu yaziyi cok doldugum icin uzun yazdim bu kadar ve belki bu yaziyi okuyacak genc anneler ,anne adaylari vardir kim bilir onlara sunlari soylemek istiyorum.bir cocuk nasil olur da anne babasindan nefret ederi degilde sunu sormalisiniz bir anne baba nasil olurda cocugunu kendisinden nefret ettirir?ilerde birgun cocugunuz sizden nefret etsin istemiyorsaniz asla ama asla siddet uygulamayin. ona karsi hep durust olun hicbir sey icin baski kurmayin.o sizin cocugunuz olabilir ama maliniz degil o sizden ayri bi kisilik bunu unutmayin.yalan soylemesini istemiyorsaniz size yargilamayin onu yargilamak baski kurmak sadece yalana iter kendimden biliyorum.anneme o kadar cok yalan soyledim ve soyluyorum da belki haberi olmadan binlerrce sey yapmisimdir. ama en ufak bir pismanlik duymuyorum.her kadın anne olmaya uygun olmak zorunda degildir. anneyi kutsal yapan şey evladına hayat vermesidir ve buu yüzden minimum bir saygıyı her türlü hak eder ama can verdi diye annenin her yaptığına eyvallah edilecek ve evladın içindeki sonsuza dek sürecek diye bir kaide yoktur.
bu hayatta birçocuğa özellikle psikolojik olarak en büyük zararı verebilecek olan kişilerin çocugun ebeveynleri olduğununu unutmayin
eskiden baskalarının annelerine ozenirdim, hala da ozeniyorum ama herkes sansli dogamiyor ne yazikki iyi bir anne gercek bir anne bi cocugun ozellikle bir kiz cocugunun hayattaki en buyuk sansi ama herkes sansli olamiyor ne yazikki.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?