Erkek İnfertilitesi Anneme anlatsammi anlatmasammi

arkadaslar, dün yine bir baskasinin çocugunu gördük annem basladi yine duygusal konusmalarina.. 'senin'de olsa'.. 'ben de anneanne olmak istiyorum' 'siz neden yapmiyorsunuz' ' yapin ben bakarim' demeye. 'Anne çok istiyoruz ama olmuyor esim kisir'mi diyeyim'?? ne diyeyim?!!

Aslinda anlamasi gerekirdi ama anlamiyor iste.. üzdü beni yine. ben de pek anlatmak istemiyorum, hepimiz kadiniz, paylasma ve anlatma geregi hissediyoruz özellikle de annemize ama olmuyor iste yapamiyorum, dar zamaninda bir baskasina anlatabilir, duyulsun istemiyorum. Daha önce bir problem yasamistik esimle, keyifsizdim ve anlatmistim anneme, evimize geldiginde sen neden benim kizima böyle davraniyorsun diye kizdi.. o günden beri pek birsey anlatmiyorum anneme.

esim bu konuyu anneme anlattigimi bilse çok üzülür, hatta kizar bana, kendini zaten kusurlu hissediyor, yetersiz hissediyor, hem zaten sorunumuzu ortaya çiktiginda beri nese'si yok, uzgun ve pek konulara girmek istemiyor.. Anneme de kiyamiyorum daha fazla üzülsün istemiyorum..

Siz neler naptiniz? Birilerine anlattinizmi?

adigegupse .!.:

canım çok üzüldüm durumuna. eşin açısından bu durumun herhangi bir tedavisi yok um acaba ?

annene anlatma meselesine de gelince şöyle düşünelim. rolleri değiştir ve bu durumu senin yasadıgını düşün. eşin annesine gidipte senin kısır olduğunu anlatsa ve yarın bir gün böyle birşeyi sen öğrensen ne hisserdin bence bunu bir düşün? ben bu konuda anlatmaman traftarıyım. ama tabi karar yine sana kalmış.
umarım eşnle de bu durumu halledbilmenizin bir tedavisi vardır. her kadın anne, her adamda baba olmak iser. umarım bir çözüm yolu vardır canım..

Genişletmek için tıkla...

canim bekleme sürecindeyiz suan birkaç ay sonra tese ameliyati olacak esim, mikro enjeksiyon yöntemini önerdi hekimimiz, umarim canli hücreler bulunur..

ben de bu yuzden anlatmak istemiyorum anneme, kendimi esimin durumuna koyuyorumda çok zor bu durumu zaten kabullenmesi bir yilimizi aldi. kayin validem de soruyor sürekli, ona hiç bir sorun olmadigini, ek vitamin almamiz gerektigini ve deneyip, beklememiz gerektigini soyledi doktor dedim.. keske ek vitamin almasi gerekiyor demeseyim :) telaseye kapildi, evham yapiyor simdi her gittimizde dolduruyor bali, bademi, cevizi , pekmezi sagolsun , nasihatlar cabasi ve her hafta tel açip soruyor nasil sagliginiz yerinde mi iyi beslenin iyi bakin kendinize vs eksik olmasin canim kaynanam:) Hem annem hem kayin validem, beklemeyin gidin tüp bebek merkezine diyorlar, e zaten gidiyoruz 'da onu bilmiyorlar cunku insanlik hali soracaklar neden olmadigini..

Allahim bu durumda olan herkese sabir versin, bekleme süreci çok zor geçmek bilmiyor

Ymel .!.:

canim bekleme sürecindeyiz suan birkaç ay sonra tese ameliyati olacak esim, mikro enjeksiyon yöntemini önerdi hekimimiz, umarim canli hücreler bulunur..

ben de bu yuzden anlatmak istemiyorum anneme, kendimi esimin durumuna koyuyorumda çok zor bu durumu zaten kabullenmesi bir yilimizi aldi. kayin validem de soruyor sürekli, ona hiç bir sorun olmadigini, ek vitamin almamiz gerektigini ve deneyip, beklememiz gerektigini soyledi doktor dedim.. keske ek vitamin almasi gerekiyor demeseyim :) telaseye kapildi, evham yapiyor simdi her gittimizde dolduruyor bali, bademi, cevizi , pekmezi sagolsun , nasihatlar cabasi ve her hafta tel açip soruyor nasil sagliginiz yerinde mi iyi beslenin iyi bakin kendinize vs eksik olmasin canim kaynanam:) Hem annem hem kayin validem, beklemeyin gidin tüp bebek merkezine diyorlar, e zaten gidiyoruz 'da onu bilmiyorlar cunku insanlik hali soracaklar neden olmadigini..

Allahim bu durumda olan herkese sabir versin, bekleme süreci çok zor geçmek bilmiyor

Genişletmek için tıkla...

Rabbim hakkınızda hayırlısını versin canım. umarım en kısa sürede sonuca ulaşırsınız :26:

biz ilk spermiogram sonucu geldiğinde kayın valideme, 3. de falan da anneme söyledik. (kayın validem sanki benden yana bir sorun var da çocuğumuz olmuyormuş gibi laf çarpıp durduğundan ilk ona söylemiştim)
açıkçası kendi annem çok medeni bir tavır gösterdi. eşimle bir birimize ne kadar aşık olduğumuzu ve mutlu bir evliliğimiz olduğunu gözüyle gördüğünden," olsun tüp denersiniz, öyle de olmazsa sorun değil, önemli olan sizin mutluluğunuz" dedi. ama tabi bu kadar kolay kabullenebilmesinde benim de etkim çoktu. benim için hakikaten eşimle mutluluğum önemliydi. bugüne kadar çocuksuz da mutlu olmuştuk, elbette sonuna kadar şansımızı zorlayıp çocuk yapmayı denerdik, ama çocuğum olmasaydı da eriyip, bitmez, ölmezdim. çocuk bize mutsuzken mutluluk sağlayacak bir şey değil, olan mutluluğumuzu perçinleyecek bir şeydi. benim tavrım böyle soğuk kanlı olunca annem de haliyle daha az yerindi. eşimin yüzüne bir günden bir güne negatif bir şey söylemedi.
şu an tüp bebekle 4 aylık hamileyim. doktorum ilk denemede hamile kalmamda bile bu soğuk kanlı tavrımın etkili olduğunu söylüyor. tedavim süresince "olursa olur, olmazsa allahın takdiridir" dedim durdum. aşırı heyecana, ümide kapılmadım, hayal kurmaktan bile kaçındım. kendi gerçeklerimizi hep kabullendim. bu sayede eşim, kendi ailem ve eşimin ailesi de ruhen minimum yıprandılar. size de tavsiye ederim.

bu durumu öğrendığımızde bı kaç ay öylece neler yapabılırız dıye düşünerek gecırdık..kımseye söylemek de ıstemedık,özellıkle ben.. eşim annesıne ve kızkardeşlerıne söyledı bı akşam, dan dıye..annemin üzülmesını ıstemedığım ıcın cok ayrıntılı anlatmadım ve yanında hep güçlü durmaya çalışıyorum..ablam..o benım en ıyı sırdaşım,onunla paylaşıyorum bı cok şeyımı..ben aile mahremını dışardakılerın bılmemesınden yanayım,zaten bıraz mesafelı duruyorum bu konularda ve genelde de bana bışey sormuyorlar..kaynım ve eltım bızden sonra evlendıler ve bı çocukları var,,eltım de bılmez durumu..en yakın arkadaşarım da..kımın ne duşuneceğı çok umrumda değil..çünkü bazı ınsanlar diğerlerının acılarıyla beslenıyor..ben yalnızca Rabbımın merhametıne sığınıyorum,inş.kalplerımızdekını kucağımıza almayı nasıp eder sağlıkla..

canim ben anne duasi almanin cok onemli olduguna inaniyorum bence sen annele guzelce konus aranizda kalmasinin oneminide anlat o sana dua etse bile bence sana yeteer

Ymel .!.:

arkadaslar, dün yine bir baskasinin çocugunu gördük annem basladi yine duygusal konusmalarina.. 'senin'de olsa'.. 'ben de anneanne olmak istiyorum' 'siz neden yapmiyorsunuz' ' yapin ben bakarim' demeye. 'Anne çok istiyoruz ama olmuyor esim kisir'mi diyeyim'?? ne diyeyim?!!

Aslinda anlamasi gerekirdi ama anlamiyor iste.. üzdü beni yine. ben de pek anlatmak istemiyorum, hepimiz kadiniz, paylasma ve anlatma geregi hissediyoruz özellikle de annemize ama olmuyor iste yapamiyorum, dar zamaninda bir baskasina anlatabilir, duyulsun istemiyorum. Daha önce bir problem yasamistik esimle, keyifsizdim ve anlatmistim anneme, evimize geldiginde sen neden benim kizima böyle davraniyorsun diye kizdi.. o günden beri pek birsey anlatmiyorum anneme.

esim bu konuyu anneme anlattigimi bilse çok üzülür, hatta kizar bana, kendini zaten kusurlu hissediyor, yetersiz hissediyor, hem zaten sorunumuzu ortaya çiktiginda beri nese'si yok, uzgun ve pek konulara girmek istemiyor.. Anneme de kiyamiyorum daha fazla üzülsün istemiyorum..

Siz neler naptiniz? Birilerine anlattinizmi?

Genişletmek için tıkla...

canım gercekden güzel başlık açmışsın...
benimde kayınvalideler bilmiolar hatta her defasında bana soruyolar doktora gittinmiii gitt orda iyi doktorlar yoksa büyük şehire gidin vss..bende herdefasında diorumki doktor hiç bişeyin yok diyorr..bir defa üstü kapalı söylemeye çalışmıştım ama sanırım pek üzerinde durmadıı:))ama şuda çok önemli ben çok bahsediyorum onlaraa çocukdann yoksa onlarhep beni yatıştırıyolar olur inşallahh bir sorun yok bak diolarr bilmiyolarki biz nelerler boğuşuyoruz:))tabii bilseler nasıl davranırlar çokda merak ediyorum doğrusu

benim aileme gelince bana hep kızıolar sabırlı ol eşinin kıymetini bil sakın üzmee çocuk olur olan size olur.annem hep zamanı vakti gelince olurr derr..çokda cevre baskımız yok iki ailedende uzakdayız bizz çok müdahale edenimiz karışınamız yok aslında..

ama gel görki problem benimmmmmm kendime engel olamamakla birlikde çok kızıyorumm ..taktımm bu mevzuyaa odaklandım kaldım başka hiç birşeye motive olamıyorum sadece bu konuya takıldımmm.. hayatımınnn orta noktasına koydumm ne duyuyorum ne görüyorumm yaaa yok böyle bir şeyyy

antikdeniz .!.:

canım gercekden güzel başlık açmışsın...
benimde kayınvalideler bilmiolar hatta her defasında bana soruyolar doktora gittinmiii gitt orda iyi doktorlar yoksa büyük şehire gidin vss..bende herdefasında diorumki doktor hiç bişeyin yok diyorr..bir defa üstü kapalı söylemeye çalışmıştım ama sanırım pek üzerinde durmadıı:))ama şuda çok önemli ben çok bahsediyorum onlaraa çocukdann yoksa onlarhep beni yatıştırıyolar olur inşallahh bir sorun yok bak diolarr bilmiyolarki biz nelerler boğuşuyoruz:))tabii bilseler nasıl davranırlar çokda merak ediyorum doğrusu

benim aileme gelince bana hep kızıolar sabırlı ol eşinin kıymetini bil sakın üzmee çocuk olur olan size olur.annem hep zamanı vakti gelince olurr derr..çokda cevre baskımız yok iki ailedende uzakdayız bizz çok müdahale edenimiz karışınamız yok aslında..

ama gel görki problem benimmmmmm kendime engel olamamakla birlikde çok kızıyorumm ..taktımm bu mevzuyaa odaklandım kaldım başka hiç birşeye motive olamıyorum sadece bu konuya takıldımmm.. hayatımınnn orta noktasına koydumm ne duyuyorum ne görüyorumm yaaa yok böyle bir şeyyy

Genişletmek için tıkla...

Arkadaşlar yorumlarınız için teşekkür ediyorum, sanırım ailenin büyük kızı olduğumdan dolayı hep soğuk kanlı olmak zorunda kaldım, yeni doğmuş bebek, ufak çocuk gördüğümde yada hamile haberleri aldığımda hep soğuk kanlı davrandım ve ilgilenmiyormuşum gibi yaptım, böyle davrandığım sürece de gerçekten istemediğimizi düşünüyor annem dokunsa ağlicam da. ah annem bir bilsen. bu konularda eğitimliyim artık, dışardan soranlara yok düşünmüyoruz ya da evin tadilatı bitsin yapıcaz diyorum.

Allah razı olsun. Annem zaten duasını eksik etmiyor. bana bir evlat, bekar kız kardeşime de hayırlı eş :))

ecrın2012 .!.:

bu durumu öğrendığımızde bı kaç ay öylece neler yapabılırız dıye düşünerek gecırdık..kımseye söylemek de ıstemedık,özellıkle ben.. Eşim annesıne ve kızkardeşlerıne söyledı bı akşam, dan dıye..annemin üzülmesını ıstemedığım ıcın cok ayrıntılı anlatmadım ve yanında hep güçlü durmaya çalışıyorum..ablam..o benım en ıyı sırdaşım,onunla paylaşıyorum bı cok şeyımı..ben aile mahremını dışardakılerın bılmemesınden yanayım,zaten bıraz mesafelı duruyorum bu konularda ve genelde de bana bışey sormuyorlar..kaynım ve eltım bızden sonra evlendıler ve bı çocukları var,,eltım de bılmez durumu..en yakın arkadaşarım da..kımın ne duşuneceğı çok umrumda değil..çünkü bazı ınsanlar diğerlerının acılarıyla beslenıyor..ben yalnızca rabbımın merhametıne sığınıyorum,inş.kalplerımızdekını kucağımıza almayı nasıp eder sağlıkla..

Genişletmek için tıkla...

çok haklısın canım sana yürekten katılıyorum en doğrusu nu yapmışsın bende kardeşimle paylaşıyorum inan daha iyi ....

zumranurum .!.:

çok haklısın canım sana yürekten katılıyorum en doğrusu nu yapmışsın bende kardeşimle paylaşıyorum inan daha iyi ....

Genişletmek için tıkla...

evet yastığa kafanı koyduğunda,ayy ben bunu söyledım ama acaba o da başkalarına anlatır mı ki demezsın..çünkü bu çok çok özel bır durum..

Ymel .!.:

arkadaslar, dün yine bir baskasinin çocugunu gördük annem basladi yine duygusal konusmalarina.. 'senin'de olsa'.. 'ben de anneanne olmak istiyorum' 'siz neden yapmiyorsunuz' ' yapin ben bakarim' demeye. 'Anne çok istiyoruz ama olmuyor esim kisir'mi diyeyim'?? ne diyeyim?!!

Aslinda anlamasi gerekirdi ama anlamiyor iste.. üzdü beni yine. ben de pek anlatmak istemiyorum, hepimiz kadiniz, paylasma ve anlatma geregi hissediyoruz özellikle de annemize ama olmuyor iste yapamiyorum, dar zamaninda bir baskasina anlatabilir, duyulsun istemiyorum. Daha önce bir problem yasamistik esimle, keyifsizdim ve anlatmistim anneme, evimize geldiginde sen neden benim kizima böyle davraniyorsun diye kizdi.. o günden beri pek birsey anlatmiyorum anneme.

esim bu konuyu anneme anlattigimi bilse çok üzülür, hatta kizar bana, kendini zaten kusurlu hissediyor, yetersiz hissediyor, hem zaten sorunumuzu ortaya çiktiginda beri nese'si yok, uzgun ve pek konulara girmek istemiyor.. Anneme de kiyamiyorum daha fazla üzülsün istemiyorum..

Siz neler naptiniz? Birilerine anlattinizmi?

Genişletmek için tıkla...

cnm konuyu tesadüfen gördüm ve üzüntünü anlayabiliyorum. bende de pco var 2 asılama sonrasında gebe kalamadım. daha sonra bir ilac duydum ve getirttim romanyadan branca ursului diye. kullandım ve 2. ay gebe kaldım ancak bebegimi kaybettim kan pıhtılasmam varmıs. neyse bu ilac erkek infertilitesine de cok iyi geliyor. o şekilde kocasına iciren ve hamile kalan hatta doguran arkadasım var. istersen bir dene derim eşin için. en az 3 ay kullanmak gerekiyor. ama düzenli kullanımla cok iyi sonuclar alanlar var.

Ymel .!.:

arkadaslar, dün yine bir baskasinin çocugunu gördük annem basladi yine duygusal konusmalarina.. 'senin'de olsa'.. 'ben de anneanne olmak istiyorum' 'siz neden yapmiyorsunuz' ' yapin ben bakarim' demeye. 'Anne çok istiyoruz ama olmuyor esim kisir'mi diyeyim'?? ne diyeyim?!!

Aslinda anlamasi gerekirdi ama anlamiyor iste.. üzdü beni yine. ben de pek anlatmak istemiyorum, hepimiz kadiniz, paylasma ve anlatma geregi hissediyoruz özellikle de annemize ama olmuyor iste yapamiyorum, dar zamaninda bir baskasina anlatabilir, duyulsun istemiyorum. Daha önce bir problem yasamistik esimle, keyifsizdim ve anlatmistim anneme, evimize geldiginde sen neden benim kizima böyle davraniyorsun diye kizdi.. o günden beri pek birsey anlatmiyorum anneme.

esim bu konuyu anneme anlattigimi bilse çok üzülür, hatta kizar bana, kendini zaten kusurlu hissediyor, yetersiz hissediyor, hem zaten sorunumuzu ortaya çiktiginda beri nese'si yok, uzgun ve pek konulara girmek istemiyor.. Anneme de kiyamiyorum daha fazla üzülsün istemiyorum..

Siz neler naptiniz? Birilerine anlattinizmi?

Genişletmek için tıkla...

cnm. benim senin çok iyi anlıyorum, bende 4,5 senelik evliyim ve 35 yaşındayım. eşim varikosel vardı, 2,5 sene önce ameliyat oldu. Bende hiçbir sorun çıkmadı ama yaşımdan dolayı kimse söylemesede sorunun bende olduğunu düşündüler hep özellikle de kayınvalidem.

aman neyse kim ne düşünürse düşünsün. eşime varikosel teşhisi konulduğunda eşim sanki dünyanın sonu gelmiş gibi, o kadar üzülmüş, o kadar yıkılmıştıki hala daha unutamam
neyse ameliyatın üstünden 2,5 sene geçtide ancak tekrar dr a götürebildim yani, bu sürede kontrole bile gitmedi, birdaha sperm testi bile yaptırmadı, tekrar aynı sonucu görmekten korkuyordu çünkü.

neyse işte şimdi tekrar dr a gittik neyseki sperm sonuçları düzelmiş, bende yine bir sorun yok. ama olayı hızlandırmak için klomen tedavisine başladı dr. şu anda 1 gün günüm geçti ama ben bu ay çok umutluyum kendimi hamile hissediyorum. ayrıca bu ay eşimede keçiboynuzu kürü yaptım, boş durmadım yani

neyse cnm diyeceğim şu ki, annene söylemediğin sürece daha çok kafasına takar niye istemiyorlar, niye beni torun sevgisinden mahrum bırakıyorlar falan diye...

biz söylemiştik ailelerimize, eşime varikosel tehsisi konulduğunda. en azından anlamsız sorularla muhatap olmuyorsun bir daha, en azından uğraştığını biliyorlar ve birdaha seni üzecek bir saçma soru duymuyorsun. söylemeni tavsiye ediyorum sende rahatlarsın :105:

ikincisi illede eşinin psikolojisi etkilenir diye söylemek istemiyorsan o zaman şöyle diyebilirsin;

-artık bizde istiyoruz ama daha olmadı, dr.a gittik ikimizde de problem yokmuş. Doktor bize sebepsiz infertilite teşhisi koydu de. Ayrıca hızlandırmak için doktor bize tedavi uyguluyor de bence.

yoksa bu sorulardan kurtulamazsın, en azından ikisindede bir sorun yok ama uğraşıyorlar derler.

ayrıca benim durumuma gelince kayınvalidem bende hiç bir sorun olmadığını, eşimin varikosel sorunu olduğunu bildiği halde. hala sorun bendeymiş gibi davranır. İşte belini ısıt, üşütüyorsun, yok ayaklarını dik falan diye..... hoş karşılıyorum artık napiimm

bence annene söyle kurtul cnm..biz ilk öğrendiğimizde kendi kendimize çözmeye çalıştık ama bu süreç baya yorucu ve uzun bir süreç olduğu için birde ailelerin sorularıyla uğraşmak istemedik bundan dolayıda söyledik neler çekdiğimizi bilsinler istedim açıkcası benim ailemden annem ve kızkardeşim biliyor gerçeği eşimin ailesinden de eltim ,görümcem annesi ve babası biliyor. etraftaki insanlarda sadece sorun bende biliyorlar varsın bilsinler..sorun ilkiin eşimdeydi sonradan bendede çıktı ikimizde sorunlu karıkoca olduk sonunda teraziyi dengeledik ) en büyük sorunun eşimde olmasına rahmen yeri geliyor kayınvaldem senin belini çekdirelim diyor ya o zmn beni hasta ediyor işte... Allahtan anneminde kardeşiminde ağzı baya sıkıdır bununda rahatlığı var bende , mesela ablama söylemedim çünki ağzı gevşekdir )

Ben dualara çok inanırım. Benimde eşim azospermi biz her sorana bizim çocuğumuz olmuyor dedik detaya girmedik üçüncü tedavimde tanıdık tanımadık herkese söyledim herkesden bize dua etmesini istedim rabbim nasip etti kimin duasının kabul olacağını bilemezsin ayrıca artık inan normal yolla çocuk sahibi olan çift sayısı çok düşük herkes normal karşılıyor yani kendini hiç sıkma arkadaşım zamanla alışıyosun gayet normal bir rahatsızlıkmış gibi geliyor insana

Sen anlatmasanda çevre devamlı soruyor, neden olmuyor, gitmedinizmi doktora. Kayınvalidem ve annem biliyor. Fakat bizde her ikimizdede ortaya konulmuş bir sorun yok. O yüzden testlerimiz yapıldı, sorun yok, bekliyoruz diyoruz. Eşim çok hashas, kimselere bir şey deme diyor.
Şuan klome tedavisi oluyorum, olmazsa eğer sonraki aşama aşılama olur. Anneme telefonda söylediğimde çok üzülmüştü. Birde annem içinde tutamaz, anlatır çevreye. O yüzden böyle bir şey olursa, ondan saklamayı düşünüyorum. Ayrıca çevrem, kayınvalidemler, görümcem benim yaşımdan kaynaklı olduğunu düşünüyorlar. Ama ortada bir sebebp yokki..
Sana gelince, annene ikimizdede biraz sorun var, tedavi oluyoruz dersin olmazsa. İnşallah tedaviniz güzel sonuç verir..

seN

Ymel .!.:

arkadaslar, dün yine bir baskasinin çocugunu gördük annem basladi yine duygusal konusmalarina.. 'senin'de olsa'.. 'ben de anneanne olmak istiyorum' 'siz neden yapmiyorsunuz' ' yapin ben bakarim' demeye. 'Anne çok istiyoruz ama olmuyor esim kisir'mi diyeyim'?? ne diyeyim?!!

Aslinda anlamasi gerekirdi ama anlamiyor iste.. üzdü beni yine. ben de pek anlatmak istemiyorum, hepimiz kadiniz, paylasma ve anlatma geregi hissediyoruz özellikle de annemize ama olmuyor iste yapamiyorum, dar zamaninda bir baskasina anlatabilir, duyulsun istemiyorum. Daha önce bir problem yasamistik esimle, keyifsizdim ve anlatmistim anneme, evimize geldiginde sen neden benim kizima böyle davraniyorsun diye kizdi.. o günden beri pek birsey anlatmiyorum anneme.

esim bu konuyu anneme anlattigimi bilse çok üzülür, hatta kizar bana, kendini zaten kusurlu hissediyor, yetersiz hissediyor, hem zaten sorunumuzu ortaya çiktiginda beri nese'si yok, uzgun ve pek konulara girmek istemiyor.. Anneme de kiyamiyorum daha fazla üzülsün istemiyorum..

Siz neler naptiniz? Birilerine anlattinizmi?

Genişletmek için tıkla...

Canım benim fikrim anlatma derim. Seninle ilgili bir durum olsa tabiki anlat. Fakat ileride konu geçer iyi niyetle bir lâf söylenirken esin anlar. Hiç hoş bir durum olmaz. Sen dua et anne de. Vakti var daha demekki de. Sebebi yokmus bekleyecegiz de. Hz. Ali nın bir sözü var. 'Sırrını başkasına anlatirsan sen onun esiri olursun, anlatmazsan o senin esirin olur. Bu anne tabiki başka birşeye benzemez fakat ben hep kendi rahatsizliklarimi anlatirim mesela. Bu eşinin özeli ve aranızda kalmali. Sende iyi bilirsinki çok kez konusu geçecek bunun. hiç belli olmaz belki yarın öbür gün oluverir çocuk. Ama esin ailrnin gözünde sorunlu olarak kalır. Derler ya esinle tartisinca ailene anlatma çünkü sen iki gün sonra unutursun ama onlar unutmaz o misal.. Burda senı anlayan insanlar var. Buraya yaz istersen. Sen bilirsin yinede...