Hayatim boyunca hep güçlü durmaya çalıştım. Ama artik yikilmak istiyorum. Evleneli 1 yil olacak. Ama tüm evliliğim zehir oldu. Kayinvalide ve kayinpeder hiç rahat vermediler. Hergün kapimdaydilar. Kaç ay televizyonu acip karsisinda keyif yapamadim kendi evimde. Ayri eve gelin gelmeme rağmen... henuz alisamadigim evime, alisamadigim eşime ve eşimin ailesine karsi hep zorluk yasadim. Sabahlari gozlerimi acmadan beklerdim. Nolur Allahim odamda uyanayim, babamin evinde diye. Ayni seyleri hergun yasiyordum. Ustelik eşimin annesi evime anahtarla giriyordu. Sabahlari gozlerimi actigimda ilk isim evi dolasip yokluğundan emin olmak olurdu. En sonunda sabrim tasti. Eşime soyledim. Tabii ki kavga kiyamet. Zaten evlendigimizden beri cok ilgisiz bir adamdi. Oyundan basini kaldirmazdi. Giyinip kusanip yanina gitsem 10 dakika bekle seninle ilgilenicem der, oyununa devam ederdi. Geceleri kalkip bilgisayarla oynardi. Yoklugunu hissedip onu almaya giderdim. Bu boyle bir zaman devam etti. Ben surekli annesiyle oturuyordum evde. O işte/mesaide ya da bilgisayar basinda. Disariya ciktigimiz zaman annesini bir uerden alip bir uere birakmadan gezemiyorduk. Cunku esimin babasi surekli geziyordu ve koyde yasiyorlardi. Karisinin yalniz kalmasini istemiyormuş. İstedigimiz saatte, istedigimiz yere bile gidemedik. Dogum kontrol hapi kullaniyorum diye cok kiziyordu. Ama birakmiyordum. 3 ay kullandim ama adet goremedim. Spiral istedim yeni evliyim diye takmadilar. Hormon ignesi de vermediler. Esim korunmadi dolayisiyla hamile kaldim. Sonra tekrar sesimi cikardim ama bu kez sert bir sekilde ve artik araya esimi sokmadan. Cunku esim bana bagirsa da annesine yapma diyordu bunaltma bizi. Yani iki tarafin da canina okuyordu. Ama kadin asla dinlemiyordu ve kocasi onu yonetiyormus, o bize gelmesine zorluyormus gibi davraniyordu. Ben sert konusunca ipler koptu. Zaten aramiz buz gibi olan eşimle kavgalarimiz artti. Hamileydim. Bobrek agrisi cekiyordum. Bana geber diyordu. Yerleri tirmaliyordum seni annene birakicam izin gunumu mahvettin diyordu. Eşimden bir şefkat, bir sevgi kirintisi gorebilmek için bekledim. Sadece yataga girerken yaklasiyordu bana. Bu kez artik ben de susmamaya basladim. Beni itip kakmaya basladi. Ben de bu kez tepki gosterdim. Bildiginiz kendime zarar verme pahasina saldirmaya basladim. Artik tek gordugum sey yavas yavas biten hislerimdi. Ona karsi hergun daha az sey hissetmeye basladim. Kendime ait bir duzen kurdum. Kendime bir dunya yarattim evin icinde. Zaten pek evde durmuyordum. Ev beni boguyordu cunku hic guzel anim yoktu. Anneme gidiyordum. Yakindi evlerimiz. Ona bir sey anlatmiyordum baslarda. Ama sonra ona da soyledim anne ben dayanamiyorum diye. Beni teselli etti. Gecer, duzelir dedi. Ama duzelmedi. Ben ilgisizlestim. Bu kez de esim beni kaybettigini anladi. Durumu kurtarmaya calisti. Ama ben artik onu eskisi gibi sevmiyordum. Beni zorla annesine goturmeye calisti. Aglaya aglaya gittim. Bir daha da gitmedim. Sonrasinda tek basina gitti. Doldurup uzerime saldilar esimi. Hep kavga, kiyamet. Hamileyken cok agladim. Cok ah ettim. Allah biliyor. Annesi hep laf soktu. Baska kiz istediklerini ama olmadigini soyledi. İstedikleri kizin ailesiyle de yakin dostluklari vsr dusunun. Benim karsima kadini getirdi, kadinin evine beni davet etti. Bunu bir insan nasil yapar ? İcim sogudu kadindan. Sonrasinda esimin kumar borcu cikti. Durumu duzelt dedim. 6 ay sonra daha buyuk bir borcla geri geldi. Bizim icin ciddi bir borçtu. Esimin ailesine soyledim basa cikamiyorum dedim. Anneme de soyledim. Anne dayanamiyorum. Annem kostu geldi. Ailesi beni zorla kendi evlerine goturmeye calisti. Annem de kizim hamile, dayanamaz. Oglunuzla halledin dedi. Ne haliniz varsa gorun diye bagirdi esimin annesi. Sonra esim gelip beni yalvar yakar annemden aldi. Hala ona kiyamiyordum. Ben birkac kez daha dayanmiyorum diuerek anneme gelmistim buyuk kavgalarimizda. Ama sonra... ailesi bir kez bile arayip nasil oldugumuzu sormadilar. Zaten kendilerinden baska kimseyi dusunen insanlar da degillerdir. Esim ariyordu, annesi acmiyordu. Sonra ben bu strese dayanamadim ve erken dogum yaptim. Hastanede yatarken dahi esim surekli bana ailesinin hakli oldugunu soyledi. Kavga ettik. Ama artik esime karsi hic hissim kalmamisti. Eve geldim, cocugum kuvezde. Surekli agliyordum. Esimin annesiyle babasi da gezmeye devam ettiler. Esim de annesini saga sola tasimaya devam etti. Bunlar artik bana cok batiyordu. Ama yine bir sey soylemiyordum. Ama sonra ust katimizi yapip oraya yerlesmeye karar verdiler. Artik dayanacak gucum kalmadi ve istemedigimi soyledim. Eşim de beni annemin kapisina birakti. Annem de ya ailen ya kizim, yeter artik boyle olmaz dedi. Esim de Artik bitti dedi ve sonra kafani dinle alcam seni dedi. Ben kabul etmedim. Sonra bir iki kez bulustuk durumu duzeltmek icin. Yavrum hala kuvezde. Kosup avukata gitti ve protokol hazirlatti. Ben de imzaladim. Ailesinden hic ses cikmadi. Aglayip zirliyorlarmis sözde. Ayri eve cikalim gelirim dedim. Ama babasi evden cikarsan bizi sil demiş. O da ailesini secti. Bi daha da konusmadik. Mahkeme zamanini bekliyorum sadece. Gucume gidiyor. Ben karisiyim, cocugumuz var ama annesiyle babasini secti. Bunun ustesinden nasil gelecegimi bilemiyorum. Kizim icin ayakta kalmaya calisiyorum. Surekli gulumsemeye ve mutlu olmaya calisiyorum. Annemle babam bitik durumda zaten. Ama ben dik durusumdan yoruldum. Lohusaligim yeni bitti. Annemin evinde aglaya aglaya ah ettim. Tutar mi ahim bilmiyorum. Ama cok yorgun hissediyorum.
