arkadaslar, dün yine bir baskasinin çocugunu gördük annem basladi yine duygusal konusmalarina.. 'senin'de olsa'.. 'ben de anneanne olmak istiyorum' 'siz neden yapmiyorsunuz' ' yapin ben bakarim' demeye. 'Anne çok istiyoruz ama olmuyor esim kisir'mi diyeyim'?? ne diyeyim?!!
Aslinda anlamasi gerekirdi ama anlamiyor iste.. üzdü beni yine. ben de pek anlatmak istemiyorum, hepimiz kadiniz, paylasma ve anlatma geregi hissediyoruz özellikle de annemize ama olmuyor iste yapamiyorum, dar zamaninda bir baskasina anlatabilir, duyulsun istemiyorum. Daha önce bir problem yasamistik esimle, keyifsizdim ve anlatmistim anneme, evimize geldiginde sen neden benim kizima böyle davraniyorsun diye kizdi.. o günden beri pek birsey anlatmiyorum anneme.
esim bu konuyu anneme anlattigimi bilse çok üzülür, hatta kizar bana, kendini zaten kusurlu hissediyor, yetersiz hissediyor, hem zaten sorunumuzu ortaya çiktiginda beri nese'si yok, uzgun ve pek konulara girmek istemiyor.. Anneme de kiyamiyorum daha fazla üzülsün istemiyorum..
Siz neler naptiniz? Birilerine anlattinizmi?
Aslinda anlamasi gerekirdi ama anlamiyor iste.. üzdü beni yine. ben de pek anlatmak istemiyorum, hepimiz kadiniz, paylasma ve anlatma geregi hissediyoruz özellikle de annemize ama olmuyor iste yapamiyorum, dar zamaninda bir baskasina anlatabilir, duyulsun istemiyorum. Daha önce bir problem yasamistik esimle, keyifsizdim ve anlatmistim anneme, evimize geldiginde sen neden benim kizima böyle davraniyorsun diye kizdi.. o günden beri pek birsey anlatmiyorum anneme.
esim bu konuyu anneme anlattigimi bilse çok üzülür, hatta kizar bana, kendini zaten kusurlu hissediyor, yetersiz hissediyor, hem zaten sorunumuzu ortaya çiktiginda beri nese'si yok, uzgun ve pek konulara girmek istemiyor.. Anneme de kiyamiyorum daha fazla üzülsün istemiyorum..
Siz neler naptiniz? Birilerine anlattinizmi?