anneme haksızlık değilmi sizce

Ben sorun göremedim.Alan razı, veren razı hesabı.
Kimse bakmak zorunda değil, tercih meselesidir, buna saygım var, kimseye zorla çocuklarımızı baktıramayız.
En çok da "çocuk yaptık, babaannesi bakmıyor, anneannesi bakmıyor"lar beni deli eder, kime yaptın o çocuğu? Yapmayı bildiğin gibi bakmayı da bileceksin, öndeden manevi de maddi de hesabını yapacaksın.
Ama evlat boşanmış, çocuğu var, işe gidip yeni bir hayat kurmak zorunda ve anneanne de "bakarım" demiş ve bakıyor.
Eee sorun ne?
Bence olay kızlar arasındaki hesaplaşma."Benim çocuğuma hiç bakmadı, seninkine de bakmadı, ama küçük kardeşimizinkine bakıyor, haksızlık bu" olayı.Anneanne şikayetçi olsa "bakamıyorum" der, olay kapanırdı.Kimse silah zoruyla baktırmıyor ki!
Allah boşanana, evladıyla yeni bir hayat kurmak zorunda kalana, bu sırada çalışmak zorunda da olana yardım etsin.
Umarım ablanız/ kardeşiniz işinde en kısa sürede terfi eder, daha iyi paralar kazanmaya başlar, evladı içinde kimseye muhtaç olmadan ve minnet etmeden güzel, sağlıklı ve mutlu bir hayat yaşar.
her zaman derim rabbim kimseye muhtaç etmesin..
çok zor ..
 
Şuan benim çocuğum yok ve olmuyorda inşallah birgün olur.
Abimde bekar evlenmek istiyor çocuk sahibi olmak istiyor fakat karşısına sevebileceği biri çıkmadı.
Şimdi diyeceksinizki bunların konuyla ne alakası var
şöyleki abim benim gözümün içine bakıyor ne zaman gelecek yiğen olsun zaten size vermiycem yiğenimi diyor
bende ona diyorum bizim olacağı yok bari sen evlende bir an önce evimize bebek kokusu dolsun sevelim bolbol
annem ve babamda torun hasretiyle yanıp tutuşuyor.
Allah nasip etmiş çok şükür ne güzel iki ablanızında sağlıklı evlatları var sizinde
biz böylesine çırpınırken bebek sahibi olmak için sizin yiğenlerinize karşı tutumunuza inanın şaştım kaldım.
Ablanızla belki aranızı düzeltemiyor olabilirsiniz
En azından yiğenlerinize karşı daha şevkatli olmalısınız.yiğenlerinizin başında baba olmadığını söylüyorsunuz sevgiye ihtiyaçları var diyorsunuz ama annenizede onlar bu eve girmeyecek diyorsunuz

Size şunuda hatırlatmak isterimki yarın öbür gün yaşlandığınızda ve inşallah olmazda bakıma muhtaç olursanız çocuklarınızda evlenip düzenini kurmuş olursa onlar size değilde siz onlara muhtaç olursanız onlarda anne bizim sorumluluklarımız var seninle uğraşamayız deyip sizi yapayanlız bırakırsa bu günleri hatırlayıp çok pişman olursunuz tutumunuzdan.

Belki konuyu saptırmışım gibi gelebilir ama iş vicdan merhamet ve aile bağlılığı olunca bu örneklerde aslında konunun tam ortasında..............
 
Son düzenleme:
Şuan benim çocuğum yok ve olmuyorda inşallah birgün olur.
Abimde bekar evlenmek istiyor çocuk sahibi olmak istiyor fakat karşısına sevebileceği biri çıkmadı.
Şimdi diyeceksinizki bunların konuyla ne alakası var
şöyleki abim benim gözümün içine bakıyor ne zaman gelecek yiğen olsun zaten size vermiycem yiğenimi diyor
bende ona diyorum bizim olacağı yok bari sen evlende bir an önce evimize bebek kokusu dolsun sevelim bolbol
annem ve babamda torun hasretiyle yanıp tutuşuyor.
Allah nasip etmiş çok şükür ne güzel iki ablanızında sağlıklı evlatları var sizinde
biz böylesine çırpınırken bebek sahibi olmak için sizin yiğenlerinize karşı tutumunuza inanın şaştım kaldım.
Ablanızla belki aranızı düzeltemiyor olabilirsiniz
En azından yiğenlerinize karşı daha şevkatli olmalısınız.yiğenlerinizin başında baba olmadığını söylüyorsunuz sevgiye ihtiyaçları var diyorsunuz ama annenizede onlar bu eve girmeyecek diyorsunuz

Size şunuda hatırlatmak isterimki yarın öbür gün yaşlandığınızda ve inşallah olmazda bakıma muhtaç olursanız çocuklarınızda evlenip düzenini kurmuş olursa onlar size değilde siz onlara muhtaç olursanız onlarda anne bizim sorumluluklarımız var seninle uğraşamayız deyip sizi yapayanlız bırakırsa bu günleri hatırlayıp çok pişman olursunuz tutumunuzdan.

Belki konuyu saptırmışım gibi gelebilir ama iş vicdan merhamet ve aile bağlılığı olunca bu örneklerde aslında konunun tam ortasında..............

Canım, sana benden bir hamile duası geliyor şimdi.. Hamilelerin duasının kabul olduğuna inanıyorum..
Dilerim ki Rabbim size en yakın zamanda bebek(ler) ve abinize de önce eş, sonra evlat nasip etsin.

Geçen yaz biz bir 15 gün çok bunaldık. Ablam izne ayrılınca her ikimizin kızına da, ben izne ayrılınca gene her ikimizin kızına da bakıyoruzx ve yaz tatilini öyle geçiriyoruz. 1 ay ablam, 1 ay ben şeklinde.
Ama dediğim gibi bir 15 gün sıkıştık, üvey erkek kardeşimiz var, üniversite öğrencisi. Biz sormadan o teklif etti. Geldi baktı benim evde, hem kızıma hem yeğenimize.
Şu ana dek hiç bakıcı ile muhatap etmedik kızlarımızı. İkimizde çalışıyoruz, ama Allah bunaltmadı çok şükür. Bir şekilde kendi yağımızda kavrulduk.

Konu sahibi "anneannedir, elbet bakacak" diyenlere demiş ki bir msjında, "annem bakmak istemiyor, hadi öneri getirin bakalım"..
Peki annen bakmasın, çocuklar sokakta kalsınlar o zaman, sen o durumda ne öneri getireceksin acaba??

Bir de ablasının annesinin bunca emeğine karşı yeterince minnettar olmadığını, hatta saygısız olduğunu yazmış.
Saygılı evlat yetiştirselermiş o halde, evlatların hepsi birbirinden insani ve vicdani maşallah.
Benim kızıma üvey annem baktı, hem de ciddi bir maaş ödedim karşılığında. Buna rağmen bir ilacını hatırlatırken bile yanlış anlamasın diye sesimi incelterek konuşurdum, "rica etsem, yorgun değilsen eğer parka çıkartsan biraz" şeklinde konuşurdum.
 
Anneanne ve dede gercekten icten bakmak isteselerdi torunlarina, su an bu konu buraya yazilmazdi arkadaslar.
Cünkü hic kimsede birsey diyemezdi. Herkes susar bu olayi kabullenirdi.
Ama dede mutsuz, anneanne mutsuz ve böylelikle tüm aile mutsuz, öyle kolay degil sizlerin yazdigi gibi hersey.
Kimse kimsenin cocuguna bakmak zorunda degil, ister bosansin, ister calissin, ister ne olursa olsun.
Bu büyük sorumlulugu istemeden kimseye yük etmek adaletli degil.
Dogurdunsa sen bakacaksin arkadas, hemde sonuna kadar, baskalarina mal etmekle anne olunmaz.
Keyfine ayril, baksin baskasi. Nasil mantik bu ya?
Bende olsam anneme acirdim, onun babamla bir kac güzel yillarini yasamasi icin savasirdim.
Evlenmeyi bilen, cocuk isteyen ve doguran, demekki hayatini garantiye almistir diye bakarim, ha birde nedensiz bosanmayi düsünen bir bayan daha cok saglama almasi gerekir o zaman gelecegini, aileye güvenerekten olmaz bu isler.
Evlendikten sonra artik hayatin sorumlulugunu kendi omuzlarinda üstleniyorsun demektir.
Bunu beceremeyenler cocuk yapmasin, cünkü cocuk yapmak lüksdür bu zamanda. Bu zamanda diyorum cünkü eski devranlar bitti.
 

Canım, sana benden bir hamile duası geliyor şimdi.. Hamilelerin duasının kabul olduğuna inanıyorum..
Dilerim ki Rabbim size en yakın zamanda bebek(ler) ve abinize de önce eş, sonra evlat nasip etsin.

Geçen yaz biz bir 15 gün çok bunaldık. Ablam izne ayrılınca her ikimizin kızına da, ben izne ayrılınca gene her ikimizin kızına da bakıyoruzx ve yaz tatilini öyle geçiriyoruz. 1 ay ablam, 1 ay ben şeklinde.
Ama dediğim gibi bir 15 gün sıkıştık, üvey erkek kardeşimiz var, üniversite öğrencisi. Biz sormadan o teklif etti. Geldi baktı benim evde, hem kızıma hem yeğenimize.
Şu ana dek hiç bakıcı ile muhatap etmedik kızlarımızı. İkimizde çalışıyoruz, ama Allah bunaltmadı çok şükür. Bir şekilde kendi yağımızda kavrulduk.

Konu sahibi "anneannedir, elbet bakacak" diyenlere demiş ki bir msjında, "annem bakmak istemiyor, hadi öneri getirin bakalım"..
Peki annen bakmasın, çocuklar sokakta kalsınlar o zaman, sen o durumda ne öneri getireceksin acaba??

Bir de ablasının annesinin bunca emeğine karşı yeterince minnettar olmadığını, hatta saygısız olduğunu yazmış.
Saygılı evlat yetiştirselermiş o halde, evlatların hepsi birbirinden insani ve vicdani maşallah.
Benim kızıma üvey annem baktı, hem de ciddi bir maaş ödedim karşılığında. Buna rağmen bir ilacını hatırlatırken bile yanlış anlamasın diye sesimi incelterek konuşurdum, "rica etsem, yorgun değilsen eğer parka çıkartsan biraz" şeklinde konuşurdum.

Allah razı olsun senden duan için teşekkürler.Allah bebeğini hayırlısıyla sağlıklı bir şekilde kucağına almayı nasip etsin inşallah...
 
bilmiyorum başkasının konusuna kendini yazmak yasak mı ama belki örnek olur diye yazıyorum

ayrıldığımdan beri babam bakıyor bana hem de kızımla ayrı bir şehirde ayrı bir evdeyiz çalışsam da çalışmasam da babam para gönderiyor iki ablam var biri benimle aynı şehirde 2 kızı bir de kızımla aynı yaşta torunu var o ablam ki ben 7de kalkıp işe giderken kızımı aldı kreşe bıraktı akşam aldı ben gelene baktı o ablam ki her çarşıya çıktığımızda mutlaka kızıma birşey alır mutlaka markete oyuncakçıya mağazaya götürür biz yoksak yanında torununa bişey alsa mutlaka alır yeğenimle gönderir ,yeğenimle aynı mahallede oturuyoruz o ablam her bayramda tatil gününde özel günde kızımı çocuklarından ayırmaz hediye alır kızımın bütün büyük ihtiyaçlarını mont bot ayakkabı gibi pahalı şeyleri kendisi alır en iyisinden sadece bu kış 3 ayakkabı aldı daha geçen hafta da sandalet ha bi de scoteer aldı karne hediyesi diğer ablam da bisiklet diğer ablam ayda en az bir kez gelir başka şehirden 3 çocuğu var gelince onlara alışveriş yapar mutlaka çocuğuma bişeyler alır mutfağıma alışveriş yapar dışarda yemek yeriz hep beraber geldiğinde en az 10 kişiyiz o öder her geldiğinde ikisi de her geldiğinde kızıma harçlık verir 10-20 ne varsa yeğenlerim dahil eniştelerim dahil acil bişey çıkar abla desem yetişir kızım hasta olur şehrin öbür başından kalkıp gelir gece yarısı canım sıkılır kızı bırak gez toz der cebime para verir

ve öyle çalışan iş güç sahibi durumları çok iyi insanlar değiller onlar da kendi yağlarında kavrulan insanlar hadi onlar benim kanım canım eniştelerime ne yeğenlerime yeğenimin kocasına ne yani büyük olan benim teyzeyim benim yapmam lazım (çalışırken de ben de yaparım ayrı çocuğumdan ayırmam yeğenlerimi)

ve ben 34 yaşındayım
ve benim bunlara ihtiyacım yok ,zaten 9 yıl çalıştım bu yıl işsizim ,zaten ölene kadar çocuklarıma bakarım diyen çalışsam da çalışmasam da bana para gönderen bir babam var çok da rahat yaşıyorum ablamlar olmadan da

belki örnek olur dedim konu sahibine de başkalarına da

hayatımdaki ve forumdaki tüm güzel insanlara allah hak ettikleri güzellikleri versin inşallah hayatınızda hep güzel insanlar olmasını dilerim benim gibi
 
Anneanne ve dede gercekten icten bakmak isteselerdi torunlarina, su an bu konu buraya yazilmazdi arkadaslar.
Cünkü hic kimsede birsey diyemezdi. Herkes susar bu olayi kabullenirdi.
Ama dede mutsuz, anneanne mutsuz ve böylelikle tüm aile mutsuz, öyle kolay degil sizlerin yazdigi gibi hersey.
Kimse kimsenin cocuguna bakmak zorunda degil, ister bosansin, ister calissin, ister ne olursa olsun.
Bu büyük sorumlulugu istemeden kimseye yük etmek adaletli degil.
Dogurdunsa sen bakacaksin arkadas, hemde sonuna kadar, baskalarina mal etmekle anne olunmaz.
Keyfine ayril, baksin baskasi. Nasil mantik bu ya?
Bende olsam anneme acirdim, onun babamla bir kac güzel yillarini yasamasi icin savasirdim.
Evlenmeyi bilen, cocuk isteyen ve doguran, demekki hayatini garantiye almistir diye bakarim, ha birde nedensiz bosanmayi düsünen bir bayan daha cok saglama almasi gerekir o zaman gelecegini, aileye güvenerekten olmaz bu isler.
Evlendikten sonra artik hayatin sorumlulugunu kendi omuzlarinda üstleniyorsun demektir.
Bunu beceremeyenler cocuk yapmasin, cünkü cocuk yapmak lüksdür bu zamanda. Bu zamanda diyorum cünkü eski devranlar bitti.

Ben şu an eşimden ayrılsam, kimseden çocuğuma bakmasını talep etmem.
Talep etmeyi bırak, derdimi anlatıp ailemin başını bile şişirmem.
En yakınım ablamdır, sormadan ona bile anlatmam. Kendimi iyi tanırım.
Ama neden bu güçlü duruş?
Çünkü 2 değil, 12 çocuğa bakabilecek bir gelirim var.
Ya olmasaydı..
Yani konu sahibinin ablası gibi..
Eğer çocuk sahibi olmak büyük sorumluluksa, ki bence de öyle, bu büyük sorumluluğu öncelikle konu sahibinin annesi babası yerine tam getirememiş.
Eğer bu kıza yeterli eğitimi verselerdi, bu kız üniversiteyi kazanamasa bile özel üniversiteye gönderselerdi, velhasıl bir meslek edindirselerdi, o vakit zaten bu kız da ne ailesinin ne de kızkardeşlerinin tafrasını çekmek zorunda kalmazdı.

Bu zamanda anne-baba olmaktaki en büyük sorumluluk çocuğuna iyi bir eğitim vermek..
Eğer onu aksatırsan, yarın öbür gün evlat kocadan döner 2 çocukla ve bakıcıya verecek parası yoksa gene sana yük olur..
Konu sahibi arkadaş da 19 yaşında falan evlenmiş, 2 çocuğu var. Mesleği olduğunu sanmıyorum o yaşta evlendiği için.
Onun boşanmayacağı garanti mi, Allah esirgesin ama hiç birşey garanti değil hayatta.
O da işe girse alacağı en fazla 1000 lira, o bakıcı tutabilir mi peki bu durumda, hayır..
Bu bir döngü yani.
O nedenle kız çocuklarının meslek edinmesi, erkek çocuklar kadar ve hatta daha da önemli.
İş dön dolaş eğitime dayanıyor. Zaten o dediğin bilince sahip olmak da eğitimle edinilecek bir yeti.
 
Senin icin cok sevindim canim, baban severek yapmissa ne ala.
Ama burda konu o degil burda anneanne ve dede bakmak istemiyor cünkü kizlari babaya ve anneye sormadan evleniyor o evlendigi adamin ikinci karisi oluyor anladigim kadariyla ve kendi kendine o adamdan ayriliyor iki cocukla.
Baba zaten kizina dargin bu olaydan dolayi ve torunlarina bakamak istemiyor, anneannede baktigi icin aralarinda huzursuzluk var.
Konu bu.
Yoksa isteyen bakar, istemeyen bakmaz konu bu. Ama kimse mecbur degil.
 
Bence bir insan evladını bebekken nasıl koruyup kolluyor gözünün içine bakıyor adeta pamuklara sarmak istiyorsa bu evladı okula başladığındada evlendiğindede yavrusunun yavruları olduğundada aynı şekilde üstüne düşmeli .Elini üzerinden hiç çekmemeli.Evladı eğer kendi ayaklarının üzerinde durabiliyorsa kimseye ihtiyacı yoksa ne mutlu ama eğer hayat umduğu gibi gitmediyse karşısına hiç aklına gelmeyecek olumsuzluklar geldiysede anne baba da bizene kendin ettin kendin buldun ne halin varsa gör dememeli:20::20:

Küçükler hata yapsada büyükler affetmeli ve doğru yolu göstermelidir...Bence anneanede torunlarına bakmaktan çokta rahatsız değil yoksa bakmazdı zaten silah zoruyla bakmıyorya sonuçta demekki oda torunlarıyla vakit geçirmekten hoşnut....
 
Son düzenleme:
bilmiyorum başkasının konusuna kendini yazmak yasak mı ama belki örnek olur diye yazıyorum

ayrıldığımdan beri babam bakıyor bana hem de kızımla ayrı bir şehirde ayrı bir evdeyiz çalışsam da çalışmasam da babam para gönderiyor iki ablam var biri benimle aynı şehirde 2 kızı bir de kızımla aynı yaşta torunu var o ablam ki ben 7de kalkıp işe giderken kızımı aldı kreşe bıraktı akşam aldı ben gelene baktı o ablam ki her çarşıya çıktığımızda mutlaka kızıma birşey alır mutlaka markete oyuncakçıya mağazaya götürür biz yoksak yanında torununa bişey alsa mutlaka alır yeğenimle gönderir ,yeğenimle aynı mahallede oturuyoruz o ablam her bayramda tatil gününde özel günde kızımı çocuklarından ayırmaz hediye alır kızımın bütün büyük ihtiyaçlarını mont bot ayakkabı gibi pahalı şeyleri kendisi alır en iyisinden sadece bu kış 3 ayakkabı aldı daha geçen hafta da sandalet ha bi de scoteer aldı karne hediyesi diğer ablam da bisiklet diğer ablam ayda en az bir kez gelir başka şehirden 3 çocuğu var gelince onlara alışveriş yapar mutlaka çocuğuma bişeyler alır mutfağıma alışveriş yapar dışarda yemek yeriz hep beraber geldiğinde en az 10 kişiyiz o öder her geldiğinde ikisi de her geldiğinde kızıma harçlık verir 10-20 ne varsa yeğenlerim dahil eniştelerim dahil acil bişey çıkar abla desem yetişir kızım hasta olur şehrin öbür başından kalkıp gelir gece yarısı canım sıkılır kızı bırak gez toz der cebime para verir

ve öyle çalışan iş güç sahibi durumları çok iyi insanlar değiller onlar da kendi yağlarında kavrulan insanlar hadi onlar benim kanım canım eniştelerime ne yeğenlerime yeğenimin kocasına ne yani büyük olan benim teyzeyim benim yapmam lazım (çalışırken de ben de yaparım ayrı çocuğumdan ayırmam yeğenlerimi)

ve ben 34 yaşındayım
ve benim bunlara ihtiyacım yok ,zaten 9 yıl çalıştım bu yıl işsizim ,zaten ölene kadar çocuklarıma bakarım diyen çalışsam da çalışmasam da bana para gönderen bir babam var çok da rahat yaşıyorum ablamlar olmadan da

belki örnek olur dedim konu sahibine de başkalarına da

hayatımdaki ve forumdaki tüm güzel insanlara allah hak ettikleri güzellikleri versin inşallah hayatınızda hep güzel insanlar olmasını dilerim benim gibi

Konu açacaksın diye bekliyorum kaç dakikadır, sıkıntıdan doğurasım bile geldi bi ara..:27:
Ablalarını iyi ki anlattın, nerdeyse pişman oluyordum "kızımın kardeşi olsun" diye kendimi ezalara cefalara saldığıma..:40:
Normal kardeşlik bu işte, olağanı bu yani.
Allah babandan da razı olsun, benim ki maneviyat yönünden babanın çeyreği kadar olaydı keşke..:43:
 
19 yasinda koca isteyen bir kiz, üniversiteyi okumak istermi?
19 yasindaki kiz ailesinden ayrilip evlenmek istiyorsa eger hangi güc onu bu yolundan vazgecirebilir?
Her yerde üniversite var, ailemi insani zorlar okumaya, yoksa bu senin icindenmi gelir?
Baba niye mutsuz sizce? Cünkü o adamla evlenmesini istemedigi icindir muhtemelen, cok genc evlendigi icindir muhtemelen, o adamin ikinci karisi oldugu icindir muhtemelen. Bunu bilemeyiz ama baba mutsuz kizindan.
 
Anneanne ve dede gercekten icten bakmak isteselerdi torunlarina, su an bu konu buraya yazilmazdi arkadaslar.
Cünkü hic kimsede birsey diyemezdi. Herkes susar bu olayi kabullenirdi.
Ama dede mutsuz, anneanne mutsuz ve böylelikle tüm aile mutsuz, öyle kolay degil sizlerin yazdigi gibi hersey.
Kimse kimsenin cocuguna bakmak zorunda degil, ister bosansin, ister calissin, ister ne olursa olsun.
Bu büyük sorumlulugu istemeden kimseye yük etmek adaletli degil.
Dogurdunsa sen bakacaksin arkadas, hemde sonuna kadar, baskalarina mal etmekle anne olunmaz.
Keyfine ayril, baksin baskasi. Nasil mantik bu ya?
Bende olsam anneme acirdim, onun babamla bir kac güzel yillarini yasamasi icin savasirdim.
Evlenmeyi bilen, cocuk isteyen ve doguran, demekki hayatini garantiye almistir diye bakarim, ha birde nedensiz bosanmayi düsünen bir bayan daha cok saglama almasi gerekir o zaman gelecegini, aileye güvenerekten olmaz bu isler.
Evlendikten sonra artik hayatin sorumlulugunu kendi omuzlarinda üstleniyorsun demektir.
Bunu beceremeyenler cocuk yapmasin, cünkü cocuk yapmak lüksdür bu zamanda. Bu zamanda diyorum cünkü eski devranlar bitti.



Belki anneanne çok mutlu değil, ama çocuklara bakmasa, torunlar ortada sersefil olsa, kızı bir de bu yüzden acı çekse çok daha mutsuz olacak. Daha mutlu olacak olsaydı bakmazdı zaten, biz de kimse kimsenin çocuğuna baksın, böyle bir zorunluluk var demedik, asla böyle birşey düşenmem de ben. Keyfinden ayrıldığını nerden biliyorsunuz? Kimse zevk için iki çocuğu varken yuvasını dağıtmaz bence. Kimin ne olacağı belli mi? Yarın siz iki çocukla boşansanız, bakıcıya verecek paranız olmasa, anneniz çocuklarınıza bakmayı önerse ne yaparsınız? Yok anne babamla bir kaç güzel yıl yaşa, çocuklarım sersefil kalsın ortada ne önemi var ki der misiniz? Evet çocuk yapan sorumluluğunu almalı, çok uyuz olurum hatta bebeğimize kayınvalidem bakmıyor, annem şunu almıyor diyenlere. Ama ortada bazı sorunlar var, yapıcı olmak lazım. Ne yapsın şimdi bu anneanne? Bir de büyük konuşmamak lazım. Şuan trilyoner de olsan bir kıvılcıma bakar evler katlar yatlar yanar gider, çalışamayacak duruma gelebilirsin,işsiz kalabilirsin, eşinle çok iyi de olsan unutmaki 40 yıllık evlilikler bile bitiyor. Kimin ne güvencesi var ki?
Şuan ben 5 çocuğum da olsa eşimden boşanıp hepsine bakarım, ama işimin garantisi yok, yarın çalışabilecek kadar sağlıklı olacak mıyım? bunun da garantisi yok
o zaman herkes en baştan bunları düşünsün, ve hiç kimse çocuk yapmasın
 
Bence bir insan evladını bebekken nasıl koruyup kolluyor gözünün içine bakıyor adeta pamuklara sarmak istiyorsa bu evladı okula başladığındada evlendiğindede yavrusunun yavruları olduğundada aynı şekilde üstüne düşmeli .Elini üzerinden hiç çekmemeli.Evladı eğer kendi ayaklarının üzerinde durabiliyorsa kimseye ihtiyacı yoksa ne mutlu ama eğer hayat umduğu gibi gitmediyse karşısına hiç aklına gelmeyecek olumsuzluklar geldiysede anne baba da bizene kendin ettin kendin buldun ne halin varsa gör dememeli:20::20:

Küçükler hata yapsada büyükler affetmeli ve doğru yolu göstermelidir...Bence anneanede torunlarına bakmaktan çokta rahatsız değil yoksa bakmazdı zaten silah zoruyla bakmıyorya sonuçta demekki oda torunlarıyla vakit geçirmekten hoşnut....

Her ne kadar söylense de anneanneleri, gene de 1 gün görmesin torunlarını, eminim ki dayanamaz.
İnşallah sen de tadacaksın bu duyguyu tez zamanda canım, şu an ben bu satırları yazarken karnıma tekmeler savuruyor. Ben nasıl derim ki "ona "bana mı danıştın da yaptın bu çocukları, ne yaparsan yap, ben keyfimi bozamam"..
Ha söylenir, isyan eder falan..
Ama anne yüreği evladının mağduriyetindense, yorgunluğu her zaman tercih eder.

A.anne gerçekten bakmak istemese bakmazdı ve asıl o zaman bu konu buraya açılmazdı diye düşünüyorum.
A.anne restleşme noktalarına kadar getirilmiş yazık.
"ablamın köpeği ve çocukları bu eve girerse ben girmiycem" noktalarına kadar gelmiş konu.
Asıl bu durum yıpratır anneyi bence.
Ve annesine gerçekten destek olmak isteyen bir kız, yeğenlerin bakımına elden geldiğince yardımcı olur.
Ama bu biraz ablaya savaş açmak gibi bir durum, yani bence anneyi düşünen yok aslında.
 
Dikkatimi ceken erken evlenilir, cocuklar yapilir sonrada ayrilinir.
Biz burda bas bas bagiriyoruz acele etmeyin, okuyun, meslek sahibi olun illaki herkes docent doktor professör olmak mecburiyettinde degil ama meslek edinin, akliniza hangi meslek su an geliyorsa o meslekleri kastediyorum, cünkü meslek insanin kolundaki bileziktir, sonra bir kac sene calisin mesleginizde, hayatinizi taniyin. Evleneceginiz erkekde meslegi olsun, ayaklari yere basan insanlar olun.
Hersey yolundaysada cocugunuzu yapin.
Bunlari neden söylüyoruz acaba?
 
Dikkatimi ceken erken evlenilir, cocuklar yapilir sonrada ayrilinir.
Biz burda bas bas bagiriyoruz acele etmeyin, okuyun, meslek sahibi olun illaki herkes docent doktor professör olmak mecburiyettinde degil ama meslek edinin, akliniza hangi meslek su an geliyorsa o meslekleri kastediyorum, cünkü meslek insanin kolundaki bileziktir, sonra bir kac sene calisin mesleginizde, hayatinizi taniyin. Evleneceginiz erkekde meslegi olsun, ayaklari yere basan insanlar olun.
Hersey yolundaysada cocugunuzu yapin.
Bunlari neden söylüyoruz acaba?



Biz diyorsunuz....Siz...kimsiniz?
 

Belki anneanne çok mutlu değil, ama çocuklara bakmasa, torunlar ortada sersefil olsa, kızı bir de bu yüzden acı çekse çok daha mutsuz olacak. Daha mutlu olacak olsaydı bakmazdı zaten, biz de kimse kimsenin çocuğuna baksın, böyle bir zorunluluk var demedik, asla böyle birşey düşenmem de ben. Keyfinden ayrıldığını nerden biliyorsunuz? Kimse zevk için iki çocuğu varken yuvasını dağıtmaz bence. Kimin ne olacağı belli mi? Yarın siz iki çocukla boşansanız, bakıcıya verecek paranız olmasa, anneniz çocuklarınıza bakmayı önerse ne yaparsınız? Yok anne babamla bir kaç güzel yıl yaşa, çocuklarım sersefil kalsın ortada ne önemi var ki der misiniz? Evet çocuk yapan sorumluluğunu almalı, çok uyuz olurum hatta bebeğimize kayınvalidem bakmıyor, annem şunu almıyor diyenlere. Ama ortada bazı sorunlar var, yapıcı olmak lazım. Ne yapsın şimdi bu anneanne? Bir de büyük konuşmamak lazım. Şuan trilyoner de olsan bir kıvılcıma bakar evler katlar yatlar yanar gider, çalışamayacak duruma gelebilirsin,işsiz kalabilirsin, eşinle çok iyi de olsan unutmaki 40 yıllık evlilikler bile bitiyor. Kimin ne güvencesi var ki?
Şuan ben 5 çocuğum da olsa eşimden boşanıp hepsine bakarım, ama işimin garantisi yok, yarın çalışabilecek kadar sağlıklı olacak mıyım? bunun da garantisi yok
o zaman herkes en baştan bunları düşünsün, ve hiç kimse çocuk yapmasın

Yazdıklarına tamamen katılıyorum. Bir örnek de ben vereyim.
Biz annemizi çok erken kaybettik, çok küçüktük.
"Öleceğini düşünseymiş de yapmasaymış bizi" deme noktasına kadar gider o çocuk yapma bilinci..
Evlenip 2 çocuk yapmış ayrıca kadın, 10 tane yapmamış.
Keyfinden boşandığını da zaten sanmıyorum, konu sahibinin iddiası o şekilde sadece.
 
Son düzenleme:
Senin icin cok sevindim canim, baban severek yapmissa ne ala.
Ama burda konu o degil burda anneanne ve dede bakmak istemiyor cünkü kizlari babaya ve anneye sormadan evleniyor o evlendigi adamin ikinci karisi oluyor anladigim kadariyla ve kendi kendine o adamdan ayriliyor iki cocukla.
Baba zaten kizina dargin bu olaydan dolayi ve torunlarina bakamak istemiyor, anneannede baktigi icin aralarinda huzursuzluk var.
Konu bu.
Yoksa isteyen bakar, istemeyen bakmaz konu bu. Ama kimse mecbur degil.

canım bu mesajın banaysa benim ailem de istemedi evlenmemi de sonrasınsa ayrılmamı da hatta üniversiteye o kadar uzağa gitmemi istemedi hatta birçok konuda ters düştük ben hiçbir zaman iyi evlat olmadım sessiz sakin söz dinleyen ailesine uyan bir evlatsa bu tanım hala ben bana bunları yapan ailemle yine ters düşerim yine düşündüklerimden ödün vermem yine ailemle kardeşlerimle tartışmam olur belki sorsan onlar da konu sahibi gibi düşünürler benim hakkımda anlayışsız bencil falan olduğumu ama asla annemin evine girmeyeceksin gibi kızımı köpekle bir tutmak gibi düşünceleri olmaz asla olamaz bu insalık olamaz


diğer konularda tamamen seninle hatta konu sahibiyle aynı fikirdeyim elbetti ki çocuk sahibi olmak hem de dünyadaki en büyük sorumluluk kimseye kocana bile güvenip yapamazsın bu devirde ancak kendine güveniyorsan maddi manevi tek başına bakabileceksen yapacaksın o çocuğu ha ama bu bilinci eğitimi verecek olan da yine o aile

velhasıl tabi ki kimse kimsenin çocuğuna bakmak zorunda değil ve eminim o anne de gerçekten istemese bakmaz kimse de engel olamaz buna emin ol var benim çevremde bakmadı annesi arkadaşımın kızına hem de o kızını tek başına terzilik yaparak okuyup büyütmüştü zorluklarla torunlarına ölür kadın çok sever ama bakmıyor bakamam diyor kafam kaldırmıyor diyor ama kimse kimseye de küsmüyor yaşayıp gidiyorlar sevgi saygı içinde

yaşlı insanlar zaten sorunlu oluyor sıkıntılı oluyor daha çok düşünüyor daha çok konuşuyor eminim o annenin yakınması da ne kadar kötü olursa olsun kızının evliliği bozulmasın düzeni bozulmasın diye düşünmesinden hani eski kafalar var ya başında bir erkek bulunsun o düzen bozulduğundan yakınıyordur kızına kızıyordur ama istemese bakmazdı torun sonuçta acıyor seviyor vs benim annem de diyor madem boşacaktın evlenmeseydin madem iş bulamıyorsun gel eve diyor ama öbür taraftan da diyor ki sen bizimle sıkılırsın sana bir ev alalım yani hem konuşuyor hem de yapıyor yapacağını yani eskiler böyle

burdaki sorun annenin bakmak zorunda olup olmaması değil konu sahibinin bu işe karışması tabiri caizse bu işe burnunu sokması yetinmeyip ablasına yeğenlerine tutumu bu kadar vicdansız olması

peki yarın ne olacağı bu duruma kendi düşüp düşmeyeceği belli mi o zaman annesine ablasına muhtaç olmayacağı belli mi o zaman çocukları için böyle düşünülmesi acaba ona ne hissettirir eve girmesi istenmeyen bir köpek...
 
ha bi de konu sahibi ablasını eleştiriyor ya neden bu kadar şaşırıyor yaptıklarına anlamadım sonuçta ablasını da yetiştiren konu sahibini de bu kadar yetiştirebilmiş bir aile ters gelmemesi lazım yani
 
19 yasinda koca isteyen bir kiz, üniversiteyi okumak istermi?
19 yasindaki kiz ailesinden ayrilip evlenmek istiyorsa eger hangi güc onu bu yolundan vazgecirebilir?
Her yerde üniversite var, ailemi insani zorlar okumaya, yoksa bu senin icindenmi gelir?
Baba niye mutsuz sizce? Cünkü o adamla evlenmesini istemedigi icindir muhtemelen, cok genc evlendigi icindir muhtemelen, o adamin ikinci karisi oldugu icindir muhtemelen. Bunu bilemeyiz ama baba mutsuz kizindan.

19 yaşında evlenmiş derken konu sahibinin kendisini kastettim olivia. Boşanmış ablasının kaç yaşında evlendiğini bilmiyorum, yazılmışsa da görmedim.
Konu sahibi başka bir konusunda yazmış, 23 yaşında ve 3,5 yıllık evli olduğunu.

Aile üniversite okuması için vizyon verir insana. Aile ilkokul mezunuysa, ona göre bir çevrede yaşıyorsan, etrafında meslek sahibi insan yoksa, herkes eğitimsizse inan bana "üniversite" diye bir kavram olduğunu bile bilemeyebilirsin.
Bana gelen yardımcı bir hanım var, kızı liseye geçecek bu sene, üniversiteye geçtiğini sanıyor mesela.
O kadar da eğitimli, bilinçli bir toplum değiliz ne yazık ki.

Ayrıca aileler kız çocuklarının okumasına nasıl yaklaşıyor, bu da önemli.
Geçenlerde bir konu vardı, kız üniversite kazanmış, babası okutmuyor, çalış diye zorluyor.
Hayat bizim yaşadığımızdan ibaret dğeil ki arkadaşım, neler var.

Boşanan hanım da yapmıştır hatalar, babası küskündür. Babalara kefil olmam, destek olur veya olmaz bilemem. Ben ağzıyla kuş tutup babasına yaranamamış bir insanım çünkü.
Ama anneler adına kefil olurum. Anne atamaz evladını. 100 defa çamura düşse, gene çıakrtır, siler paklar "yavrum" der. Annelik böyle birşey ve çok haklısın bu sorumluluğu kaldıramayacak olanlar asla anne olmamalı.
 

Yazdıklarına tamamen katılıyorum. Bir örnek de ben vereyim.
Biz annemizi çok erken kaybettik, çok küçüktük.
"Öleceğini düşünseymiş de yapmasaymış bizi" deme noktasına kadar gider o çocuk yapma bilinci..
Evlenip 2 çocuk yapmış ayrıca kadın, 10 tane yapmamış.
Keyfinden boşandığını da zaten sanmıyorum, konu sahibinin iddiası o şekilde sadece.

Öncelikle başınız sağolsun, evet dediğiniz gibi, her canlı ölümlü olduğu için hiç kimse çocuk yapmasaydı bunu düşünerek, ilk insandan sonra hayat sona erseydi.
Kız eğitim almamış muhtelemen ve mesleği yok, geliri düşük. ''Zorla mı okutsalardı? kız evlenmeyi seçmiş'' diyenler olabilir. Evet eğitim işi zorla olmaz ama aile eğitimin önemini kavratamamışsa kız ne yapsın?
Ayrıca okumuş olmak her şeyi çözmüyor, her şey eğitime de bağlanmamalı. Çok klasik olacak ama, diplomalı işsiz sayısı az mı? Benim diplomam da var ama çok çok çok alakasız bir meslekteyim şuan.
Keyfinden boşanma konusuna gelince de, belki şiddet gördü belki aldatıldı belki hakarete maruz kaldı, bu yüzden boşanmayı kendisi istedi. Boşanmayı istedi diye illa keyfinden istemiş olmuyor ya... Daha çok üzülmemek, yıpranmamak için istemiştir. Kimse keyfinden boşanıp başkalarına muhtaç olmaz gibi geliyor bana.
Neyse söyleyecek çok şey var ama amacım kimseyle tartışmak değil, tabi ki kimse benim gibi düşünmek zorunda da değil.
 
Back
X