Bu forumda artık ister istemez direkt analiz yapmaya yelteniyorum. Bence şu an ortamdaki tek sorun sizin bu şekilde bir aile ilişkisine alışık olmamanız ve kendinizi bir türlü ait hissetmemeniz. Güvenli alanınız birbirine düşkün, arayıp soracağın, zor zamanlarınızda yanında olacak bir aile ortamı değil. Kavga gürültü eşliğinde, aynı evin içindeki insanların birbirine yabancı olduğu bir aile ortamı. Dolayısıyla bilinçdışı durumunuzda korkuyorsunuz aslında. Güneşi hiç görmemiş birine güneşi anlatamazsınız, ama bir kere onun sıcaklığını hissettiğinde vazgeçmesi çok zor olur. Siz de şu an istemiyorsunuz o sıcaklığı görmeyi, belki de birilerinin size yemek yaptım gel demesi bile size değer verdiğini gösteriyor ama değersiz hissetmeye o kadar alışıksınız ki değer görmekten bile korkuyorsunuz çünkü bunlar bildiğiniz doğruları yıkan şeyler. İnsan beyni her zaman onu alıştığı ortamda tutmaya gayret eder siz fark etmeseniz de, bu tarz takıntılarınızla evliliğinizi babaevinize benzetecek olmanız çok olası bir sonuç olacak. İster istemez kendinizi benzer ortamda bulacaksınız.
Şimdi bu yazdıklarıma ben 2 haftada 1 gitmek istiyorum, can ciğer olmak istemiyorum minvalinde otomatik bir cevap yazacağınızı biliyorum. Ama lütfen sindirerek okuyun. Geçen konularınızdan birinde size kitap tavsiye etmiştim, lütfen ilk fırsatta onları da okuyup kendi farkındalığınızı geliştirin. Bu şekilde yaşamak çok yıpratıcı, böyle yaşamak zorunda değilsiniz. Dünya sandığınız kadar kötü bir yer değil, bütün insanlar babanız gibi kötü değil, siz de başkaları ile bağ kurabilirsiniz. Arada gün içinde etrafınıza bakın olur mu? Babanız var mı evin içinde? Hayır yok. Sizin eviniz orası artık, iyiyi de kötüyü de siz sağlayacaksınız o evin içinde. Güvendesiniz. Size kimse zarar veremez artık kendinizden başka.