başın sağolsun böyle bi tecrübe yaşamadım dilerim uzuuuuun sürede yaşamam Allah sabır selamet versin canım
başın sağolsun bende annemi kaybettim...9 ay oldu daha acım çok taze...ateş düştüğü yeri yakar...bu acının altından kalkmak çok zor...vefat edenin ardından hayır işleri yapmak ve yasin,kuran okutmaktan başka yapacak hiç bir şeyimiz yok...ben öyle yapıyorum...sende böyle yapabilirsin...elinden geldiği kadar kuran oku yada okut hediye et...hediyesini alınca kısa sürede rüyana gelir biraz hasretin hafifler...fakir insan bulabilirsen maddi yardım yap hem ramazandayız tam zamanı...3 sene olmuş artık acıyı özümseyip bu acıyla yaşamanın vakti gelmiş...anne acısı ,hasreti asla dinmiyor....dinmeyecek biz sadece bununla yaşamayı öğrenicez...allah yardımcın olsun...
Ben de annemi kaybedeli 3 yıl oldu.Acısı içimde.Bir yanım eksik.Ağladığım günlerde oluyor.Ama Allah'ın mukadderatı.Allah daha da beterinden korusun diyorum.Onun şu an gözyaşına değil,duaya ihtiyacı var.Kendini hırpalarsan,hastalanırsın.Allah sağlık versin.Onlara gani gani rahmet eylesin.Böyle zamanlarda en kötüsünü düşün ve şükret.
Merhaba canım..Başın sağolsun
Benimde annemi kaybedeli 5 yıl oldu.. Ama bende hala aklıma geldiğinde, bir resmini gördüğümde ,en ufak bir hatıramız aklıma geldiğimde ağlarım ,hatta şimdi de bak göz yaşlarımı tutamadım. Sanırım bunun bir çaresi yok .zaman herşeyin ilacı
ama bunun çaresi değil..Böyle durumlarda eşimi çocuklarımı düşünüyorum Allah Onların acısını göstermesin diyip kendimi teselli ediyorum.ve çok derin derin düşünmemeye çalışıyorum,böyle bir an geldiğinde kendimi başka şeylere konsantre etmeye çalışıyorum şimdi değil daha sonra diyip ...
Böyle derin ,içten bir " anne " dediğimde bile ağlarım ben mesela..
Annemi babamı kaybetmedim Allah'a şükür sizi bu konuda anlayamam ama şöyle diyeyim arkasından hayır yapıp içinizi ferahlatmaya çalışabilirsiniz ya da kardeşiniz varsa onunla dertleşebilirsiniz. Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun.
Bu acıyla hîçbir zaman başa çıkamayacaksın. Bazan küllenecek; hayatın hay huyu arasında unuttum sanacaksın, öyle bir anda hortlayıverecek ki acın ilk kaybettiğin günkü gibi yakıp kavuracak.
Üzgünüm teselli edemedim; bununla yaşamayı öğrenecek, o acının seni hiç terketmeyeceğini kabulleneceksin. Hatta zaman gelecek seni terketmesinden korkacaksın.
Merhaba arkadaşlar, neden yazıyorum onuda bilmiyorum ama bazen hiç tanımadığım insan ile bir şeyler paylaşmak daha iyi geliyor, yargılanmıyorsunuz her gördüğünüzde ve bırseylerın arkasına sığındığınızı düşünmüyorlar ... Asıl konum almanyada doğum büyüdüm Annecığımı kaybettim 3 Yıl önce ve hemen sonra istanbula taşındım tabiki bir cok kez hastlandım vefatından sonra inanılmaz düşkündüm , sanırsam hala üstesünden gelemiyorum, her akşam ağlayarak uyuyorum iş yerinde gizlice ağlayarak çalışıyorum ama kimse benim bu derece duygusal olduğumu bilmiyor... En yakınınızı kaybettim hala bu derece psikolojik mahf olanınız varmı ? veya nasıl başa çıkıyorsunuz arkadaşlar, Cok yazdım hakkınızı helal edin :)