bu kadar tesadüf olur benim annem de yüksek tansiyona bağlı beyin kanamasından öldü....evet ilk etapta su dökmeliymişiz bir komşumuz ve ben vardım yanında.....nerden bilebilirdim ki çocuk aklımla....komşunun da aklına gelmedi tabi
Ben tabutunu gördüm bir tek, bir de kabire indirilirken hayal meyal hatırlıyorum çıkarın annemi, koymayın oraya diye bağırmıştım.
O eksiklikle yaşamaya alışıyorsun sadece..
Benim annem beyin kanamasından vefat ettiğinden, sinirsel (hipertansiyon) yorulma, sakın sinirlenme annem diyorum sürekli, zaten yapı olarak agresif ve hassas biriydi. Çok çabuk parlar, üzüleceği birşey olduğunda günlerce kafasına takardı. Doktor hiç umut olmadığını söylediğinde hep kendimi suçladım, çünkü düştüğünde bulmuştum evde olmama rağmen ne zaman düştüğünü bilmiyorum seslerden tahminim, ben bakmadan 15 dk. önce falan. Su dökseydiniz, böyle olmazdı falan dediler hep. Doktor; suyla ilgisi olmadığını, bunun 1 günlük değil 15 yıldır annemde olduğunu ve sinirlenip, üzüldüğünde ani kan basıncı yükselip düşünce beyin damarlarına zarar verip incelltiğini, en sonunda da patlattığını söyledi. Sanırım o yüzden hep sinirlenme, yorulma, üzülme diyorum
Ya o günü hiç unutamıyorum. Her zaman ki gibi bir güne açtım gözlerimi, akşam oldu yemek yapıyor sıkı takipçisi olduğu dizisini izliyor. Meğer an be an bir sona doğru yaklaşmışız.
Ben tabutunu gördüm bir tek, bir de kabire indirilirken hayal meyal hatırlıyorum çıkarın annemi, koymayın oraya diye bağırmıştım.
O eksiklikle yaşamaya alışıyorsun sadece..
Benim annem beyin kanamasından vefat ettiğinden, sinirsel (hipertansiyon) yorulma, sakın sinirlenme annem diyorum sürekli, zaten yapı olarak agresif ve hassas biriydi. Çok çabuk parlar, üzüleceği birşey olduğunda günlerce kafasına takardı. Doktor hiç umut olmadığını söylediğinde hep kendimi suçladım, çünkü düştüğünde bulmuştum evde olmama rağmen ne zaman düştüğünü bilmiyorum seslerden tahminim, ben bakmadan 15 dk. önce falan. Su dökseydiniz, böyle olmazdı falan dediler hep. Doktor; suyla ilgisi olmadığını, bunun 1 günlük değil 15 yıldır annemde olduğunu ve sinirlenip, üzüldüğünde ani kan basıncı yükselip düşünce beyin damarlarına zarar verip incelltiğini, en sonunda da patlattığını söyledi. Sanırım o yüzden hep sinirlenme, yorulma, üzülme diyorum
Ya o günü hiç unutamıyorum. Her zaman ki gibi bir güne açtım gözlerimi, akşam oldu yemek yapıyor sıkı takipçisi olduğu dizisini izliyor. Meğer an be an bir sona doğru yaklaşmışız.
Teşekkür ederim sizinde başınız sağolsun evet ilk zamanlar banada herkez ne kadar güçülü olduğumu söylediler ve öyleydide, ama son zamanlarda kendimi hiçde güçlü hiss etmiyorum, zaman geçtikçe cook daha ozluyorum ondandır herhalde, sözlendim yoktu nısanlandım evlendım yoktu hıc bırseyımde yanımda bulunamadı ve en cok ıhtıyacım olduğunda yanımda olamaması benı bu hale getırdı dıye düşünüyorum. İnşallah Allah bütün Annelere sağlıklı uzun omurler versın
Okumasaydım keşke dedim ...
Ben anacığımı 10 yıl önce kaybettim.O zamanlar henüz evli değildim . Tatildeydik . Öğlen yemek yedik , sohbet ettik yemekten sonra kahvelerimizi yapıp oturduk, 54 yaşında idi o zaman ben de 24 .
Biraz kolum ağrıyor dedi , masaj yaptım , uyudu .
Akşam ağrısı geçmedi , annem işte romatizma , kireçlenme hep bir yerleri ağırırdı . Ben aşağıda basket maçını izliyordum , babam akşam su çok güzel oluyor diye denize gitmişti ...Herkes kendi telaşında dünyayı yaşamaya devam ederken 10 dakika sonra olacakları bilse idi.
Annem seslendi , şu kremden biraz daha sür , çok tutulmuş kolum diye.Sürdüm , sürerken okumaya başladım .İçimi bir korku sardı nedense . Anne gidelim mi doktora dedim , yok yok dedi , babanı çağır . 5 dakika içinde daha da ağırlaştı , babam geldi . Odaya girdiğinde annemin gözü ondan başkasını görümüyordu sanki , ev kalabalıktı aslında yazlıktaydık ama o gün herkes bir yerlerdeydi.
Sadece babamı görüyordu annem sanki , yavuz ben ölüyorum galiba dediğinde hiçbirimiz ne olduğunu anlamadık bile .
Kim nereye koşturdu , arabanın anahtarı neredeydi ? Anneme terlik getirin ...Oysa annem o can havliyle çoktan gidip araba oturmuş , nasıl bir telşatı bizdeki hala evde onu arıyorduk.
Yazlık şehir merkezine çok uzak , virajlı bir dağ yolu.Arabayı babam kullanıyor , yanında eniştem . Ben arkada annemleyim.Annem duymuyor beni artık , bedeni üzerime düştü , gitti farkındayım ama söyleyemiyorum.
Babam sürekli arkaya dönüyor , konuştur anneni diyor , nabzına bak diyor , yaşıyor değil mi yaşıyor diye bağırıyor ..Ben baba annem öldü galiba diyemiyorum.
Bedeni iyice üzerime düştüğünde , sarıldım ona , saçlarını öptüm . Baba konuşuyor benimle sen hızlı sür dedim sadece.
Hastaneye vardığımızda çok geçti.Ona kalp masajı yapıldığını seyrettim .Doktor çıktı , geç kalmışsınız dedi.
Bilsek geç kalır mıydık hiç ? Bilsek kanatlanıp uçmaz mıydık ?
Annemi morga ben taşıdım .Kimse sen gelme demedi . Görevli ile beraber ben yerleştirdim.Sarıldım sıkı sıkı.Seni üzecek hiçbirlşey yapmayacağım annem dedim, sen rahat uyu diye ben hep uslu olacağım.
Yıkanmasına da girdim ertesi gün .Misler gibiydi zaten , pamuk gibi.
Ben annemi çok severdim.
Herkes sever ama başka bir severdim.
Annem öldüğünde evde dedem , babam ve abim kaldık .3 erkek ve ben . Ahh dedim annem , sen nasıl bunca işi , bunca düzeni hiç aksatmadan yapıyormuşsun , ben sudan çıkmış balığa döndüm.
Herkes sırtımı sıvazlıyor , hadi aus sen güçlü olacaksın , bu 3 erkek maffolur yoksa diyordu.
Ben güçlü oldum.Evin en küçüğü iken hemen her işe ben koşturdum , herkesi ve herşeyi ben planladım. Babamı teselli ettim , abime destek oldum , dedeme baktım .
3 ay... 3 ay sonra acımı yaşayamadığım için , hıçkıra hıçkıra ağlayamadığım için psikolojim bozuldu .Panik atak dediler.
Her an öleceğim sanıyordum .
Tedaviler , ilaçlar ...
1 yıl sonra eşimle tanıştım . Evlendim , şimdi 4 yaşında bir oğlum var .
Mezarlık ziyaretine gideriz , anneannesi görsün isterim oğlumu.Eşime hep derim , eğer seni tanısaydı benden çok severdi annem.
Annemi şehirlerarası yolculukla getirmiştik cenazesini.
Bir taksi tutulmuştu tabut için .Hiç unutmam , taksi geldi , tabutu yerleştirildi . Konvoy gidiyoruz istanbula doğru ...gözüm taksinin arkadındaki stikera takıldı .
O bir melekti ...yazıyordu.
Neden yazdım bunları bende bilmiyorum , öyle anlatasım geldi .
Annenizin acısı her daim aklınıza düşebilir, korkmayın acınızı yaşamaktan . Ama çok üzülmeyin , kahretmeyin kendinizi.Bu onu daha da üzecek .
10 yıl geçti tam , babam o zaman 57 yaşında idi . Evlenmedi pek tabii , aklından bile geçirmedi , teklif edenlere öfkelendi.
Odası hala annemin resimleri ile dolu .Kıyafet dolabını bozmadı.
Günah dediler , dağıt dediler , günahı bana dedi.
Ama normal yaşantısına geri döndü. Haftaya bana gelecek mesela , güleriz , eğleniriz , ama unutulmaz bir kayıp , unutmak olmaz !
Kusura bakmayın , öyle yazmak istedim çok ....
Merhaba arkadaşlar, neden yazıyorum onuda bilmiyorum ama bazen hiç tanımadığım insan ile bir şeyler paylaşmak daha iyi geliyor, yargılanmıyorsunuz her gördüğünüzde ve bırseylerın arkasına sığındığınızı düşünmüyorlar ... Asıl konum almanyada doğum büyüdüm Annecığımı kaybettim 3 Yıl önce ve hemen sonra istanbula taşındım tabiki bir cok kez hastlandım vefatından sonra inanılmaz düşkündüm , sanırsam hala üstesünden gelemiyorum, her akşam ağlayarak uyuyorum iş yerinde gizlice ağlayarak çalışıyorum ama kimse benim bu derece duygusal olduğumu bilmiyor... En yakınınızı kaybettim hala bu derece psikolojik mahf olanınız varmı ? veya nasıl başa çıkıyorsunuz arkadaşlar, Cok yazdım hakkınızı helal edin :)
bu kadar tesadüf olur benim annem de yüksek tansiyona bağlı beyin kanamasından öldü....evet ilk etapta su dökmeliymişiz bir komşumuz ve ben vardım yanında.....nerden bilebilirdim ki çocuk aklımla....komşunun da aklına gelmedi tabi
Okumasaydım keşke dedim ...
Ben anacığımı 10 yıl önce kaybettim.O zamanlar henüz evli değildim . Tatildeydik . Öğlen yemek yedik , sohbet ettik yemekten sonra kahvelerimizi yapıp oturduk, 54 yaşında idi o zaman ben de 24 .
Biraz kolum ağrıyor dedi , masaj yaptım , uyudu .
Akşam ağrısı geçmedi , annem işte romatizma , kireçlenme hep bir yerleri ağırırdı . Ben aşağıda basket maçını izliyordum , babam akşam su çok güzel oluyor diye denize gitmişti ...Herkes kendi telaşında dünyayı yaşamaya devam ederken 10 dakika sonra olacakları bilse idi.
Annem seslendi , şu kremden biraz daha sür , çok tutulmuş kolum diye.Sürdüm , sürerken okumaya başladım .İçimi bir korku sardı nedense . Anne gidelim mi doktora dedim , yok yok dedi , babanı çağır . 5 dakika içinde daha da ağırlaştı , babam geldi . Odaya girdiğinde annemin gözü ondan başkasını görümüyordu sanki , ev kalabalıktı aslında yazlıktaydık ama o gün herkes bir yerlerdeydi.
Sadece babamı görüyordu annem sanki , yavuz ben ölüyorum galiba dediğinde hiçbirimiz ne olduğunu anlamadık bile .
Kim nereye koşturdu , arabanın anahtarı neredeydi ? Anneme terlik getirin ...Oysa annem o can havliyle çoktan gidip araba oturmuş , nasıl bir telşatı bizdeki hala evde onu arıyorduk.
Yazlık şehir merkezine çok uzak , virajlı bir dağ yolu.Arabayı babam kullanıyor , yanında eniştem . Ben arkada annemleyim.Annem duymuyor beni artık , bedeni üzerime düştü , gitti farkındayım ama söyleyemiyorum.
Babam sürekli arkaya dönüyor , konuştur anneni diyor , nabzına bak diyor , yaşıyor değil mi yaşıyor diye bağırıyor ..Ben baba annem öldü galiba diyemiyorum.
Bedeni iyice üzerime düştüğünde , sarıldım ona , saçlarını öptüm . Baba konuşuyor benimle sen hızlı sür dedim sadece.
Hastaneye vardığımızda çok geçti.Ona kalp masajı yapıldığını seyrettim .Doktor çıktı , geç kalmışsınız dedi.
Bilsek geç kalır mıydık hiç ? Bilsek kanatlanıp uçmaz mıydık ?
Annemi morga ben taşıdım .Kimse sen gelme demedi . Görevli ile beraber ben yerleştirdim.Sarıldım sıkı sıkı.Seni üzecek hiçbirlşey yapmayacağım annem dedim, sen rahat uyu diye ben hep uslu olacağım.
Yıkanmasına da girdim ertesi gün .Misler gibiydi zaten , pamuk gibi.
Ben annemi çok severdim.
Herkes sever ama başka bir severdim.
Annem öldüğünde evde dedem , babam ve abim kaldık .3 erkek ve ben . Ahh dedim annem , sen nasıl bunca işi , bunca düzeni hiç aksatmadan yapıyormuşsun , ben sudan çıkmış balığa döndüm.
Herkes sırtımı sıvazlıyor , hadi aus sen güçlü olacaksın , bu 3 erkek maffolur yoksa diyordu.
Ben güçlü oldum.Evin en küçüğü iken hemen her işe ben koşturdum , herkesi ve herşeyi ben planladım. Babamı teselli ettim , abime destek oldum , dedeme baktım .
3 ay... 3 ay sonra acımı yaşayamadığım için , hıçkıra hıçkıra ağlayamadığım için psikolojim bozuldu .Panik atak dediler.
Her an öleceğim sanıyordum .
Tedaviler , ilaçlar ...
1 yıl sonra eşimle tanıştım . Evlendim , şimdi 4 yaşında bir oğlum var .
Mezarlık ziyaretine gideriz , anneannesi görsün isterim oğlumu.Eşime hep derim , eğer seni tanısaydı benden çok severdi annem.
Annemi şehirlerarası yolculukla getirmiştik cenazesini.
Bir taksi tutulmuştu tabut için .Hiç unutmam , taksi geldi , tabutu yerleştirildi . Konvoy gidiyoruz istanbula doğru ...gözüm taksinin arkadındaki stikera takıldı .
O bir melekti ...yazıyordu.
Neden yazdım bunları bende bilmiyorum , öyle anlatasım geldi .
Annenizin acısı her daim aklınıza düşebilir, korkmayın acınızı yaşamaktan . Ama çok üzülmeyin , kahretmeyin kendinizi.Bu onu daha da üzecek .
10 yıl geçti tam , babam o zaman 57 yaşında idi . Evlenmedi pek tabii , aklından bile geçirmedi , teklif edenlere öfkelendi.
Odası hala annemin resimleri ile dolu .Kıyafet dolabını bozmadı.
Günah dediler , dağıt dediler , günahı bana dedi.
Ama normal yaşantısına geri döndü. Haftaya bana gelecek mesela , güleriz , eğleniriz , ama unutulmaz bir kayıp , unutmak olmaz !
Kusura bakmayın , öyle yazmak istedim çok ....
Aus mahvettin beni. Allah gani gani rahmet eylesin anneciğine.
Okumasaydım keşke dedim ...
Ben anacığımı 10 yıl önce kaybettim.O zamanlar henüz evli değildim . Tatildeydik . Öğlen yemek yedik , sohbet ettik yemekten sonra kahvelerimizi yapıp oturduk, 54 yaşında idi o zaman ben de 24 .
Biraz kolum ağrıyor dedi , masaj yaptım , uyudu .
Akşam ağrısı geçmedi , annem işte romatizma , kireçlenme hep bir yerleri ağırırdı . Ben aşağıda basket maçını izliyordum , babam akşam su çok güzel oluyor diye denize gitmişti ...Herkes kendi telaşında dünyayı yaşamaya devam ederken 10 dakika sonra olacakları bilse idi.
Annem seslendi , şu kremden biraz daha sür , çok tutulmuş kolum diye.Sürdüm , sürerken okumaya başladım .İçimi bir korku sardı nedense . Anne gidelim mi doktora dedim , yok yok dedi , babanı çağır . 5 dakika içinde daha da ağırlaştı , babam geldi . Odaya girdiğinde annemin gözü ondan başkasını görümüyordu sanki , ev kalabalıktı aslında yazlıktaydık ama o gün herkes bir yerlerdeydi.
Sadece babamı görüyordu annem sanki , yavuz ben ölüyorum galiba dediğinde hiçbirimiz ne olduğunu anlamadık bile .
Kim nereye koşturdu , arabanın anahtarı neredeydi ? Anneme terlik getirin ...Oysa annem o can havliyle çoktan gidip araba oturmuş , nasıl bir telşatı bizdeki hala evde onu arıyorduk.
Yazlık şehir merkezine çok uzak , virajlı bir dağ yolu.Arabayı babam kullanıyor , yanında eniştem . Ben arkada annemleyim.Annem duymuyor beni artık , bedeni üzerime düştü , gitti farkındayım ama söyleyemiyorum.
Babam sürekli arkaya dönüyor , konuştur anneni diyor , nabzına bak diyor , yaşıyor değil mi yaşıyor diye bağırıyor ..Ben baba annem öldü galiba diyemiyorum.
Bedeni iyice üzerime düştüğünde , sarıldım ona , saçlarını öptüm . Baba konuşuyor benimle sen hızlı sür dedim sadece.
Hastaneye vardığımızda çok geçti.Ona kalp masajı yapıldığını seyrettim .Doktor çıktı , geç kalmışsınız dedi.
Bilsek geç kalır mıydık hiç ? Bilsek kanatlanıp uçmaz mıydık ?
Annemi morga ben taşıdım .Kimse sen gelme demedi . Görevli ile beraber ben yerleştirdim.Sarıldım sıkı sıkı.Seni üzecek hiçbirlşey yapmayacağım annem dedim, sen rahat uyu diye ben hep uslu olacağım.
Yıkanmasına da girdim ertesi gün .Misler gibiydi zaten , pamuk gibi.
Ben annemi çok severdim.
Herkes sever ama başka bir severdim.
Annem öldüğünde evde dedem , babam ve abim kaldık .3 erkek ve ben . Ahh dedim annem , sen nasıl bunca işi , bunca düzeni hiç aksatmadan yapıyormuşsun , ben sudan çıkmış balığa döndüm.
Herkes sırtımı sıvazlıyor , hadi aus sen güçlü olacaksın , bu 3 erkek maffolur yoksa diyordu.
Ben güçlü oldum.Evin en küçüğü iken hemen her işe ben koşturdum , herkesi ve herşeyi ben planladım. Babamı teselli ettim , abime destek oldum , dedeme baktım .
3 ay... 3 ay sonra acımı yaşayamadığım için , hıçkıra hıçkıra ağlayamadığım için psikolojim bozuldu .Panik atak dediler.
Her an öleceğim sanıyordum .
Tedaviler , ilaçlar ...
1 yıl sonra eşimle tanıştım . Evlendim , şimdi 4 yaşında bir oğlum var .
Mezarlık ziyaretine gideriz , anneannesi görsün isterim oğlumu.Eşime hep derim , eğer seni tanısaydı benden çok severdi annem.
Annemi şehirlerarası yolculukla getirmiştik cenazesini.
Bir taksi tutulmuştu tabut için .Hiç unutmam , taksi geldi , tabutu yerleştirildi . Konvoy gidiyoruz istanbula doğru ...gözüm taksinin arkadındaki stikera takıldı .
O bir melekti ...yazıyordu.
Neden yazdım bunları bende bilmiyorum , öyle anlatasım geldi .
Annenizin acısı her daim aklınıza düşebilir, korkmayın acınızı yaşamaktan . Ama çok üzülmeyin , kahretmeyin kendinizi.Bu onu daha da üzecek .
10 yıl geçti tam , babam o zaman 57 yaşında idi . Evlenmedi pek tabii , aklından bile geçirmedi , teklif edenlere öfkelendi.
Odası hala annemin resimleri ile dolu .Kıyafet dolabını bozmadı.
Günah dediler , dağıt dediler , günahı bana dedi.
Ama normal yaşantısına geri döndü. Haftaya bana gelecek mesela , güleriz , eğleniriz , ama unutulmaz bir kayıp , unutmak olmaz !
Kusura bakmayın , öyle yazmak istedim çok ....
Başın sağolsun canım..Seni çok iyi anlıyorum..Bende geçen hafta babamı kaybettim..Alışmak çok zor ama eşim geçmicek ama zamanla acın azalıcak diyo..Sanırım haklı bunun geçmesi imkansız sadece alışıcaz galiba..Bence sende bi an önce kabullen ve önüne bak söylemesi kolay biliyorum ama sevdiklerin var birde onları düşünmek zorundasın.Psikolojik destek al bence..
Amin. Olmaz mı? Her açıdan zor annesizlik..
Annem bize bebek gibi bakardı 20'li yaşlarımda olmama rağmen, her gece mutlaka gelir bir kaç kez üstümüzü örterdi. Hiç birşey yapmasaydı da bir köşede otursaydı, evimiz yine ev gibi olsaydı, sıcaklık olsaydı yeterdi bize. Şimdi işten geliyoruz eve, kapı duvar, ev buz gibi soğuk.. Önceden olsa, balkonda bizi bekliyor olurdu mutfaktan odaya koştururdu. Mutfakta o yemek yaparken gezinirdim, kaç kaç ayak altında dolaşma diye azar atardı, benimde hoşuma giderdi inadına dururdum takılırdım, sultanım diye yağ çekerdim. Bir sıkıntımız olsa ilk anne derdik, annneee babamdan kartı alsana, birşeyler alalım! Baştan yok! alamam siz isteyin derdi. Sabah '' babanızdan kartı aldım diye bir sesle uyanırdık '' Annnee midem ağrıyor yine '' derdim 5 dk içinde elinde sodayla gelirdi. İçerdim 5 dk' da bir şimdi geçti mi diye sorardı. Bundan sonrası eksik yaşam.. Annenin varlığı bir insan için çok önemliymiş, ben kendimi kimsesiz hissettim annem gidince, sahipsiz hissettim. Herşeye daha fazla kırılıyorum, söylenenler daha çok içime oturuyor. Bazen birşey oluyor, üzüyorlar bizi annem olsa şimdi kıyameti koparmıştı diyorum.
Geçen gün anaannem dedi ki; annenizi unuttunuz mu? Onun gözyaşı hiç durmaz, hep konuşturur annemi biz sürekli konuşturmadığımız için zanneder ki (teyzemlerde dahil) biz annemi unuttuk. Hiç unutulur mu? O evde sessiz çığlıklarım var benim, gözyaşlarım var. O evde biz yaşıyorduk annemle, şimdi annemsiz yaşıyoruz. O sofraya 5 iken, 4 tabak koymak o kadar zor ki, hangi birini anlatsam, ya da hangi birini anlatabilirim? Çok zor..
başın sağolsun öncelikle........insanın alışamayacağı hiçbir acı yok ölüm acısı da dahil....annemi kaybedeli nerdeyse 20 yıl olacak ben 29 yaşındayım daha....çocuk yaşta kaybettim annemi...çocuk yaşta olunca kimse birşey hatırlamazsın sanıyor ama öyle değil....uzunca bir süre etkisinden kurtulamamıştım...kaç kez arkadan bakınca annemin aynısının olduğunu düşündüğüm kadınların peşinden koştum.........kimi zaman ağlama krizi geçirsen de dünya işlerine dalınca zaman akıp gidiyor....sadece tiril tiril insanların yanında bile annelerinin varolduğunu gördüğümde sinirlerim çok bozuluyor...benim annem erkenden girdi mezara diye....allah sabır versin çok zor....metanetli olmaya çalış çok zor biliyorum ama ..allah sana uzun sağlıklı ömürler versin hayırlı yazılar yazsın.....
annemi 2008 senesinde mide kanserinden kaybettik 21 yaşındaydım üniden yeni mezun olmuştum ve işe başlamıştım anneciğim tam rahat edecek ona bakacakken 4,5 ay içinde hastalığı öğrenildi kemoterapi gördü ama malesef kanser olduğu 4. evresindeyken öğrenildiği için çok geç kalınmıştı ve tedaviye cevap vermeden vefat etti5 sene oldu ama acısı çok taze nerde annesiyle birlikte gezen kızları görsem yada anne kız çekilinmiş foto görsem hıçkırıklara boğulurum evliyim anne olmak istiyorum ama kendi annem olmadığı için zorlanacağımı düşünüyorum çünkü eşimin annesi benim annem gibi olamayacak hiçbir zaman annemle arkadaştık biz herşeyimi bilirdi ilk vefat ettiği zamanlar bir olay olurdu hemen eve koşardım anneme anlatayım diye ama evde yoktu yatağı bomboştu çok büyük eksiklik anne olmaması daha yazacağım çok şey var ama şunu söylemeliyimki allah sabrını veriyor vermese dayanamazdık yaşamaya devam edemezdik ama acısı bitmiyor her zaman içimizde kalacak annem ve babam melek oldular allahım tüm ölmüşlerimizin mekanını cennet eylesin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?