Annemin beni hiç sevmemiş olması gerçeği.. 32 yaşında yüzleştiklerim…

mslanlt .!.:

Ben de 32 yaşındayım. Annem hiçbir zaman beni sevmedi. Hiçbir zaman benimsemedi. O beni hep yabancı bir kadin gibi gördü. Babamı da hiç sevmedi. Hep asagilardi , insan yerine koymazdı bizi. Benim mutluluğuma engel oldu. Evlenmemi bile istemiyor, insanlar şaşırıyorlar hayret ediyorlar.tek umursadığı şey kendi parasidir. Ve ailesi onun kiymetlisidir.benim durumum iyi olacak, yegenlerininki daha kotu olacak diye bana düşmanlık ettiği olmustur.
Ben hayatımda annemden başka bana düşmanlık eden kimseyi görmedim.oz annemz bana iftira atmıştır dusunun..hakli çıkmak için yaptı bunu.
Evet, hastalığımda atesim varken yanımda oldu. Eve geldi iki tencere yemek yaptı. Bunlara önem verdi. Annelikten bildiğim tek şey bu.
Ben de içimi dökmüş oldum size.
anneniz değişmeyecek ne olursa olsun. Annelik ve aile kavrami gereksiz parlatiloyor bu toplumda . Ondan ümidi kesin. Sevgi beklememeyi öğrenin. Kabullenince hersey daha kolay oluyor. Canınız yanıyor, içiniz yine kabarıyor, kendinizi kötü hissettiğiniz zamanlarınız yine olacak. Ama zihninizi başka şeylerle sürekli meşgul etmeyi deneyin.en azından daha huzurlu oluyorsunuz. Bizim gibiler icij tek yol ani yaşayabilmek ve zihni mesguliyetlerle doldurabilmek. Ona rağmen mutlu olabilmek mümkün.
Buna inandirmalisiniz kendinizi. Gücünüze ve mutluluğun sizin elinizde olduğuna inanmalisiniz

Genişletmek için tıkla...