Annemin davranışları

1yildizztozu .!.:

Annem genel olarak tahammülsüz bir insan ama bana hiç merhameti yokmuş gibi hissediyorum. 22 yaşındayım, şehir dışında okuyorum ve evime geleli 5 gün olmuş bugün. Dün annem de babam da gripti. Mutfak toplama, kardeşimi okula bırakıp okuldan alma, günlük yapılması gereken ayak işleri gibi işleri yapıyorum. Dün akşam duşa girdim ve yemek saatimiz değildi bu arada. Kıyameti kopardı. Ben duşa girdiğim için bencilmişim, anlayışsızmışım, hatta iştahını kaçırmışım o yüzden yemedi. Senin gelmediğim daha hayırlı, keşke gelmeseydin gibi şeyler söyledi. Sanki bu evde kalmam bana lütufmuş gibi davranması canımı çok acıttı. Bu evde yaşıyorum ve bir şeyler yapmam gerektiğinin farkındayım ama anlatamıyorum yani umarım beni anlayabilmişsinizdir. Sürekli bir uyarı halinde. Ben pasif ve içine kapanık birisi değilim. Oldukça girişkenim, işlerimi kendim hallederim ihtiyaç duymam, para beklentisinde de değilim kendi paramı kazanıyorum. Bu sayede de birçok işlerini kolaylaştırdım. Aksine kendisi pasif ve sessizdir dışarıya ama evdeki herkese çok çıkar. Okuduğum şehirdeyken her gün telefonda konuşuyoruz. Görev gibi, inanın aramak yük geliyor. Her gün sadece yaşıyorum diye mesaj atsam daha iyi hissederim kendimi. 1 aylık tatil sürecindeyim şu anda. Bütünleme sınavlarım için haftasonu gidip sonrasında dönmemeyi düşünüyorum. Yani tatilimi orda geçirmeyi planlıyorum. Çünkü 5 günde psikolojik olarak yıprandım ve daha fazla zarar görmek istemiyorum. Burda kendimi çocuk gibi hissediyorum, kendimi kaybediyorum. Yalnız genel olarak bu probleme karşı nasıl bir tavır içinde olmalıyım, nasıl bir yol çizmeliyim? Düşünceleriniz benim için önemli

Genişletmek için tıkla...

candyy12 .!.:

Kuzum benim öncelikle şunu bilmelisin ki okumaya giden her birey tekrar yuvaya döndüğünde nedenini bilmiyorum ama fazlalık gibi bir şey oluyor. Hissettiriliyor. Bir tek sen değilsin bunu yaşayan. Bende aynı zor zamandan geçtim fakat ben nişanlılık sürecinde olduğum için başka problemlerle uğraştım. Ama arkadaşlarım her bana dertlerini anlattıklarında seninle aynı durumdalardi. Ailelerine fazlalık gibi hissediyorlardı. Evde sürekli bı problem çıkacak hissi vardı. Hatta neredeyse herkesin üniye gittikten sonra odası yatağı kardeşine verilir,sanki temelli gitmiş evlenmiş gibi:))) seni coookk iyi anlıyorum ama bunlar hep geçecek sen ayaklarinin üzerine basan okulunu bitirmiş karşına sana değer veren bir insanla hayatını birleştirdiğin an bitecek. Evlendigin andan itibaren ailen seni daha değerli görecek. Senin kendi evin kendi özgürlüğün olacak. Kimseye hesap vermiceksin bunu düşünerek hayatını ilerletmeye çalış. Zaten 1 ay sonra okuluna gideceksin. Onlarda bu duruma yavaş yavaş alışırlar. Kendini sakın üzme. Bı anda geçecek her şey:))

Genişletmek için tıkla...

AriaBlue .!.:

Valla dışarıda saygı duyulan biri olsan da o evde nedense hala çocuksun, eziliyorsun, ciddiye alınmıyorsun falan...

Çok anlam yükleme, kardeşini babanı seviyorsan onların hatrına katlan, okulun bitince ayrı yaşarsın, kendi hayatını kurarsın inşallah.

Genişletmek için tıkla...