annemin kaprisleri

kafamda halledemediğim annemle ilgili çok büyük sorunlar var. babam zor geçinilen bir erkekmiş. ben ailenin en son çocuğuyum. annem senelerce babamdan da babamın ailesinin de çok çekmiş. ben doğduktan kısa bir süre babam ailesinin verdiği huzursuzluğu anlayıp uzak durmaya başlamış. babam bana ve ablama da mesafeli biriydi. bu yüzden onu sadece annemin anlattıklarından tanırdık. liseye kadar annemi hep mağdur gördüm. hep beni koruyor zannederdim. oysaki beni kendinin oyuncağı haline getirmiş. yakın bir arkadaşım olsun onunla vakit geçirmeye başlayayım hemen aramı bozardı. ama ben bunları hep beni korumak icin yaptığını düşünüyordum. sadece onunla vakit geçirmemi istiyordu. her vakit geçirmeye çalıştığımda nasılsın demeden herşeyden şikayete başlardı. özellikle babamdan. sonra ablama sardı. ağzınla kuş tutsa yaranamıyordu ablam. bunalıma girdi annem daha da bunalıma itti onu. ablam yaşça benden baya büyük. evlendi. bu kez her düğün arifesinde olduğu gibi bazı ufak sorunlar oldu. aynı benim düğünüm de yaptığı gibi herşeyi abarttı. ama ablamın yaşı büyük olduğu için önemsememeyi öğrenmişti o. bi arkadaş edinirim hemen aramı bozmaya çalışır. kız bize kalmaya geldi evden kovmaktan beter etti. gidiyorsun onunla dertleşiyorsun bana birşey anlatmıyorsun o senin başını yiycek derdi. en son hayatımın dönüm noktasıydı geçen yıl. bir yandan iş bulma stresi bir yandan düğün hazırlıkları. evlenmemi hiç istemedi. ayıldı bayıldı. olsun sen evlen eşin mutlaka bi yerlere gider bende gelir sende kalırım yanyana kucak kucağa yatarız diyordu. kayınvalidem arasın neler ederdi. çok önemli bir sınava girecekken sbahında kalkıp sınav çıkışı eşimin ailesine gidicem diye ayıldı bayıldı. tansiyonum çıktı ölüyorum ölümüm senden olucak dedi. dinlemedim ağlaya ağlaya sınava gittim. tam sınava giricem aradı evi terk ediyorum ne yaparsan yap senin annen yok artık kocanın ailesine sarıl onlar olsun senin ailen intihar edicem rahatla dedi. ablamla konuşuyordum. anneme çıkışmış. bu sefer ablan olucak mikrop da zehrini akıtıyor sana dedi. neler çektim neler. heleki düğünüm de beni yapayalnız bıraktı. köşeye geçti sürekli ağladı. eşimin ailesine yakıştıramadı beni haklı olduğu yönlerde var ama o gün onu yapmamalıydı. 1-0 yenik başlattı beni eşimin ailesine. fotoğraf çekilirken gelinin ailesi de gelsin dedi gelmedi fotoğraf çekilmeye. öylece kaldım. eşim diyip duruyor annen mahvetti düğünümüzü diye. söyleyecek söz bulamıyorum. evime geliyor şimdi herşeyin yerini değiştiriyor bunlar burada daha güzel diye. ben böyle yaptım dedim yine tansiyonları çıktı attı kendini koltuğa. evine adımımı atmam. kocan dolduruyor seni diye. çok üzülüyorum. psikolojim bozuldu. dertleşecek bir arkadaşım kalmadı. evet sağolsun beni 9 ay karnında taşımış büyütmüş. ama benim hayatımı mahvetti. kendime güvenim gitti. annem sonuçta kocama nasıl anlatayım. kendi içimde de çözümleyemiyorum.

allah yardımcın olsun zorda kalmak çok kötü sonuçta annende

Annenizi bir doktora götürseniz?
Psikolojik destek alması lazım oldugunu düsünüyorum..
Ve kesinlikle sabırlı olun, küsmeyin, sırt cevirmeyin ne olursa olsun o bir anne...!

bence annen yalnız. bir arkadaşı yok ve seninle ablana sarılmış durumda. seni kısmen de olsa anlayabiliyorum benim annem de öyle. çok hassas bir kişiliği olduğu için artık bir şey diyemiyorum çünkü hemen ağlamaya başlıyor. çok üzülüyorum. babamla araları kötü. dışarı çıkıyor mesela arkadaşıyla eve gelip arkadaşının dedikodusunu yapıyor hemen. anne arkadaşın o çık dolaş en azından birlikte vakit geçirin sana da değişiklik olur diyorum arkadaşını kötülüyor gel seninle çıkalım falan diyor. arkadaşsızlıktan hep bu. yalnız kaldı. neden desem babanın yüzünden diyecek, doğru aslında, evlendikten sonra adam gibi kimseyle görüşmemiş. üç beş kişi var etrafında onlarla da görüşünce kırk kusur buluyor. tamam benim de arkadaşlarım mükemmel değil ama en azından vakit geçiriyorum değişiklik oluyor. artık bir şeyini eleştiremiyorum ya da sitem edemiyorum. hemen ağlamaya başlıyor ya da tam tersini anlıyor alınıyor falan. bir şey diyemez oldum. aslında iletişimimiz koptu iyice. bir şey söylemek istemiyorum hiç kötü bir şey desem ağlayacak iyi bir şey desem yanlış anlayacak ters anlayacak çünkü. sırf o yalnız gitmesin bir yerlere, mutlu olsun diye arkadaşlarımla program yapamıyorum bir yere gidiyorum arkadaşımla arıyor hadi onu gönder gel gezelim diyor. ne bileyim.. inşallah ileride seninki gibi olmaz

annen babandan göremedigi ilgiyi sevgiyi asiri derecede senden bekliyor sanki...
kayinvalidenlerden esindende kiskaniyor seni sanki ne bilim bana öyle geldi..
psikolojik tedavi görmesini saglayin bence
Allah yardimcin olsun

Annenin psikolojisi cok bozuk sanki ve cok yanliz biri gibi…surekli herkes onla ilgilensin istiyor herhalde. Anneni acilen bir psikolaga goturmeni tavsiye ederim canim.

annemle tamamen aynı. annemle babam benim de ayrı. ve ben tek çocuğum. ne zaman biriyle iyi anlaşsam ki arkadaş edinmem çok zordur. evine gitsem falan kızla aramı bozmak için herşeyi yapardı . iftiralar atardı. kötü davranırdı. kendisi de bi hafta biriyle çok iyi anlaşsa ertesi hafta kanlı bıçaklı olur olaylı şekilde araları bozulurdu. sevgilimle tanıştırdığımda yapmadığını bırakmadı. sonra da ayrılınca neden ayrıldın daha iyisini bulamazsın falan der. birlikteyken de bi ton kötüler. aklıma olmadık şeyleri sokar.
bütün kötü özelliklerimin özgüven eksikliğimin dengesizliğimin sorumlusu oldu. 17 yaşında yanından ayrıldım. kendisi gönderdi öce okumak için. sonra aynı şekilde ayılıp bayıldı.. en sonunda psikloğa gitti senelerdir ilaç kullanıyor artık bana sarmıyor. sarsa da biliyorsun kızım benim psiklojim bozuk ondan diyebiliyor. keşke çok eskiden gitseydi.en azından aramızda bi sevgi bağı olabilirdi.. yani tek önerim olabildiğince uzak durup kendini koruman ve psikiyatriste gitmesini sağlaman. malesef ki hayatının her döneminde uzak bile olsa çok etkiliyor. umarım çözülür ve rahatlarsın.