Annemin nişanlımı kabullenememesi

Biz erzincanlıyız,onlar karaman. Bizde geline çok önem verilir,sürekli hediyeler alınır mesela. Onlarda ise nişanda takılır,düğünde,bayramlarda. Ben böyle şeyleri takmıyorum ama annem çok takıyor. Beni görmeye her gelişlerinde bana bi hediye getirmelerini bekliyoruz,zaten elleri boş gelmiyorlar tatlı vs

Onlar boş bahaneler. Annen zengin koca bul o evi geçindirsin, sen de elindekileri annene vermeye devam et istiyor.
 
Şurda okuduğum her konu ayrı ayrı şaka gibi, işsizsen hizmetçi etmeye çalışıp sırtına binmek istiyorlar; yok paran varsa bu sefer paranın hepsini getir ver diyip sırtına binmek istiyorlar.. eş, eş ailesi, kendi anne baban sürekli kadınları eşşek edip sırtlarına binmeye çalışıyor. Bu topluma kadınlar habire birilerine hizmet etmeye mi geliyor:KK51:
 
İyi akşamlar. Vaktinizi çok almadan özet geçerek anlatacağım
27 yaşındayım.Yaklaşık 1 yıl önce biriyle tanıştım. Güzel bir ilişkimiz oldu. Bu 1 yıllık süreçte evlenmek istediğim insan bu dedirtti bana hep. Ama annem en başından beri karşıydı. Çünkü tip olarak,memleket olarak(farklı kültür olmasından dolayı),statü olarak(ben statüsü daha yüksek bir mesleğe sahibim) beğenmedi. Daha iyilerine layıkmışım,hiç akıllıca bir seçim yapmamışım vs. Annem bana aşırı düşkündür. En sonunda benim ne kadar istediğimi görüp kabul etti,ama asla içten bir şekilde değil zoraki. Nişanlandık. Ama annemle 2-3 günde bir sırf bu konudan dolayı tartışıyoruz. Nişandan önce de sonra da sabrımın aşırı taştığı durumlarda ben de anneme karşı yükseldim,küslükler yaşadık vs. Ama dayanamaz bana hemen barışıyoruz. Aradan bir kaç gün geçiyor yine kendi kendini dolduruyor. Ne evlatlar var ailelerinin sözünü dinliyorlar,ben hiç istemedim. Onları nasıl kabullenicem bilmiyorum,bunu bize niye yaptın vs.
Nişanlımın ailesi çok iyi bir aile. Ama onlarda da en küçük olumsuz bir şey gördüğü an aşırı büyütüp günlerce konuşuyor. O kadar bunaldım ki,ne yapacağımı şaşırdım . Nişanlıma bunların hiçbirini yansıtmadım,hiçbirini bilmiyor. Annem onların yanındayken iyi,o bile yansıtmıyor bunları. Ama ben arkada sürekli ağlayan,sürekli mutsuz,sürekli arada kalmış biriyim . O kadar bunaldım ki. En son ki büyük tartışmamızda Allahından bulasın,hepsi önüne gelsin tarzında bi bedduada bulundu. Bizi dinlemedin ya neler yaşayacaksın falan dedi.
Ertesi gün de barışmaya çalıştı. Alışıcam kabullenicem inşallah dedi.Ama ben bunları hazmedemiyorum,annemin bu gel gitleri beni aşırı yıpratıyor. Bu süreçte annemin huyu suyu değişti,dengesiz biri oldu resmen. Daha büyük problemler çıkmasından korkuyorum. Karşıma alıp tatlı tatlı da konuştum olmadı,sert konuştum da olmadı. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim? Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim
Annemin içine sinmeyen Hiç bir işi yapmam. 40 yaşından sesleniyorum
 
İyi akşamlar. Vaktinizi çok almadan özet geçerek anlatacağım
27 yaşındayım.Yaklaşık 1 yıl önce biriyle tanıştım. Güzel bir ilişkimiz oldu. Bu 1 yıllık süreçte evlenmek istediğim insan bu dedirtti bana hep. Ama annem en başından beri karşıydı. Çünkü tip olarak,memleket olarak(farklı kültür olmasından dolayı),statü olarak(ben statüsü daha yüksek bir mesleğe sahibim) beğenmedi. Daha iyilerine layıkmışım,hiç akıllıca bir seçim yapmamışım vs. Annem bana aşırı düşkündür. En sonunda benim ne kadar istediğimi görüp kabul etti,ama asla içten bir şekilde değil zoraki. Nişanlandık. Ama annemle 2-3 günde bir sırf bu konudan dolayı tartışıyoruz. Nişandan önce de sonra da sabrımın aşırı taştığı durumlarda ben de anneme karşı yükseldim,küslükler yaşadık vs. Ama dayanamaz bana hemen barışıyoruz. Aradan bir kaç gün geçiyor yine kendi kendini dolduruyor. Ne evlatlar var ailelerinin sözünü dinliyorlar,ben hiç istemedim. Onları nasıl kabullenicem bilmiyorum,bunu bize niye yaptın vs.
Nişanlımın ailesi çok iyi bir aile. Ama onlarda da en küçük olumsuz bir şey gördüğü an aşırı büyütüp günlerce konuşuyor. O kadar bunaldım ki,ne yapacağımı şaşırdım . Nişanlıma bunların hiçbirini yansıtmadım,hiçbirini bilmiyor. Annem onların yanındayken iyi,o bile yansıtmıyor bunları. Ama ben arkada sürekli ağlayan,sürekli mutsuz,sürekli arada kalmış biriyim . O kadar bunaldım ki. En son ki büyük tartışmamızda Allahından bulasın,hepsi önüne gelsin tarzında bi bedduada bulundu. Bizi dinlemedin ya neler yaşayacaksın falan dedi.
Ertesi gün de barışmaya çalıştı. Alışıcam kabullenicem inşallah dedi.Ama ben bunları hazmedemiyorum,annemin bu gel gitleri beni aşırı yıpratıyor. Bu süreçte annemin huyu suyu değişti,dengesiz biri oldu resmen. Daha büyük problemler çıkmasından korkuyorum. Karşıma alıp tatlı tatlı da konuştum olmadı,sert konuştum da olmadı. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim? Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim
Bir benzeri başımdan geçti. Evleneli 1.5 yıl oldu. Annem hala der ki 'kaçma diye müsade ettim, ayrılacağın yoktu' o zaman ki düşüncesi buydu fakat şuan bal dök yala eşimle aralari çok iyi..hatta aramızda kalsın öz anne oğul gibiler. Yani diyecegim o ki sen karşı taraftan eminsen, sabret. Geçecek
 
Bir benzeri başımdan geçti. Evleneli 1.5 yıl oldu. Annem hala der ki 'kaçma diye müsade ettim, ayrılacağın yoktu' o zaman ki düşüncesi buydu fakat şuan bal dök yala eşimle aralari çok iyi..hatta aramızda kalsın öz anne oğul gibiler. Yani diyecegim o ki sen karşı taraftan eminsen, sabret. Geçecek
Ne iyi geldi yorumunuz,inşallah öyle olur. Teşekkür ederim
 
X