- 19 Aralık 2020
- 17
- 11
- 36
- Konu Sahibi EznoraliAlmora
- #1
Merhaba,
Meseleye artık fazlasıyla duygusal yaklaştığım için konu açıp fikir almak istedim. Senelerdir annemle kardeşimden uzakta yaşıyorum. Aramız hep iyi oldu. Kavga, küslük bilmeyiz. Babamın vefatından sonra üçümüze kalan gayrimenkuller var. Ben senelerdir bunların gelirine giderine karışmadım. Zaten öğrenciliğimden beri çalışıyorum. Özel durumlar dışında ailemden para almadım ama istediğimde de hayır diyen olmadı. Annemin kendi ailesiyle yaşadığı miras sorunlarından dili yandığı için bu konularda bizimle sorun yaşamaktan hep çekindi. Bu konular hep tabuydu, para konuşmak ayıptı vs.
Bugün annemle bir tartışma yaşadık ve ben çok alındım, bir süre konuşmamayı dahi düşünüyorum. Şöyle ki erkek kardeşim evli ama hala annemin maaş kartı ondadır. Çünkü evlendikten sonra eşiyle birlikte işle ilgili talihsizlikler yaşadılar. Ara ara ben de ufak yardımlarda bulundum. Bana göre kardeşimin maddi durumuyla yaşadığı hayat arasında çok fark var ama bu onların meselesi, karşımadım. Ta ki işin ucu bana dokunana kadar.
Kardeşimin düğün masrafları için annem kredi çekmişti. O sırada evini tadilata sokmuştu, annemin bir diğer evinin tapu masrafları vardı falan derken ortak bir dükkanı sattık. Anneme borçlarını kapatmasını, kalan paradaki benim payımı da benim için altına yatırmasını söyledim. Öyle yapıldı. Bu arada ödenen borçların benimle bir alakası yok. Dün annem, önümüzdeki ay kardeşimle birlikte ödemeleri gereken borçlardan bahsetti. Ben de bir miktar altınımı satıp kardeşime hibe edebileceğimi söyledim. Annemin cevabı "Ben o altını senden borç olarak alıp şu ödemeyi yapmayı düşünüyordum" oldu. O ödeme iki hafta sonra yapılacak ve ben lafını edene kadar annem bu düşüncesinden bana bahsetmedi bile. Zaten o borcun dükkan satışından gelen parayla kapatılmış olması gerekiyordu ama para başka şeylere gitmiş. Ben o borcu iki kez ödüyor olacağım yani. Anneme de kardeşıme de verdiğim hiçbir şeyi borçtan saymadım şimdiye kadar, saymam da. Zaten geri de gelmez :) Ben kardeşime vereceğim hibe dışında altın bozdurmak istemediğimi söyledim. Ve annem tarafından para konuştuğum için bir nevi ayıplandım. Mesele "sen ona bunu yaptın, bana şunu yapmadın"a döndü. Seneler önce aldığım çamaşır makinesinin taksidi ödemiş, onu söyledi bana. Bir sonuca varamadan öylece kapattık telefonu. Ortada bu kadar hastalık varken üç kuruş para yüzünden ailemle kötü olmayayım diyorum ama boğazıma bir yumru oturdu. Haksızlığa uğradığımı düşünüyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Ekleme:
Hemen herkes benzer önerilerde bulundu. Annem ve kardeşime kendi payımı alıp ortaklıktan çıkmak istediğimi söylemeye karar verdim. Onlara kendilerini ayarlamarı için biraz da süre tanırım. Acil para ihtiyacım yok ama daha fazla haksızlığa uğrayarak yara almak istemiyorum. Öneriler ve yorumlar için teşekkür ederim.
Meseleye artık fazlasıyla duygusal yaklaştığım için konu açıp fikir almak istedim. Senelerdir annemle kardeşimden uzakta yaşıyorum. Aramız hep iyi oldu. Kavga, küslük bilmeyiz. Babamın vefatından sonra üçümüze kalan gayrimenkuller var. Ben senelerdir bunların gelirine giderine karışmadım. Zaten öğrenciliğimden beri çalışıyorum. Özel durumlar dışında ailemden para almadım ama istediğimde de hayır diyen olmadı. Annemin kendi ailesiyle yaşadığı miras sorunlarından dili yandığı için bu konularda bizimle sorun yaşamaktan hep çekindi. Bu konular hep tabuydu, para konuşmak ayıptı vs.
Bugün annemle bir tartışma yaşadık ve ben çok alındım, bir süre konuşmamayı dahi düşünüyorum. Şöyle ki erkek kardeşim evli ama hala annemin maaş kartı ondadır. Çünkü evlendikten sonra eşiyle birlikte işle ilgili talihsizlikler yaşadılar. Ara ara ben de ufak yardımlarda bulundum. Bana göre kardeşimin maddi durumuyla yaşadığı hayat arasında çok fark var ama bu onların meselesi, karşımadım. Ta ki işin ucu bana dokunana kadar.
Kardeşimin düğün masrafları için annem kredi çekmişti. O sırada evini tadilata sokmuştu, annemin bir diğer evinin tapu masrafları vardı falan derken ortak bir dükkanı sattık. Anneme borçlarını kapatmasını, kalan paradaki benim payımı da benim için altına yatırmasını söyledim. Öyle yapıldı. Bu arada ödenen borçların benimle bir alakası yok. Dün annem, önümüzdeki ay kardeşimle birlikte ödemeleri gereken borçlardan bahsetti. Ben de bir miktar altınımı satıp kardeşime hibe edebileceğimi söyledim. Annemin cevabı "Ben o altını senden borç olarak alıp şu ödemeyi yapmayı düşünüyordum" oldu. O ödeme iki hafta sonra yapılacak ve ben lafını edene kadar annem bu düşüncesinden bana bahsetmedi bile. Zaten o borcun dükkan satışından gelen parayla kapatılmış olması gerekiyordu ama para başka şeylere gitmiş. Ben o borcu iki kez ödüyor olacağım yani. Anneme de kardeşıme de verdiğim hiçbir şeyi borçtan saymadım şimdiye kadar, saymam da. Zaten geri de gelmez :) Ben kardeşime vereceğim hibe dışında altın bozdurmak istemediğimi söyledim. Ve annem tarafından para konuştuğum için bir nevi ayıplandım. Mesele "sen ona bunu yaptın, bana şunu yapmadın"a döndü. Seneler önce aldığım çamaşır makinesinin taksidi ödemiş, onu söyledi bana. Bir sonuca varamadan öylece kapattık telefonu. Ortada bu kadar hastalık varken üç kuruş para yüzünden ailemle kötü olmayayım diyorum ama boğazıma bir yumru oturdu. Haksızlığa uğradığımı düşünüyorum. Sizce ne yapmalıyım?
Ekleme:
Hemen herkes benzer önerilerde bulundu. Annem ve kardeşime kendi payımı alıp ortaklıktan çıkmak istediğimi söylemeye karar verdim. Onlara kendilerini ayarlamarı için biraz da süre tanırım. Acil para ihtiyacım yok ama daha fazla haksızlığa uğrayarak yara almak istemiyorum. Öneriler ve yorumlar için teşekkür ederim.
Son düzenleme:
