Annemle ilişkim…

Simsamom

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
15 Nisan 2024
7
0
32
Merhabalar sevgili hanımlar
32 yaşında 2 çocuk annesiyim.
Ve çocukluğumdan beri annemin hem fiziksel hemde psikolojik şiddetine maruz kalarak büyümek zorunda kalan bir kadınım.
Öyle ki çocukluğumda gördüğüm şiddetin ve travmaların sonuçlarını çeşitli psikolojik rahatsızlıklar yaşayarak atlatmaya çalışıyorum.
Kardeşimle kavga ettiğimizde 10 yaşındayken kömürlüğe kapatmıştı annem bizi. Daracık kapkaranlık alanda korkudan titriyordum nefes alamıyordum. Şimdi ise kapalı ortam fobim var.
2. Sınıfa giderken üst katımızda oturan arkadaşımla sırf erkek diye eve döndüğüm için bana hakaret edip yastıkla beni boğmaya çalışmıştı annem. Şimdi ise duşta bile boğulacağımı düşünül nefes nefese kalıyorum. Yani o minicik yaşta yaşadıklarımı yazmaya çalışsam sayfalar yetmez.
Artık evim ayrı kendi yuvamdayım tüm bunlara rağmen anneme kalpten sevgi ile bağlıyım.
Ama anneliğimden tutun, her konuda eleştiriliyorum. 2 çocuğumu büyütürken hiç yanımda olmadı ne o nede bir başkası ona rağmen sürekli kendisine ve etrafındakilere fedakarlık yapmamı bekliyor. Kendisi bize hiç değer vermedi hep başkaları için yaşadı bense önceliğim çocuklarım olduğu için beni bencillikle ve kötülükle suçluyor. Yakın akrabamız 3. Çocuğunu doğurdu ve geçenlerde beni aradı kızımın öğlen yemeğini sen götürür müsün dedi. Benim çocuğumla ayrı okuldalar ve bende kendi çocuğuma öğlen yemek götürmek zorundayım. Ve ayrı olarak bunları yaparken peşimde koşturan 3 yaşında küçük bir yavrum daha var. Çocuğumun yemeğini verip koştur koştur diğer okula gitmem benim için oldukça yorucu olacaktı kaldı ki bende çok zor dönemlerden geçtim ve kimseden birşey beklememiştim. Anneme bu durumu anlattım ne kadar kötü ve bencil bir insansın dedi. Yani artık ona söyleyecek söz bulamıyorum. Kendi evimde çocuklarımla ne kadar yorulduğumu bilmeden evine gittiğimde sürekli iş yaptırmaya çalışıyor bana. Akşam yemeğe kalsam tüm yemekleri bana yaptırıyor. Yetmiyor sürekli iş yapmamı istiyor.annem daha 50 yaşında yaşı gerçekten çok daha büyük olsa yada sağlık problemleri olsa bunları asla söylemem bile. Yani gerçekten 2 evim var gibi ve bazen hastane işim vs çıktığında binbir zorlukla çocuklarıma baktırtıyorum. Sürekli söylenmesi beni çocuklarımın yanında eleştirmesi beni öyle yordu ki. Oturup karşıma konuşsam inanın beni haksız çıkarır. Bunu daha önce denedim ve sadece sinirlerim bozuldu kendimi ağlarken buldum. Ne yapacağım bu şekilde gerçekten onunla anlaşabilmeyi o kadar çok dilerdim ki maalsef beni sorunlu bir insanmışım gibi hissettiriyor. Eşime anlatıyorum gerçekten ben mi garip düşünüyorum dediğimde inan garip düşünen sen olsan bunu söylerdim ama sonuna kadar haklısın diyor. Evlensem de bu toksit ilişkiden kurtulamadım. Bazen yaşadığım şehri sevmesem tayin isteyip gitme isteği gelmiyor değil. Ne önerirsiniz bana
 
Psikolog öneririm ve anneye mesafe koymayı öneririm.
 
Anneniz bahsettiğiniz gibi şiddet eğilimi olan biri ise çocuklarınıza bakmadığı ,ilgilenmediği isabet olmuş.Ailelerimizi seçme şansımız yok malesef ama ilişkilerinizi daha resmi ilerletebilirsin ziyarete gittiğinde akşam yemeğine kalmadan dön mesela.
 

Zorda kalmadıkça bırakmamaya çalışıyorum. Lakin geçen hafta emar’a girmem gerekiyordu eşim izin alamadı mecburen bıraktım. Sesini onlara karşıda çok yükseltiyor fakat çokta düşkün, ben annemin karakterini inanın çözemedim. Birden fazla kişiliği var gibi. Bazen çok iyi ve sevgi dolu bezense size kendinizi berbat hissettiren sürekli bulaşmaya çalışan laf sokan bir insana dönüşebiliyor.
Yemeğe kalmadan dönmek istediğim zamanlar oldu katiyen bırakmıyor. Sanırım yemeği bana yaptırmak için bilemiyorum.
 
Anne baba olarak yaşlanınca merhamet ve saygı bekleriz ama herşeyin haddi hududu var. Evlat diye anne baba istediğini yapamaz. Size böyle davranan bir anneyi asla ciddiye almayın. Mümkün olduğunca az görüşün. Gerektiği yerde lafınızı söyleyip rest çekmeyide bilin. Korkmayın size bu eziyetleri yapan insanın ne duası ne bedduası tutar
 
Annenizle olan göbek bağınızı kesmenizi öneririm.
Eleştirmesine müsaade etmeyin, artık yetişkin bir bireysiniz. Size hâla çocuk gibi davranmasına izin vermeyin.
 
Ben olsam yuzune bakmam torunlarinada istedigi kdar duskun olsun gostermem yani onlara kotu bisey yapmayacağı ne malum? Mesafe koyacaksiniz ne demek evine gidip is yapmak siz boyle mesafe koymazsaniz o sizi kullanmaya devam eder mesele tayin almak degil sizin sinir cizmeniz lazim
 
Size bunları yaşatmış bi anneye çocuklarınızı emanet etmeniz cok garip.Her ne olursa olsun emamet de etmezdim bayram seyran hariç yanına da götürmezdim. Tayin olabiliyorsanız uzaklaşın annenizden ve hastalıklı ilişkinizden.
 

Hep onu da anlamaya çalıştım. Mücadele içinde geçen bir hayatı oldu. Travmalarımı onu affederek yenmeye çalıştım. Ama bitmek bilmiyor eziyetleri.
İş hayatında bir tane dostu yok. Sürekli insanlarla kavga ediyor. Babam desen annem uyuyunca eve giriyor araba da oturuyor adam. Kardeşim desen şehir dışında iş buldu ve gitti. Bazen sen olmasan yapayalnızım diyor. O kadar üzülüyorum ki. İstiyorum ki en yakın arkadaşım annem olsun. Başımı okşasın, hatamda bile dağ gibi arkamda dursun. Ben onun yavrusuyum bana merhamet etsin. Sarsın sarmalasın. Beni hiç üzmedin iyi ki senin annenim desin. Ama olmuyor. O benim annem mesafeli davranıyorum lakin bu beni vicdanen rahatsız ediyor çünkü kardeşleri bile görüşmek istemiyor. Psikoloğa gitmesini önerdim, kabul etmiyor. Hepimizi hasta etti hepimiz gidiyoruz fakat bizi hasta eden gitmiyor.
 
Çocukluğunuzdan beri yaşamamış olsanız yaşlılık derim ama annenizin bu davranışı karakteri galiba hiç yalnız kalıp sakinlik içinde konuşup açtınız mi kalbinizi neden diye ? Kendi hissettiklerinizi aktarmayı deneyin birde belkide içsel sebebi olabilir onunda psikiyatri desteği de alabilirsiniz çünkü şuan genç diyorsunuz ama ileri dönemde Allah korusun bakıma muhtaç olduğu zamanda sabrınız olmayabilir haliyle
 
Çok üzücü aslında bu yazdiklariniz sizin anne yanınız eksik hâlâ sevgisini hissedememiş olmanız sizi geri çekmiyor annenizden aslında.duygusal yaklaştıkça anneniz bunu kullanıyor ama
 
Hayır affetmeyin kendinizi zorlamayın. Kimse böyle birşeyi affetmez. Babanız keşke boşanıp kardeşinle yeni bir hayat kurmanıza olanak sağlasaydı. Zaten bu tarz psikolojik rahatsızlıkları olanlar hastalığını kabul etmiyor. Ben vicdanımı da yoklayarak size yazıyorum inanın elinizden geleni yapmışsınız zorlamayın. Gitmiyorsa bırakın kendi haline sizde uzak durun. Sizinde bir tane hayatınız var güzel yaşayın. Baktınız iş çok ciddi bir yere gidiyor o zaman ona danışmadan bir psikiyatriye götürürsünüz. Belki yatış falan verirler
 
Okula giderken yanına beslenme verin, böyle hergun yemek mi goturuyorsunuz?
 
Çok üzücü aslında bu yazdiklariniz sizin anne yanınız eksik hâlâ sevgisini hissedememiş olmanız sizi geri çekmiyor annenizden aslında.duygusal yaklaştıkça anneniz bunu kullanıyor ama

Bana koşullu sevilmeyi öğretti. İyi ve cici bir kız olursam sadece sevilirdim. Fakat iyi ve cici kız olmam da beni sevmesine yetmedi.
O kadar erken yaşta olgunlaştım ki çevremizdeki herkes parmakla gösterirdi. Acaba olgunlaşmak zorunda mı bırakıldım bilemiyorum.
Evlenince bile beni sevilmeye değer görmedi annem. Seni 10 güne babanın evine bırakır demişti. Oysa ki bunu derken 2 gün sonra gelin olacaktım. Ve ben gerçekten öyle olacağını düşünüyordum, her tartışmada eşim benden ayrılacak sanırdım. Hala daha kendimi sevilmeye değer görmem. Öz annem bile öyle diyorsa doğrudur diye hep kodlamış zihnim. Bende anne oldum bakmalara doyamıyorum. Çocuklarıma siz benim hazinemsiniz. Ne kadar değerli olduğunuzu anlatmaya kelimeler yetmez diyorum. Bende travmalarla büyüdüm tıpkı annem gibi, lakin yavrularıma bunu yaşatmak istemiyorum. İçimde şiddete meyilli bir yanım var ama onu bastırmaya becerebiliyorum. Savunmasız masum gözümün içine bakan 2 yavru. Nasıl kıyabilmiş diyorum bazen. Kablo ile dövmüşlüğü bile var bizi. Şiddettinin sınırı yoktu. Nişanlıyken bile tartaklamıştı beni.
 
Bence hepimizin annemi idare etmemizin sebebi değişen kişiliği. Bazı günler sevecen sevgi dolu. Bazı günlerse dünyanın en kötü kalpli insanı gibi. Mesela şuan öyle bir döneme girdi sürekli eleştiriyor bağırıyor kızıyor. Bundan 2 hafta önce melek gibiydi. Ama hiçbir dönemde iş beklemesi değişmiyor. İyi de olsa ruh hali kötü de olsa muhakkak onun için birşey yapmamı ister.
 
Çocukken size yaptıklarını okuyunca şaşırdım kaldım. Lütfen mesafe koyun, hayatınıza bu kadar müdahale ettirmeyin. Fazla verici olmanızı haketmiyor
 
Yasadiklariniz zor ama yinede destek alın sizde yaş ilerledikçe daha çok gerçeklerle yüzleşiyor insan.Annenizin tutarsız davranışları daha çok yorar aslında kötü insan kötü dersin ama bir iyi bir kötü yorucu olur insanın zihniyle oynuyor resmen
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…