Bakmak zorunda değil. Zorunda olmadığı bir durum yüzünden de annenizle görüşmek istememeniz haksızlık.
Anneniz sizi bu yaşa yetiştirmiş büyütmüş emek vermiş bırakında birazcık kendi için yaşasın bencillik yapsın.
Anneniz size göre bencil, peki siz anneniz evladınıza bakmıyor diye onunla ilişkinizi kopma noktasına getirerek bencillik etmiyor musunuz?
Benim de kimse bakmadı evladıma, özel sektördeydim işime geri dönemedim, kendim baktım büyüttüm, tek maaşla geçiniyoruz.
Siz memursunuz 1,5 sene ücretsiz izne çıkma hakkınız var, bakıcı tutarsınız kreşe verirsiniz, önünüzde seçenek çok.
Annenize kırılmanızı anlayabiliyorum ama inanın onunda kendine göre sebepleri vardır. Bir çocuğun sorumluluğunu almak kolay bir şey değil. Büyük bir fedakarlık o bu fedakarlığı size karşı yerine getirmiş, torunu için aynı fedakarlığı göstermek zorunda değil. Siz çocuğunuzu kimseye güvenip yapmadıysanız, ona kimin bakacağını da sizin düşünmeniz gerekiyor...
Burada anne çalışıyor fedakar, ama anneanne bakmadığı için kötü ilan edenlere de el insaf diyorum, azıcık empati, sırf kendi açınızdan değil ama...
Eğer gerçek sebepleriniz; Kariyer durumundan işe ara verememe, eve daha az maaş girmesi, evde oturmanın zor gelmesi, bakıcı masrafı gibi nedenlerse takkeyi önünüze koyup düşünün, nedenler size ağır gelir çalışmaya devam edersiniz çocuğunuza da bakıcı tutarsınız, yok ağır gelmez ise çıkar işinizden çocuğunuza bakarsınız. Bunlar sizin seçiminiz fedakarlığınız değil. Seçimlerinize uymadı diye kimseyi suçlu bulmaya hakkınız yok...
ve son noktayı koyuyorum ,küçük yaşta çocuğu olmayan anlayamaz .evet anlamıyorsak empatiden hiiiç bahsetmiycez 
