Annemle neden hiç anlaşamıyoruz anlamıyorum.

Seni okadar iyi anlıyorumki benimde 3 erkek kardeşim var benden küçükler ve annem beni unutmuş durumda tamam kardeşlerimden büyügüm ama o kadın benimde annem bunu son zamanmanlarda daha çok hissediyorum kaç kere konuştum ama oğullarıda oğulları....Takmıyorum desemde takılmıycak gibi değil.Çok ağorıma giden şeyler yapıyo ben bi sesimi yükselttim diye 2 aydır konuşmuyoruz ama büyük oğlu biton laf eder sonra annemde tık yook...
 
biz üç kadeşiz evliyiz hepimiz bekar dönemlerimizi hatırlıyorum da ben en küçüğüm.Anneme karşı diğer kardeşlerimden daha yakındım yani şöyle ben hep öperdim sarılırdım:) hala daha öyledir o da hep derdi küçük kızım çok yakındır sevgisini çok belli eder diye.Ama bunun farkında olmasına rağmen hiç kardeşler arasında bir ayrım sezmedim ben daha yakınım diye hiç öyle artısını görmedim.Hani bana daha yakın olmalıydı diye demiyorum annelik duygusu hepimizi bir tuttu demek istiyorum olması gerekende bu zaten.Anlattıklarınızı okurken içim acıdı.ya vardır bi yanlışlık dedim her okuduğum da yoksa bi anne evladına bu şekilde nasıl davranabilir. dicem yapı meseelesi ama diğer evlatlarına farklı davranması bu düşüncemi çürütüyor.Üzüldüm arkadaşlar gerçekten her ne olursa olsun onlar bizim annelerimiz.Bir ikincisi yok biliyoruz.
 

yazdıklarını okudum birkaç yorum okudum ve daha fazla okumayı bekleyemeden yazmak istedim...

bu durumda yapacağın en büyük HATA KENDİNİ SUÇLAMAKTIR..sakın ama sakın yapma..annenin tavrı çok farklı ya da alışılmadık değil aslında....muhtemelen o da annesinden pek öyle yakınlık görmemiştir (öpmek sarılmak vsvs) ben kendi annemden biliyorum birgün durup dururken bana sarıldı öptü..."hayırdır nooluyoruz" dedim (anneme söylemedim tai kendi kendime)..."benim annem bana hiç sarılmadı dün rüyamda gördüm sarıldım" dedi...o günden sonra biraz daha sevecen oldu ama yine de bana yetmedi...

sanırım anladığım kadarıyla evin tek kızısın...aslında tek kızın çok kıymetli olması gerekirken bazen anneler kızlarına nasıl davranacaklarının bilemiyorlar...içinden naslı geliyorsa öyle davran...ben mesela üzülsemde gidip yine yılıştım...üzülmesin diye hep kendimi suçladım ama yanlış yaptım...oğullar annelerin zaafını çok iyi biliyorlar...sen sev ama senin gibi davranmadığı zaman üzülme...neden aramadan, seni sevmediğini düşünmeden (aksine imkan yok çünkü) "ne yapayım benim annemde böyle" diye kabul etmeyi başarırsan daha mutlu olursun...sorunu sakın kendinde arama...
 

tam da bunu söylemek istiyorum işte...kadınlar ve erkekler çok farklı...iki kadının anlaşması yüz erkeğin anlaşmasından daha zordur...örneğin annen abilerinden birine anlattığın gibi davransa farketmez bile belki...belki de umurunda olmaz onu sevdiğini bilir o da ona yeter...biz kadınlar biraz daha sevgi pıtırcığıyız ve karşımızdaki de bize öyle davransın istiyoruz...lütfen üzülüp kendini yıpratma...

hiç unutmam evlenmeden önce tek başıma başka bir şehirde onlardan ayrı yaşarken bir tartışmamızda çok üzülüp "beni aramayın " demiştim ve günlerce aramamıştı yine ben aramıştım hala anlayamam insan başka bir yerde tek başına yaşayan evladını nasıl sinirle söylediği gayet açık bir cümle yüzünden arayıp sormaz...bak hatırlayıp yine üzüldüm şimdi...

ama ne olursa olsun beni kardeşlerim kadar çok sevdiğine eminim (iki erkek kardeşim var benimde) saçımın teline zarar gelse kahrolur biliyorum ve senin de öyle olduğuna eminim
 
Son düzenleme:

Tamamen senin dediğin gibi olması gereken evlatlarına ayrım yapmadan davranmak.O bana daha iyi davrandı onu seviyim düşüncesi var annemde.Halubuki ben ne ayrıcalık istiyorum ne birşey.Sadece sevgi istiyorum ama maalesef onuda o vermiyor.Dediğin gibi bende anlamıyorum bir anne evladına karşı nasıl böyle olabilir diye ama çözümü yok yada ben bulamadım..
 

Evet canım evin tek kızıyım ve abilerimle aramda 9 yaş var yani baya bir geç doğmuşum ben.Ne biliyim başka annelerde görüyorum işte bu benim tek kızım o yüzden göz bebeğim diyorlar kızlarına karşı ama benim annem sanki istenmeyen biriymişim gibi hissettiriyor.Abilerimde dediğin gibi annemin zaafını çok iyi biliyorlar.Hatta bir kere hiç unutmam abimle annem tartıştı bende annemin tarafında oldum onu savundum ama yine abim bana bağırdı çağırdı annem yine beni savunmadı geçtim içerde ağladım.Salondan gülüşme sesleri geliyodu noluo diye bir bakıyım dedim can kuzu sarması olmuştur ortada kötü olan yine ben oldum.
Kendimi suçlamıcam artık canım.Çünkü çok yıprandım.
 

Bizde iki gündür konuşmuyoruz canım.Dün yine patladım hangi kötü günümde yanımda oldun diye.Bu sefer kararlıyım tavrımı bozmucam gelip özür dileyene kadar.Bende takmamaya çalışıyorum ama dediğin gibi takılmıycak gibide değil.Tek bende var sanıyodum böyle bir anne ama yanlız değilmişim.Hepimizin işi zor anne sevgisi göremeden büyüdük.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Niğde Feyza Özçelik doktora labioplasti ameliyatim
4 5 6
Yorumlar
118
Görüntüleme
12K
zynp3452
Z
G
Anneme annelik yapıyorum, çok yoruldum
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
5K
Ktrmtm
  • Kilitli
hamile ablamın bana nefreti
8 9 10
Yorumlar
195
Görüntüleme
10K
Mune
Eşim Şizofrenmi yoksa aldatılan bir saf mıyım
6 7 8
Yorumlar
145
Görüntüleme
8K
soe
B
Sevgilimin incelikten uzak oluşu ve uyumsuzluğumuz
4 5 6
Yorumlar
117
Görüntüleme
15K
zelkus
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…