heyecanlıyım anne olacağım için inşallah sağsalim doğum yapabilirsem eğer. ama bir yanım buruk. annesiz anne olmaya çalışıyorum. bakıyorum etrafıma , okuyorum da doğumunda annesi yanında herkesin, benim başım çok kalabalık olacak belkide ama annem olmayacak yanımda o yüzden günlerdir içten içe çok üzülüyorum. herşeyimi kendi kendime yapmaya çalışıyorum. arkadaşlar soruyorlar doğumunda annenmi olacak diye evet diyorum geçiştiriyorum. ama o eksikliği hissetmek çok zor. Allah kimseyi annesizlikle imtihan etmesin. bana dua edin arkadaşlar lütfen dualarınıza ihtiyacım var. bu arada bir çok şeyi burada ki arkadaşlardan öğrencim bu siteyi kuran kimse ona teşekkür etmek istiyorum. Allah ondan razı olsun.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Doğuma Hazırlık annesiz anne olmaya çalışmak....
- Konu Sahibi beyazipek
- Başlangıç Tarihi
Bebeklerimize aldığımız eşyalar, hastane çantası, ürünler için tavsiye ve öneriler....
canım Allah sağlıkla kucağına almayı nasip etsin. bende 1 ay önce doğum yaptım.benim annem de çok rahatsızdı istediğimiz gibi yanımızda olamadı.hastanede yatıyordu doğum için çıkarttık hastaneden.ama kadının kendine dermanı yok bana nasıl olsun.yani senin kadar olmasada o burukluğu bende yaşadım.ama inan bana çocuğunu kucağına alınca odak noktan tamamen değişecek.sonrasında lohusalık duygusallığı ile yine arayacaksın anneni ama çok derin düşünmemeye çalış.çocuğuna yoğunlaş.çünkü üzüldükçe başka sıkıntılara gebe kalırsın.şimdi bolca dinlen ve mucizeni bekle.sevgiyle...
- 2 Mart 2007
- 2.577
- 1.672
- 373
seni çok iyi anlıyorum canım benim ikinci bebeğim annem yine yok.annemi kaybettikten 15 gün sonra öğrenmiştim hamile olduğumu cok acı bişey.bende hep istedim annem gelsin yanımda dursun ama olmadı.çok zorlandım çok şey sormak paylaşmak istedim ama yok.gerçekten annesizlik çok zor ama bunada hamdolsun allah bize sağlık versinde biz bebeklerimizi erkenden bırakmayalım.
Bende tek başıma anne oldum canım.hemde annem var ama o ilgilenmezken.zor ama asıl anneliğin ne olduğunu anlıyorsun.bence uzme kendiniAllah hayırlı doğumnasip etsin.
Malesefki seninle aynı duyguları paylaşıyorum..Benim annemde yok kayınvalidemde.. Çalışıyorum çocuğumu bakıcı ellerine bırakacam..Hamilelik dönemi ve doğum sırasındaki eksikliğini çekmekten öte birde bu sorunum var benim..
- 29 Ekim 2012
- 22.789
- 58.109
- 798
- 37
allah rahmet eylesin annenelerimizn mekani cennet olsun...bende annemi kaybettim..suan yanimda olmasini cok isterdim ekskligini hissediyorum..ne hayaller kurmustuk birlikte..allahim her zaman hayirlisini bilir...kader diyip geciyoruz,...insallah saglikli bir sekilde bebegini kucagina alirsin...dualarim seninlee...[/B]
canım benim, öncelikle Allah kolay doğumlar nasip etsin sana ve hepimize inşallah, sanki beni anlatmışsın, o kadar kendime benzetimki seni ve yaşadıklarını...annem ben küçükken vefat etmiş fazla hatırlamam bile... bu benim üçüncü doğumum, diğer iki doğumumda kayınvalidem yanımdaydı, artık o da yok...hamilelik sürecinde öyle anlarım oldu ki bir kap çorbayı bile yapamaz haldeydim, en çok o anlarda hissettim onların eksikliğini...neyse ki eşim anlayışlı ve toleranslı, eh çoğu gitti azı kaldı, bizde bu şekilde avutalım kendimizi. Kimsesizlerin kimsesi olan RABBİM yardımcımız olsun inşallah ne diyelim...
keşke benim de annem hayatta olmasaydı da bana bu yaşattıklarını yaşatmasaydı.diğer hiçbir hastalığımda olmadığı gibi doğumuma da gelmeyecek.3 kez ameliyat oldum bir kez atom tedavisi.yola dayanamıyorum vs türlü bahaneyle gelmedi.tabi dahası var ama uzun sürer demem o ki eğer anneniz hayattayken güzel anılar yaşattıysa size ne güzel Allah onlardan razı olsun tabi insan burulur acısını hisseder hiç unutmaz ama bi yerde de mukadderet der geçer böylesi daha kötü sürekli aynı soruyu kendinize sorar durursunuz :neden?
herkese kolay doğumlar diliyorum.
herkese kolay doğumlar diliyorum.
slm konu başlığını görünce dayanamadım hemen baktım ve seninle aynı duyguları paylaşıyorum keşke ölmüş olsaydı gidip mezarının başında ağlasaydım böyle şeyler yaşamasaydım seninle doğum tarihlerimiz yakın ama biliyomusun ben doğurmaktan değil doğurduktan sonra olacaklarda korkuyorum utanıyorum kaynanama eşime karşı ne diyecem ne demem gerekiyor hiç bilmiyorum annem gelmeyecek gelsede misafir gibi 1 kez gelir geldiğindede misafir gibi kalkar gider herkes gibi kırkı çıkana kadar yanımda olmaz sonra ben eşime kaynanama ne diyecem arkamda, yüzüme karşı bir sürü laf diyecekler.son 9aydır anne kelimesini hiç kullanmadım anne diyince tüylerim ürperiyor tüm akrabalarımla aynı memlekette olup benim kadar yanlız olan kim vardır yada böyle durumda kaç kişi vardır çok merak ediyorum hatta yazarken ağlıyorum hamileyim çok zorlanıyorum annelik bu kadar zorken insan nasıl evladından vazgeçer,görmezden gelir,yok sayar sadece kendi egolarını düşünür anlam veremiyorum 9 aydır hergün ağlıyorum ve bu durumu eşim dahil kimseye anlatmıyorum anlatamıyorum yüzüm yok galiba bu dünyaya yanlız geldim yanlız devam etmem gerekiyor şimdilerde beni dünyaya bağlayan tek şey karnımdaki mucizemyoksa günah olduğunu bilmesem rabbimde ya onun yada benim canımı almasını isterdim.neyse başını ağrıttım kusuruma bakma çok dolmuşum galiba
gördüğüm kadarıyla aynı durumdayız maalesef.benim yaşadıklarım çok uzun başka topiclerde yazmıştım ama burdaki arkadaşların konusu dışına çıkmamak için burayada yazmıyım artık.ben ünv okurken destek olmayan mezuniyetime gelmeyen evlenirken tüm çeyiz demiyorum kılık kıyafetime bile el koyan düğünüme gelmeyen bir zaman sonra eşimin nede olsa ailen konuş ısrarıyla tekrar görüştüğümde dediğim gibi ameliyatlarımın hiçbirine gelmeyen ki üzüntüden tiroid kanseri atlattım sadece tel.la destek verip! yol uzun nasıl gelim diyen doğuma ne zaman geliceksin dediğimde en fazla bir hafta kalabilirim diyen ben kızıncada hamile halimle bana beddua eden annemi en son vukuatında sildim tamamen.dediğin gibi hiç kolay değil. öyle bir canın acıyoki sanki canından tekrar tekrar canını alıyolar.benim eşim ve ailesi durumu tamamen biliyo Allah'tan.ama hiçbir arkadaşım bilmez utancımdan anlatamıyorum zaten inanılacak bir durumda değil birinden dinlesem hadi canım o kadar da değildir diyosun .
evet durumlarımız benziyo ben kardeşlerimle görüşüyorum ama babam ve annem numune insanlar artık benim için yoklar.bağırma yöntemini denedim daha çok canım yanıyo aynı şeyleri konuşmak hatırlamak ve karşı tarafta hiçbir etki yaratmaması kendi kendime konuştuğum zamanda ağlamaktan kendimi alamıyorum hatta o kadar çok ağlıyorumki 2 gün gözlerimin şişi inmiyo artık bende rabbime dua edip olayları görmezden gelip herşeyi unutmaya kendime hayatıma yeni bir sayfa açmaya karar verdim bu sayfada ben-eşim-oğlum olacak tabi yaşadığım olaylar çevreme olan güvenimi ve bundan sonra hayatıma giren insanlara karşı tepkimi değiştirsede bu sayfa en azından temiz inşallahda böyle kalır.doğuma gelince o konuyu düşünmek dahi istemiyorum bizde çocuğun kırkı çıkıncaya kadar bir büyük bakar anne ve bebeğe bende öyle bişey olmaz eşimin annesi gelir birkaç gün sonra eşim gidip annemi getirir ama o kalmaz birkaç günde herhalde öyle geçer üüüüffff bilmiyorum işte ne olacağını düşünmek tahmin etmek yorumlamakta istemiyorum herşeyi oluruna bıraktım yoksa böyle giderse kanser olacam şimdilik sadece oğlumu düşünüyorum buda beni mutlu ediyor.benim doğum tarihime gelince doktor ilk başlarda martın sonu demişti şimdide erken doğum olabilir diyo bende bilmiyorum ne olacağını ama kardeşim martın 28 de yanıma gelecek ozaman olmasını çok istiyorum inşallah ozaman olur öyle olursa olayların üstü daha iyi kapanır güzel olur ama şuan hiçbirşey belli değil normal doğum düşünüyorum ama o da belli değil bulunduğum yerde imkanlarım çok kısıtlı hastane bile adam gibi yok artık mevlaya bıraktım mevlam neyler neylerse güzel eyler.ayrıca van ın bir ilçesinde oturuyorum öğretmenim.neyse canım benim yine çenem düştü kendine ve bebişine iyi bak
- 14 Nisan 2012
- 773
- 69
- 68
seni okadar iyi anlayorumki bende annesiz büyüdüm anne olduğumu öğrendiğimde onu daha çok özlemeye başladım 10 gün önce evladımı 20 haftalıkken kaybettim ve etrafımdaki herkes gelip yüzüme bakıp daha kötü örnekleri verip teselli etmeye çalışırken ben sadece annemin göğsüne yatıp onun kokusuyla saçımı okşayarak beni uyutmasını hayal ediyorum.
rabbim hayırla evladınızı kucağınıza almayı nasip etsin.herkese tüm bebek bekleyen annelerede.sizlerde bana dua edin ne onur rabbim bana anneliği tekrar nasp etsin
ben senelerce saygıda da kusur etmedim ne zaman ki dişimi gösterdim geri adım attılar yoksa sürekli bişeyler istiyolardı kardeşlerimde bize bakmak zorundasın diyo ablam 33 erkek kardeşim 25 yaşında çalışmıyolar ama ben çalışıyordum diye kazandığım paranın tamamını kendilerine istiyolar ve açıkça da bunu yüzüme defalarca söylediler.ben zaten tüm yaşadığım hakszılıkara rağmen senelerce onlara para yolladım bebek işi olunca sağlık sorunlarımda vardı işten çıktım hast.masr. filan yollayamadım beddualar hakaretler düşünsene annem busebebten doğumuma gelmyior.en azından kardeşlerin sana destekse bu bile çok önemli ben maalesef tek başımayım.Sadece Allah a sığınıyorum başkada bişey gelmiyor elimden dilerim bebeğini sağlık ve huzurla kucağına alırsın.
ben para pul meselesine hiç girmiyorum yeterki bukadar adileşmeseydi verdiklerimi hiç saymıyorum beddua konusuna gelince oda bizde var işte diyorum ya artık işi arsızlığa vuruyorum artık 3 maymunu oynuyorum birazda böyle deniyecem bakalım ne sonuç verir.kardeşlerimde benden küçük aynı yerde değiliz biriyle hergün biriyle 2-3 günde bir telefonlaşıyoruz hepsi bu kadar.kib
- 1 Ocak 2011
- 439
- 14
- 118
Canım hislerime tercüman olmuşsun. Bende seninle aynı durumdayım yapcak bişi yok maalesef Rabbim bize güç, kuvvet,sabır versin annelerimizinde mekanını cennet etsin
Benzer Konular
