Bu çoğu insanda olan bir şey aslında.
Karşındakini biraz samimi bulup konunun derinine inip sonra da keşke bu kadar açık olmasaydım diyorum bazen. Kendi duygu ve yaşadıklarımla ilgili aslında onu hiç ilgilendirmeyen birine anlatılan gereksiz bilgi.
Laf ağızdan çıkıyor bir kere defalarca düşünüp de dert haline getirmeye gerek yok. Bundan sonra daha dikkatli olurum de ve geç.
Bir de herkes hazır cevap olacak diye bir şey yok. Bazı şeyler de yaşayarak öğreniliyor.
Bazıları da hazır cevap olayım derken çok kırıcı bir insan haline dönüşüyor emin ol o daha itici bir durum.
Mesela dun mudurumle karıyer planmamla ılgılı konustuk, bekar olan arkadasım heryere gıdebılecegı ıcın onu senye mudur yapacaklarmjs ben heryere gıtmezmısım, bebegım varmıs
Bende duruma gore degerlendırılır o dedım
Sonra sız bana sordunuz mu hıc, konusmadınız bıle dıye hesap sorsaydım dıye kafama takılıyor
Adam beni yagladı balladı gazımı aldı
Ustune gıtmedım pişman oldum
Şoyle rahtlıyrm
Bunun yasamamın bı getırısı oldugunu, her yasantının kendı ıcerısınde bır takım mucadelelerı oldugunu ıdrak edıyrm
Yoksa ınsan unuytuyor sanıyorkı hayt onun basına yıkılmıs hayat ona zor
Yık yrre uzuyoruz kendımızı
Halbukı ne buyuk dertler var hayatta