off off ilk günler aklıma geliyorda gülümsüyorum şimdi
arabayı hiç park edemiyordum çoğu zaman esnaftan yardımistiyordum bazıları yardımcı oluyor bazılarıda umursamıyordu..
eee baktım böyle olmuyacak insanoğlu bi gün yardımeder iki gün eder 3 cüye başının çaresine bakmak zorunda
banaabim bile öğretmek istemedi bizim ailede yengen abim eskieşim hepsi biliyordu hepside bir bahane öne sürüyordu yokişim var yok çocuk var yok akşam yolları göremiyorum..
bende kendi başımın çaresine kendim baktım hergün bulunduğum semtte iş çıkışı aldım arabayı dolaştım ama ben hiç acele etmedim hergün amahergün sokak sokak cadde mahhalle heryeri dolaştım
sonra yavaş yavaş anayollara geçtim hergün biraz daha uzağa gittim.öyle böyle derken reflekslerimi geliştridim
insanoğlu zorda kalmaya görsün bazen öle güzel şeyler başarabiliyorki ben 2 aylık şöförken arabamı yalovadan,maltepeye getirmek zorundaydım kimse yoktu tek ben o e5 ilk defa çıktım acemi oldu nu çaktırmamak rahat süürmeye çalışmak bana 2 kilo kaybettirdi o stres anlatamam yani
arabada asla acemi oldunu çaktırmıcaksın yoksa diğer araçlar korkutmaya çalışır,sıkıştırı kornaya basar daha çok panik yaptırırlar.
bizim şöförlerde bayılır bunlara bilirsin.
benim kendi arabam olduğu için hiç aceleetmedim yavaş ve emin adımlarla sindire sindire öğrendim
keşke yakın olsaymışız emin ol canı gönülden desteğin olurdum bende başıbüyüktenim bu arada
mümkün olduğunca direk giriş olan yerlere park ediyorum eğer çok zorda kalırsam parralel parka araç boyunca gidiyorum ve direksiyonu tamamen sağa kırıyorum ve direk geri vitese takıyorum ve mümkün olduğunca içeri giriyorum ve girdikten sonra tam tersine sola kırıyorum tekrar gaz abasıyorum ve hooppp içerdeyim 
