Selam Hanımlar,
Ne yapacağımı bilmez vaziyetteyim, insan bir çok şeye yorum yapabiliyor ama kendi durumunda bazen çaresiz kalıyor. Bir süredir birlikte olduğum biri var, onu çok uzun yıllardır tanırım. Hayatıma girişi beni zar zor ikna ederek olmuştur. Biraz huysuz bir yapısı var, son zamanlarda çok gergin günler geçiriyoruz. İlgisizliği var ama aşırıya kaçan bir durum değil.
Sinirimi bozan konu şu ki, gerginliklerimizin hiç biri ortak sorunlardan değil. Yani mesela iş yerinde bir sıkıntısı var, günlerce surat mahkeme duvarı gibi, çocuk gibi nazlanmalar, ben aramadan aramamalar. Geçtiğimiz hafta gergindi biraz, o gerginliği yüzünden hafta sonu görüşmedik, ben aramasam günlerce sesi çıkmaz, sonra da sitem eder sen beni merak etmiyorsun diye. Benim biraz dik bir yapım var, uzun süreli yalnızlıklar sonucu sanırım, çok beceremem alttan almayı, ne zaman konuşmaya kalksak tartışma çıkıyor. Lafı bir yerinden cımbızla tutup, her şeye alınıyor. Ben aramadan asla ilk adımı atmıyor, ilk adımı atan olmak da benim feci şekilde sinirimi bozuyor.
İletişimde bir sorun yaşıyoruz ama nedir bilemiyorum, bir hakimiyet savaşına dönüşüyor her şey. Bir inat bir damar gidiyor, bundan yorulmaya başladım ama nasıl çözeceğimi de bilemiyorum. Belki sizlerin fikirleri yardımcı olur, belki anlamadığım bir şeyler vardır.
Ne yapacağımı bilmez vaziyetteyim, insan bir çok şeye yorum yapabiliyor ama kendi durumunda bazen çaresiz kalıyor. Bir süredir birlikte olduğum biri var, onu çok uzun yıllardır tanırım. Hayatıma girişi beni zar zor ikna ederek olmuştur. Biraz huysuz bir yapısı var, son zamanlarda çok gergin günler geçiriyoruz. İlgisizliği var ama aşırıya kaçan bir durum değil.
Sinirimi bozan konu şu ki, gerginliklerimizin hiç biri ortak sorunlardan değil. Yani mesela iş yerinde bir sıkıntısı var, günlerce surat mahkeme duvarı gibi, çocuk gibi nazlanmalar, ben aramadan aramamalar. Geçtiğimiz hafta gergindi biraz, o gerginliği yüzünden hafta sonu görüşmedik, ben aramasam günlerce sesi çıkmaz, sonra da sitem eder sen beni merak etmiyorsun diye. Benim biraz dik bir yapım var, uzun süreli yalnızlıklar sonucu sanırım, çok beceremem alttan almayı, ne zaman konuşmaya kalksak tartışma çıkıyor. Lafı bir yerinden cımbızla tutup, her şeye alınıyor. Ben aramadan asla ilk adımı atmıyor, ilk adımı atan olmak da benim feci şekilde sinirimi bozuyor.
İletişimde bir sorun yaşıyoruz ama nedir bilemiyorum, bir hakimiyet savaşına dönüşüyor her şey. Bir inat bir damar gidiyor, bundan yorulmaya başladım ama nasıl çözeceğimi de bilemiyorum. Belki sizlerin fikirleri yardımcı olur, belki anlamadığım bir şeyler vardır.