Arkadas Edinemiyorum Cok Üzülüyorum

Ben eşimden iki yıl önce ayrıldım.10 yaşında bir kızım var birlikte yaşıyorum. Yaşadığım yerde kimsem yok.Zaten aile bağlarımızda çok kuvvetli olmadı hicbir zaman.Ögretmenim aynı zamanda.Ama hic arkadaşım yok.Yani aslında şöyle iş için konuştuğum beni arayıp soran insanlar var ama onun dışında sosyal olarak birşeyler paylaştığım hiç arkadaşım yok ve çok üzülüyorum bu duruma.Kizimla da hiç bir şey yapamıyorum.Het söylediğime itiraz ediyor.Bu durumun korona ile ilgisi de yok aslında önceden de böyleydi.Dun iş için beni sürekli arayan bir arkadaşım okulundaki kişilerle geziye gideceğini söyledi.Cok üzüldüm buna beni de çağırsaydi ben de giderdim dedim.Cok da ihtiyacım var buna.Ama yok böyle durumlarda kimsenin aklına gelmiyorum ve çok üzülüyorum..Yalniz kalıyorum hep.Nerde yanlış yapıyorum bilmiyorum.Tek başıma gezmeyi de çok sevmiyorum.Kizim küçük olunca onunlada herşeyi konuşup paylaşamıyorum.Yasamin bir anlamı yok gibi hissediyorum.Bilmiyorum anlatabildim mi.

Yanlış yere konu açmışım.Konumu bir derdim var bölümüne taşırmısin mune

Bu pandemi bizi etkiledi o yüzden de etkinlik yapılmıyor herkes herkesten uzaklaştı sosyal etkinliklere kulüplere kurslara karılın diyecem pandemi nedeniyle malesef olmuyor .inş normalleşmeye geçeriz de sizde böyle etkinliklere katılıp kafa dağıtırsınız