- Konu Sahibi jensonbutton44
- #1
Silindi..Silindi..Silindi..Silindi..Silindi..Silindi..Silindi..Silindi..
Son düzenleme:
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
bence hep oldugun gibi ol : ) mhh.. bence gercek dost bulamamissin arkadaslar baska... canim bak lisedeki arkdaslar bir zaman sonr hal hatir sormakla gecer..kimi hic görmez bile selam sabahi keser.. ünide baska.. : ) insanlari basta tanimak alismak cok zor .. kimi cok alingan kimi senin gibi icine kapanik... degiskenler.. insan önce tanisir sonra kendine hangisi daha yakinsa uygunsa karekter olarakta onu secer.. : ) seni acan insanlarda olcakhem o srn degil bak istiosun cana yakinsin aslinda.. ama secimlerinde dikkat et .. herkese bir kapi ac ama herkese tam giris verme... yoksa sen yanarsin.. : ) umarim cok iyi dostluklar edinirsin..
inaniyorumda buna ...
![]()
Arkadaşlarla muhabbet etmek zorunda hissetmemeli insan, keyif almak için sohbet etmeli. Mutlaka ünide bi sürü arkadaşın olur. Aynı ortamdayken bi sürü konu bulunur, konuşulur ama araya yaz tatilleri vs girdiği zaman içlerinden 1-2 kişiyle konuşursun, zaman geçirirsin, çıkıp dolaşırsın. Aslında önemli olan kafa dengi bir iki kişi bulabilmek. Çok arkadaş arasında yapayalnız hissetmektense 1 yada 2 kişi en yakının olsun, herşeyi konuşun, paylaşın. Eğer arkadaşlarınla konuşacak konu bulamıyorsan bişeylerle uğraş, ilgi alanların vardır. Kimisi gitar çalar, kimisi resim yapar, kimisi felsefe sever. İşte bu tür alanlarda kendini geliştir. Okuduğun üniversitenin kulüplerine katıl, ortak noktaları paylaştığın insanlarla tanış, zaman geçir. Sen yeter ki sana yakın olabilecek ve güvenebileceğin insanları seç. Çünkü bu yaşlarda karakteri düzgün ve kafa dengi birileri bulabilmek eskisi kadar kolay değil bana göre. Ben de yakın zamanda en yakın arkadaşımla ilişkilerimi kopardım; sen, senin yerine başkasını koymayacak birisini bulmaya çalış...
senin gibiydim bende halada biraz öyleyim.telefon sıkıntısını aynen bende yaşıyodum ama baktım karşımdaki eften püften herşeyi anlatıyo ben neden özenle seçmeye çalışyıorum cümlelerimi dedim basit luzumsuz artık aklıma o an ne geliyosa konuşmaya başaldım.gayette düzeldi şimdi telefon problemim.ama yeni yeni arkadaş olduğum kişilerde bazen yaşıyorum.
üniveriseteye başlycam demişsin orda mümkünse biraz çılgın bi arkdaş edinmeye çalış.büyük yardımı olur sosyal ortamlara girmene.sen çekingen davransanda bazışeylerde o seni cesaretlendirir.yavaş yavaş açılırsın zaten.tecrübelerime dayanarak söylüyorum çünkü bende aynen böyle oldu.ilk zamanlar sessiz,biri ses etmedikçe konuşmyan biriydim.hatta grup içersinde dalga geçerlerdi muhabbetine doyum olmuyo falan diye ki böyle espirilere hayatım boyunca maruz kalmışımdır ve nefret ederim.(yarası olan gocunur misali).ya aslında şimdide çok konuşkan biri değilim ama liseye oranla daha iyiyim.işte uzun lafın kısası üniversitede çoğu kişide olduğu gibi açılırsın sende.
bence belki senin görünüşün soguktur demişssin ya az konusurum falan diye az konusyosan karsındaki senin konusmak istemediğini sanmıstır biraz daha güleryüzlü ol![]()
canım senin kı bi tür hastalık.sosyal fobi deniyo buna.cok ciddi ise durumun psikolojik tedavi almanı oneririm.bende cok konuskan degildim ama yavas yavas duzeldım.üniversiteye guvenme orda degisik tipleri gorunce kendıne olan guvenını dahada yıtırırsın sen unı ye gelmeden bu sorununu cozmelisin.çarsıya cık mesela alısverise git ınsanlarla azda olsa ufak konusmalar yap.cocuklarla iletisim kur mesela onlarla rahat konusabilirsin sonucta onlar senı tanımıyo tepkı veremıyo.o sekılde basla bebeklerle cocuklarla konus oyunlar oynat onlara bunlar sana iyi gelecektir.Kızlar derdim buyuk taa kucuklukden beridir cok konusgan biri degilimdir.İcime kapanık evden dısarı cıkmayan bir insandım(biraz biraz yendim) arkadas ortamım cok dar.Aslında okulda sınıf ortamında konusdugum kisiler oluyor ama ayrıldıgımız zaman işte tam su sıralar iletişimimiz kopuyor ne arayanım oluyor ne aradığım.Telefonda kimseyle konuşamıyorum.Aramaya cesaret edemiyorum kimseyi.Şu sıralarda 2 3 kişi ile arkadaşlığımız var günün yarısını beraber geçiriyoruz ama 1 2 hafta sonrada onlada iletişimimiz kopacak.Geçen ay 1 aylığına bizim buralara gelen bir grup vardı.Çok cana yakın insanlardı güler yüzlü sevecen onlarlada iyi muhabbetimiz vardı geçen hafta evlerine gittiler ayrıldık , 1 kez aradılar benı mesela hal hatır soruyoruz her şey güzel ondan sonra o konusamıyor ben konusamıyorum kitleniyorumbir konu açmam bir şeyler söylemem gerek ama olmuyor işde , bana diyorki seni tutmayayım fazla oysa benımde canım bir sıkılıyorki sabaha kadar konuşmak istiyorum ama karşıda öyle bir algı oluşuyor.Hiç kaybetmek istemediğim kişiler bahsettiğim insanlar ama bu gidişle
bir kaç haftaya onlarlada muhabbetimiz kaybolacak.Bu sene üniversiteye başlayacağım 1 1.5 ay sonra lise hayatımda karşı cinsden 3 4 tane anca arkadaşım olmuşdur.Bu sene biraz biraz daha yendim çok uğraşıyorum 1 kaç haftadır kimi görsem sanal ortamda slm nasılsın diyorum yenmekde çok kararlıyım ama yeterli değil.Yalnızlığıda hiç sevmiyorum direkt bunalıma giriyorum.Üstelik tek kardeşim evde tek başıma patlıyorum.Üniversite ile birlikte bir çok huyumu yenmek istiyorum.Öncelikle sizlerden kişisel önerileriniz varsa almak istiyorum.Ardından bana bu tur konularda yardım edebilecek bir kaç kitap tavsiye etmenizi istiyorum.Bana yol gösterecek özgüvenımı kazandıracak cinsden bir kitap istiyorum.Aklımda şöyle fıkra kitabı almak gibi bir düşünce var mesela ortamda anlatmak icin ortama girmek icin yardım edebilir belkide bu tarz tavsiyelerinizide almak istiyorum.Şimdiden Teşşekkür ederim.
canım senin kı bi tür hastalık.sosyal fobi deniyo buna.cok ciddi ise durumun psikolojik tedavi almanı oneririm.bende cok konuskan degildim ama yavas yavas duzeldım.üniversiteye guvenme orda degisik tipleri gorunce kendıne olan guvenını dahada yıtırırsın sen unı ye gelmeden bu sorununu cozmelisin.çarsıya cık mesela alısverise git ınsanlarla azda olsa ufak konusmalar yap.cocuklarla iletisim kur mesela onlarla rahat konusabilirsin sonucta onlar senı tanımıyo tepkı veremıyo.o sekılde basla bebeklerle cocuklarla konus oyunlar oynat onlara bunlar sana iyi gelecektir.
ben de benzer sorunları yaşıyorum aslında hazır aynı sorunu bulmuşken fikrinizi almak istiyorum sizce içine kapanık sessiz olma durumu geçer mi yani aman aman girişken olayım geveze biri olup çıkayım demiyorum ama normal seviyeye dönmek istiyorum eskiden böyle değildim çünkü sınav baarısızlık vs sonra hafif depresyon geçiriyorum denilebilir yakın olduğum insanlar sessizsin demiyor dışarıdailere karşı öylesin diyorlar çünkü onlarla uzun süre sohbet ediyorum ama yeni tanıştığım kişilere karşı var böyle bir şey sizce iyileşebilir miyim böyle hayatta çok başarısız olacakmışım gibi geliyor
ben de senin gibiydim canım.. sonra düzeldim şuan da fazla konuşkan oldum hatta artık insanlar nolur sus artık diyor ahahahbu biraz kendine güvensizlikle alakalı. Arasam mı ayıp olur mu ne konuşsam gibi soruları kafandan attığın an gerisi kendiliğinden gelişir sen rahat ol yeter ki bırak ne düşünürlerse düşünsünler boşveeerr :) bu arada üniversiteden arkadaslık konusunda çok şey bekleme bence tatlım inşallah sana iyi insanlar denk gelir güzel bir arkadaş çevren olur ama üni.deki ortam çoğunlukla çıkar ilişkisidir bunu bilerek oraya adımını at ve kafa dengi arkadaş bulamazsan bile yoluna tek başına ama güçlü devam et :)
Nolur sus mu :) Kendime güvenmediğim doğru haklısın arasammı ayıp olurmu dediğimde doğru aynı yollardan geçmişiz galiba biraz oluruna bırakmak lazım her şeyi çok kafama takıyorum herhalde ben bir kaç hafta önceleri üniversiteyi sağlam arkadaşlıklar kurabileceğim bir ortam zannediyordum ama senin gibi birçok kişide bana forumlarda hep aynı uyarıyı yapıyor uyarılarınızı dikkate alacağım.Moral ve destek verdiğin için teşekkürler canım umarım senın kadar olmasada kırarım şu çekingenliğimi :) :) zaten etrafımdaki bir kaç kişide eskisi gibi değilsin diyor ama hayırlısı bakalım tekrar Teşekkürler canım
ahh canım benim seni öyle iyi anlıyorum ki.. bak ben ilkokulda sınıfın en popüler öğrencisiydim. bir ara sınıf başkanı bile oldum. ama sonra kendimi nasıl olduysa geri çekmeye başladım grup çalışmalarında başkan yerine yazıcı falan olduğumda sınıf arkadaşlarım "nasıl yani" şeklinde karşılamışlardı. zaten ortaokul lise çağlarında tam kayıp kız oldum her kelimemle dalga geçildi ben de bir sustummm.. daha da açamadım ağzımı. sonra ben de senin gibi üniversiteden medet umdum yaşadığım şehirde onca üniversite varken sırf kendimi aşmak adına tercihlerimin hepsini uzaklardan yaptım. ama ne oldu biliyor musun? orada çevrem sürekli değişti. ben aman arkadaş olayım iyi davranayım dedikçe onların iki yüzlülüklerini gördüm şaşırdıkça şaşırdım ve daha da uzaklaştım. sonra nasıl olduysa bir sevgilim oldu bu sefer de hep ikimiz takılmaya başladık yani benim çevrem hiç kalmadı. şu an çalışıyorum ve hayatımda asla insanlarla güçlü iletişim kurabilen biri olmadım. ama hala umutluyum :) sana tavsiyem insanları iyi gözlemle. önyargılı olma ama ne zaman ne demek istediklerini incele. o an aramak içinden geliyorsa ara. soracağın şey kısa olsa bile kapatmayı bil ve o da boşuna uzattı diye düşünmez, konuştuk kapattık der normal bir şekilde. ama asla ve asla kendinden taviz verme anladığım kadarıyla iyi niyetli bir arkadaşsın herkesle aran iyi olsun kimsenin (kendinin de tabii) kalbi kırılmasın istiyorsun.. o yüzden hassassın canım sakın etrafındakilerin davranışları senin karakterini etkilemesin. bol şans dilerim öğrenim ve sosyal hayatlarında :)