- 6 Aralık 2021
- 1.446
- 2.281
- 83
- Konu Sahibi cunkuneden
- #1
Herkese günaydın. Arkadaşlık ya da duygusal ilişkilerinde biraz başarısız biri olarak bu konuda da fikirlerinizi almak istedim..
Bir yıl önce çalıştığım kurumda benden yaşça bikaç yaş küçük bi kadın arkadaşım göreve başladı. İş yerinden özel arkadaş edinmeyi pek sevmem ama yakın davrandı, ortak ilgi alanlarımız falan da olunca gerçekten uzun değer verdim; birlikte tatildir şehir dışı gezisidir derken uzun senelerdir hayatımda olan eski dostlarımın yanına koydum onu değrr olarak diyebiliriz (sevgili gibi anlattım ama
). Aile yapısı, ilişkilere bakışı flan brnim gibi değil pek biraz daha rahat ama önemsemedim bunu çok açıkçası…
Taaaa ki ne zamana kadar ama? Onun vasıtası le hayatıma biri girene kadar. O kişi hayatıma girdikten sonra şunu öğrendim: sosyal medya aracılığı ile defalarca ona seni sordum dedi (bunun ayrıntıda bi önemi yok sonra kendisi gelip direkt tanıştı zaten); ama arkadaşım bunların birini bil bana söylememişti; neden sonra laf açılınca öyle üstün körü evet sordu falan dedi ama geçiştirdi yani.. buna pek anlam yüklememeye çalıştım, hayatıma giten kişi ile de olmadı zaten ama bu benim kafama takıldı bir kere. Sonradan öğrendim ki bunlar eski arkadaşmış ve benim erkek arkadaşımın yakın çevresinden birçok erkek ile yakınlaşmış geçmişte (20 li yaşların başında yani şimdi 30 yaşında), muhtemelen bunları duymamı istemedği için söylemedi ama ben takılmazdım bunlara zaten; orada hesapçı davranmış olması üzmüştü beni..
Sonrasında bu ayrılık evresinde beni yalnız bırakması; bilerek yapmadığına eminm ama o hassas döneminde bana, sen de yeni ayrıldın nasılsın?, dememesi; sürekli kendisinin yeni başlayan ilişkisini anltması üzdü beni.. hani bir his vardır ya ‘ben olsam öyle davranmadım ona’ diye, aynen böyle hissettim..
Ayrılık acımı, üzüntümü yanında yaşayamadım; beni yargılayacağını, ne kadar üzgün olduğumu karşı tarafa ileteceğimi düşündüm nedense…
Her neyse ve bu arkadaşımla açık açık konuşarak; ayrıntı veremedim ama pek bu süreçte kendimi yalnız hissetiğimi; aradaki güven duygusunun zedelendiğini söyleyip biraz uzak durmak istediğiöi söyledim (sürekli görüşmek, eski rutine devam etmek istiyordu çünğü bahane uydurmktan çok sıkılmıştım). Sözün özü arkadaş tarafından aldatıldığını düşündüm ki aldatılmak düşüncesi cidden yalnzıca sevgililikte değil böyle ilişkilerde de çok yaralayıcı olabiliyormuş..
Bir aydır böyle nezaketen iş yerinde konuşurken dün buluşmak istedi, ben hiçbir arkadaşımla böyle olmadım o kadar yemiş içmişliğimiz var, çok üzülüyorum bu duruma falan dedi ki söylerken de gözleri doldu biraz samimi geldi bana.. dedim ya rahat biri ilişkilere, arkadaşlıklara benim kadar anlam yüklemiyor. Tüm eski sevgileri ile arkadaş kalmış, küs olduğu tek insan yok hayatta.. ben biraz daha savunmacı biriyim heralde bu tarz politik ilişkileri yürütemem hayatımda…
Ayyyy çok uzun oldu okur musunuz bilmem ama… kendi kişisel hırslarım için arkadaşlığımı bitiriyorum gibi geliyoe bir yandan.. ne yapsam acaab? Şimdidden cevaplar için teşekkürler
Bir yıl önce çalıştığım kurumda benden yaşça bikaç yaş küçük bi kadın arkadaşım göreve başladı. İş yerinden özel arkadaş edinmeyi pek sevmem ama yakın davrandı, ortak ilgi alanlarımız falan da olunca gerçekten uzun değer verdim; birlikte tatildir şehir dışı gezisidir derken uzun senelerdir hayatımda olan eski dostlarımın yanına koydum onu değrr olarak diyebiliriz (sevgili gibi anlattım ama
). Aile yapısı, ilişkilere bakışı flan brnim gibi değil pek biraz daha rahat ama önemsemedim bunu çok açıkçası…Taaaa ki ne zamana kadar ama? Onun vasıtası le hayatıma biri girene kadar. O kişi hayatıma girdikten sonra şunu öğrendim: sosyal medya aracılığı ile defalarca ona seni sordum dedi (bunun ayrıntıda bi önemi yok sonra kendisi gelip direkt tanıştı zaten); ama arkadaşım bunların birini bil bana söylememişti; neden sonra laf açılınca öyle üstün körü evet sordu falan dedi ama geçiştirdi yani.. buna pek anlam yüklememeye çalıştım, hayatıma giten kişi ile de olmadı zaten ama bu benim kafama takıldı bir kere. Sonradan öğrendim ki bunlar eski arkadaşmış ve benim erkek arkadaşımın yakın çevresinden birçok erkek ile yakınlaşmış geçmişte (20 li yaşların başında yani şimdi 30 yaşında), muhtemelen bunları duymamı istemedği için söylemedi ama ben takılmazdım bunlara zaten; orada hesapçı davranmış olması üzmüştü beni..
Sonrasında bu ayrılık evresinde beni yalnız bırakması; bilerek yapmadığına eminm ama o hassas döneminde bana, sen de yeni ayrıldın nasılsın?, dememesi; sürekli kendisinin yeni başlayan ilişkisini anltması üzdü beni.. hani bir his vardır ya ‘ben olsam öyle davranmadım ona’ diye, aynen böyle hissettim..
Ayrılık acımı, üzüntümü yanında yaşayamadım; beni yargılayacağını, ne kadar üzgün olduğumu karşı tarafa ileteceğimi düşündüm nedense…
Her neyse ve bu arkadaşımla açık açık konuşarak; ayrıntı veremedim ama pek bu süreçte kendimi yalnız hissetiğimi; aradaki güven duygusunun zedelendiğini söyleyip biraz uzak durmak istediğiöi söyledim (sürekli görüşmek, eski rutine devam etmek istiyordu çünğü bahane uydurmktan çok sıkılmıştım). Sözün özü arkadaş tarafından aldatıldığını düşündüm ki aldatılmak düşüncesi cidden yalnzıca sevgililikte değil böyle ilişkilerde de çok yaralayıcı olabiliyormuş..
Bir aydır böyle nezaketen iş yerinde konuşurken dün buluşmak istedi, ben hiçbir arkadaşımla böyle olmadım o kadar yemiş içmişliğimiz var, çok üzülüyorum bu duruma falan dedi ki söylerken de gözleri doldu biraz samimi geldi bana.. dedim ya rahat biri ilişkilere, arkadaşlıklara benim kadar anlam yüklemiyor. Tüm eski sevgileri ile arkadaş kalmış, küs olduğu tek insan yok hayatta.. ben biraz daha savunmacı biriyim heralde bu tarz politik ilişkileri yürütemem hayatımda…
Ayyyy çok uzun oldu okur musunuz bilmem ama… kendi kişisel hırslarım için arkadaşlığımı bitiriyorum gibi geliyoe bir yandan.. ne yapsam acaab? Şimdidden cevaplar için teşekkürler
