Öncelikle merhabalar, birilerinin beni ynlendirmesine ihtiyacım var...
Bir arkadaşım var; adına Ayşe diyelim misal. Ayşeyle arkadaşlığımız 6 yıldır. Annesini kendi annem gibi severim; çok defa dizlerine yattım (bir ara bitlenmiştik Ayşeyle, annesi temizledi saçımızı
), kendi annemden daha çok onun annesine yakındım. Babası desen o da öyle mazlum, sevecen biridir; amcam gibi benim :) Hem Ayşeyle hem de ailesiyle tahmin edemeyeceğiniz kadar yakındım ben. Mesela maydanozdan nefret ederim annesi peynirli poğaça yaparken iki türlü yapar tekine koymaazdı maydanoz, ben seviyorum diye zeytinyağlı sarma yapıp gönderirdi...
Ayşeyle öyle yakındık ki, tek bir gn görüşmediğimiz olmazdı, üniversite aynı sınıftaydık.. aynı mühitte oturuyorduk(ama aramızda iki mahalle vardı)... benim otobüse binerdi Ayşe, sırf beraber gidelim diye, sonra iner yaklaşık 20 dk kendi evine yürürdü... Kışın bile hem de... Bir gün görmesek birbirimizi(yaz tatillerinde falan) her gün arardık, aveanın kampanyaları vardı onları yapar sabaha kadar konuşurduk... 5 yıl her gün görüşen iki kardeşten öteydik. Ailemdi o benim resmen; her sırrımı, derdimi, mutluluğumu bilen ailem... Bendeki hakkı öyle çokki...
Sınıftan başka bir arkadaşım benden not istesin(kız arkadaş) hemen küserdi bana Ayşe.. Memleketimden(liseden) yakın arkadaşım arayınca yüzü düşerdi.. Beni arkadaşlarımdan kıskanırdı yani..
Ne olduysa 2 yıla yakın bir süredir var. Eşimle sevgili olduğumuz zamanlarda başladı. Eşimi Ayşeye anlatmıştım, hoşlandığım zamanları falan. Ayşe olmaz diye düşünüyordu... Eşim bana olan duygularını söyledi, 4 gün sonra doğumgünüydü, bir pastanede kutladık Ayşe ben eşim. İlk defa da o zaman Ayşeyle tanıştırdım eşimi. Benim bir hatam oldu Ayşeye karşı; aynı yerde çalışma hayallerimiz vardı. Bir kurum bulduk, ayşenin babasının tanıdığı. Ayşe orada çalışalım ikimiz diye tutturdu ama oranın yolu bana çok fazla uzak. İnanın 1,1.5 saat olsa giderdim ama aktarmalı çok zıt bi yer 2 saat dönüşte de daha uzun süren bir yol. Ben o gün onu yarı yolda bırakmış oldum sanırım aynı kuruma gitmeyerek...
Neyse; Ayşe bu dönemlerde bana karşı uzaklaştı, aramamaya başladı, ben arayınca açmamaya. Mesaj atıyordum ertesi gün cevap geliyordu(normalde telefon hep elindedir bunu bilmesem içerlemicem bu akdar). Bahaneler buldu; arkadaşlarlaydık, dışardaydım, piknikteydik kızlarla vs diye. beni yeni arkadaşlarıyla kıskandırır gibiydi. son 1, 1.5 yıldır hep ben arıyordum onu, mesaj atıyordum. Bazen geceleri aklıma geliyordu uyanınca, saat 3 gibi ona onu ne çok özlediğimi derdim, niye böyleyiz diye sorgular; eski günleri, anılarımızı paylaşırdım. sayfalarca yazardım ona o bana "ah canım ben de seni çok özledim yakında görüşürüz öperim" yazardı. oturur ağlardım.
Her konuşmamızda laf sokar oldu; (eşimin adına Ahmet diyelim); sen Ahmet için atanmadın, kpssye bile girmedin, oysa aynı şehre atanacaktık, benimle dışarı çıkmıyorsun, hayatını ona göre yönlendiriyorsun falan dedi. Ben hiç bir zaman buldumcuk olmadım ki... Sadece arkadaşım işten sonra yani akşam 7den sonra çıkıyordu dışarı. Eve gidip hazırlanıp çıkması saat 9u buluyordu. Evlenmeden önce mümkün değildi bu saatlerde pek çıkmam babam çok izin vermezdi. Yılda bi kere verirdi izin mesela. Ama evlenince eşime söylüyordum, o gittiğimiz yere bırakıyordu(içkili ortamlardan nefret ettiği ve içmesek de bulunmamızı istemediği için gittiğimiz yeri bi görmek isterdi), sonra dönüşte ikimizi alıp Ayşeyiğ evine bırakıyorduk.
Çok uzun oldu biliyorum, affedersiniz ama ancak anlatabildim... Şimdi ayşeyi yine çok özlüyorum, onunla dostluğumuzu neşemizi... Ayşenin feysbuk'unda hep ikimizin resimleri vardı şimdi onları kaldırmış başka bir arkadaşıyla olanları koymuş, o arkadaşına yazılar yazmış.. Bu çok acıtıyor canımı...
Tekrar mesaj mı atsam ayşeye ya da arasam mı... Bu arkadaşlık toparlar mı, ne yapsam... Nolur bana bir akıl verin...
Bir arkadaşım var; adına Ayşe diyelim misal. Ayşeyle arkadaşlığımız 6 yıldır. Annesini kendi annem gibi severim; çok defa dizlerine yattım (bir ara bitlenmiştik Ayşeyle, annesi temizledi saçımızı

Ayşeyle öyle yakındık ki, tek bir gn görüşmediğimiz olmazdı, üniversite aynı sınıftaydık.. aynı mühitte oturuyorduk(ama aramızda iki mahalle vardı)... benim otobüse binerdi Ayşe, sırf beraber gidelim diye, sonra iner yaklaşık 20 dk kendi evine yürürdü... Kışın bile hem de... Bir gün görmesek birbirimizi(yaz tatillerinde falan) her gün arardık, aveanın kampanyaları vardı onları yapar sabaha kadar konuşurduk... 5 yıl her gün görüşen iki kardeşten öteydik. Ailemdi o benim resmen; her sırrımı, derdimi, mutluluğumu bilen ailem... Bendeki hakkı öyle çokki...
Sınıftan başka bir arkadaşım benden not istesin(kız arkadaş) hemen küserdi bana Ayşe.. Memleketimden(liseden) yakın arkadaşım arayınca yüzü düşerdi.. Beni arkadaşlarımdan kıskanırdı yani..
Ne olduysa 2 yıla yakın bir süredir var. Eşimle sevgili olduğumuz zamanlarda başladı. Eşimi Ayşeye anlatmıştım, hoşlandığım zamanları falan. Ayşe olmaz diye düşünüyordu... Eşim bana olan duygularını söyledi, 4 gün sonra doğumgünüydü, bir pastanede kutladık Ayşe ben eşim. İlk defa da o zaman Ayşeyle tanıştırdım eşimi. Benim bir hatam oldu Ayşeye karşı; aynı yerde çalışma hayallerimiz vardı. Bir kurum bulduk, ayşenin babasının tanıdığı. Ayşe orada çalışalım ikimiz diye tutturdu ama oranın yolu bana çok fazla uzak. İnanın 1,1.5 saat olsa giderdim ama aktarmalı çok zıt bi yer 2 saat dönüşte de daha uzun süren bir yol. Ben o gün onu yarı yolda bırakmış oldum sanırım aynı kuruma gitmeyerek...
Neyse; Ayşe bu dönemlerde bana karşı uzaklaştı, aramamaya başladı, ben arayınca açmamaya. Mesaj atıyordum ertesi gün cevap geliyordu(normalde telefon hep elindedir bunu bilmesem içerlemicem bu akdar). Bahaneler buldu; arkadaşlarlaydık, dışardaydım, piknikteydik kızlarla vs diye. beni yeni arkadaşlarıyla kıskandırır gibiydi. son 1, 1.5 yıldır hep ben arıyordum onu, mesaj atıyordum. Bazen geceleri aklıma geliyordu uyanınca, saat 3 gibi ona onu ne çok özlediğimi derdim, niye böyleyiz diye sorgular; eski günleri, anılarımızı paylaşırdım. sayfalarca yazardım ona o bana "ah canım ben de seni çok özledim yakında görüşürüz öperim" yazardı. oturur ağlardım.
Her konuşmamızda laf sokar oldu; (eşimin adına Ahmet diyelim); sen Ahmet için atanmadın, kpssye bile girmedin, oysa aynı şehre atanacaktık, benimle dışarı çıkmıyorsun, hayatını ona göre yönlendiriyorsun falan dedi. Ben hiç bir zaman buldumcuk olmadım ki... Sadece arkadaşım işten sonra yani akşam 7den sonra çıkıyordu dışarı. Eve gidip hazırlanıp çıkması saat 9u buluyordu. Evlenmeden önce mümkün değildi bu saatlerde pek çıkmam babam çok izin vermezdi. Yılda bi kere verirdi izin mesela. Ama evlenince eşime söylüyordum, o gittiğimiz yere bırakıyordu(içkili ortamlardan nefret ettiği ve içmesek de bulunmamızı istemediği için gittiğimiz yeri bi görmek isterdi), sonra dönüşte ikimizi alıp Ayşeyiğ evine bırakıyorduk.
Çok uzun oldu biliyorum, affedersiniz ama ancak anlatabildim... Şimdi ayşeyi yine çok özlüyorum, onunla dostluğumuzu neşemizi... Ayşenin feysbuk'unda hep ikimizin resimleri vardı şimdi onları kaldırmış başka bir arkadaşıyla olanları koymuş, o arkadaşına yazılar yazmış.. Bu çok acıtıyor canımı...
Tekrar mesaj mı atsam ayşeye ya da arasam mı... Bu arkadaşlık toparlar mı, ne yapsam... Nolur bana bir akıl verin...