konuyu buraya yazmam doğru mu bilmiyorum ama ben anlatmaya başlıyorum..benim çok samimi olmadığım bir sınıf arkadaşım yaklaşık bir haftadır sınıfta, derslerde sürekli üzgün duruyor, gülmüyor espri yapmıyor..haa bunlar normal bi sıkıntı değil çünkü o arkadaşım sınıfın neşesidir ve sürekli espri yapan bi kişidir ama son günlerde iyice içine kapandı..yakın arkadaşlarına bir diğer arkadaşım sormuş onlara da anlatmamış..bildiğimiz tek bir şey var sevgilisiyle ayrılmamış ki bu ihtimal üzerinde durmuştuk. ben onun bu durumuna çok üzülüyorum.acaba konuşsam mı diye düşündüm hatta, bir şey anlatmasını beklemesem de en azından teselli etmeye çalışabilirim belki diye ama cesaret edemedim.biliyorum yakın arkadaş değiliz buna rağmen ona yardımcı olmaya çalışmak en azından kimsenin göründüğü gibi hayat yaşamadığını, herkesin bi derdi olduğunu, Allahın herkesi bi şeklide sınadığını falan söylesem ona iyi gelir mi acaba? dediğim gibi samimi değiliz çok nadir konuşuruz ama görmezden de gelmez istemiyorum açıkcası. sizce bu durumda ne yapmalıyım? ona karşı nasıl bir tutumda bulunmalıyım?