arkadaşım içine kapandı, kimseye bir şey anlatmıyor...

konuyu buraya yazmam doğru mu bilmiyorum ama ben anlatmaya başlıyorum..benim çok samimi olmadığım bir sınıf arkadaşım yaklaşık bir haftadır sınıfta, derslerde sürekli üzgün duruyor, gülmüyor espri yapmıyor..haa bunlar normal bi sıkıntı değil çünkü o arkadaşım sınıfın neşesidir ve sürekli espri yapan bi kişidir ama son günlerde iyice içine kapandı..yakın arkadaşlarına bir diğer arkadaşım sormuş onlara da anlatmamış..bildiğimiz tek bir şey var sevgilisiyle ayrılmamış ki bu ihtimal üzerinde durmuştuk. ben onun bu durumuna çok üzülüyorum.acaba konuşsam mı diye düşündüm hatta, bir şey anlatmasını beklemesem de en azından teselli etmeye çalışabilirim belki diye ama cesaret edemedim.biliyorum yakın arkadaş değiliz buna rağmen ona yardımcı olmaya çalışmak en azından kimsenin göründüğü gibi hayat yaşamadığını, herkesin bi derdi olduğunu, Allahın herkesi bi şeklide sınadığını falan söylesem ona iyi gelir mi acaba? dediğim gibi samimi değiliz çok nadir konuşuruz ama görmezden de gelmez istemiyorum açıkcası. sizce bu durumda ne yapmalıyım? ona karşı nasıl bir tutumda bulunmalıyım?

bence de yaklaşsan iyi olur bir adım at bakalım

ama fazla bunaltma belki gerçeten anlatmak istemiyordur...

sen sadece onu umursadığını belirt yeter...

belki daha da yakınlaşırsınız...

ya yanına gitsem neyin var desem bir şey yok deyip baştan savacak onun için hani konuşurken hangi cümleler kullanmalıyım onu sıkmadan aynı zamanda az da olsa içini dökebilmesini sağlamak ya da ne biliyim kendini iyi hissetmesi için ne yapabilirim? aklıma ona bi karikatür kitabı vermek geldi belki biraz kafası dağılır diye..bir de bende bi kitap var daha doğrusu kütüphaneden kendim için almıştım ama henüz okumadım.kitabın adı ufak şeyleri dert etmeyin(reklama girer mi bilmiyorum ama) içine de not yazsam?.. ya samimi olmasak o da benim için değerli ve onun yeniden eski haline dönmesini istiyorum.özür dilerim belki kendimi açık bi şekilde ifade edemedim ama ben zaten herhangi bi arkadaşım derdi olduğu zaman da sormaktan çekinen bi insanım(tabi yakın ark hariç) hani belki yarasını deşerim diye. ama dediğim gibi çok içine kapandı onun için endişeleniyorum..aklı başında biri ama kendine zarar vermesinden korkuyorum çünkü durum sandığımızdan daha ciddi olabilir...