- 7 Aralık 2015
- 54
- 35
- 3
- 46
- Konu Sahibi sentinushera
-
- #1
Merhabalar,
aslında arkadaşımın bir derdi var ve ben anlayamıyorum.
ona yardımcı olamıyorum da.
çok eski ve sevdiğim çok hassas ince düşünen bir arkadaşım.
ve eskiden bu yana gider gelir gider gelir bana.
bu gidişlerini çözmüş değilim. ama alıştığım için de birşey demiyor alınmıyor kırılmıyor yargılamıyorum kendisini. sorunları olduğunda kaçmayı kendisine uygun görüyor, ama her seferine özürler dileyerek bana geliyor çok özlediğini söyleyerek beni sevdiğini onu affetmemi istediğini söylüyor. e bende af edilecek birşey yok ki diyorum. kızamıyorum hiç ona.
annesini kaybetti geçen yaz. ve bütün sorumuluklar ona kaldı evde, babası ile de sorunlar yaşıyor.
çok cana yakın birisidir. böyle kırılganlığı konuşmasından bellidir adeta, ya da bana öyle geliyor gözümde değerli olduğu için.
anlatamadığı başka sorunları da olduğunu düşünüyorum ama çözemiyorum fikir de yürütemiyorum tabi ki.
her seferine facebooktan da siliyor beni. sonra dediğim gibi yine ekliyor bir süre sonra.
yıllar geçmişti üzerinden ortalıkda yokken birden çıkıp gelmişti, evlenmiş boşanmış çocuğu da olmuştu.
çekiniyordum gelmeye demişti geldiğinde.
benim her zaman kapım açıktı ona.
insanlar beni yanlış anlıyor diye düşünüyorum, birşeye odaklanıyorum çantasından para çalacağımı felan düşündüklerini düşünüyorum derdi onu bırakmıştı geldikten sonra yıllardan sonra.
sende benim gibi çok hassassın biz çok benziyoruz birbirimize der hep.
öyle çok sık gidip gelen birileri değiliz birbirimize, bende çok zaman ayıramıyorum annemi bırakıp sağa sola çok gidemiyorum hasta olduğu için. o gelip kalırdı bizde sık sık, fakat artık annesini kaybettikten sonra o da çıkamaz oldu evden. ilk fırsatta ben gittim annemi emanet edip bize kalmaya gelen akrama.
çok iyi gelmişti ona bu davranışım. hatta bir sonrakinde geldiğimde ben yemek yapıcam sizinkilere demiştim çünkü yeni yeni yemekler yapıyor ve evdekiler beğenmiyorlarmış. kimse düşünmüyor bunu demişti. çok üzülüyorum bu davranışlarına sebep ola bilecek olaylara. onu buna iten sebeplere üzülüyorum. ve elimden birşey gelmiyor. öylece kala kalıyorum. yine gitti. kimse ile görüşmek istemiyorum diye de bir mesaj yazdı bana giderken. neden çevresine mâl ediyor acaba. bana da herşeyin fazla geldiği dönemlerim oldu. ama kimseyi silmiyorum faceden. kimseye görüşmek istemiyorum demiyorum. telefonumu kapatırım hesabımı dondururum çekilirim kabuğuma. artık kendim ile alakalı bir durum olduğunu düşünmeye başladım. ama ona da ihtimal vermiyorum, yine de öyle olmasa beni silmezdi diye düşünüyorum. benden başka da arkadaşı yok aslında görüştüğü. ama dediğim gibi bizde çok sık görüşüp yazışmıyoruz. en son gidişinde seni üzmek dertlerime ortak etmek istemiyorum demişti. o neden ile silmiştim dedi. anlatmazsa zaten ortak etmez ki beni. neyse buna belki benim göremediğim bir çerçeveden sizler görüp yorum yaparsınız diye yazdım. başınızı şişirdim.
aslında arkadaşımın bir derdi var ve ben anlayamıyorum.
ona yardımcı olamıyorum da.
çok eski ve sevdiğim çok hassas ince düşünen bir arkadaşım.
ve eskiden bu yana gider gelir gider gelir bana.
bu gidişlerini çözmüş değilim. ama alıştığım için de birşey demiyor alınmıyor kırılmıyor yargılamıyorum kendisini. sorunları olduğunda kaçmayı kendisine uygun görüyor, ama her seferine özürler dileyerek bana geliyor çok özlediğini söyleyerek beni sevdiğini onu affetmemi istediğini söylüyor. e bende af edilecek birşey yok ki diyorum. kızamıyorum hiç ona.
annesini kaybetti geçen yaz. ve bütün sorumuluklar ona kaldı evde, babası ile de sorunlar yaşıyor.
çok cana yakın birisidir. böyle kırılganlığı konuşmasından bellidir adeta, ya da bana öyle geliyor gözümde değerli olduğu için.
anlatamadığı başka sorunları da olduğunu düşünüyorum ama çözemiyorum fikir de yürütemiyorum tabi ki.
her seferine facebooktan da siliyor beni. sonra dediğim gibi yine ekliyor bir süre sonra.
yıllar geçmişti üzerinden ortalıkda yokken birden çıkıp gelmişti, evlenmiş boşanmış çocuğu da olmuştu.
çekiniyordum gelmeye demişti geldiğinde.
benim her zaman kapım açıktı ona.
insanlar beni yanlış anlıyor diye düşünüyorum, birşeye odaklanıyorum çantasından para çalacağımı felan düşündüklerini düşünüyorum derdi onu bırakmıştı geldikten sonra yıllardan sonra.
sende benim gibi çok hassassın biz çok benziyoruz birbirimize der hep.
öyle çok sık gidip gelen birileri değiliz birbirimize, bende çok zaman ayıramıyorum annemi bırakıp sağa sola çok gidemiyorum hasta olduğu için. o gelip kalırdı bizde sık sık, fakat artık annesini kaybettikten sonra o da çıkamaz oldu evden. ilk fırsatta ben gittim annemi emanet edip bize kalmaya gelen akrama.
çok iyi gelmişti ona bu davranışım. hatta bir sonrakinde geldiğimde ben yemek yapıcam sizinkilere demiştim çünkü yeni yeni yemekler yapıyor ve evdekiler beğenmiyorlarmış. kimse düşünmüyor bunu demişti. çok üzülüyorum bu davranışlarına sebep ola bilecek olaylara. onu buna iten sebeplere üzülüyorum. ve elimden birşey gelmiyor. öylece kala kalıyorum. yine gitti. kimse ile görüşmek istemiyorum diye de bir mesaj yazdı bana giderken. neden çevresine mâl ediyor acaba. bana da herşeyin fazla geldiği dönemlerim oldu. ama kimseyi silmiyorum faceden. kimseye görüşmek istemiyorum demiyorum. telefonumu kapatırım hesabımı dondururum çekilirim kabuğuma. artık kendim ile alakalı bir durum olduğunu düşünmeye başladım. ama ona da ihtimal vermiyorum, yine de öyle olmasa beni silmezdi diye düşünüyorum. benden başka da arkadaşı yok aslında görüştüğü. ama dediğim gibi bizde çok sık görüşüp yazışmıyoruz. en son gidişinde seni üzmek dertlerime ortak etmek istemiyorum demişti. o neden ile silmiştim dedi. anlatmazsa zaten ortak etmez ki beni. neyse buna belki benim göremediğim bir çerçeveden sizler görüp yorum yaparsınız diye yazdım. başınızı şişirdim.