- 4 Haziran 2015
- 4.620
- 20.039
- 308
- 39
Merhabalar.
Yaklaşık 4 ay önce iş arkadaşımın 18 yaşındaki kızının bonzainin çesiti olan bir uyusturucu kullandigini ögrendim. Biraz tesadufi oldu ogrenisim ama kaynagim saglam. Sadece uyusturucu degil hakkinda bir kac kotu sey daha ogrendim ama onlari dile getirmeye gerek yok.
Simdi annesiyle (is arkadasimla yani )konusmak istiyorum. Bilsin istiyorum belki engel olabilir bir tedavi uygulatir. Yani yarin bir gun kizin basina bir sey gelirse ben biliyordum ama soylemedim diyerek vicdan azabi cekmek istemiyorum. Annesi de 3 kiz cocuguna tek basina bakiyor ve hakli olarak cocuguna toz konduramiyor. Kiz da biraz isini biliyor kandiriyor annesi. Bir annenin bunlari duymasi ve kabullenmesi kolay degil biliyorum ama soylemek zorunda hissediyorum kendimi.
Ne yapayim? Konusayim mi? 4 aydir sustugum gibi susmaya devam mi edeyim? Konusursam nasil anlatayim? Hangi cumlelerle anlatayim Hic bilemiyorum. Isin sonunda beni kotu gorebilir ama kizin kurtulmasina vesile olabilirsem varsin kotu olayim diyorum. Uykularim kaciyor aylardir basina bisi gelecek diye. Aslinda daha once konusacaktim ama hem vakit olmuyor hem de parayla is yapioruz kafasini takar kasada acik verir, bu hafta cok yogun olmaz, bayram, yillik izin falan derken kaldi. bu hafta konusmayi planliyorum ogle arasinda 1 saat. Nasil konusayim fikirlerini bekliyorum akil akildan ustundür.
Yaklaşık 4 ay önce iş arkadaşımın 18 yaşındaki kızının bonzainin çesiti olan bir uyusturucu kullandigini ögrendim. Biraz tesadufi oldu ogrenisim ama kaynagim saglam. Sadece uyusturucu degil hakkinda bir kac kotu sey daha ogrendim ama onlari dile getirmeye gerek yok.
Simdi annesiyle (is arkadasimla yani )konusmak istiyorum. Bilsin istiyorum belki engel olabilir bir tedavi uygulatir. Yani yarin bir gun kizin basina bir sey gelirse ben biliyordum ama soylemedim diyerek vicdan azabi cekmek istemiyorum. Annesi de 3 kiz cocuguna tek basina bakiyor ve hakli olarak cocuguna toz konduramiyor. Kiz da biraz isini biliyor kandiriyor annesi. Bir annenin bunlari duymasi ve kabullenmesi kolay degil biliyorum ama soylemek zorunda hissediyorum kendimi.
Ne yapayim? Konusayim mi? 4 aydir sustugum gibi susmaya devam mi edeyim? Konusursam nasil anlatayim? Hangi cumlelerle anlatayim Hic bilemiyorum. Isin sonunda beni kotu gorebilir ama kizin kurtulmasina vesile olabilirsem varsin kotu olayim diyorum. Uykularim kaciyor aylardir basina bisi gelecek diye. Aslinda daha once konusacaktim ama hem vakit olmuyor hem de parayla is yapioruz kafasini takar kasada acik verir, bu hafta cok yogun olmaz, bayram, yillik izin falan derken kaldi. bu hafta konusmayi planliyorum ogle arasinda 1 saat. Nasil konusayim fikirlerini bekliyorum akil akildan ustundür.
