- 9 Ağustos 2022
- 460
- 1.003
İyi geceler öncelikle. Ne başlık atsam bilemedim. Bir konuda yardıma ihtiyacım var, kısa tutmaya çalışacağım.
Sınıfımda 5 kişilik bir arkadaş grubum var ve bu gruptan iki arkadaşım deprem bölgesindeydi. Konunun devamında kafa karışıklığı olmaması adına birine 'Simge', diğerine de 'Eda' diye hitap edeceğim.
Bana ilk ulaşan arkadaşım Simge oldu ve uzun uzun konuştuk; ağlıyordu, dert anlattı ve dinledim. O sırada annemlerle salondaydık, işaretleştik: "Kanka araba falan bulabilirseniz kalkın bize gelin, istediğiniz kadar kalırsınız," dedim. Sevindi, annemlere söyleyip haber veririm dedi ve kapadık. Birkaç saat sonra tekrar aradı. Teyzesi ve eniştesi almaya geliyormuş, yine de teşekkür ederim, iyi ki varsın felan dedi. Ben de 'Rica ederim. Eğer başka bir şeye ihtiyacın olursa söyle çekinme,' dedim ve konuşmayı sonlandırdık.
Bir gün sonra Eda ile iletişim kurdum. Bir arkadaş evini açmış sanırım onlara, ufak bir odada kalıyoruz, iyiyim dedi. İyi olmalarına sevindim, bu andan sonraki günler konuşmaya devam ettik ara ara.
Simge ve ailesi bu süreçte hiç rahat edemediler sanırım çünkü eniştesi surat asıp duruyormuş. Eda ise sürekli idare ediyoruz diyordu. En son onunla görüntülü konuştuk ve kaldığı oda ciddi anlamda berbattı. Rutubetli ve galiba soğuk olmalı ki battaniyeye sarılmışlar. Bir de annesi hamile kızın. Annem, annesiyle konuştu. İkna etmek biraz uzun sürmüş olsa da bizde kalmaya ikna oldular.
Yaklaşık 6 gün felan oldu ve bizdeler. İlk iki gün pek rahat edemediler doğal olarak ama şu an iyiyiz.
Gelelim asıl konuya, Simge beni bir gün önce aramış ben uyurken. Uyanınca geri aradım. Babasıyla, eniştesi arasında gerginlik olmuş kalamayız daha fazla vesaire dedi. Ben bu konuşmada şeyi sezdim, hani tekrar davet etmemi bekledi gibi. Hiçbir şey demedim ve umarım konuya girmez diye düşündüm çünkü bu durumdaki birini reddetmek inanılmaz gerici olurdu. Ama korktuğum oldu ve kendisi bana, 'Kanka bir yer bulana kadar 2-3 hafta size gelsek olur mu?' dedi. Mahcup olarak kusura bakmamasını söyledim. Durumu anlattım.
O ilk çağırdığım an ev müsaitti ama şu an değil. Bir aile daha için ne yer ne de bütçemiz yok açıkçası.
Anlıyorum, dedi ve cevap vermeme izin vermeden teli suratıma kapadı. Bu son konuşmamızdan sonra ne aramalarıma döndü, ne de mesajlarıma. İçinde bulunduğu durumdan dolayı kızamıyorum da elbette. Nasıl bir yol izlememi önerirsiniz?
Sınıfımda 5 kişilik bir arkadaş grubum var ve bu gruptan iki arkadaşım deprem bölgesindeydi. Konunun devamında kafa karışıklığı olmaması adına birine 'Simge', diğerine de 'Eda' diye hitap edeceğim.
Bana ilk ulaşan arkadaşım Simge oldu ve uzun uzun konuştuk; ağlıyordu, dert anlattı ve dinledim. O sırada annemlerle salondaydık, işaretleştik: "Kanka araba falan bulabilirseniz kalkın bize gelin, istediğiniz kadar kalırsınız," dedim. Sevindi, annemlere söyleyip haber veririm dedi ve kapadık. Birkaç saat sonra tekrar aradı. Teyzesi ve eniştesi almaya geliyormuş, yine de teşekkür ederim, iyi ki varsın felan dedi. Ben de 'Rica ederim. Eğer başka bir şeye ihtiyacın olursa söyle çekinme,' dedim ve konuşmayı sonlandırdık.
Bir gün sonra Eda ile iletişim kurdum. Bir arkadaş evini açmış sanırım onlara, ufak bir odada kalıyoruz, iyiyim dedi. İyi olmalarına sevindim, bu andan sonraki günler konuşmaya devam ettik ara ara.
Simge ve ailesi bu süreçte hiç rahat edemediler sanırım çünkü eniştesi surat asıp duruyormuş. Eda ise sürekli idare ediyoruz diyordu. En son onunla görüntülü konuştuk ve kaldığı oda ciddi anlamda berbattı. Rutubetli ve galiba soğuk olmalı ki battaniyeye sarılmışlar. Bir de annesi hamile kızın. Annem, annesiyle konuştu. İkna etmek biraz uzun sürmüş olsa da bizde kalmaya ikna oldular.
Yaklaşık 6 gün felan oldu ve bizdeler. İlk iki gün pek rahat edemediler doğal olarak ama şu an iyiyiz.
Gelelim asıl konuya, Simge beni bir gün önce aramış ben uyurken. Uyanınca geri aradım. Babasıyla, eniştesi arasında gerginlik olmuş kalamayız daha fazla vesaire dedi. Ben bu konuşmada şeyi sezdim, hani tekrar davet etmemi bekledi gibi. Hiçbir şey demedim ve umarım konuya girmez diye düşündüm çünkü bu durumdaki birini reddetmek inanılmaz gerici olurdu. Ama korktuğum oldu ve kendisi bana, 'Kanka bir yer bulana kadar 2-3 hafta size gelsek olur mu?' dedi. Mahcup olarak kusura bakmamasını söyledim. Durumu anlattım.
O ilk çağırdığım an ev müsaitti ama şu an değil. Bir aile daha için ne yer ne de bütçemiz yok açıkçası.
Anlıyorum, dedi ve cevap vermeme izin vermeden teli suratıma kapadı. Bu son konuşmamızdan sonra ne aramalarıma döndü, ne de mesajlarıma. İçinde bulunduğu durumdan dolayı kızamıyorum da elbette. Nasıl bir yol izlememi önerirsiniz?
