benim arkadaşım da onu seviyor, bunu bana itiraf ettiğinde ben de o kişiden hoşlanıyordum ama arkadaşım bana açılınca vazgeçmek için çok çabaladım.biliyorum bu hiç mi hiç etik değil ama nedense bi türlü kalbimden atamıyorum.ayrıca onunla o kadar samimi değiliz.aslında onu sevip sevmeme konusunda emin değilim ama o varken hareketlerimde bi kısıtlanma oluyor, sürekli ondan kaçıyorum.
bi şeye de değinmek istiyorum çünkü bu konuda fikir yürütemedim.arkadaşımla o eskiden iyi arkadaşlardı. sonra o , arkadaşıma durup dururken küstü ve nerdeyse 6-7 ay hiç konuşmadı.bu süre içinde arkadaşım onunla konuşmaya çabaladı ama her seferinde onu erteledi.arkadaşım bunu rehberlik hocasıyla paylaştı(sevdiğinden bahsetmeden).hoca da seviyodur da bi türlü açılamıyordur dedi, fakat sonuç olarak şu anda başka biriyle çıkıyor, ondan öncesinde nerdeyse çıkmadığı kalmamış.şimdi barıştılar ve birden bire samimi oldular.yani ben o erkeğin duygularını bir türlü çözemedim.sadece arkadaşımı onunla böyle samimi görünce canım yanıyor, ama ne olursa olsun arkadaşıma ihanet etmek gibi bi niyetim yok ki zaten benimkisi platonik..sizce bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
bi şeye de değinmek istiyorum çünkü bu konuda fikir yürütemedim.arkadaşımla o eskiden iyi arkadaşlardı. sonra o , arkadaşıma durup dururken küstü ve nerdeyse 6-7 ay hiç konuşmadı.bu süre içinde arkadaşım onunla konuşmaya çabaladı ama her seferinde onu erteledi.arkadaşım bunu rehberlik hocasıyla paylaştı(sevdiğinden bahsetmeden).hoca da seviyodur da bi türlü açılamıyordur dedi, fakat sonuç olarak şu anda başka biriyle çıkıyor, ondan öncesinde nerdeyse çıkmadığı kalmamış.şimdi barıştılar ve birden bire samimi oldular.yani ben o erkeğin duygularını bir türlü çözemedim.sadece arkadaşımı onunla böyle samimi görünce canım yanıyor, ama ne olursa olsun arkadaşıma ihanet etmek gibi bi niyetim yok ki zaten benimkisi platonik..sizce bu durumdan nasıl kurtulabilirim?