İçki, uyuşturucu, sigara her şekilde bırakılır ama kumar asla.
Destekmiş, el ele yardımmış, istek, motivasyonmuş, hırsmış yalan.
60 yaşında babam var.15 yaşından beri kumar oynuyor.Bu kişi üniversiteyi birincilikle bitirmiş bir doktor.Yani cehaletmiş, yok bilmemneymiş değil.Zamanında evler, arabalar ve öylesine yüklü paralar gitti ki, annenim "ha düzelir, ha bırakır" saflığıyla bile bitmedi, bırakmadı ama 30 yıllık evliliği bitti.Çocukları düşman oldu.Şimdi? 30 yaşında birisiyle evlendi, kirada oturuyor, hala çalışıyor ve hala kumar oynuyor.
Ağladı, pişman oldu, tövbe etti, bıraktı (!) ve o hep aynı bahane "kaybettiklerimi geri kazanacağım", kazanınca "daha da fazla kazanacağım" ya da "ben size daha iyi bir hayat vermek için oynuyorum".
Hıhı evet.Tabii.Haklısın. Böyle bir baba ile yetişen çocukları düşünün bir de.Çocukken en büyük hayalim; çok paramın olması ve bu paraları at yarışına yatırarak katlamaktı.Allahtan at yarışı oynayan kadın modeller çevremde olmadığından ben yırttım ama şu an 20 yaşında olan kardeşim malesef okul harçlıklarıyla bu illetin peşinde.
Öylesine ölesiye nefret ediyorumki kumarın k'sinden, evime milli piyango bileti bile sokmam ve sokturmam çünkü neyle nasıl başlanıyorsa bu zıkkım başlanıyor ve bırakılmıyor!
Arkadaşınız için üzüldüm ve umarım bir mucizeyi gerçekleştirir.