biten bir ilişkinin arkasından erkek arkadaşımla son bir kez görüşüp helalleşmek istedim fakat o tenezzül edip gelmedi bile üzerine beni bir daha arama falan diye aşağıladı beni bu yüzden ona hakkımı helal etmiyorum oysaki gözümün içine baka baka umut verip ortalıkta hiç bişey yokken defolup gitmesine de anlam veremedim canımı çok yaktı onda her türlü maddi manevi emeğim hakkım var bu yüzden hakkımı helal edemiyorum özür dileyene kadar da etmicem aramasa da onun üzerinde kul hakkı var şu anda şimdi bu kişi mutlu olabilir mi benden aldığı ahlar da cabası..
Şunu anlamıyorum;
Biten bir ilişki sonrasında, eğer kadın tarafı bir daha görüşmek istemezse, erkek tarafına "beni bir daha arama!" gibi şeyler derse ve bunu uygulayabilirse; GÜÇLÜ kadın, "ooo bak nasıl kendini ezdirmedi kendi ayakları üzerinde durdu!", "ooo hakkaniyetli kadınmış bak ikinci bir şans verme, yüzüne bakma tenezzülünde bile bulunmadı!" *alkış alkış* oluyor.
Ancak eğer erkek tarafı bir daha görüşmek istemezse; "adam ne kadar kötü yürekliymiş kız son bir kez görmek istedi, hellalleşmek istedi

, ne kadar vurdumduymazmış hiç mi hatırı yokmuş pis adam"




oluyor.
Ne kadar süre, neler yaşandı bilmiyorum ancak erkek arkadaşınızın yaptığını doğru buluyorum ki ben ayrıldığım ilişkilerde aynısını uyguladım, bitmiş gitmiş bir şeyin ardından özel olarak buluşmalara hiç bir sebep yok. Ha bir yerde karşılaşırsınız, yüzünüze bakmaz, selam vermez, orası saygısızlıklık olur, orası ayrı. Ama geri kalanı normal, her insanın isteyebileceği bir şey, eski sevgiliyle bir daha görüşmek istememek.
Ben pek bu hak-hukuk ilişkilerinden de pek anlamam ama, "emek verdim

" "hakkım var

" var gibi kavramlara da inanmıyorum. Ortada evlilik gibi ciddi bir kurum olmadığı sürece, benim üzerimde annem/babam/aile büyüklerim bir de öğretmenlerim dışında kimsenin hakkı yoktur. (bana göre.)
Bence siz önünüze, kendi hayatınıza bakın.