Arkadaşlar yorumlarınıza ihtiyacım var

Merhaba ben 32 yaşında 1,5 yıllık evliyim. Ailemden uzakta yaşıyorum bende msb ye yani askeriyeye atandım fakat yaşadığımız yere 60 km uzakta iş yerim ve ben 4 ay oldu hala alışamadım yol beni çok zorluyor. Üstelik ortam hep erkek ortamı yani kadın memur yok ben anladım ki bu iş bana göre değilmiş. Yıl sonu sözleşme yenilemek istemiyorum ama annemin baskısından bıktım artık bırakırsan sürünürsün, pişman olursun, ilerde ben naptım dersin iş işten geçmiş olur. bunun gibi şeyler söylüyor. 1 yıl dişini sık sonra tayin istersin diyor tamam iyi hoş ama sadece yol değil ki genel olarak askeri hiyerarşinin içinde çalşmak istemiyomuşum ben böyle bi ortam olduğunu bilsem zaten başvuru yapmazdım ki… annem beni düşündüğü için söylüyor ama böylede ben mutlu huzurlu değilim burdan emekli olana kadar tırıtırım muhtemelen diye düşünüyorum. Sizce hata mı yapıyorum.?

cileklipasta060 .!.:

Merhaba ben 32 yaşında 1,5 yıllık evliyim. Ailemden uzakta yaşıyorum bende msb ye yani askeriyeye atandım fakat yaşadığımız yere 60 km uzakta iş yerim ve ben 4 ay oldu hala alışamadım yol beni çok zorluyor. Üstelik ortam hep erkek ortamı yani kadın memur yok ben anladım ki bu iş bana göre değilmiş. Yıl sonu sözleşme yenilemek istemiyorum ama annemin baskısından bıktım artık bırakırsan sürünürsün, pişman olursun, ilerde ben naptım dersin iş işten geçmiş olur. bunun gibi şeyler söylüyor. 1 yıl dişini sık sonra tayin istersin diyor tamam iyi hoş ama sadece yol değil ki genel olarak askeri hiyerarşinin içinde çalşmak istemiyomuşum ben böyle bi ortam olduğunu bilsem zaten başvuru yapmazdım ki… annem beni düşündüğü için söylüyor ama böylede ben mutlu huzurlu değilim burdan emekli olana kadar tırıtırım muhtemelen diye düşünüyorum. Sizce hata mı yapıyorum.?

Genişletmek için tıkla...

Merhaba, 3 yıl önce evlendikten sonra eşimle beraber yurtdışına iş için taşındık, ofiste tek kadın bendim ve iş ortamı deniz limanıydı yani iş saatlerinde yalnızca ofise tıkılıydım. Limanda saha ofisimdeydik, ofiste kadın erkek tuvaleti bile aynıydı, o derece keyifsiz bir yer bir kadın için. Ben orada bulunduğum süre boyunca hiç mutlu olmadığımı, kendimi yalnız hissettiğimi fark ettim. Ofiste iletişim kurabildiğim tek kişi eşimdi. Diğerleri insan kıllıklı hayvanlardı, yoksa erkek olması değildi konu iletişim kurup arkadaşlık edebileceğim insanlar asla değillerdi. Sırf güzel kazanıyoruz diye tahammül ettim, yalnızca 1.5 sene ama benim için epey uzun geçti. Ben bu süreçte özgüvenimi, mutlu yüzümü hatta o genç görüntümü kaybettim stres yüzünden. Bazen geriye dönüp bakıp ben mi çok abarttım, bazı noktaları görmezden gelseydim daha mı mutlu olurdum diyordum ama yok. Keşke hiç oraya gitmeseydik diyorum.
Annem, kardeşlerim hatta çevremdeki herkes neden döndünüz ülkede o şartları asla bulamazsınız dediler fakat yaşamayan kimse bunu anlamaz bilmez yalnızca fikri olur.
Kendini yalnız ve mutsuz hissettiğin bir yerdeysen düşünecek pek bir şey yok. Maddi anlamda zorlanmadan ne şekilde çıkar yolu buluyorsan bakmanı tavsiye ederim. İşini seviyorsan eğer ve bu ortam senin asıl ortamın ise buna değer mi diye tekrar bi düşünmekte fayda var.

Ruh sağlığını tamir etmek, bir işin meşguliyetinin yoksunluğunu ve eksilen maddi kazancı telafi etmekten çok çok daha zordur. Bu kadar mutsuzsanız bence devam etmemelisiniz, ömür geçiyor bazı şeylerin telafisi çok zor, süreci çok yıpratıcı. Annenizin de sizin ekonomik bağımsızlığınızı düşündüğünün farkındayım ama sıkıntıyı siz çekiyorsunuz. Cebinize giren parayı huzurla yiyemedikten sonra bilemiyorum bir önemi var mı.

Çalıştığınız ortamın huzurlu olması herşeyden önemli bence para elbet önemli ancak o parayı yiyecek ne ruhsal sağlığınız kalıyor ne bedensel varın gerisini siz düşünün