- 29 Şubat 2020
- 361
- 425
- Konu Sahibi Mavigokyuzu6
- #1
Merhaba arkadaslar. Bir derdimi paylaşacağım ve objektif yorumlarınıza ihtiyacım var.
Benim işyerinden çok sevdiğim bir arkadaşım var. İlk iki yıl çok iyi arkadaştık ama sonra başkaları da aramıza katılınca dört kişilik bir grup olduk. Sanki biraz uzaklaştık gibi hissetmeye başlamıştım. Bu arada kendisini 7 yıldır tanıyorum. Zaman zaman bu hassasiyetimi dile getirdim kendisine. Yanlış düşündüğümü boyle hissetmemem için elinden geleni yapacağını söyledi. Ara ara bu konuda gönlümü almaya calissa da ben hiç ilk zamanlar gibi değerli hissedemedim.
Biz sadece işyerinde değil iş dışında da görüşen arkadaslardik. Ben onun cenazesi olduğunda da mutlu zamanlarında da hep yanında oldum. Her şeyine katildim. O da benim için benzer şeyler yaptı tabi ki. Yapmadı diyemem. Dörtlü olarak toplaniyorduk. Ben kızların tüm etkinliklerine katılıyordum. Hepsinin çocukları var ve hepsi de çocukları için bir yaş partileri yaptilar. Hepsine gittim.
Benim de bir kızım oldu. Kızlarla aramizda böyle bir muhabbet olduğu için kızımın birinci yaşında ben de böyle bir etkinlik düzenlemek istedim. Hepsini çağırdım. Günler öncesinden haber verdim. En eski olan arkadaşımın kızı rahatsızdı. Onun gelemeyeceğini düşünüyordum ki gelemese de hakliydi. Havalar soğumadan pandemi olduğu için de dışarda etkinlik hazırlığı yapmaya başladım. Henüz pandemi yokken bu etkinligin hazırlığını yapmaya baslamistim. Aylar öncesinden kapora bile vermiştim yapacagim yere. Çok heyecanlıydım.
Derken ben haber verdikten sonra bir arkadaş o gün esiyle köye gitmek zorunda olduğunu gelemeyecegi için üzgün olduğunu söyledi. Erteleyip ertelemeyecegimi sordu. Erteleyemezdim çünkü yapacagim yerden randevu almıştım kapora vermiştim ve hazırlıklarımı yapmaya başlamıştım çoktan. O mesajı görünce çok sinirlendim. Bir tanesi de şehir dışında olması gerektiğini söyleyince tamamen sinirlendim. Eşim de WhatsApptan iptal ettiğimizi söyleyelim tekrar yapmayacağımizi belirt dedi. Sen onların her şeyine katildin hep yanlarında oldun. Sana verdikleri değer bu mu dedi. Ben de oyle yaptım. Bir kişi bile neden iptal ediyorsun biz geliriz diyemedi.
İşin kötüsü paranın büyük kısmını ödediğimiz için o gün o saatte yapmak zorundaydık. Eşim de sen hiç üzülme sen ben kızımız üçümüz oluruz dedi. Oyle de oldu.
Bu etkinlikten bir gün önce ben uzulsem de arkadaşımın kızının durumunu sordum mesaj attım. Sonra konu açıldı. Ben de iptal edecektik ama masraf yaptığımız ve geri ödeme de alamadığımız için yarın aile arasında yapmak zorunda kaldık dedim. O en eski olan arkadaşım da daha iyi olur. Hem sakin sakin kutlarsiniz kalabalık olmayinca bol bol fotoğraf cekinirsiniz dedi. O kadar sinirlendim ki hiçbir şey yazamadım. Daha iyi oldu denecek bir tarafı yoktu. Benim amacım bir arada olmaktı. Onlar da yaptı hem de çocuklarının ilk yaşlarına nasıl özendiler bir görseniz. Ben de bir arada olmak ve onların yaptığı gibi dışarda ağırlamak istemiştim. Benim üzüntümü anlayamadı. Birlikte olmadıktan sonra ben neden böyle bir işe kalkisayim ki. Ayrıca bir sürü masraf ve hazırlık yapmıştım.
Velhasil o eski arkadaşım dışında iki arkadasim yanıma gelip kendi acimdan haklı oldugumu ve bunun telafisini en kısa zamanda yapacaklarını söylediler. Ama diğer arkadaşım bir kere olsun ne aradı ne sordu. Bir kere bile konuşmak için çaba sarf etmedi. O gün bugundur konusmuyoruz. Gelmese bile kendisine alınmayacaktım. Ama o yazdigi mesajla kalbimi çok kırdı. Ve kalbimi kirdiginin farkında bile değil. Ya da farkında ama kendisini haklı görüyor. Aradan nerdeyse bir ay geçti ve hiç iletişim kurmadik.
Biraz uzun oldu ama lütfen kusura bakmayın. Sizce bundan sonra ne yapmalıyım?
Benim işyerinden çok sevdiğim bir arkadaşım var. İlk iki yıl çok iyi arkadaştık ama sonra başkaları da aramıza katılınca dört kişilik bir grup olduk. Sanki biraz uzaklaştık gibi hissetmeye başlamıştım. Bu arada kendisini 7 yıldır tanıyorum. Zaman zaman bu hassasiyetimi dile getirdim kendisine. Yanlış düşündüğümü boyle hissetmemem için elinden geleni yapacağını söyledi. Ara ara bu konuda gönlümü almaya calissa da ben hiç ilk zamanlar gibi değerli hissedemedim.
Biz sadece işyerinde değil iş dışında da görüşen arkadaslardik. Ben onun cenazesi olduğunda da mutlu zamanlarında da hep yanında oldum. Her şeyine katildim. O da benim için benzer şeyler yaptı tabi ki. Yapmadı diyemem. Dörtlü olarak toplaniyorduk. Ben kızların tüm etkinliklerine katılıyordum. Hepsinin çocukları var ve hepsi de çocukları için bir yaş partileri yaptilar. Hepsine gittim.
Benim de bir kızım oldu. Kızlarla aramizda böyle bir muhabbet olduğu için kızımın birinci yaşında ben de böyle bir etkinlik düzenlemek istedim. Hepsini çağırdım. Günler öncesinden haber verdim. En eski olan arkadaşımın kızı rahatsızdı. Onun gelemeyeceğini düşünüyordum ki gelemese de hakliydi. Havalar soğumadan pandemi olduğu için de dışarda etkinlik hazırlığı yapmaya başladım. Henüz pandemi yokken bu etkinligin hazırlığını yapmaya baslamistim. Aylar öncesinden kapora bile vermiştim yapacagim yere. Çok heyecanlıydım.
Derken ben haber verdikten sonra bir arkadaş o gün esiyle köye gitmek zorunda olduğunu gelemeyecegi için üzgün olduğunu söyledi. Erteleyip ertelemeyecegimi sordu. Erteleyemezdim çünkü yapacagim yerden randevu almıştım kapora vermiştim ve hazırlıklarımı yapmaya başlamıştım çoktan. O mesajı görünce çok sinirlendim. Bir tanesi de şehir dışında olması gerektiğini söyleyince tamamen sinirlendim. Eşim de WhatsApptan iptal ettiğimizi söyleyelim tekrar yapmayacağımizi belirt dedi. Sen onların her şeyine katildin hep yanlarında oldun. Sana verdikleri değer bu mu dedi. Ben de oyle yaptım. Bir kişi bile neden iptal ediyorsun biz geliriz diyemedi.
İşin kötüsü paranın büyük kısmını ödediğimiz için o gün o saatte yapmak zorundaydık. Eşim de sen hiç üzülme sen ben kızımız üçümüz oluruz dedi. Oyle de oldu.
Bu etkinlikten bir gün önce ben uzulsem de arkadaşımın kızının durumunu sordum mesaj attım. Sonra konu açıldı. Ben de iptal edecektik ama masraf yaptığımız ve geri ödeme de alamadığımız için yarın aile arasında yapmak zorunda kaldık dedim. O en eski olan arkadaşım da daha iyi olur. Hem sakin sakin kutlarsiniz kalabalık olmayinca bol bol fotoğraf cekinirsiniz dedi. O kadar sinirlendim ki hiçbir şey yazamadım. Daha iyi oldu denecek bir tarafı yoktu. Benim amacım bir arada olmaktı. Onlar da yaptı hem de çocuklarının ilk yaşlarına nasıl özendiler bir görseniz. Ben de bir arada olmak ve onların yaptığı gibi dışarda ağırlamak istemiştim. Benim üzüntümü anlayamadı. Birlikte olmadıktan sonra ben neden böyle bir işe kalkisayim ki. Ayrıca bir sürü masraf ve hazırlık yapmıştım.
Velhasil o eski arkadaşım dışında iki arkadasim yanıma gelip kendi acimdan haklı oldugumu ve bunun telafisini en kısa zamanda yapacaklarını söylediler. Ama diğer arkadaşım bir kere olsun ne aradı ne sordu. Bir kere bile konuşmak için çaba sarf etmedi. O gün bugundur konusmuyoruz. Gelmese bile kendisine alınmayacaktım. Ama o yazdigi mesajla kalbimi çok kırdı. Ve kalbimi kirdiginin farkında bile değil. Ya da farkında ama kendisini haklı görüyor. Aradan nerdeyse bir ay geçti ve hiç iletişim kurmadik.
Biraz uzun oldu ama lütfen kusura bakmayın. Sizce bundan sonra ne yapmalıyım?
