Arkadaşlıklar kurup devamını getirememe

Belki evli barklı olsam kafaya takmam bu durumu ama yanlızım ya ailemden başka kimsem yok ve buyüzden cok kafaya takıyorum
 
İnsanlar artık arkadaşlıklara fonksiyonel olarak bakıyor. Yani kuru kuruya arayacağın değil de örneğin iş hayatında arkadaşlık edeceğin, apartmanında komşu, okul arkadaşı vs gibi aynı ortamlarda yanında olabilecek insanları arıyorlar. Bir de zaman ve ortamlar değiştikçe insanlar da değişiyor. Benim de lise ve üniversiteden arkadaşlarım vardı. Geçen lisedekiyle görüştük zamanında çok yakındık yıllarca, çok şey paylaştık. Son bir araya geldiğimizde artık paylaşacak hiçbir şeyimiz kalmadığını bambaşka insanlar olduğumuzu ve onla sıkıldığımı fark ettim. Bir daha da görüşeceğimi düşünmüyorum. Bence böyle şeyler normal yani.
 
Belki evli barklı olsam kafaya takmam bu durumu ama yanlızım ya ailemden başka kimsem yok ve buyüzden cok kafaya takıyorum
Yine takarsın hepsinin yeri ayrı çünkü. Çok haklısın artık böyle oldu maalesef. Ben de en yakın 4 arkadaşımla küstüm ve maalesef ilk kez hayatımda böyle bir dönem yaşıyorum evli olduğum halde kendime gelemedim epey yanlız hissediyorum. Hergün görüşüyorduk çünkü. Şimdi uzaktan 2 günde telefonda görüştüğüm arkadaşlarımla sohbet ediyoruz. Ama öbürlerinin yerini tutmuyor aşırı özledim
 
Bu arada yumuşak, hayır diyemeyen, kimseye tepkili konuşmayan birisiyim.
Sorunuzun cevabi burada, muhtemelen insanlara güven vermiyorsunuzdur, samimi gelmiyorsunuzdur. Kendinize güvenin.

Yine de olmuyorsa salin gitsin bu tipleri
 
Sorunuzun cevabi burada, muhtemelen insanlara güven vermiyorsunuzdur, samimi gelmiyorsunuzdur. Kendinize güvenin.

Yine de olmuyorsa salin gitsin bu tipleri
Daha önce onlarla zıtlaşacağım bir konu olmadı hiç.Ama yapı olarak kırıcı biri değilim.Şuana kadar hani kavga ettiğim , küstüğüm bir durumda olmadı pek o dediğim arkadaşlarımla.Yoksa sadece yumuşak ve kibar olmak bir vakitten sonra samimi gelmiyormu insanlara acaba
 
Daha önce onlarla zıtlaşacağım bir konu olmadı hiç.Ama yapı olarak kırıcı biri değilim.Şuana kadar hani kavga ettiğim , küstüğüm bir durumda olmadı pek o dediğim arkadaşlarımla.Yoksa sadece yumuşak ve kibar olmak bir vakitten sonra samimi gelmiyormu insanlara acaba
Bende onu düşünuyorum.Acaba samimi gelmiyormuyum , güven vermiyormuyum? Ama öyle olsaydı ozamanlardada sürekli program yapmazlardı.Sürekli buluşma yapmazlardı.Bana hediyeler vs almazlardı dime
 
Bende onu düşünuyorum.Acaba samimi gelmiyormuyum , güven vermiyormuyum? Ama öyle olsaydı ozamanlardada sürekli program yapmazlardı.Sürekli buluşma yapmazlardı.Bana hediyeler vs almazlardı dime
Üzüldüğünüz ve sevindiğiniz olayları paylaşıyor muydunuz arkadaşlarınızla? Belki mesafelisiniz hep havadan sudan gidiyorsunuz ondan da olabilir
 
Daha önce onlarla zıtlaşacağım bir konu olmadı hiç.Ama yapı olarak kırıcı biri değilim.Şuana kadar hani kavga ettiğim , küstüğüm bir durumda olmadı pek o dediğim arkadaşlarımla.Yoksa sadece yumuşak ve kibar olmak bir vakitten sonra samimi gelmiyormu insanlara acaba
Cok da üzerine dusmeyin aramazlarsa aramasinlar, devrin insani biraz da böyle, Ben sahsen bir defa ararim bir daha da aramam.
 
Yani cok fazla romantik düşünüyorsunuz bence. Benim icin is ve okul arkadaslıgı gelip gecicidir, ben mesaiden sonra bile is arkadaşlarıma cevap vermem😂 bu kadar takılmayın… herkes zaman gecirip iki kahve icecegi birini arıyor artık.
 
Üzüldüğünüz ve sevindiğiniz olayları paylaşıyor muydunuz arkadaşlarınızla? Belki mesafelisiniz hep havadan sudan gidiyorsunuz ondan da olabilir
Evet paylaşırdım .Hepsine üzüntülerimi , kaygılarımı , yasantı biçimimi , aile yapımı anlatmazdım çok ama hep havadan sudanda gitmezdim .Bir tanesiyle çok samimiydim ona anlatırdım herşeyimi.Hem iyi dinleyiciydim aynı zamanda
 
Yani cok fazla romantik düşünüyorsunuz bence. Benim icin is ve okul arkadaslıgı gelip gecicidir, ben mesaiden sonra bile is arkadaşlarıma cevap vermem😂 bu kadar takılmayın… herkes zaman gecirip iki kahve icecegi birini arıyor artık.
Aslında benim derdim tanıstığım herkezin benimle iletişimini devam ettirmeme sorunsalı değil ama şu yaşıma kadar devam eden bir tane bile dostluğumun olmaması olabilir.Buyüzden anlamaya çalışıyorum olayları aslında.Bende bir sorun varsa değiştirmek istiyorum kendimi .Zararın neresinden dönülse kar diyorum.Ama dediginiz gibi zaman degisti
 
Yaşınız kaç bilmiyorum ama zamanla bunun çok normal olduğunu farkedeceğiniz günler gelecek.

Eskiden çok yanlış gelirdi bana arkadaşlıkların bitmesi, çok samimi sandığımız dostlukların sona ermesi ama şuan öyle normal ki.
Çünkü ben de eskiden yakın olduğum arkadaşlarıma şuan aynı yakınlığı hissetmiyorum mesela. Hala muhabbetimiz var ama derin ilişki halinde değiliz, oldukça yüzeysel.

İnsanız, değişiyoruz.
Fiziken ortak bir alan paylaşmıyorsanız malesef o ilişkiyi sürdürmek daha da zor oluyor, e bir de iş hayatı evlilik derken gününüzün neredeyse tamamı işte iş arkadaşlarınızla evde ise eşinizle geçiyor. Öncelikleriniz farklılaşıyor.

Yazdıklarınızdan benden yaşça küçük olduğunuzu anlıyorum, benden size tavsiye en iyi arkadaşınız lütfen kendiniz olsun.
Bu tarz sorular İçin takip ettiğim bir psikolog var Tülay Kök. Videolarını izlemenizi öneririm. Sorularınıza cevap bulacağınıza eminim.

Sevgiler🌸
 
Evet paylaşırdım .Hepsine üzüntülerimi , kaygılarımı , yasantı biçimimi , aile yapımı anlatmazdım çok ama hep havadan sudanda gitmezdim .Bir tanesiyle çok samimiydim ona anlatırdım herşeyimi.Hem iyi dinleyiciydim aynı zamanda
O zaman sınır koyamıyorsunuz ondan belki de cepte görüyorlar. Ne dersek tamam der gibi. Bir de gerçekten devrin insanı artık böyle, fonksiyonel bakıyor herşeye. Çok anlam yüklememek gerekiyor sanırım sıradaki demek lazım 😔
 
Beni çok üzen bir durum var.Bir ortama girdiğimde , üniversite , iş, kurslar,staj vs derken yeni yeni kişilerle tanışıyorum.Kimisiyle samimi oluyoruz.Sonra atıyorum üniversite bittiğinde o arkadaşlık bitiyor.Her anımızın beraber gectiği o kişilerle aramda hiçbir sebep yokken , çok iyi anlaşırken ilişkim biranda kesiliyor.Bir dönem başka bir şehirde staj yaptım.Çok iyi arkadaşlıklar kurdum.Sürekli beni arayan , bulustuğumuz , dertlestiğimiz o kişiler stajım bitip şehrime döndüğümde hiç aramaz oldular.Özellikle birtanesiyle aşıri samimiydim .Hergün dışarı çıkardık nerdeyse.Beraber dertlenirdik sevinirdik.O aramadı sonra bende aramadım.İliski koptu.Sizce sıkıntı bendemi?İnsan hicmi merak etmez.Güzel bir mesleğim var.İse başladım.Kimsemi demez nasıl gidiyor, naptın vs.Yoksa herkez gururmu yapıyor? Başka bir kaç tanesi daha vardı.Yine aramız çok iyi.En ufak bir sıkıntı yaşamadığım kişilerdi.Şehir değiştirdim.Yine hiç aramaz oldular.Ben arıyordum hep.Bayramda ben arıyorum.Normal vakitte ben arıyorum.Durum böyle olunca kendimi çok kötü hisdediyorum.Aynı sehirdeyken program yapmak için can atan arkadaşlarımın bu kadar vefasız olma sebebi ne sizce? Hem içimden bu vefasızlıklarına kızıyorum .Hem kendime kızıyorum.Yine birara bir işte çalışıyordum.Yine her anımızın beraber gectiği , karşıliklı dertlestiğimiz bir kız var.Beni evine falanda çağırırdı.O isten ayrıldım.Beni hiç aramadı.Bir kere bayramda aradım .Dönüş yapmadı.Hadi anlıyorum bir insan yoğundur vs ama nezaketen bir mesaj atabilir aramama karşı .Yada müsait olunca döner.Bir kişiyi aradığınızda hiç dönüs yapmaması sizce saygısızlık değilmi?Biri bana bir mesaj atınca , arayınca dönmeyince kendimi kötü hissederim ben. Ama insanların böyle duyarsız olduğunu görünce kendimi çok değersiz hissetmeye başladım.Hadi menfaat, koşul gereği olan arkadaşlık desem öylede değildi.Tanistigim kişiler herzaman beni sevdiklerini ? Iyi , sevecen bir kız oldugumu soylerler.Hatta birkaçı yollarımız ayrıldığinda ağlamıştı.Birbirimize menfaatimizde yoktu.Karşılıklı muhabbetin olusturduğu arkadaşlıklardi.Karsilikli birbirimize fedakarlık yaparız.Ama sonra yollarımız ayrılınca hiç aramazlar.Bunu aileme anlatiyorum.Sen ara , sen vefalı ol , aramazsan aramazlar diyorlar.Peki içlerinden bir tane bile önce davranan niye çıkmıyor? Sizde nasıl oluyor bu durum? Benim gibi olan varmı?Ben aramazsam , sormazsam mesaj atan, düşünen yok.Şuana kadar iki kişi dedigimin tersiydi okadar.Ama ben okadarçok kişiyle tanışıyorumki.Yani herkez aynı denk geliyor olamaz diyorum bazen.Yoğun temposu olan bir mesleğim var.Oyüzdenmi aramıyorlar acaba rahatsız etmeyelim diye?Acaba bendemi bir iletişim sorunu var ? Millete bakıyorum.Okadar sağlam dostlukları varki.Kaç yıllık iliskileri devam ediyor.Benimki dönemsel sanki.Kuruyorum kuruyorum emek sarfediyorum .Biranda bitiyor.Peki siz nasıl dostluk kuruyorsunuz? Sizce arkadaşlığın kalıci olması icin ne yapmak lazım? Surekli birkaç haftada bir aramakmi ? Sürekli bir program ayarlayarakmı? İnanin bir tane bile dostum yok.Birkaç kız tanıyorum.Her hafta bir arkadaşının nişanına, düğününe gidiyor.Yani demek arkadaşlikları devam ediyor.Ben kendime bakıyorum bir tane samimi arkadaşım yok.Hayatım monoton.Bu arada yumuşak, hayır diyemeyen, kimseye tepkili konuşmayan birisiyim.Çevremde en egolu, kalp kıran ,dobra sorunlu tiplerin bile mutlaka bir dostu oluyor.Aşırı kibarlık , yumuşaklık karşı tarafı bayıyormu yoksa .Biraz çekingenim diyemi böyleyim?Sizce neden böyle yanlızım?
Herkes gurur mu yapıyor demişsin, ne alaka, neyin gururu?
 
Beni çok üzen bir durum var.Bir ortama girdiğimde , üniversite , iş, kurslar,staj vs derken yeni yeni kişilerle tanışıyorum.Kimisiyle samimi oluyoruz.Sonra atıyorum üniversite bittiğinde o arkadaşlık bitiyor.Her anımızın beraber gectiği o kişilerle aramda hiçbir sebep yokken , çok iyi anlaşırken ilişkim biranda kesiliyor.Bir dönem başka bir şehirde staj yaptım.Çok iyi arkadaşlıklar kurdum.Sürekli beni arayan , bulustuğumuz , dertlestiğimiz o kişiler stajım bitip şehrime döndüğümde hiç aramaz oldular.Özellikle birtanesiyle aşıri samimiydim .Hergün dışarı çıkardık nerdeyse.Beraber dertlenirdik sevinirdik.O aramadı sonra bende aramadım.İliski koptu.Sizce sıkıntı bendemi?İnsan hicmi merak etmez.Güzel bir mesleğim var.İse başladım.Kimsemi demez nasıl gidiyor, naptın vs.Yoksa herkez gururmu yapıyor? Başka bir kaç tanesi daha vardı.Yine aramız çok iyi.En ufak bir sıkıntı yaşamadığım kişilerdi.Şehir değiştirdim.Yine hiç aramaz oldular.Ben arıyordum hep.Bayramda ben arıyorum.Normal vakitte ben arıyorum.Durum böyle olunca kendimi çok kötü hisdediyorum.Aynı sehirdeyken program yapmak için can atan arkadaşlarımın bu kadar vefasız olma sebebi ne sizce? Hem içimden bu vefasızlıklarına kızıyorum .Hem kendime kızıyorum.Yine birara bir işte çalışıyordum.Yine her anımızın beraber gectiği , karşıliklı dertlestiğimiz bir kız var.Beni evine falanda çağırırdı.O isten ayrıldım.Beni hiç aramadı.Bir kere bayramda aradım .Dönüş yapmadı.Hadi anlıyorum bir insan yoğundur vs ama nezaketen bir mesaj atabilir aramama karşı .Yada müsait olunca döner.Bir kişiyi aradığınızda hiç dönüs yapmaması sizce saygısızlık değilmi?Biri bana bir mesaj atınca , arayınca dönmeyince kendimi kötü hissederim ben. Ama insanların böyle duyarsız olduğunu görünce kendimi çok değersiz hissetmeye başladım.Hadi menfaat, koşul gereği olan arkadaşlık desem öylede değildi.Tanistigim kişiler herzaman beni sevdiklerini ? Iyi , sevecen bir kız oldugumu soylerler.Hatta birkaçı yollarımız ayrıldığinda ağlamıştı.Birbirimize menfaatimizde yoktu.Karşılıklı muhabbetin olusturduğu arkadaşlıklardi.Karsilikli birbirimize fedakarlık yaparız.Ama sonra yollarımız ayrılınca hiç aramazlar.Bunu aileme anlatiyorum.Sen ara , sen vefalı ol , aramazsan aramazlar diyorlar.Peki içlerinden bir tane bile önce davranan niye çıkmıyor? Sizde nasıl oluyor bu durum? Benim gibi olan varmı?Ben aramazsam , sormazsam mesaj atan, düşünen yok.Şuana kadar iki kişi dedigimin tersiydi okadar.Ama ben okadarçok kişiyle tanışıyorumki.Yani herkez aynı denk geliyor olamaz diyorum bazen.Yoğun temposu olan bir mesleğim var.Oyüzdenmi aramıyorlar acaba rahatsız etmeyelim diye?Acaba bendemi bir iletişim sorunu var ? Millete bakıyorum.Okadar sağlam dostlukları varki.Kaç yıllık iliskileri devam ediyor.Benimki dönemsel sanki.Kuruyorum kuruyorum emek sarfediyorum .Biranda bitiyor.Peki siz nasıl dostluk kuruyorsunuz? Sizce arkadaşlığın kalıci olması icin ne yapmak lazım? Surekli birkaç haftada bir aramakmi ? Sürekli bir program ayarlayarakmı? İnanin bir tane bile dostum yok.Birkaç kız tanıyorum.Her hafta bir arkadaşının nişanına, düğününe gidiyor.Yani demek arkadaşlikları devam ediyor.Ben kendime bakıyorum bir tane samimi arkadaşım yok.Hayatım monoton.Bu arada yumuşak, hayır diyemeyen, kimseye tepkili konuşmayan birisiyim.Çevremde en egolu, kalp kıran ,dobra sorunlu tiplerin bile mutlaka bir dostu oluyor.Aşırı kibarlık , yumuşaklık karşı tarafı bayıyormu yoksa .Biraz çekingenim diyemi böyleyim?Sizce neden böyle yanlızım?
Sizlik bir şey yok aslında çoğumuzun yaşadığı bir durum. Herkes birbirinden bekliyor. Bende öyle çoğu zaman arayan soran benimdir öyle o beni aramadı bende aramam diye hesap yapan biri değilim ama belli bir noktadan sonra insan kendini kötü hissediyor acaba konuşmak istemiyorda söyleyemiyor mu gibi. Çünkü eskiden çalışsalar bile arayıp soracak vakti bulan insan şimdi niye bulamaz ki? Bulamadığı için değil öyle işine geldiği için. Benimde üniversiteyi beraber bitirdiğim hem aynı şehirde yaşadığım yakın arkadaşım vardı aslında beraberken hiçbir sorun yaşamıyoruz tartışmıyoruz bile hatta birbirimize sorunlar olduğunda söyleyen anlatan kişilerdik. İkimizde aynı şehirde yaşıyoruz ünv bitince döndük o işe başladığı için buluşmamız azaldı bunda hiçbir sıkıntı yok. Yoruluyor vakti olmuyor ama ona rağmen arar, soğum günlerimi kutlar ve en az ayda iki kez buluşurduk. Sonraları kendince azalttı hatta ben ona buluşalım dediğimde şunu da diyordum '' sen çalıştığın için senin istediğin ve müsait olduğun zamanda görüşelim sen ara haber et bana '' derdim. Çünkü ne zaman arasam ya işi olur ya eve gitmek zorunda kalırdı üst üste de insan arayınca yüzsüz gibi hissediyor :KK70: Tamam derdi başkalarıyla buluşur dönmezdi. Özellikle sevgilisi her zaman öncelikliydi. Beni en çok kıran doğum günümü kutlamaması üstüne ertesi gün başkasınınkini paylaşıp kutlamasıydı. Hadi unutabilir diyemiyorum zira diğerini bi gün sonra nasıl hatırlıyorsun. Daha sonra moralimin bozuk olduğunu iyi hissetmediğimi söylediğim halde ertelemeler başlayınca artık tamam dedim yani ben üzerime düşen görevi yaptım. Aramadım zaten evlenip gitti farklı bir şehre. Sizin gibi bizimde bir tarıtşmamız olmadığı gibi aksine güzelce vakit geçirip ayrıldık :KK70: Ama insanlar artık böyle ya hep senden bekliyorlar. Biri resmen bana '' sen beni üst üste ara mesaj at '' demişti oldu canım halı da sereyim iş yerine :KK70: Hiiiç takmayın o yüzden. Biri gidiyor biri geliyor bağlanmamaya çalışın :KK70:
 
Yaşınız kaç bilmiyorum ama zamanla bunun çok normal olduğunu farkedeceğiniz günler gelecek.

Eskiden çok yanlış gelirdi bana arkadaşlıkların bitmesi, çok samimi sandığımız dostlukların sona ermesi ama şuan öyle normal ki.
Çünkü ben de eskiden yakın olduğum arkadaşlarıma şuan aynı yakınlığı hissetmiyorum mesela. Hala muhabbetimiz var ama derin ilişki halinde değiliz, oldukça yüzeysel.

İnsanız, değişiyoruz.
Fiziken ortak bir alan paylaşmıyorsanız malesef o ilişkiyi sürdürmek daha da zor oluyor, e bir de iş hayatı evlilik derken gününüzün neredeyse tamamı işte iş arkadaşlarınızla evde ise eşinizle geçiyor. Öncelikleriniz farklılaşıyor.

Yazdıklarınızdan benden yaşça küçük olduğunuzu anlıyorum, benden size tavsiye en iyi arkadaşınız lütfen kendiniz olsun.
Bu tarz sorular İçin takip ettiğim bir psikolog var Tülay Kök. Videolarını izlemenizi öneririm. Sorularınıza cevap bulacağınıza eminim.

Sevgiler🌸
Teşekkürler :)
 
X