- 16 Kasım 2024
- 562
- 119
- 18
- 21
- Konu Sahibi gossipgirl5
-
- #1
arkadaşlar merhaba, buraya pek çok kez konu açtım, sağlık için, kişisel bakım için, günümün çoğu burada geçiyor çünkü gerçekten arkadaşım olarak görüyorum sizleri, içimi dökebileceğim bir arkadaşım olmadığı için buraya dökmek ve rahatlamak istedim. hayatım boyunca arkadaşlıklardan yana hiç yüzüm gülmedi. çok yakın arkadaşım dediğim insanı ailem sevmedi ve haklı da çıktılar. sonrasında kurduğum arkadaşlarlıklar da benim onları yakın gördüğüm kadar beni görmedi. insanlar üniversite dönüşü koşa koşa memleketlerine dönmek isterler çünkü arkadaşları vardır ancak benim yaşadığım yerde 1 tane bile arkadaşım yok. ben var zannediyordum. 2 tane çok yakın gördüğüm arkadaşım vardı, kaç kez müsait olduğunuzda buluşalım buluşalım dedim tamam dediler. şimdi ikisi de kaç haftadır müsaitler bir kez bile ne yazdılar ne de buluşalım dediler. insanlar hep benim en yakın arkadaşım oldu ama ben kimsenin en yakını olamadım. çünkü arkadaşlarımın hep benden daha yakın arkadaşları vardı. umarım bunu bencillik olarak algılamazsınız. üniversiteye ilk başladığım sene annem bir arkadaşımın annesine “arkadaş bulamamasından korkuyorum” gibi bir cümle dediğini duymuştum siz düşünün durumu. üniversitede kurduğum arkadaşlıklar da öyle, ya kazık yedim ya da yine ben kimsenin en yakını olamadım. üniversitedeki en yakın arkadaşım bana hediye almamasına rağmen doğum günü hediyesi aldım içimden gelerek. başka konuşacağım insan olmadığı için onunla iletişimde olmak istiyorum ama o benim gibi değil çünkü başka hayatı arkadaşları var ve bu oldukça normal evet ama ben yalnızım işte. çok yakın gördüğüm erkek arkadaşlarım var arada onlarla konuşuyorum. ilişkim yok, ne zaman ilişki yapsam karşımdaki adam hep kötü çıktı, hakaretler mi dersiniz, ghostlanmalar mı dersiniz her şey. kimseye güvenim de kalmadı. en yakın arkadaşım şu an köpeğim. tüm günüm onunla geçiyor. üniversiteden döneli 2 ay oldu en yakın arkadaşım dediğim insanlar bir kez buluşalım bile demedi, bir kez yazmadı bile. bilmem belki ben bencilimdir. kötü bir şeyim mi var bilmiyorum. gerçekten kimseye yaptığım bir kötülük yok gerçekten inanın ki… peki neden insanlar beni en yakını olarak görmüyorlar, neden bir ilişkim rayına oturamıyor. ben oldukça sosyal ve konuşkan bir insanım ama hep yalnızım. beni görenler sanar ki bir sürü arkadaşım çevrem var. oysa benim hiçbir şeyim yok. gece gece bu düşüncelere girdim, içimi dökmek istedim. dertleşmek istedim. umarım sıkmamışımdır, teşekkür ederim. iyi geceler️