Arkadaşsızlık :( (Yalnızlık)

evrem35 .!.:

Rabbim gonlundeki guzellikleri omrund versin insallah

Genişletmek için tıkla...

Sağol tatlım hepimize inşaAllah.

Jokerq .!.:

Canım yazmıştım ama, yine yazayım Prf.dr. Yücel Karaman inanılmaz iyi bir doktor araştırırsan Sende beğenirsin. Dediğim gibi biraz ücretleri pahalı ama bir kere bile olsa git derim. Ki bizimle çok güzel ilgilenmişti yanaklarını sıkasım geldi o derece yani, fazla konuşmuyor ama aklına gelen herşeyi sorabilirsin, yarım rahimle hamile kalan hastası bile var.

Genişletmek için tıkla...

Haklısın bakmıştım ıyı yorumlar okudum.

Jokerq .!.:

Hmm işte sırf bende böyle olmamak için uğraşıyorum günde mutlaka dışarı çıkıp temiz hava alırım, inan bana çok faydası oluyor. Senin yaşadığın süreci bende bir dönem yaşadım, bence herkesin böyle bir dönemi oluyor, tamam arkadaşım yok ama evde asla boş duymamaya bakıyorum bazen gün yetmiyor bile.

Genişletmek için tıkla...

İste bnm icimdende gelmiyor gezmek tozmak.. Halbuki sahil ayaklarının dibinde insem bi yürüyüş yapsam yaparım ama gelmiyor iste içimden. İçim geçmiş benim zaar..

Nerde otrynz

herkesin bir derdi var, ben çalışıyorum arkadaşım da çok ama hiç bir arkadaşımla görüşmek istemiyorum, ararlarsa ekseri açmıyorum, buluşmak isterlerse de görüşmüyorum bahaneler uyduruyorum ancak bir hastalık, ya da doğum günü vs özel bir durum olursa görüşüyorum içimden gelmiyor... iş arkadaşlarımla da adım yabaniye çıkmasın diye sohbet ediyorum, ama eskiden böyle değildim kıpır kıpırdım, dost canlısıydım arkadaşlarımı dinler-anlatır ilgilenirdim, çok severdim... şimdi de seviyorum ama kimseyle ilgilenmek istemiyorum...
ben de evliyim ve çocuksuzum, belki de arkadaşlarımla görüşmememin sebebi de bu, herkes merakla sorular soruyor, sormasam bile öneriler sunup doktor-kocakarı ilacı vs öneriyor, hiç kimseyle konuşmak istemiyorum...
pozitif yapınız çok tatlı, allah nasip etsin ve anne olun inşallah, insan içinde neler biriktiriyor ne hayaller kuruyor, umut olmasa dayanmak çok zor

Jokerq .!.:

Selamlar hanımlar,
Bu konuyu açmak için üye oldum çünkü çok bunaldım.
Evliyim 5 senelik çocuğumuz olmuyor Allah'ın takdiri, ki çocuğu olmayan insanların ben özel olduğuna inanıyorum. Konumuza gelirsek evlendiğimden beri arkadaşımın olmaması, eski arkadaşlarımda evlendi uzaktalar ne bilim kopukluk oluştu ben uğraşsam bile yok kocaları izin vermez evden dışarı çıkmazlar. Ne yapsam Nasıl arkadaş ortamı oluştursam inanın bilmiyorum bu olay çok canımı sıkıyor. Eşimden yana çok şanslıyım ve onunla vakit geçirmek çok zevkli, ama arkadaş ortamında bulunmak istiyorum arkadaşlarla dışarı çıkıp buluşmalar olsun alışverişe çıkmalar olsun birbirimize gidip gelmeler olsun çay saatlerimiz olsun sırrımı anlatayım, ya birtane bile yok, işe girip çalışayım diyorum eşim izin vermiyor. Facebook'ta görüyorum o kadar çok özeniyorum ki kendimi gerçekten yalnız hissediyorum yalnız kalınca da hep başkalarıyla uğraşıyorum yargılıyorum bazen bana yakışmayan tavırlar sergiliyorum. Biz 6 kardeşiz 5 kız bir erkek en büyüğümüz 27 en küçüğü 20 yaşında onlar benim hem kardeşim hemde arkadaşım aslında yetiyoruz birbirimize ama uzağız Anadolu yakası Avrupa'da yakası genelde ben gidiyorum oralara onların çocukları olduğu için. Bu evimize yeni taşındık o kadar hevesliydim ki komşularım olur diye komşularım var ama dışarı çıkıp gezemiyorum onlarla, kocaları izin vermez verse bile 5 tane çocuk kayınvalidesi aynı apartmanda sürekli oradalar, diğerleri yaşlı, komşuluk bile fıs çıktı yani. Off inanın ne yapacağımı bilmiyorum hiç. Yok yani arkadaşlık parayla felan alınsa alacam yani o derece. Allahtan evde vakit geçirmeyi seviyorum yoksa psikolojim bozulabilir, kitap okumayı seviyorum ev işi yabancı diziler böyle geçiyor günlerim evlendim çok mutluyum ama yalnızlık vuruyor işte böyle arada. Bazen ama herşey arkadaşlık mı diyorum belki hayırlısı bu diyorum sonra da yine kendimi bir arkadaş ararken buluyorum çok üzülüyorum bu duruma. Bir akıl verin lütfen..!

Genişletmek için tıkla...

bende çok yalnızım satılsa alırdım inan ki sağlam bir dost.
çalışıyorum ama hiç faydası yok. kalabalıklarda yalnızım.
senin yerinde olsam kurslara yazılırdım kendimi geliştirir çevre edinirdim böylelikle..

Çok iyi anlıyorum bende sizi.
Bende 5 Yıldır İstanbulda yaşıyorum. 5 Yıldır da yoğun çalışıyorum ama gel gör ki çok yalnızım.
Annem, Babam, Kardeşlerim hep yurtdışında. Arkadaşlık edecek kadar temiz kalpli insanlarla neredeyse hiç karşılaşmadım.
Eşimle bu yılın başında çok kötü dönemler geçirdik derdimi paylaşacak bir dostum bile yoktu
Şimdi ise eşim de diyor çık dışarı gez, çağır arkadaşlarını eşlerini çaya gelsinler, yemeğe çıkalım ama fossss yok yanii
Kedilerimi bile evde bunalttım her şeyde onlara sarıyorum hahaha.
Arkadaş istiyorum uleeennnn

Jokerq .!.:

Selamlar hanımlar,
Bu konuyu açmak için üye oldum çünkü çok bunaldım.
Evliyim 5 senelik çocuğumuz olmuyor Allah'ın takdiri, ki çocuğu olmayan insanların ben özel olduğuna inanıyorum. Konumuza gelirsek evlendiğimden beri arkadaşımın olmaması, eski arkadaşlarımda evlendi uzaktalar ne bilim kopukluk oluştu ben uğraşsam bile yok kocaları izin vermez evden dışarı çıkmazlar. Ne yapsam Nasıl arkadaş ortamı oluştursam inanın bilmiyorum bu olay çok canımı sıkıyor. Eşimden yana çok şanslıyım ve onunla vakit geçirmek çok zevkli, ama arkadaş ortamında bulunmak istiyorum arkadaşlarla dışarı çıkıp buluşmalar olsun alışverişe çıkmalar olsun birbirimize gidip gelmeler olsun çay saatlerimiz olsun sırrımı anlatayım, ya birtane bile yok, işe girip çalışayım diyorum eşim izin vermiyor. Facebook'ta görüyorum o kadar çok özeniyorum ki kendimi gerçekten yalnız hissediyorum yalnız kalınca da hep başkalarıyla uğraşıyorum yargılıyorum bazen bana yakışmayan tavırlar sergiliyorum. Biz 6 kardeşiz 5 kız bir erkek en büyüğümüz 27 en küçüğü 20 yaşında onlar benim hem kardeşim hemde arkadaşım aslında yetiyoruz birbirimize ama uzağız Anadolu yakası Avrupa'da yakası genelde ben gidiyorum oralara onların çocukları olduğu için. Bu evimize yeni taşındık o kadar hevesliydim ki komşularım olur diye komşularım var ama dışarı çıkıp gezemiyorum onlarla, kocaları izin vermez verse bile 5 tane çocuk kayınvalidesi aynı apartmanda sürekli oradalar, diğerleri yaşlı, komşuluk bile fıs çıktı yani. Off inanın ne yapacağımı bilmiyorum hiç. Yok yani arkadaşlık parayla felan alınsa alacam yani o derece. Allahtan evde vakit geçirmeyi seviyorum yoksa psikolojim bozulabilir, kitap okumayı seviyorum ev işi yabancı diziler böyle geçiyor günlerim evlendim çok mutluyum ama yalnızlık vuruyor işte böyle arada. Bazen ama herşey arkadaşlık mı diyorum belki hayırlısı bu diyorum sonra da yine kendimi bir arkadaş ararken buluyorum çok üzülüyorum bu duruma. Bir akıl verin lütfen..!

Genişletmek için tıkla...

Benim hiiiccc arkadaşim olmadi...beceremiyorum .hep kendimi sorunlu buluyorum ve kendimi okadar kontrol altinda tutuyorumki doğalliğim kalmiyorum .
Ben arkadaş edinmesini ,arkadaş nasil olur bilmiyorum...
Içimde o kadar büyük özlem varki..
Annem bize arkadaşlari yasaklardi ..
Yok kötü huy gelir yok dedikodu olur yok yok yok...sadece lisede birtane arkadaşim oldu .oda aslinda cok mesafeli.
Sonra evlendim ve sürekli calişiyorum.
Zaman olmadi bulmaya ...maalesef eşimde cok sosyal değil .
Yani haftasonlari evde kuru kuru geciyor. Cok cok sikiliyorum cok bunaldim usandim .kendimi cok yalniz hissediyorum .
Bu arada ben yurtdişindayim ve hic komşum bile yok yani.bir kapi arasi bile konuşucak kimse yok .
Depresyona girdim birşey canim istemiyor.boş günleri evde temizlik bile yapamiyorum .hergün ayni hergün.nicin yapayim .birimi geliyor sanki .
Bu durum beni kötü etkiliyor beni tembel yapiyor .
Hah bu saate buraya gidecem yada simdi bunlarla buluşucagam diye bir hevessim yok .heycanim yok.hep ayni gün ...
birşeyleri yalniz yapmayi sevmiyorum ve pasif insanim , cabuk isinamiyorum ,kontak kuramiyorum.

arzu_91_03 .!.:

İste bnm icimdende gelmiyor gezmek tozmak.. Halbuki sahil ayaklarının dibinde insem bi yürüyüş yapsam yaparım ama gelmiyor iste içimden. İçim geçmiş benim zaar..

Genişletmek için tıkla...

Çok iyi anlıyorum seni ama inan geçici bir durum.

annesininminikprensesi .!.:

Benim gözüm o kadar korkmuski. Unide bile doğru düzgun arkadasin olmadi. Hep fazla mesafeli davrandim. O da kolay kolay guvenemiyorum.Hic bir arkadaş lisedeki arkadaslarim samimiyetini vermiyor. Başka sehirdeyim simdi. Burada da hic arkadaslarim yok goruncemle arkadaslik yapiyorum. Napim

Genişletmek için tıkla...

Benim görümcelerim var ama arkadaşlık yapamıyoruz benden büyükler. Okul arkaşdaşlığı çok farklı ve en özeli, ben hala görüşüyorum okul arkadaşlarımla. Şu arkadaşsızlık herkesin sorunu gibi.

meryemcikolatayeme .!.:

herkesin bir derdi var, ben çalışıyorum arkadaşım da çok ama hiç bir arkadaşımla görüşmek istemiyorum, ararlarsa ekseri açmıyorum, buluşmak isterlerse de görüşmüyorum bahaneler uyduruyorum ancak bir hastalık, ya da doğum günü vs özel bir durum olursa görüşüyorum içimden gelmiyor... iş arkadaşlarımla da adım yabaniye çıkmasın diye sohbet ediyorum, ama eskiden böyle değildim kıpır kıpırdım, dost canlısıydım arkadaşlarımı dinler-anlatır ilgilenirdim, çok severdim... şimdi de seviyorum ama kimseyle ilgilenmek istemiyorum...
ben de evliyim ve çocuksuzum, belki de arkadaşlarımla görüşmememin sebebi de bu, herkes merakla sorular soruyor, sormasam bile öneriler sunup doktor-kocakarı ilacı vs öneriyor, hiç kimseyle konuşmak istemiyorum...
pozitif yapınız çok tatlı, allah nasip etsin ve anne olun inşallah, insan içinde neler biriktiriyor ne hayaller kuruyor, umut olmasa dayanmak çok zor

Genişletmek için tıkla...

Kimseye bir şey açıklamak zorunda değilsiniz, bende tam tersi sorduklarında direk olmuyor çocuğumuz diyorum ki bir daha sormasınlar diye.
Sizde öyle söyleyin hamile kaldığınız zaman da süpriiiz dersiniz. :)

Mutluluki .!.:

bende çok yalnızım satılsa alırdım inan ki sağlam bir dost.
çalışıyorum ama hiç faydası yok. kalabalıklarda yalnızım.
senin yerinde olsam kurslara yazılırdım kendimi geliştirir çevre edinirdim böylelikle..

Genişletmek için tıkla...

Ah yazıldım ama olmuyor ki oralardan da.

Mahiber .!.:

Çok iyi anlıyorum bende sizi.
Bende 5 Yıldır İstanbulda yaşıyorum. 5 Yıldır da yoğun çalışıyorum ama gel gör ki çok yalnızım.
Annem, Babam, Kardeşlerim hep yurtdışında. Arkadaşlık edecek kadar temiz kalpli insanlarla neredeyse hiç karşılaşmadım.
Eşimle bu yılın başında çok kötü dönemler geçirdik derdimi paylaşacak bir dostum bile yoktu
Şimdi ise eşim de diyor çık dışarı gez, çağır arkadaşlarını eşlerini çaya gelsinler, yemeğe çıkalım ama fossss yok yanii
Kedilerimi bile evde bunalttım her şeyde onlara sarıyorum hahaha.
Arkadaş istiyorum uleeennnn

Genişletmek için tıkla...

Ya aynen yaa Arkaşlarla istiyorum uleeen.
Ne yapsak senle arkadaş olalım sonra ikimiz kurslara gidelim sonra oralar da arkadaş bulalım nasıl fikir, o kedilerini de yerim okey.

Akanseneler .!.:

Benim hiiiccc arkadaşim olmadi...beceremiyorum .hep kendimi sorunlu buluyorum ve kendimi okadar kontrol altinda tutuyorumki doğalliğim kalmiyorum .
Ben arkadaş edinmesini ,arkadaş nasil olur bilmiyorum...
Içimde o kadar büyük özlem varki..
Annem bize arkadaşlari yasaklardi ..
Yok kötü huy gelir yok dedikodu olur yok yok yok...sadece lisede birtane arkadaşim oldu .oda aslinda cok mesafeli.
Sonra evlendim ve sürekli calişiyorum.
Zaman olmadi bulmaya ...maalesef eşimde cok sosyal değil .
Yani haftasonlari evde kuru kuru geciyor. Cok cok sikiliyorum cok bunaldim usandim .kendimi cok yalniz hissediyorum .
Bu arada ben yurtdişindayim ve hic komşum bile yok yani.bir kapi arasi bile konuşucak kimse yok .
Depresyona girdim birşey canim istemiyor.boş günleri evde temizlik bile yapamiyorum .hergün ayni hergün.nicin yapayim .birimi geliyor sanki .
Bu durum beni kötü etkiliyor beni tembel yapiyor .
Hah bu saate buraya gidecem yada simdi bunlarla buluşucagam diye bir hevessim yok .heycanim yok.hep ayni gün ...
birşeyleri yalniz yapmayi sevmiyorum ve pasif insanim , cabuk isinamiyorum ,kontak kuramiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ne bilim ben birini bulsam atlıcam üstüne canım arkadaşım diye, iletişim kurma problemim yok da bulamıyorum kafama göre birini. Kendine haksızlık yapma, Allah seni yaratacak kadar değer veriyorsa sende kendine değer ver, ilk önce temizliği kendin için yap, ben bayılıyorum temiz bir ortam da oturmaya kahvaltımı en güzel şekilde hazırlarım tek başıma yapsam bile, hafta sonu mutlaka dışarı çıkarım. Senin durumun kendini biraz koy vermen, Allah neşenizi arttırsın.

her insan özünde yalnız değilmidir. benim de çevremde insanlar var ama hep kendi kabuğumdayım. ve ezelden bu yana duvarlarımı aşmıyorum. çünkü çok da kırıldım insanlar tarafından, kırıldıkça da uzaklaştım herkesten. en azından böyle daha huzurluyum diyerekten. bunalınca burdan yazıyorum duvara bir iki yazışmakla biraz olsun dağıtıyorum kafamı. kafa dengi arkadaşlıklar kurmak yaş aldıkça biraz daha zor oluyor galiba, keza eski arkadaşlıklar bile yıllar içinde şekil değiştiriyor karakterler farklılaşıyor ve gençlik yıllarında ki gibi olmuyor hiç kimse. herkes kendi derdine düşüyor, ben bekarım ama bekar olan arkadaşlar sevgili derdinde muhabbetleri halen öyle dedi, böyle yaptı, ruhumu daraltıyor sohbetleri, evli olanların ise bambaşka sorunları var, bi bakıyorum beni dinleyen kimse yok. hatta bazen sıkıntım olduğunda bazılarına yazdığım oluyor ve bakıyorum ya geri dönmüyorlar, yada geçiştiriyorlar, oysa ben hep koşardım sıkıntılarında, kendi sıkıntılarımı unutup. kendim gibi birisini bulamıyorum ne yazık ki. bu bile beni üzüyor. geçiştirilmek çok acı. dost bildiklerin tarafından özelliklede. çünkü herkes bi bencilleşmiş, varsa yoksa kendileri, hatta kimse umrumda değil bile diye bilecek kadar gaddar olabiliyorlar, ve ben şaşkınlık içinde kalıp, ben mi tuhafım, ben de mi onlar gibi olmalıyım diye düşünüp, bana aynı kişiler dert yandığında artık eskisi gibi de açıkcası koşmuyorum onlara. anlasınlar diye! hayat acımasız çünkü ne yazık ki. ve asosyalim ama huzurluyum en azından kendimi çok yalnız da hissetsem evimdeyim devamlı. kuralcı olduğum için de kaliteli insanlar bulamıyorum. genelde iki yüzlü olduklarını gözlemliyorum. bir insan bir başka insanın yüzüne gülüp ardından konuşa biliyorsa, bunu benim için de yapar. bir insan kendinden başkasını düşünmezse sıkıntıları olduğunda bu da samimi dostluk değildir gözümde ki ne yazık ki çok eski çocukluk arkadaşlarım bile değiştiler evlenince şekillenince yıllar içinde. bu değil dostluk. olmamalı da. ne güzel eşiniz var şanslısınız o konuda ki keyif alıyorsunuz onunla olmaktan. birde almasaydınız daha kötü olurdu durumunuz. beni ekleyin faceden arkadaş olalım :)

Ayden'ciğim açtığın konulara baktım okudum çok üzüldüm, beni kimse anlamak istemiyor dinlemiyorlar diyorsun seni anlamazlar, neler çektiğini bilemezler, hani derler ya Ateş düştüğü yeri yakar işte ondan anlamıyorlar.
Kızma kimseye darılma, onlar öyle bir dert yaşamadı bilemezler, Ki inşaAllah Allah yaşatmasın.

Sana şunu diyebilirim bınların hepsi geçecek, hiç bir şey kalıcı değil ki şu hayatta. Yaşadıkların kolay şeyler değil içine kapanık olman çok normal, eşim de kansere yakalandı 3 kepoterapiyle atlattık çok şükür, inşaAşlah annenizde atlatır, ben bu süreçte çokça Kuran okudum aklımdaki soruları Kuran okuyarak Rabbim hep cevapladı (Türkçe meali okudum) öyle dayandım güçlendim sana da tavsiye ederim en güzel huzurlu sohbeti Kuran'da bulacaksın.

Kendini çok yıpratma inan olacak olan olur, kimseden bir şey bekleme, şuan ilişkin yok ama olacak, sende seveceksin evleneceksin yuvan olacak çocukların olacak, güçlü olmak için binlerce nedenin olcak. Her döktüğün göz yaşın boşa değil inan, senin için de ışık yanacak, sadece şu Zaman'lar çok güçlü ol. (Özelden ismini yaz faceden ekliyeyim seni :)).

Jokerq .!.:

Selamlar hanımlar,
Bu konuyu açmak için üye oldum çünkü çok bunaldım.
Evliyim 5 senelik çocuğumuz olmuyor Allah'ın takdiri, ki çocuğu olmayan insanların ben özel olduğuna inanıyorum. Konumuza gelirsek evlendiğimden beri arkadaşımın olmaması, eski arkadaşlarımda evlendi uzaktalar ne bilim kopukluk oluştu ben uğraşsam bile yok kocaları izin vermez evden dışarı çıkmazlar. Ne yapsam Nasıl arkadaş ortamı oluştursam inanın bilmiyorum bu olay çok canımı sıkıyor. Eşimden yana çok şanslıyım ve onunla vakit geçirmek çok zevkli, ama arkadaş ortamında bulunmak istiyorum arkadaşlarla dışarı çıkıp buluşmalar olsun alışverişe çıkmalar olsun birbirimize gidip gelmeler olsun çay saatlerimiz olsun sırrımı anlatayım, ya birtane bile yok, işe girip çalışayım diyorum eşim izin vermiyor. Facebook'ta görüyorum o kadar çok özeniyorum ki kendimi gerçekten yalnız hissediyorum yalnız kalınca da hep başkalarıyla uğraşıyorum yargılıyorum bazen bana yakışmayan tavırlar sergiliyorum. Biz 6 kardeşiz 5 kız bir erkek en büyüğümüz 27 en küçüğü 20 yaşında onlar benim hem kardeşim hemde arkadaşım aslında yetiyoruz birbirimize ama uzağız Anadolu yakası Avrupa'da yakası genelde ben gidiyorum oralara onların çocukları olduğu için. Bu evimize yeni taşındık o kadar hevesliydim ki komşularım olur diye komşularım var ama dışarı çıkıp gezemiyorum onlarla, kocaları izin vermez verse bile 5 tane çocuk kayınvalidesi aynı apartmanda sürekli oradalar, diğerleri yaşlı, komşuluk bile fıs çıktı yani. Off inanın ne yapacağımı bilmiyorum hiç. Yok yani arkadaşlık parayla felan alınsa alacam yani o derece. Allahtan evde vakit geçirmeyi seviyorum yoksa psikolojim bozulabilir, kitap okumayı seviyorum ev işi yabancı diziler böyle geçiyor günlerim evlendim çok mutluyum ama yalnızlık vuruyor işte böyle arada. Bazen ama herşey arkadaşlık mı diyorum belki hayırlısı bu diyorum sonra da yine kendimi bir arkadaş ararken buluyorum çok üzülüyorum bu duruma. Bir akıl verin lütfen..!

Genişletmek için tıkla...

Malesef ayni konudan muzdaribin imi senedir kendimi yiyorum evin icinde

Hobı edınmenıze ve arkadas edınmenızı saglayacak kurslara katılın.. Arkadas ta edınızrsınız hemde dolu dolu zaman gecırebılecegınız hobılerınız olur bu vesıleyle.. Bır mucıze de yasar bebegınız olur ınsallah..

Bende ayniyim merak etmeyin biseyler yapmak gerekkk

Jokerq .!.:

Orası öyle ama hiç olmaması da kötü ne bileyim ben insanları olduğu gibi kabul ederim patavatsızsa onu öyle kabul ederim insanları değiştirmeye asla çalışmam. Ya arkamdan kuyumu kazsınlar hiç olmazsa onlarla uğraşırım, ablamla kocasının arası kötü hep müdahale ediyorum sonra ablamla ben kötü oluyorum, diyorum sonra kendime yalnızlıktan uğraşacak bir şey arıyorsun onların kavgalarına ortak oluyorum bu olay daha da canımı sıkıyor sonra.

Genişletmek için tıkla...

Keşke İzmir de olsaymışsın.Sanki benim hissettiklerimi ve istediklerimi yazmışsın

tunavy .!.:

Keşke İzmir de olsaymışsın.Sanki benim hissettiklerimi ve istediklerimi yazmışsın

Genişletmek için tıkla...

Ah keşke

Ben de çocuğu olmayanların özel insanlar olduğuna inanıyorum. Gizlice hep dua ettim keşke benim de çocuğum olmasa diye.
Ama çok bereketli bir aileden geldiğim gibi, ben de çok doğurganmışım.
Size taşıyıcı annelik yapabilirim ileride
İşin şakası bir yana, insan biraz da insan kendini oyalamayı bilmeli. Kitapçıya çıkıp ilginizi çeken her kitabı toplasanız, bir dolu dizi var izleseniz. Çalışmıyorsanız kurslara falan yazılsanız.

Esinde sende seviyorsanız evcil hayvan sahiplenin, seninle aynı durumdaydım kopegim sayesinde kac tane arkadasım oldu :) kopegi günde iki defa yürüyüşlere çıkarıyorsun, otomatik olarak başka kopek sahipleri ile karşılaşıyorsun. Ve kopek insana cok iyi dost oluyor İnan bana

Çok şirinsin tabi kitap okuyorum dizi izliyorum en sevdiğim hobilerim, kafa dengi arkadaş bulamıyorum yok, ama artık bıraktım oluruna, bundada bir hayır vardır diyorum artık.