- 26 Şubat 2019
- 413
- 553
- 53
- Konu Sahibi Beyazrugu90
-
- #1
Daha önceki konulardan hatırlayan arkadaşlar vardir. (son acçtığım durumu özetledığım konu
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/dengesiz-kocaliktan-delilige-terfi.1134647/ ) Evliliğim kötü bir evlilik ve boşansam bile büyük problemler yaşıyacağım belli. Kacirabilir çocuğumu vesaire.
Ancak; daha önceki konuda belirtilen bir avukata (kadına şiddette ve diğer durumlarda iyi bir avukat) durumu anlattım kısaca ve yardim istedim. Adli tatilde olduklarinda görmesi şuan zor. Cevap bekliyorum hala. Ya da yardım etmek istemeyedebilir.
Sonra bir aile avukatimiz var. Bu hafta annemin ailesini ziyaret edicek. Ben gidemiyorum. Ancak kuzenim mailinden iletişim kuracağım bilgisini vericek. Mailde kisaca durumu anlattım. Ve oğlumu korumaya çalıştığımi söyledim. Yani maili hazirladim ve kuzenimin bilgi vermesini bekliyorum.
O kadar kötü şeyler yaşadım ve eşime hissislestim ki ; yinede üzüldüm. Yanlış anlaşılmasın bitecek olmasına değil. Yaşamak ; güzelce mümkünken yaşanamiyor oluşuna. Annemde boşandı ve berbat bir evlilikti. Ancak; 3 sene kendine gelememişti. Sevdiğinden falanda değildi. Düşünceler koyuyormuş insana demekki.
Düşünüyorum bende oğlumunda baba duygusu maalesef olamiycak. Bir aile olgusu olamiycak. Elbette huzuru olacak. Ancak oda ben gibi yaşamak mümkünken neden diye sorgulayacak. Maili bir çırpıda yazdim ama kuzenime söylemeden önce hep durdum dedim ki bak geri dönüşü yok bu işin.
Düşünüyorum o anda hep şunu şöyledim iyi de düzelme ihtimali de yok. Yani seviyorum veya o beni seviyor bile içimden geçmedi. Neyi bekliyorsun dedim kendime. Sadece korkular engeldi. Ama yazdım.
Simdi aklımda oğlumun babayla seyrek oynadığı anılar var . Ve bazi saçma sapan anilar veya beraber gulumsediğim konusmalar. Evet seyrekler ve hep üzüntü dolu berbat şeyler var içinde ama ; berbat da olsa nefrette etse, İnsan gene de kendine soruyormuş. Çok canım yandı. Vazgeçme niyetim yok. Ama paylaşmak istedim. Pişmanlık falan değil bu emin olun . Sadece gerçekten acıyorum, yaşanması mümkün olabilecek şeyler varken hayatımızı katlettiği için. Bizim her şeyimiz var eşi ve çocuğuna herkes imrenir. Ancak huzuru hic bir Zaman göremediğimiz için. Acıyorum. Acıyorum bu kadar zaman bu kadar şey yaşamama. Paylaşmak istedim.
https://www.kadinlarkulubu.com/forum/threads/dengesiz-kocaliktan-delilige-terfi.1134647/ ) Evliliğim kötü bir evlilik ve boşansam bile büyük problemler yaşıyacağım belli. Kacirabilir çocuğumu vesaire.
Ancak; daha önceki konuda belirtilen bir avukata (kadına şiddette ve diğer durumlarda iyi bir avukat) durumu anlattım kısaca ve yardim istedim. Adli tatilde olduklarinda görmesi şuan zor. Cevap bekliyorum hala. Ya da yardım etmek istemeyedebilir.
Sonra bir aile avukatimiz var. Bu hafta annemin ailesini ziyaret edicek. Ben gidemiyorum. Ancak kuzenim mailinden iletişim kuracağım bilgisini vericek. Mailde kisaca durumu anlattım. Ve oğlumu korumaya çalıştığımi söyledim. Yani maili hazirladim ve kuzenimin bilgi vermesini bekliyorum.
O kadar kötü şeyler yaşadım ve eşime hissislestim ki ; yinede üzüldüm. Yanlış anlaşılmasın bitecek olmasına değil. Yaşamak ; güzelce mümkünken yaşanamiyor oluşuna. Annemde boşandı ve berbat bir evlilikti. Ancak; 3 sene kendine gelememişti. Sevdiğinden falanda değildi. Düşünceler koyuyormuş insana demekki.
Düşünüyorum bende oğlumunda baba duygusu maalesef olamiycak. Bir aile olgusu olamiycak. Elbette huzuru olacak. Ancak oda ben gibi yaşamak mümkünken neden diye sorgulayacak. Maili bir çırpıda yazdim ama kuzenime söylemeden önce hep durdum dedim ki bak geri dönüşü yok bu işin.
Düşünüyorum o anda hep şunu şöyledim iyi de düzelme ihtimali de yok. Yani seviyorum veya o beni seviyor bile içimden geçmedi. Neyi bekliyorsun dedim kendime. Sadece korkular engeldi. Ama yazdım.
Simdi aklımda oğlumun babayla seyrek oynadığı anılar var . Ve bazi saçma sapan anilar veya beraber gulumsediğim konusmalar. Evet seyrekler ve hep üzüntü dolu berbat şeyler var içinde ama ; berbat da olsa nefrette etse, İnsan gene de kendine soruyormuş. Çok canım yandı. Vazgeçme niyetim yok. Ama paylaşmak istedim. Pişmanlık falan değil bu emin olun . Sadece gerçekten acıyorum, yaşanması mümkün olabilecek şeyler varken hayatımızı katlettiği için. Bizim her şeyimiz var eşi ve çocuğuna herkes imrenir. Ancak huzuru hic bir Zaman göremediğimiz için. Acıyorum. Acıyorum bu kadar zaman bu kadar şey yaşamama. Paylaşmak istedim.
Son düzenleme: