Artık çok yoruldum....

kzcn

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Şubat 2015
122
131
53
37
arkadaşlar merhaba. öyle yalnız çaresiz ve yorgunum ki... 30 yaşındayım 3 yaşında bir kızım var ve eşimle 1,5 yıl önce ayrıldık maalesef. Hala onu çok seviyorum, kızım babasıyla büyüsün istiyorum ama artık dönüşü yok. Eşim çok inatçıdır. Biz kızımla annemlerde kalıyoruz. Ben boşandıktan sonra çalışmadım. Sınava girdim bu sene ama o kadar az kadro açıldı ki maalesef o da olmadı. Kızımla kimseye muhtaç olmadan yaşamak istiyorum ve bu şehirden gitmek. Çok zor zamanlar geçiriyorum. Bakıyorum zamanında arkadaşım bildiğim insanlar da yok. Konuşacak kimsem bile yok. Evet kaldığım yer yabancı yer değil ama biz rahat değiliz. Biliyor musunuz küçücük bir odada yaşamaya razıydım kızımla kimseye muhtaç olmadan. Savaşıyorum uğraşıyorum inanın ama gücüm kalmadı tükendi. Artık dayanamıyorum. Alışamıyorum da....
 
Çalışıyor Musun, eşin nafaka falan ödemiyor mu , ayrıldıktan sonra en güzeli , kızınla bekar hayatı yaşamak sanırım , eşinle neden ayırıldınız merak ettim
 
Kızım için 250 tl ödüyor sadece.ayrılık hikayesi çok uzun. Ama o istedi ayrılmayı. Ve gitti bu şehirden. Çok yalvardım yapma etme diye sevmemiş beni......
Ama çok yoruldum. Yaşamaya gücüm yok kızım için direniyorum ama çok yoruldum.
 
Ailenle yaşiyormuşsun bu senin icin avantaj olabilir sen calisirken cocugunu ailene emanet edersin icin rahat olur biraz zaman ver kendine. Mumkunse part time de olsa ise gir hem sosyallesirsin hem de para kazanirsin
 
İş bulmak maalesef o kadar kolay olmuyor. Boşandıktan sonra inan ekmek almaya bile gidemiyorum kızımı parka bile çok az götürüyorum. Kaçıyorum insanlardan. Sürekli kafamın içinde konuşup duruyorum kendimle şöyle olsaydı böyle olmadaydı falan filan. Ailemle yaşıyor olmam avantaj gibi görünüyor ama inan ben kızımla küçücük bir odada yaşamayı tercih ederdim. Çıktığın eve geri gelince kendi evin olmuyormuş malesef
 
İş bulursanız kizinizla kendinize küçük bir ev tutardınız ama gerçekten iş bulmak da zor bu zamanda.
 
Giden gitmiş..Bir evladiniz var... Bence onun geleceğine odaklanin.Bu hayatta herseyin bir çaresi vardir...Allah yardimciniz olsun...
 
Bende evladım için üzülüyorum. Daha küçük ama şimdi bile babasını çok özlüyor büyüdükçe daha çok soracak isteyecek. İş bulmak gerçekten zor özel sektörde çok çalıştım canını çıkarıyorlar insanın saatleri çok fazla. Ben tüm bunlarada razı olurum kızım için ama bu şehirde ayrı bi eve çıkmamıza ailem izin vermez asla. Milletin lafı sözü de bi taraftan.
 
Bende evladım için üzülüyorum. Daha küçük ama şimdi bile babasını çok özlüyor büyüdükçe daha çok soracak isteyecek. İş bulmak gerçekten zor özel sektörde çok çalıştım canını çıkarıyorlar insanın saatleri çok fazla. Ben tüm bunlarada razı olurum kızım için ama bu şehirde ayrı bi eve çıkmamıza ailem izin vermez asla. Milletin lafı sözü de bi taraftan.
anladığım kadarıyla niyetiniz eski eşinizin olduğu şehre yerleşmek?
 
Neler yaşandı bilmiyorum tabi ama açıkcası evladını düşünmeden başka şehire çekip giden bi babayla büyüyeceğine, dimdik ayakta duran ve onu kimseye muhtaç etmeyen annesiyle büyüsün çocuk. Babasını illaki özlüyordur ama babasıda onu düşünseydi çekip gitmezdi. Siz ayrılabilirsiniz ama evladından ayrılmıyor insan. Eşinizin bulunduğu şehire gitmek gibi bi hata yapmayın, adam sevse zaten bi şekilde geri gelirdi, yuvasını bozmazdı. Sevmeyen birinin gözü önünde olmak onu daha da uzaklaştırır
 
Yok çünkü mümkün değil. İstanbulda kendisi. Ben sadece kızımla kendime tüm laflardan sözlerden insanlardan uzak bir hayat kurmak istiyorum. Eşimi hala çok seviyorum bu doğru. Ama biz istanbul gibi bir şehirde kendimize nasıl hayat kurabiliriz ki. Bu şehirden kaçmak istiyorum ben gitmek isteme sebebim bu.
 
Neler yaşandı bilmiyorum tabi ama açıkcası evladını düşünmeden başka şehire çekip giden bi babayla büyüyeceğine, dimdik ayakta duran ve onu kimseye muhtaç etmeyen annesiyle büyüsün çocuk. Babasını illaki özlüyordur ama babasıda onu düşünseydi çekip gitmezdi. Siz ayrılabilirsiniz ama evladından ayrılmıyor insan. Eşinizin bulunduğu şehire gitmek gibi bi hata yapmayın, adam sevse zaten bi şekilde geri gelirdi, yuvasını bozmazdı. Sevmeyen birinin gözü önünde olmak onu daha da uzaklaştırır
 
Sevmemiş zaten beni yani. O şehre gidemeyiz zaten niyetimde oraya gitmek değil. İnsanlar çok acımasız anlayışsız. Ben bu şehirden kaçmak istiyorum kızıma bi gelecek hazırlamak istiyorum. Çok özlüyoruz hem kızım hem ben. Ama gitti. Çok inatçı. Dönmez geri.
 
çocuğunuz küçük. hem özelde çalışıp hem de kreş vs masrafı belinizi büker. bence ailenizle kalın. iyi kötü bi iş bulun. özelde kimse rahatta çalışmıyor, zorluk olmadan kimse size para vermiyor. illa memur olamadım evde odaya kapanıp dpresyon geçireyim diyorsanız siz bilirsiniz ama bence böyle bi lüksünüz yok.
 
arkadaşlar merhaba. öyle yalnız çaresiz ve yorgunum ki... 30 yaşındayım 3 yaşında bir kızım var ve eşimle 1,5 yıl önce ayrıldık maalesef. Hala onu çok seviyorum, kızım babasıyla büyüsün istiyorum ama artık dönüşü yok. Eşim çok inatçıdır. Biz kızımla annemlerde kalıyoruz. Ben boşandıktan sonra çalışmadım. Sınava girdim bu sene ama o kadar az kadro açıldı ki maalesef o da olmadı. Kızımla kimseye muhtaç olmadan yaşamak istiyorum ve bu şehirden gitmek. Çok zor zamanlar geçiriyorum. Bakıyorum zamanında arkadaşım bildiğim insanlar da yok. Konuşacak kimsem bile yok. Evet kaldığım yer yabancı yer değil ama biz rahat değiliz. Biliyor musunuz küçücük bir odada yaşamaya razıydım kızımla kimseye muhtaç olmadan. Savaşıyorum uğraşıyorum inanın ama gücüm kalmadı tükendi. Artık dayanamıyorum. Alışamıyorum da....
sana zamanında boşan boşan diyen arkadaşlarmı bunlar
 
Tam arak neden ayrıldınız? Ortada bir aldatma şiddet durumu yoksa tekrar konuşmaya calissaniz esinizle olmaz mı hiç ? Güçlü olmaya çalışın umarım hayat istediğiniz gibi olur
 
Düşüncelerini çalışmaya odakla bence.
İnanıyorum iş bulacağına.
Çocuğa da ailen göz kulak olur.
 
Sizi en cok yipratan eşinizin gidişi oyle olmasa coktan bir düzen kurmustunuz 1.5 yil az bir zaman degil...
Ayni yollar patikalar denizler okyanuslar cogu hemcinsiniz tarafindan aşıldı,elbette sizde aşacaksiniz ama artik geri dönüşün mümkün olmadiğını kabullenip bir silkelenmeniz lazım...Hayat çok kisa ve değerli sizi evladını düsünmeyen bir erkek için heba etmeye degmez..Şimdi oturup bir plan yapın en kisa zamanda iş bulmaniz sart bizi en iyi o zaman anlarsiniz tecrübeyle sabit...Emin olun yaşadiginiz hayalkirikligini cok iyi anliyoruz ama artık yas bitmeli dedigim gibi değerlisiniz ve hayat çok kısa......
 
arkadaşlar merhaba. öyle yalnız çaresiz ve yorgunum ki... 30 yaşındayım 3 yaşında bir kızım var ve eşimle 1,5 yıl önce ayrıldık maalesef. Hala onu çok seviyorum, kızım babasıyla büyüsün istiyorum ama artık dönüşü yok. Eşim çok inatçıdır. Biz kızımla annemlerde kalıyoruz. Ben boşandıktan sonra çalışmadım. Sınava girdim bu sene ama o kadar az kadro açıldı ki maalesef o da olmadı. Kızımla kimseye muhtaç olmadan yaşamak istiyorum ve bu şehirden gitmek. Çok zor zamanlar geçiriyorum. Bakıyorum zamanında arkadaşım bildiğim insanlar da yok. Konuşacak kimsem bile yok. Evet kaldığım yer yabancı yer değil ama biz rahat değiliz. Biliyor musunuz küçücük bir odada yaşamaya razıydım kızımla kimseye muhtaç olmadan. Savaşıyorum uğraşıyorum inanın ama gücüm kalmadı tükendi. Artık dayanamıyorum. Alışamıyorum da....
Kıyamam ya :( alışamıyorsunuz çünkü eşinizi halaa çok seviyorsunuz işin içinde fiziki ve pskolojik şiddet yoksa yani aşilabilecek birşeyse barişsaniz keşke dua edin
 
Back
X