arkadaşlar merhaba. öyle yalnız çaresiz ve yorgunum ki... 30 yaşındayım 3 yaşında bir kızım var ve eşimle 1,5 yıl önce ayrıldık maalesef. Hala onu çok seviyorum, kızım babasıyla büyüsün istiyorum ama artık dönüşü yok. Eşim çok inatçıdır. Biz kızımla annemlerde kalıyoruz. Ben boşandıktan sonra çalışmadım. Sınava girdim bu sene ama o kadar az kadro açıldı ki maalesef o da olmadı. Kızımla kimseye muhtaç olmadan yaşamak istiyorum ve bu şehirden gitmek. Çok zor zamanlar geçiriyorum. Bakıyorum zamanında arkadaşım bildiğim insanlar da yok. Konuşacak kimsem bile yok. Evet kaldığım yer yabancı yer değil ama biz rahat değiliz. Biliyor musunuz küçücük bir odada yaşamaya razıydım kızımla kimseye muhtaç olmadan. Savaşıyorum uğraşıyorum inanın ama gücüm kalmadı tükendi. Artık dayanamıyorum. Alışamıyorum da....