- Konu Sahibi no.comment
-
- #1
yardımınıza ihtiyacım var hemde çok artık intihar etmeyi bile düşünür oldum.boğuluyorum sanki nefes alamıyor gibi.nerden nasıl başlıycam bilemiyorum ama kısaca eşimi tanımadan evlendik.ilk görüşte aşktı benimkisi.çok yakışıklıydı.çevresi tarafından çok sevilen bir insandı.ama manik depresif hastasıymış.alkol,uyuşturucu ve kumar alışkanlığı vardı.bıraktırırm diye düşündüm.çok savaş verdim.sonra belki çocuğumuz olursa herşey değişir diye düşündüm.herşey böyle başladı.hayatım karardı.baba olmak onu çok değiştirdi.insanlıktan çıktı resmen.bu arada korunduğum halde 2. bebeğime hamile kalmışım.öğrendiğimde 11 haftalıktı.aldıramadım.şuan biri 2.5 diğeri 9 aylık 2 oğlum var.tabiki onları dünyaya getirdiğim için pişman değilim ama.istediğim gibi bakamadığım için vicdan azabı çekiyorum.sorunum bu.onların bile yüzünü gördüğü yok.birgünn baba şefkatiyle kucağına alıp okşamış değil.o kadar çok şey başıma geldiki arkadaşımla aldattı,fahişenin biriyle sevgili oldu,evimiz,2 iş yerimiz ve arabamız herşeyimiz gitti.
ama o hala uslanmadı.şuan boşandık ama yine birlikteyiz tabiki 2 düşman gibi.benim maddi imkanım olsa biran durmazdım..ailesi yurtdışında beni ve çocukları yanlarına almaya çalışıyorlar.ama oradada yaşantım asıl olur bilemiyorum.tabiki eşim gidemiycek çünkü bir sürü mahkemesi var.ama benim gitmem en 6 ayı bulur.çocuklarımın geleceği kurtulsun diyorum.ama bunun için almanca kursuna filan başladım ama çalışamıyorum.psikolojim müsait deil.onunla aynı evde kalmaya dayanamıyorum.hergün kavga büyük oğlum çok etkileniyor ben sürekli ağladığım için kendimi zor tutuyorum.başka bir seçeneğim daha var başka bir şehirde kızarkadaşım var yanına çağırıyor.çocuklarıda alıp yanına yerleşebilirim.benim için hiç kolay olmıycak tek başıma 2 çocuk bakıcı vs.ama buradada iyi bakıldıklarını söyleyemem.onlara bayramlık bile alamadım siz düşünün.ne yapacağımı bilemiyorum..
ama o hala uslanmadı.şuan boşandık ama yine birlikteyiz tabiki 2 düşman gibi.benim maddi imkanım olsa biran durmazdım..ailesi yurtdışında beni ve çocukları yanlarına almaya çalışıyorlar.ama oradada yaşantım asıl olur bilemiyorum.tabiki eşim gidemiycek çünkü bir sürü mahkemesi var.ama benim gitmem en 6 ayı bulur.çocuklarımın geleceği kurtulsun diyorum.ama bunun için almanca kursuna filan başladım ama çalışamıyorum.psikolojim müsait deil.onunla aynı evde kalmaya dayanamıyorum.hergün kavga büyük oğlum çok etkileniyor ben sürekli ağladığım için kendimi zor tutuyorum.başka bir seçeneğim daha var başka bir şehirde kızarkadaşım var yanına çağırıyor.çocuklarıda alıp yanına yerleşebilirim.benim için hiç kolay olmıycak tek başıma 2 çocuk bakıcı vs.ama buradada iyi bakıldıklarını söyleyemem.onlara bayramlık bile alamadım siz düşünün.ne yapacağımı bilemiyorum..