aslında nerden başlıcamı bilmiyorum. 5yıldır süren bi ilişkim vardı. mutlu sorunsuz bir çift değildik.sürekli benim çabalarımla fedakarlıklarımla bi yerlere geldik. dün yine bi tartışma yaşadık ve bana inanın çok zoruma giden şeyler söyledi en büyük pişmanlığımsın başıma gelen en kötü şeysin gibi şeyler hazmetmeye çalışıyorum ama çok yoruldum artık ve ben bunların sonucunda hiçbirşey diyememdim.cevap vermedim susuyorum yutmaya çalışıyorum. ve nasıl bişeydir bu ki bilmiyorum ben onu gerçekten seviyorum kendime yaptığım en büyük saygısızlık farkındayım ama engel olamıyorumaramasını bekliyorum beklemicem diyorum ama bekliyorum. ve arkadaşlar bende anksiyete bozukluğuda var endişe ve kaygı yani sürekli. bu da çok etkiliyo onsuz yapamıcakmışım çaresizmişim gbi hissediyorum.sizce artık nasıl davranmalıyım yalnızım lütfen bana birşeyler söyleyin..
bende 23 yasındayım gecen seneye kadr anlattıklarının nerdeyse bırebır aynısı olan bı ılıskım vardı.6 senelık sevgılımdı askerden once sonra tum zamanlarında hep vardım ve sabırla duzelmesını bekledım.buarada unıversıte okuyordum ve karsıma benımle gorusmek ısteyen kısıler cıktı ama ben bı kere olsun bıle ondan baskasını dusunmedım.ılıskının sonlarına dogru artık saygısı bıle kalmamıstı bende bu durumdan cok yorulmustum.sıradan tartısmalarımızdan bırıydı ve yıne herzmankı gıbı ayrılmak ıstedıgnı soyledı bende tmm dedım.aradan bı kac gun gectı donmek ıstedı bu sefer kararlıydım artık hayatımı duzene sokmam gerekıyodu ve kabul etmedım bı kac zaman sonra sımdıkı sevgılımle gorusmeye basladım.sımdı Allaha cok sukur cok mutluyum hakkettıgım degerı goruyorm ve aynı sekılde cok deger verıyorum hee buarada smdıye kadar eskı sevgılım aramadı mı yuzlerce kez aradı pısmanım dedı yalvardı ama ben kararımdan donmedım ve cok sukur cok mutluyum.herkesın kısmetı elbet vardır bı yerde.ben senın kısmetınınde bı yerde senı bekledıgıne ınanıyorum. sımdılık sadece sakin ol ve sabret hersey cok guzel olacak ınsallah.
