- 24 Temmuz 2009
- 13
- 0
- 35
Arkadaşlar merhaba bir derdim var akıl akıldan üstündür tavsiyelerinize ihtiyacım var. Artık o kadar hayattan bunalmış,bıkmış durumdayım ki dayanamıyorum. Arkadaşlar ben 23 yaşındayım ve geçerli bir mesleğim var, Allah'a şükür bugün kimseye muhtaç olmadan geçimimi sağlayabiliyorum. Mesele şu bugüne hiçte kolay gelmedim şöyleki : annemle babam ben 5 yaşındayken ayrıldılar babamın bizi (kardeşim annem ve ben) annemin babasının evine bıraktığı günü hala hatırlıyorum. Birsüre burda kaldık ama dedem 2. evliliğini yapmıştı ve üvey anneannem bizi istemiyordu annem bizide alıp öz anneannemin yanına gitti. Fakat hiç süpriz olmasın öz anneanemizde bizi istemiyordu bütün gün kitli odalardan çıkamadığımızı hatırlıyorum ve sürekli annemden bizi babama vermesi yönünde baskı yapıyordu. Gel zaman git zaman annem buna dayanamadı ve bizi babama verdi. Hoş vermeyip ne yapacaktı ki? Babama bizi verdiği gün ne kadar ağladım, bağırdıysamda çare etmedi. Babamın bekar evinde bir süre kaldık ama olmuyordu işte babam sabahtan işe gidiyor akşama kadar evde olmuyordu iki küçük çocuğa bakması imkansızdı. En sonunda bizi kendi babasının yanına gönderdi. İnanırmısınız babamın babasıda ikinci evliliğini yapmıştı. Ama üvey babaannem diğerleri gibi bizi istememezlik yapmadı Allah bin kere razı olsun yanında 6 7 ay kaldık ama bir tokat bile atmamıştır ama kendi öz dedemiz bizi döver sürekli sıkıştırırdı zaten sonradan öğrendiğime göre dedem belli bir meblağ karşılığı bizim yanında kalmamıza izin vermiş. Bu esnada babam kendi işyerinden biriyle evlendi ( bunun adı leyla) ve benim okul çağımda geldi. Babam kardeşimide benide tekrar yanına aldı. Kardeşim benden bir yaş küçük olduğu için ilk sene ben okula giderken o evde yalnız kaldı.İyi kötü idare ederken tabi sorunlar baş göstermeye başladı bir süre sonra. Üvey annem bizi istemiyordu ve bunu açık açık dile getiriyordu. Bu çocukları köye gönder istemiyorum diye sürekli kavga çıkartır, yediğimizi içtiğimizi burnumuzdan getirir fırsat buldukça döverdi. Sırf kavga çıkarmasın bizi dövmesin diye henüz 8 yaşındayken kardeşimle birlikte evin işlerini yapar, heryeri siler süpürürdük. Bulaşık yıkamak için altıma sandalye koyardım, kardeşim kendinden bile ağır su kovalarını taşırdı balkonları yıkamak için. Tabi ne yaptıysak kar etmedi hala istenmiyorduk halısı olmayan fazla eşyaların konduğu odada bir süngerin üzerinde kardeşimle birbirimize sarılır yatardık kime zararımız vardı acaba? Babam buna niye izin verirdi bilmiyorum Allah onu bildiği gibi yapsın. Birde kardeşim oldu erkek bu kadından ama çocuğu bize sevdirmezler öptürmezlerdi sanki biz hastalıklıyız. Artık bizim yüzümüzden mi yoksa babamın uçkuruna düşkünlüğünden mi bu kadındanda ayrıldı babam. Zaten ilerleyen yaşlarımda öğrendimki babam annemi bu kadınla aldatmış bu kadın için annemden ayrılmıştı. Hem bizim hemde kendi hayatını mahvetmişti. Bu kadından ayrıldığında 9 yaşındaydım tabi çok geçmeden yeni biriyle evlendi 2. eşi çocuğunuda alıp hayatımızdan çıktı şimdilik.
Gelen kadın genç ve güzeldi (bunun adı meral) ilk tanıştığımızdada elinde kolunda hediyelerle gelmişti. Sanki melek o kadar iyi ki anlatamam. Bizi kucağına alıp sever o kadar ilgilenirdiki. Babam işi sebebiyle başka bir şehirde yaşıyorduk bu arada. Kısa süre sonra memlekete taşındık. Başta herşey iyi güzel gidiyordu. Ama sonra o iyi insan gitti sanki kötü kalpli cadı geldi. Gelen gideni aratırmış gerçekten bu kadınnın bize yaşattıklarını anlatamam bile. Sırf keyfi ortada bir sebeb yokken bizi döverdi ama öyle böyle değil oklavayla soba maşasıyla kafamızı banyo kazanına duvarlara vururdu, bir kere beni yerde sürümüştüde okul çorabım yere sürtünmekten delinmişti kolumuz bacağımız mosmor olurdu yaz günü bile uzun kollu giyerdim hep. Şimdi düşünüyorumda hiç korkmazmıydı acaba ya bu çocuklara birşey olursa diye? Sadece dayakta değil tabi doğru düzgün yemek yiyemez çoğu zaman aç uyurduk babam işten gelipte yemeğe oturduğunda çocuklar sen gelmeden yedi der bizi yatağa gönderirdi. Evin tüm işi bizim üzerimizdeydi yine kardeşim sobayı yakardı, ben bulaşıkları yıkar evi toplardım. Korkudan ağzımızı açamazdık yanında gözüne baka baka yemek yerdik. Bir bakışıyla ne demek istediğini anlardım. Okul benim için kurtuluştu bu yüzden okulda olduğum zaman dünyanın en mutlu insanıydım.Bütün arkadaşlarım dersler bitsin eve gidelim diye can atarken ben keşke hiç okul bitmese zaman geçmese diye dua ederdim. Eve gittiğimde yıkanacak bulaşıklar bir ton iş bizi beklerdi çünkü. Bu kadındanda bir kardeşimiz oldu(kız) ama dünya tatlısı şeker mi şeker bir çocuk.Bu esnada babam işiyle eğitim almak için yakın bir şehire gitti sadece haftasonu geliyordu. İşte o zamanlar kadının isteyipte bulamadığı fırsat eline geçti. Eziyetin bini bin para henüz 10 11 yaşındayım ama ölmek istiyorum. Hiç mutlu değilim hayattan nefret ediyorum beni mutlu eden tek şey kardeşlerim. Kadın kendi çocuğuyla hiç ilgilenmedi sağolsun onuda bana teslim etmişti altını ben değiştirir mamasını ben hazırlar işte elimden ne kadar geliyorsa bakardım. Bu kadın tam bir manyaktı sabah 6da uyanır mama hazırlamam için beni tekmeyle uyandırırdı. Birgün öyle bir tekme attıki karnıma doğru yatakta kıvrıldım kaldım resmen nefes alamıyorum bu sırada bu sinirlendi kalksana be diye beni yataktan aşağı sürükledi. Bunların hesabını verebilirmi bilmiyorum ama dünya gerçekten adaletsiz evet inançlı bir insanım ama bunları hakedecek hiçbirşey yapmış olamam değilmi? Sadece çocuktum ben ya!! Bu şekilde 4 sene geçti ve babam bu kadındanda ayrıldı ama bu sefer biz değildik sebeb zaten kadının kölesiydik. Kadın rahat durmuyordu telefon faturaları tavan yapmıştı sürekli dışarı çıkar saatlerce gelmezdi tabi babam bunları sağdan soldan duydu sonundada ayrıldılar. Kadın yurtdışına gitti ama çocuğunu bıraktı çocuk iki yaşında ben 12 kardeşim 11. Elimizden geldiğince küçük kardeşime bakıyoruz. Babamın eğitim aldığı şehre taşındık hep beraber 2 yaşındaki kardeşimide bir akrabamıza bıraktık bakması için. Yeni evimizde bir kadın yoktu evet babam been ve kardeşim 1 sene böyle yaşadık sanırım ilk defa huzurluydum. Evet yine ev işi vardı bilmem ne ama açlık yoktu,dayak yoktu, eziyet yoktu. Tabi babam dayanamadı ve gidip annemi aldattığı kadınla 2. eşiyle leyla ile tekrar evlendi kadın bu esnada evlenmemişti kardeşimizide alıp geldi. Hikaye başa döndü
Söylememe gerek yok sanırım birsüre herşey güzeldi ve sonra ne olduysa biz yine istenmiyoruz. Kadın babamla konuşmama katlanamıyor babamı benden kıskanıyordu, kardeşimle bana bir ayakkabı alınsa kadın kendine iki çift ayakkabı alıyordu. Okuldan gelince kolları sıvar bulaşığa girer elimden geldiğince yemek yapardım kardeşimde bana yardım ederdi. Öyle yaramaz haşarı çocuklarda değildik ama ne yaptıysak göze battık. Okulda derslerimiz çok iyiydi ki öylede olmalıydı okumama ihtimalimi düşünemiyordum. Ortaokul sona geldiğimde babam beni dershaneye gönderdi ve sonunda çok uzakta yatılı bir okul kazandım bu hayattan kurtuluyordum. Babama bugün teşekkür edeceksem onun sebebide bizi okutması zaten. Yatılı okulu kazandım benden bir yaş küçük kardeşim evde kaldı o yüzden aklım hep ondaydı onsuz yarımdın zaten ama 1 sene sonra o da aynı şekilde yatılı okulu kazandı birbirimize uzaktık ama olsun artık huzurluyduk. Babam beni okula bıraktıktan sonra bir daha hiç ziyaretime gelmedi, veli toplantılarınada gelmedi. Kardeşimin kaydını bana daha yakın bir okula aldırdık. Hem kardeşimi hemde kendimi idare ediyordum kardeşime küçüklükten beri yaptığım anneliği ablalığı hala yapıyordum onun canı yansa benim bin kat canım yanardı o benim herşeyimdi. Babamın gönderdiği parayla idare etmek neredeyse imkansızdı çok zorlanarakta olsa bir şekilde devam ediyorduk bu sırada yatılı okulda edindiğim canım arkadaşlarımın maddi manevi desteğini asla unutamam hala görüşürüz zaten. Yatılı okurken eve senede 3-4 kez anca gitmişizdir o da mecburiyetten yurt kapanıyordu bayramlarda filan. Yoksa ölüm dahi gitmezdi Bu kısacık tatillerde bile kavgalar çıkar ev cehenneme dönerdi sanki hep kalacakmışız gibi kadın cinnet geçirir biz gidene kadar yüzünü asardı. Hatta birkeresinde kafama kolanya şişesi fırlatmıştı Allahtan kapıyı kapattımda kaşım gözüm yarılmadı.Babamın 3. eşi meralden olan kardeşimi annesi 9 yaşına gelince alıp yurtdışına götürdü ne kadar üzüldüğümü anlatamam sanki benim çocuğumu elimden almışlardı ama sonuçta annesiydi ve üvey anneden artık çekmeyecek bizim yaşadıklarımızı yaşamayacaktı. Neyse zaman çabuk geçiyor lise bitti, lise hayatım boyunca dershaneye gittim ama bir kuruş dahi vermedim, başarılı bir okulda eğitim gördüğüm için zaten dershaneler bizi ücretsiz almak için sıraya girmişti. Üniversite sınavına girdim ve güzel bir puan aldım ama babamın benim için düşündüğü bölümü kazanamadım bu yüzden babam bir sene daha hazırlanmama kaarar verdi sanki olacakları bilmiyormuş gibi. Neyse sonuç olarak o eve tekrar döndüm ve sınava hazırlandım tabi bu esnada yaşadıklarımı tahmin edersiniz. Bu arada evde 3 çocuğuz ben meralin çocuğu ve leylanın çocuğu, benim kendi öz kardeşim yatılı okulda son sınıf o da sınava hazırlanıyor.Ama kardeşim son sene iyi hazırlanamadı saçma sapan şeylere bulaştı yurttan atılmış vs. bunlardan sonradan haberimiz oldu tabi bende babamın yanında olunca tek başına kaldı oralarda. Öz annemde bu esnada evlenmiş ve oda bir çocuk sahibi daha sonra benim üniversiteyi okuyacağım şehirde yaşıyor.
Bu olayların çoğunu yaşarken annemle hiç irtibatımız olmadı sadece 9 yaşındayken bir kere görmüştük taki lise sona kadar lise sonda annemle konuşmaya başlamıştık telefonda.Okulun sene sonu geldiğinde ve sınavlara tekrar girdiğimizde kardeşimin sınavı kötü geçmiş ve okul hayatıda berbat babamın korkusundan nerden akıl ettiyse birsüre sağda solda çalışıp takıldıktan sonra annemin yanına gitmiş.Ama benim ve babamın bundan haberimiz yok. Heryerde kardeşimi arıyoruz o kadar kötü hissediyorumki sürekli ağlıyorum. Bu esnada babam sürekli beni sıkıştırıyor kardeşimin nerde olduğunu bildiğimi söylüyor yeminler ediyorum ama ne çare inanmıyor sürekli küfürlerle içip içip bana kızıyor. Bu esnada aklıma gelmiyor değil bir kaç kere annemi arayıp sordum ama burda değil dedi telefonda ağlıyorum çokk kötü olduğumu söylüyorum ama annem buna aldırmıyor bana yalan söylemeye devam ediyormuş. Neyse en sonunda öğrendikki kardeşim annemin yanında babam sinirli bende anneme küsmüşüm en azından bana söyleyebilirdi o kadar ağladım perişan oldum bunu neden yaptıki? Tercih zamanı geldi çattı annemin yaşadığı şehri kesinlikle tercih etmeyecektimki ondan intikam alıyordum aklımca. Ama babam son anda orayı tercih etmemi isteyince bende yazdım gitti. Tabi olcak ya annemin yanını kazandım. Annemde eşinden ayrılmış 2. eşinden olan çocuğu ile ev demeye bin şahit bir yerde yaşıyordu sonradan ilk eşinden olan çocuğuda gelmişti yani benim öz kardeşim. Babam kesinlikle annemin yanında kalmamı istemiyordu zaten devlet yurdu çıkmıştı bana. Annem okulu kazandığımı ve aynı şehirde olduğumuzu bildiği halde bir kere bile beni aramadı, görmek için bir girişimde bulunmadı. Bir haftasonu arayıp ben gittim yanına tabi annemi görmek için değil öz kardeşimi görmek için. Kardeşimle bolca hasret giderdik, yaşadığı hayattan memnun değildi ve annemle kalmak istemiyordu ama babamdanda korkuyordu. Babam kardeşime çok kızmıştı ve kesinlikle görüşmek istemiyordu.Annemin yanında kaldığı için kardeşim bir kafede asgari ücretinde altında eşşek gibi çalışıyordu. Ayaklarının nasıl şiştiğini anlatıyor ayakta durmakta zorluk çekiyordu. Onun bu haline dayanamadım kesinlikle babamla barışmalı ve üniversite sınavına tekrar hazırlanmalıydı ama annemin yanında bu koşullarda 5 parasız hemde sabahtan akşama kadar çalışarak bunu yapamazdı. Aklıma koydum babamla kardeşim barışmalıydı kardeşimin geleceği için. Söz konusu kardeşimse gerisi benim için önemli değildi. Ne yaptım ettim kardeşimi bayram zamanı babamın yanına götürdüm. Tabi barıştılar hatta hiçbirşey olmamış gibiydiler. Kardeşim babamın yanında kalmak istedi.Babamda dünden razıydı zaten. Artık gerçekten istediğinden mi yoksa anneme bir gol atmak mıydı amacı bilmiyorum. Okula geri döndüğümde ilk annemin yanına gittim. Annem ağladı isyan etti lanetler okudu bana kardeşimi orda bıraktığım için ben bırakmadım kendi kalmak istedi dediysemde bana inanmadı.Sanki ben onun evladı değildim ben burdaydım işte ama demediğini bırakmadı kardeşim erkek olduğu için eve sahip çıkıyormuş,o evin erkeğiymiş,o olmadan olmazmış halbuki sadece 4 ay kalmıştı ondan öncede yoktuki. Bana sen yılansın osun busun etmediği hakaret kalmadı şimdi ne yapacağım tek başıma diye dövünmeye başladı. Annemin haline dayanamayıp dediklerini duymazdan gelip,ben kalırım senin yanında sana destek olurum dedim. Dediğim gibide yaptım. Üniversite hayatım boyunca anneme elimden gelen desteği yaptım ilk olarak evi değiştirdim.Bu evde sobalıydı ama en azından evdi burası. İki tane burs alıyordum ve babamda yardım ediyordu annemde bu esnada çalışıyordu ama benim annemden daha fazla gelirim vardı. Maddi manevi her türlü destekte bulundum, 14 senedir görmediğim tanımadığım ama annem olduğunu bildiğim bu kadına. Ama annem beni hiç affetmedi kardeşimin gitmesini hazmedemedi, zaten kardeşimde babamın yanında 1 sene kaldı ve çok iyi bir üniversitede iyi bir bölüm kazandı (başka bir şehirde):) Ama anneme bunu anlatamadım hep beni suçladı, ufak tefek şeylerden kavga çıkartır senin babanda şerefsizdi aynı senin gibi der dururdu. Ne yaptıysam yaranamadım anneme, bana düşman oldu. Arada sırada sohbet eder durumumu anlatırdım benimde mutlu bir hayat yaşayamadığımı onu anladığımı söylerdim böyle zamanlarda bana hak verirdi ama yine başa dönerdi sonra. Hem geçmişin acısını hemde kardeşimin uzakta olmasının acısını benden çıkardı. Eminim beni seviyordur ama başka şeyler bu sevginin önüne geçti. Ben o sevgiyi tadamadım. Üniversiteyi gece gündüz ders çalışarak 4 senede bitirdim Allah'a şükür. Bu esnada çok zorlandım annemin beni bir kere içten öpüp sarıldığını hatırlamıyorum hergün kavga etmeside ayrı bir konu. Komik ama çok küçük şeyler bile sorun oldu, kendime bir çöp alsam annem niye büşraya almadın (büşra annemin 2. eşinden). Dışarıya çıksam büşra seni örnek alıyor hareketlerine dikkat et. Büşrada büşra ne denilse yapılıyor, ne istese alınıyor üstüne birde anne sevgisi şefkati. Benim bunlara hakkım yoktu. Azcık gülsem eğlensem anneme batardı, erkek arkadaşım olduğunda sürekli benimle uğraşır burnumdan getirirdi. Küçücük çocuğu kıskanmadım desem yalan olur. Annem benim ufacık hatalarım için kıyamet koparırken büşranın hatalarına göz yumabiliyordu. Bunları annemin yaşadıklarına vererek katlansamda artık bende dayanamıyordum sinirli asabi insanlara güvenemeyen biri oldum. Hiçbir erkek arkadaşımda bana uzun süre katlanamdı. Okul bitsin biran önce gitmek tek başıma bir yaşam kurmak istiyordum ama öyle olmadı elde yok avuçta yok nereye nasıl gideceğim zaten mezun olduğum için burslarım kesildi. Babamda iş bulmadan para göndermeyi kesti sağolsun. Allah'tan bir iş buldum ve çalışıyorum çok olmasada birşeyler kazanıyorum. İlk maaşımın büyük kısmını anneme verdim ve bayram nedeniyle 3 senedir memlekete gitmeyen annemi memlekete götürdüm. Bayramdan gelince annem maaşını aldı, tabi benim maaş gel git bitti. Annemden bir miktar para isteyince çalışıyosun birde para istiyorsun cevabını aldım. Ne kadar şok olduğumu anlatamam. Ama ben paramı sana verdim bile diyemedim.
Şimdi günler böyle geçiyor izinsiz çalışıyorum bir pazar bile izinim yok zaten evde durmak istemiyorum. Akşam eve gidince yemeği hazırlar sobayı yakarım genelde. Bir gün eve erken gittim yemeğimi hazırlayıp yedim hatta yemek değil kahvaltı yaptım yemek az olduğu için akşam annemler yesin dedim. Çayı demledim sobaları yaktım annem gelince yemek yediğimi çok yorgun olduğumu yatacağımı söyledim annem kıyameti kopardı vay efendim onu niye beklememişim? Çok açıkmıştım diyorum acından ölmüyordun ya diyor bütün gece bağırdı bizim uyku yalan oldu. Buna benzer saçma sapan kavgalar, yemeği hazırlar, faturaları kirayı öder mal gibi işe gelip gider o yprgunlukla bide eve hizmet edersem iyiyim sadece adım atsam suç. Annem yıllardan çok güzel intikamını aldı yani. Hayatım boyunca ne yaptıysam anneme babama yaranamadım. Kızımız okudu kendini kurtardı herşeye rağmen kardeşinide kendinide idare etti Allah razı olsun diyeceklerine hala benim üstüme geliyorlar. Yaptıkça hep daha fazlasını istediler artık hiç ama hiç tahammülüm kalmadı. Babamla annemin arasında bir savaş başladı ben mezun olduktan sonra ikiside anne baba oldular şimdi bana kendi taraflarına çekmek için uğraşıyorlar annem beni yaşadığı şehirden biriyle evlendirmek için uğraşıyor ki ilerde gelip benim yanımda kalsın memlekete gitmesin damat adaylarını gözden geçiriyor aklınca ama kati suretle evlenmek istemediğimi zorlada olsa anlattım. Babamda amcamın oğluyla evlendirmek istiyor. Şimdi haykırmak istiyorum sizin buna ne hakkınız var ben 4 yıl yatılı lisede okurken bir kere yanıma gelmeyen halimi merak etmeyen bizi kendi başımıza bırakan anne ve baba bu hakkı size kim veriyor, okumak benim tercihimdi ve bu uğurda verdiğim çabada benim! babamın gönderdiği cuzi miktarda parayı saymazsak.Babamın benim için daha harika planlarıda var tabi aldığım maaşı beğenmiyor daha fazla kazanmalıyım ona göre; 3. eşi meralden olan kardeşimi annesi 3 ay önce baş edemediği gerekçesiyle babamın yanına gönderdi. Babamda meralden olan kardeşimi bana verecekmiş artık çalıştığım için onun aile düzenini bozmayacak şekilde uzakta bir yerde ona bakıp, okutacakmışım 2 seneye kadarda amcamın oğluyla evlenirmişim oh mis. Yani benim kendim için yaşamam haram bu hayatta. Bu sırada öz kardeşimde üniversite 3. sınıfta inşallah seneye oda mezun olacak. Arkadaşlar söyleyin ne yapayım ben başımı alıp gitmek istiyorum. Anne baba istemiyorum.Mutlu olmak istiyorum artık Artık annemle bağları tümden kopardık eve gitmek dahi istemiyorum hatta öyleki içmeye başladım normaldede içemeyen bir insanım. İki gün önce eve içip gittim biliyorum doğru değil ama bir anlıkda olsa herşeyi unutmak istiyorum, düşünmek istemiyorum ve bunu ayık kafayla yapmam mümkün değil. Annem beni o halde görünce bas bas bağırdı tabi sen 10 numaralı kaşarsın diye lafa girdi defol git bu evden diye bitirdi. Babamın baskılarıda hala devam ediyor memlekete yakın bir şehirde iş bulmam için çaba sarfediyor ama memlekette değil neden? Çünkü onun aile düzeni bozulmasın ama elini attığında uzanabilsin.Şimdi soruyorum size ben ne yapayım nereye gideyim???]
Gelen kadın genç ve güzeldi (bunun adı meral) ilk tanıştığımızdada elinde kolunda hediyelerle gelmişti. Sanki melek o kadar iyi ki anlatamam. Bizi kucağına alıp sever o kadar ilgilenirdiki. Babam işi sebebiyle başka bir şehirde yaşıyorduk bu arada. Kısa süre sonra memlekete taşındık. Başta herşey iyi güzel gidiyordu. Ama sonra o iyi insan gitti sanki kötü kalpli cadı geldi. Gelen gideni aratırmış gerçekten bu kadınnın bize yaşattıklarını anlatamam bile. Sırf keyfi ortada bir sebeb yokken bizi döverdi ama öyle böyle değil oklavayla soba maşasıyla kafamızı banyo kazanına duvarlara vururdu, bir kere beni yerde sürümüştüde okul çorabım yere sürtünmekten delinmişti kolumuz bacağımız mosmor olurdu yaz günü bile uzun kollu giyerdim hep. Şimdi düşünüyorumda hiç korkmazmıydı acaba ya bu çocuklara birşey olursa diye? Sadece dayakta değil tabi doğru düzgün yemek yiyemez çoğu zaman aç uyurduk babam işten gelipte yemeğe oturduğunda çocuklar sen gelmeden yedi der bizi yatağa gönderirdi. Evin tüm işi bizim üzerimizdeydi yine kardeşim sobayı yakardı, ben bulaşıkları yıkar evi toplardım. Korkudan ağzımızı açamazdık yanında gözüne baka baka yemek yerdik. Bir bakışıyla ne demek istediğini anlardım. Okul benim için kurtuluştu bu yüzden okulda olduğum zaman dünyanın en mutlu insanıydım.Bütün arkadaşlarım dersler bitsin eve gidelim diye can atarken ben keşke hiç okul bitmese zaman geçmese diye dua ederdim. Eve gittiğimde yıkanacak bulaşıklar bir ton iş bizi beklerdi çünkü. Bu kadındanda bir kardeşimiz oldu(kız) ama dünya tatlısı şeker mi şeker bir çocuk.Bu esnada babam işiyle eğitim almak için yakın bir şehire gitti sadece haftasonu geliyordu. İşte o zamanlar kadının isteyipte bulamadığı fırsat eline geçti. Eziyetin bini bin para henüz 10 11 yaşındayım ama ölmek istiyorum. Hiç mutlu değilim hayattan nefret ediyorum beni mutlu eden tek şey kardeşlerim. Kadın kendi çocuğuyla hiç ilgilenmedi sağolsun onuda bana teslim etmişti altını ben değiştirir mamasını ben hazırlar işte elimden ne kadar geliyorsa bakardım. Bu kadın tam bir manyaktı sabah 6da uyanır mama hazırlamam için beni tekmeyle uyandırırdı. Birgün öyle bir tekme attıki karnıma doğru yatakta kıvrıldım kaldım resmen nefes alamıyorum bu sırada bu sinirlendi kalksana be diye beni yataktan aşağı sürükledi. Bunların hesabını verebilirmi bilmiyorum ama dünya gerçekten adaletsiz evet inançlı bir insanım ama bunları hakedecek hiçbirşey yapmış olamam değilmi? Sadece çocuktum ben ya!! Bu şekilde 4 sene geçti ve babam bu kadındanda ayrıldı ama bu sefer biz değildik sebeb zaten kadının kölesiydik. Kadın rahat durmuyordu telefon faturaları tavan yapmıştı sürekli dışarı çıkar saatlerce gelmezdi tabi babam bunları sağdan soldan duydu sonundada ayrıldılar. Kadın yurtdışına gitti ama çocuğunu bıraktı çocuk iki yaşında ben 12 kardeşim 11. Elimizden geldiğince küçük kardeşime bakıyoruz. Babamın eğitim aldığı şehre taşındık hep beraber 2 yaşındaki kardeşimide bir akrabamıza bıraktık bakması için. Yeni evimizde bir kadın yoktu evet babam been ve kardeşim 1 sene böyle yaşadık sanırım ilk defa huzurluydum. Evet yine ev işi vardı bilmem ne ama açlık yoktu,dayak yoktu, eziyet yoktu. Tabi babam dayanamadı ve gidip annemi aldattığı kadınla 2. eşiyle leyla ile tekrar evlendi kadın bu esnada evlenmemişti kardeşimizide alıp geldi. Hikaye başa döndü
Söylememe gerek yok sanırım birsüre herşey güzeldi ve sonra ne olduysa biz yine istenmiyoruz. Kadın babamla konuşmama katlanamıyor babamı benden kıskanıyordu, kardeşimle bana bir ayakkabı alınsa kadın kendine iki çift ayakkabı alıyordu. Okuldan gelince kolları sıvar bulaşığa girer elimden geldiğince yemek yapardım kardeşimde bana yardım ederdi. Öyle yaramaz haşarı çocuklarda değildik ama ne yaptıysak göze battık. Okulda derslerimiz çok iyiydi ki öylede olmalıydı okumama ihtimalimi düşünemiyordum. Ortaokul sona geldiğimde babam beni dershaneye gönderdi ve sonunda çok uzakta yatılı bir okul kazandım bu hayattan kurtuluyordum. Babama bugün teşekkür edeceksem onun sebebide bizi okutması zaten. Yatılı okulu kazandım benden bir yaş küçük kardeşim evde kaldı o yüzden aklım hep ondaydı onsuz yarımdın zaten ama 1 sene sonra o da aynı şekilde yatılı okulu kazandı birbirimize uzaktık ama olsun artık huzurluyduk. Babam beni okula bıraktıktan sonra bir daha hiç ziyaretime gelmedi, veli toplantılarınada gelmedi. Kardeşimin kaydını bana daha yakın bir okula aldırdık. Hem kardeşimi hemde kendimi idare ediyordum kardeşime küçüklükten beri yaptığım anneliği ablalığı hala yapıyordum onun canı yansa benim bin kat canım yanardı o benim herşeyimdi. Babamın gönderdiği parayla idare etmek neredeyse imkansızdı çok zorlanarakta olsa bir şekilde devam ediyorduk bu sırada yatılı okulda edindiğim canım arkadaşlarımın maddi manevi desteğini asla unutamam hala görüşürüz zaten. Yatılı okurken eve senede 3-4 kez anca gitmişizdir o da mecburiyetten yurt kapanıyordu bayramlarda filan. Yoksa ölüm dahi gitmezdi Bu kısacık tatillerde bile kavgalar çıkar ev cehenneme dönerdi sanki hep kalacakmışız gibi kadın cinnet geçirir biz gidene kadar yüzünü asardı. Hatta birkeresinde kafama kolanya şişesi fırlatmıştı Allahtan kapıyı kapattımda kaşım gözüm yarılmadı.Babamın 3. eşi meralden olan kardeşimi annesi 9 yaşına gelince alıp yurtdışına götürdü ne kadar üzüldüğümü anlatamam sanki benim çocuğumu elimden almışlardı ama sonuçta annesiydi ve üvey anneden artık çekmeyecek bizim yaşadıklarımızı yaşamayacaktı. Neyse zaman çabuk geçiyor lise bitti, lise hayatım boyunca dershaneye gittim ama bir kuruş dahi vermedim, başarılı bir okulda eğitim gördüğüm için zaten dershaneler bizi ücretsiz almak için sıraya girmişti. Üniversite sınavına girdim ve güzel bir puan aldım ama babamın benim için düşündüğü bölümü kazanamadım bu yüzden babam bir sene daha hazırlanmama kaarar verdi sanki olacakları bilmiyormuş gibi. Neyse sonuç olarak o eve tekrar döndüm ve sınava hazırlandım tabi bu esnada yaşadıklarımı tahmin edersiniz. Bu arada evde 3 çocuğuz ben meralin çocuğu ve leylanın çocuğu, benim kendi öz kardeşim yatılı okulda son sınıf o da sınava hazırlanıyor.Ama kardeşim son sene iyi hazırlanamadı saçma sapan şeylere bulaştı yurttan atılmış vs. bunlardan sonradan haberimiz oldu tabi bende babamın yanında olunca tek başına kaldı oralarda. Öz annemde bu esnada evlenmiş ve oda bir çocuk sahibi daha sonra benim üniversiteyi okuyacağım şehirde yaşıyor.Bu olayların çoğunu yaşarken annemle hiç irtibatımız olmadı sadece 9 yaşındayken bir kere görmüştük taki lise sona kadar lise sonda annemle konuşmaya başlamıştık telefonda.Okulun sene sonu geldiğinde ve sınavlara tekrar girdiğimizde kardeşimin sınavı kötü geçmiş ve okul hayatıda berbat babamın korkusundan nerden akıl ettiyse birsüre sağda solda çalışıp takıldıktan sonra annemin yanına gitmiş.Ama benim ve babamın bundan haberimiz yok. Heryerde kardeşimi arıyoruz o kadar kötü hissediyorumki sürekli ağlıyorum. Bu esnada babam sürekli beni sıkıştırıyor kardeşimin nerde olduğunu bildiğimi söylüyor yeminler ediyorum ama ne çare inanmıyor sürekli küfürlerle içip içip bana kızıyor. Bu esnada aklıma gelmiyor değil bir kaç kere annemi arayıp sordum ama burda değil dedi telefonda ağlıyorum çokk kötü olduğumu söylüyorum ama annem buna aldırmıyor bana yalan söylemeye devam ediyormuş. Neyse en sonunda öğrendikki kardeşim annemin yanında babam sinirli bende anneme küsmüşüm en azından bana söyleyebilirdi o kadar ağladım perişan oldum bunu neden yaptıki? Tercih zamanı geldi çattı annemin yaşadığı şehri kesinlikle tercih etmeyecektimki ondan intikam alıyordum aklımca. Ama babam son anda orayı tercih etmemi isteyince bende yazdım gitti. Tabi olcak ya annemin yanını kazandım. Annemde eşinden ayrılmış 2. eşinden olan çocuğu ile ev demeye bin şahit bir yerde yaşıyordu sonradan ilk eşinden olan çocuğuda gelmişti yani benim öz kardeşim. Babam kesinlikle annemin yanında kalmamı istemiyordu zaten devlet yurdu çıkmıştı bana. Annem okulu kazandığımı ve aynı şehirde olduğumuzu bildiği halde bir kere bile beni aramadı, görmek için bir girişimde bulunmadı. Bir haftasonu arayıp ben gittim yanına tabi annemi görmek için değil öz kardeşimi görmek için. Kardeşimle bolca hasret giderdik, yaşadığı hayattan memnun değildi ve annemle kalmak istemiyordu ama babamdanda korkuyordu. Babam kardeşime çok kızmıştı ve kesinlikle görüşmek istemiyordu.Annemin yanında kaldığı için kardeşim bir kafede asgari ücretinde altında eşşek gibi çalışıyordu. Ayaklarının nasıl şiştiğini anlatıyor ayakta durmakta zorluk çekiyordu. Onun bu haline dayanamadım kesinlikle babamla barışmalı ve üniversite sınavına tekrar hazırlanmalıydı ama annemin yanında bu koşullarda 5 parasız hemde sabahtan akşama kadar çalışarak bunu yapamazdı. Aklıma koydum babamla kardeşim barışmalıydı kardeşimin geleceği için. Söz konusu kardeşimse gerisi benim için önemli değildi. Ne yaptım ettim kardeşimi bayram zamanı babamın yanına götürdüm. Tabi barıştılar hatta hiçbirşey olmamış gibiydiler. Kardeşim babamın yanında kalmak istedi.Babamda dünden razıydı zaten. Artık gerçekten istediğinden mi yoksa anneme bir gol atmak mıydı amacı bilmiyorum. Okula geri döndüğümde ilk annemin yanına gittim. Annem ağladı isyan etti lanetler okudu bana kardeşimi orda bıraktığım için ben bırakmadım kendi kalmak istedi dediysemde bana inanmadı.Sanki ben onun evladı değildim ben burdaydım işte ama demediğini bırakmadı kardeşim erkek olduğu için eve sahip çıkıyormuş,o evin erkeğiymiş,o olmadan olmazmış halbuki sadece 4 ay kalmıştı ondan öncede yoktuki. Bana sen yılansın osun busun etmediği hakaret kalmadı şimdi ne yapacağım tek başıma diye dövünmeye başladı. Annemin haline dayanamayıp dediklerini duymazdan gelip,ben kalırım senin yanında sana destek olurum dedim. Dediğim gibide yaptım. Üniversite hayatım boyunca anneme elimden gelen desteği yaptım ilk olarak evi değiştirdim.Bu evde sobalıydı ama en azından evdi burası. İki tane burs alıyordum ve babamda yardım ediyordu annemde bu esnada çalışıyordu ama benim annemden daha fazla gelirim vardı. Maddi manevi her türlü destekte bulundum, 14 senedir görmediğim tanımadığım ama annem olduğunu bildiğim bu kadına. Ama annem beni hiç affetmedi kardeşimin gitmesini hazmedemedi, zaten kardeşimde babamın yanında 1 sene kaldı ve çok iyi bir üniversitede iyi bir bölüm kazandı (başka bir şehirde):) Ama anneme bunu anlatamadım hep beni suçladı, ufak tefek şeylerden kavga çıkartır senin babanda şerefsizdi aynı senin gibi der dururdu. Ne yaptıysam yaranamadım anneme, bana düşman oldu. Arada sırada sohbet eder durumumu anlatırdım benimde mutlu bir hayat yaşayamadığımı onu anladığımı söylerdim böyle zamanlarda bana hak verirdi ama yine başa dönerdi sonra. Hem geçmişin acısını hemde kardeşimin uzakta olmasının acısını benden çıkardı. Eminim beni seviyordur ama başka şeyler bu sevginin önüne geçti. Ben o sevgiyi tadamadım. Üniversiteyi gece gündüz ders çalışarak 4 senede bitirdim Allah'a şükür. Bu esnada çok zorlandım annemin beni bir kere içten öpüp sarıldığını hatırlamıyorum hergün kavga etmeside ayrı bir konu. Komik ama çok küçük şeyler bile sorun oldu, kendime bir çöp alsam annem niye büşraya almadın (büşra annemin 2. eşinden). Dışarıya çıksam büşra seni örnek alıyor hareketlerine dikkat et. Büşrada büşra ne denilse yapılıyor, ne istese alınıyor üstüne birde anne sevgisi şefkati. Benim bunlara hakkım yoktu. Azcık gülsem eğlensem anneme batardı, erkek arkadaşım olduğunda sürekli benimle uğraşır burnumdan getirirdi. Küçücük çocuğu kıskanmadım desem yalan olur. Annem benim ufacık hatalarım için kıyamet koparırken büşranın hatalarına göz yumabiliyordu. Bunları annemin yaşadıklarına vererek katlansamda artık bende dayanamıyordum sinirli asabi insanlara güvenemeyen biri oldum. Hiçbir erkek arkadaşımda bana uzun süre katlanamdı. Okul bitsin biran önce gitmek tek başıma bir yaşam kurmak istiyordum ama öyle olmadı elde yok avuçta yok nereye nasıl gideceğim zaten mezun olduğum için burslarım kesildi. Babamda iş bulmadan para göndermeyi kesti sağolsun. Allah'tan bir iş buldum ve çalışıyorum çok olmasada birşeyler kazanıyorum. İlk maaşımın büyük kısmını anneme verdim ve bayram nedeniyle 3 senedir memlekete gitmeyen annemi memlekete götürdüm. Bayramdan gelince annem maaşını aldı, tabi benim maaş gel git bitti. Annemden bir miktar para isteyince çalışıyosun birde para istiyorsun cevabını aldım. Ne kadar şok olduğumu anlatamam. Ama ben paramı sana verdim bile diyemedim.
Şimdi günler böyle geçiyor izinsiz çalışıyorum bir pazar bile izinim yok zaten evde durmak istemiyorum. Akşam eve gidince yemeği hazırlar sobayı yakarım genelde. Bir gün eve erken gittim yemeğimi hazırlayıp yedim hatta yemek değil kahvaltı yaptım yemek az olduğu için akşam annemler yesin dedim. Çayı demledim sobaları yaktım annem gelince yemek yediğimi çok yorgun olduğumu yatacağımı söyledim annem kıyameti kopardı vay efendim onu niye beklememişim? Çok açıkmıştım diyorum acından ölmüyordun ya diyor bütün gece bağırdı bizim uyku yalan oldu. Buna benzer saçma sapan kavgalar, yemeği hazırlar, faturaları kirayı öder mal gibi işe gelip gider o yprgunlukla bide eve hizmet edersem iyiyim sadece adım atsam suç. Annem yıllardan çok güzel intikamını aldı yani. Hayatım boyunca ne yaptıysam anneme babama yaranamadım. Kızımız okudu kendini kurtardı herşeye rağmen kardeşinide kendinide idare etti Allah razı olsun diyeceklerine hala benim üstüme geliyorlar. Yaptıkça hep daha fazlasını istediler artık hiç ama hiç tahammülüm kalmadı. Babamla annemin arasında bir savaş başladı ben mezun olduktan sonra ikiside anne baba oldular şimdi bana kendi taraflarına çekmek için uğraşıyorlar annem beni yaşadığı şehirden biriyle evlendirmek için uğraşıyor ki ilerde gelip benim yanımda kalsın memlekete gitmesin damat adaylarını gözden geçiriyor aklınca ama kati suretle evlenmek istemediğimi zorlada olsa anlattım. Babamda amcamın oğluyla evlendirmek istiyor. Şimdi haykırmak istiyorum sizin buna ne hakkınız var ben 4 yıl yatılı lisede okurken bir kere yanıma gelmeyen halimi merak etmeyen bizi kendi başımıza bırakan anne ve baba bu hakkı size kim veriyor, okumak benim tercihimdi ve bu uğurda verdiğim çabada benim! babamın gönderdiği cuzi miktarda parayı saymazsak.Babamın benim için daha harika planlarıda var tabi aldığım maaşı beğenmiyor daha fazla kazanmalıyım ona göre; 3. eşi meralden olan kardeşimi annesi 3 ay önce baş edemediği gerekçesiyle babamın yanına gönderdi. Babamda meralden olan kardeşimi bana verecekmiş artık çalıştığım için onun aile düzenini bozmayacak şekilde uzakta bir yerde ona bakıp, okutacakmışım 2 seneye kadarda amcamın oğluyla evlenirmişim oh mis. Yani benim kendim için yaşamam haram bu hayatta. Bu sırada öz kardeşimde üniversite 3. sınıfta inşallah seneye oda mezun olacak. Arkadaşlar söyleyin ne yapayım ben başımı alıp gitmek istiyorum. Anne baba istemiyorum.Mutlu olmak istiyorum artık
Artık annemle bağları tümden kopardık eve gitmek dahi istemiyorum hatta öyleki içmeye başladım normaldede içemeyen bir insanım. İki gün önce eve içip gittim biliyorum doğru değil ama bir anlıkda olsa herşeyi unutmak istiyorum, düşünmek istemiyorum ve bunu ayık kafayla yapmam mümkün değil. Annem beni o halde görünce bas bas bağırdı tabi sen 10 numaralı kaşarsın diye lafa girdi defol git bu evden diye bitirdi. Babamın baskılarıda hala devam ediyor memlekete yakın bir şehirde iş bulmam için çaba sarfediyor ama memlekette değil neden? Çünkü onun aile düzeni bozulmasın ama elini attığında uzanabilsin.Şimdi soruyorum size ben ne yapayım nereye gideyim???] Son düzenleme:
. Benimde planlarım böyle ama biraz cesaret almak istedim büyük bir adım atacağım ve karşıma alacağım insanlar anne baba.
Erinmedim okudum ben de roman okur gibi 
ve bunu hortlatana da ban verilsin 
