Selamlar herkese. 6 senelik çatır çatır çatırdayan bir evlilik ve ne yapacağımı bilemez durumda sizlerden akıl bekliyorum. Biraz uzun olacak vakti olmayan lütfen okumasın. Eşimle birbirimizi çok severek , tanıştığımız andan itibaren evleneceğiz diyerek evlendik. 1.5 sene içerisinde aile tanışması,nişan,düğün herşeyimiz oldu. İlk tanıştığımızda özel bir şirkette çalışıyordu, ben de bankada çalışıyordum. Eşimin anne babası ayrı , babannesi hayatta , babasıyla yaşıyordu ve kendi evini eşimin üzerine yapmıştı. Ne zaman ki düğün hazırlıkları başladı benim problemlerim başladı... Mesela gelinlik bakmaya gidecez, ne gerek var düğüne gelinliğe diye sürekli sürekli hiç susmadan söyleniyorlardı. Onları takmadım hiç ama evlilik hazırlığı yapan genç bir kadını bunlar nasıl üzer tahmin edersiniz. Bir şekilde susmaya çalıştılar çalıştılar diyorum çünkü hala konuşmaya devam ediyorlardı. Ev ve eşya sürecine girdik. Bu seferde babannenin hazır kurulu düzeninde var olan eşyalarıyla oturun diye benimle canhıraş kavgaları başladı. Başta mantıklı geldi. Borçsuz harçsız evlenmek iyi fikirdi. Ama o kadar çok alakasız insanlar konuşuyor ki , mesela babannesinin teyzesinin gelini , annem de bana kızmaya başladı. Söyleyeceğimi lütfen kimse yanlış anlamasın, Bu ne böyle , dul kadın mı alıyolar , dedi ve haklıydı da bence. Eşyaları değiştirmek istediğimde onlar antika onlar çok para eder o kalitede bulamazsın dediler ve bende müşterim var antika dükkanı olan gelsin evdeki eşyalara fiyat versin o zaman dedim. Bu antika bu çok pahalı bu çok özel dedikleri herşeye gelen adam çoğu şey ucuzluk pazarından alınmış diye komik bir fiyat verdi. Eski gümüş kaplama çatal kaşıklar olur bilirsiniz. Kullandıkları çatal bıçağa kadar kullanmamı asla eşya almamam gerektiğini söylemeye devam ettiler. Eşim bu süreçte çalıştığı yerden ayrılmış kendine iş yeri kurmuştu , o kadar çok yapma etme dememize rağmen... Bu süreçte de babasını kaybettik. Babası zaten hastaydı ve ölümü bekleniyordu bunun için ben ve ailem bu seneyi nişanlı geçirin seneye evlenin baban rahatsız dedik ama eşim beklesekte ölecek beklemesekte dedi. O an insan öyle bir bağlanıyor ki , hani kader derler ya , gerçekten. Sözün özü babası biz evlenmeden bi kırk gün önce vefat etti. Düğün günü herkesin suratlar asık herkes mutsuz herkes üzgün. Dersin ki düğün günü değil cenaze günü. Ama gerçekten cenaze günümmüş bilmiyordum. Evlendim geldim evime oh dedim evimize girdik. 3. hafta başladı herşey. Babanne bize gelmek istedi. Misafirliğe değil kalmak için gelmek istedi. Çünkü ben kayınpederim vefat etmeden önce ona dedim ki arada gelir bizde de kalırsın. Bana yine hiç haddi olmayan herkes , babanneye oda ver eşya ver sizinle yaşamak zorunda diye akıllar vermeye başladı. Eşim iş kurmuş onun maddi zorlukları , babanne belası derken bir de yaşadığım stresten ve aldığım kilodan adetlerim düzensizleşmeye başladı. Çok maddi sıkıntılar yaşadık,anlatmamın mümkünatı yok. Benim bütün altınlarım gitti. Psikolojim bozuldu , işten ayrıldım. Çok ağır antidepresanlar kullandığım için çok erken uyuyordum. Bir gün sabah ezanıyla uyandım ve şeytan dürttü eşimin telefonuna baktım. Sanki aradığım birşey varmış gibi uygulamalarına bir girdim, beni aldattığını gördüm kabul etmese de :) Bana diyor ki arkadaşlarla zaman geçsin diye indirdiğimiz bir uygulamaydı , insan zaman geçsin diye indirdiği uygulamadan tanımadığı kadına kıza yazar mı ? Velhasıl 5 senem geçti. Arada bir de tüp bebek denemem var ki o sürece hiç girmiyorum çok uzun. En son geçen sene ağustos ayında babanne yine yersiz yurtsuz kaldı eşime dedim ki konuşacaksan uyaracaksan benim düzenimi bozmayacaksa gelsin. Tahmin edin ne oldu ? Kadın benim bütün düzenimi bozduğu yetmezmiş gibi, bana kışın domuz diye kavga etti benimle :) Eşimle ciddi sıkıntılar yaşıyorum babanne harici... Yap dediğimi yapmaz , yapalım dediğimi yapmaz zaten o salonda ben odada uyuyorum serin diyeymiş. Cinsellik zaten benim zorlamamla oluyor bugün duş günüm olmaz diyor mesela :) dün en son anahtarı çantadan çıkaramadığım için zile bastım apartmanda bağıra bağıra anahtarsız girmemem gerektiğini söyledi. İçeri girince küfür hakaretler öyle... Ben dayanamıyorum bak diyorum küfür etme. Defalarca etme dedim etti etti etti bana ediyor. Dayanamadım omzuna yumruk attım. Bana o kadar psikolojik şiddet yaşatıyor ki. Bir sürü borcun harcın altına soktu beni öde öde bitmiyor. Bana önce kendisinin sonra kız kardeşinin kullandığı bir telefon var onu verdiler. Birkaç sefer düştü ve kırıldı herkesin içinde ne hakaretler yedim sırf onun için. Kendisine 3 hafta önce neredeyse 100.000 liralık telefon aldık. Önce alamadık diye ne üzüldü ne kahroldu anlatamam. Bu acılarla yaşayamıyorum artık. Ya kendimi öldüreceğim ya da boşanacağım
