Artık kendimi tanıyamıyorum

Ben kendimi bildim bileli hep sessiz sakin ve de oldukça sabırlı bir insandım. 4 yıldır evliyim eşimin ailesi ile olan sorunlar artık beni canımdan bezdirdi herşeye karisiyolar,patavatsizca konusuyorlar. Aşağılamak için anne ve babamın ayrı olmasını bile kullandılar. Artık o kadar sinirle doluyum ki son iki yılda 3 kere sinir krizi geçirdim resmen komşular noluyo diye kapıya çıktılar..bir bebeğim var bazen o kadar huysuz oluyor ki çok kızdım bağırdım evi toplayamadigim için.. neden derseniz o konuda da ayıpladılar balkona toz gelmiş utanmıyor musun diye eşimin babası demedigini bırakmadı. Sürekli catkapi kapidalar bakalım ev temizmi diye..Ama bebekle her an her yere yetisilmiyor ki. O günden beri kızım bı yeri dagitsa çok kızıyorum yaramazlık yapsa bağırıyorum.. tutamıyorum kendimi ilk aylar o kadar güzeldi ki kucağından bırakmadım sonra mahvoldu belkide bebeğim de sevmiyordur beni. Birgün düşündüm ben bu değilim ben savaşmak istemiyorum ben düzgün bir iletişim istiyorum,sakinlik istiyorum ama mümkün olmuyor bebeğimle ilişkim bozuluyor artik Boşanmaya karar verdim herkes geçerli bı neden aradı o kararimida yitirdim korkuyorum. Temizlik yapıyorum hep yetersiz geliyor, yemeğim,anneliğim herşeyimi sorgular oldum bu yetersizlik hissi beni boğuyor artık.ben ne yapmalıyım bilmiyorum,bu durumlardan dolayı psikologa gidemiyorum, Mart'ta başlayacaktım doktor depresyon dedi sen sinirli değilsin buna çözüm arama yaşadıklarına göre zaten sakin kalabilmen anormal olurdu dedi,sonra korona çıktı gitmedim,ilaç iyiydi düşüncelerim azaliyordu ama yine başladı sürekli söylenen sözler ,yapılanlar aklımda geceleri uyuyamıyorum varmı başına gelen noluyor bana anlamıyorum

Insan es ailesiyle sorun yasadigi zaman kendini taniyamaz oluyo zaten.Ilac alamiyosaniz da sakinlestirici takviyeler kullanin.Mesela ben sari kantoron yagi kullaniyorum.Insanin kafasini rahatlatiyo.Bi de eger onlara cvp veriyosaniz devam ederler.Onlar konisirken diymuyomus gibi yapin onlar delirsin.Bi yerden sonra pes edip susarlar.Esiniz ne diyo bu duruma.

Bu kadar mükemmeliyetçi olmayın. Bakın kızınız sağlıklı Allah uzun ömür versin. Depremde evlatlarını kaybedenleri düşünün. 3 günlük dünya. Bırakın eviniz de yemeğiniz de dört dörtlük olmayıversin. Eşinizin ailesini de duymazdan gelin. Hee hee diye geçiştirin bazen. Zor evet ama alışırsiniz zamanla. Pişkin olun yani biraz. Once kendinizi düşünün. Gerekirse sert çıkın kimse için kendinizi paralamayin.

Yahu siz kendiniz için bi şey yapıyor musunuz? Çok merak ettim. Hep ev, yemek, çocuk, kaynana, kayınvalide vs...

Hiç kendinizden bahsetmemişsiniz? Başkalarından bahsetmişsiniz. Sorununuz bu bence. Batarsa batsın, tozlansın ya. Çocukken annem bana üstüm pislenecek diye sokağa çıkmama bile izin vermezdi. Onu hatırladım. Bi salın şu çocuğunuzu da. Yazık, valla okuyunca size değil de çocuğunuza daha çok üzüldüm. Onun da psikolojisi gidecek...

Sinirinizi çocuktan çıkarmayın. Tipik Türk Annesi... Dağıtsın, şimdi dağıtmayacak da 20 yaşına gelince mi dağıtacak etrafı??

Siz de bırakın kv denizi falan... Kimseye hesap vermek zorunda değilsiniz. "Ben pis seviyorum, böyle memnunum" diyeceksiniz. Sakin kalıp, bilerek siz onların psikolojisini bozun.

Ayrıca, sürekli evde misiniz? Bu çok sağlıksız bi şey bence. Kendinize bi uğraş bulun. Sinir stres atmak için, resim yapın. Suluboya yapın, Maket yapın, Maket ev alın internetten yapıştırın silikonla falan, Boyama yapın, yapabiliyorsanız kendinizi yorun ama iş yaparak değil de spor yaparak falan... Mutlaka elinizi, zihninizi çalıştıracak şeyler yapın. Günlük olarak boşaltın kendinizi. Dolmuşsunuz.

Bugün okuduğum bilmem kaçıncı kv'de terörü !
Ya ben anlamıyorum onlara ne sizin balkonunuzun tozundan, evinizin dağınıklığından ?
Hizmetçi mi alıyorlar biricik oğullarına eş mi ?

Hiç taviz vermeyin hayatınızda sizi mutsuz huzursuz eden kim varsa def edin

İyi geceler. Benzer seyler yasiyoruz. Ben cevremdeki olayların bilinçaltındaki seyleri tetikledigine inaniyorum. Ve psikolojide bunun yeri var. Kendiniz belli ki zor bir cocukluk belkide genclik gecirdiniz. Hep içinize atip sakin kaldiniz. Ve zamanla bazi olaylarla tetiklendi. Simdi aciga cikti... Bende de durum boyle oldu. Anksiyete teshisim var. Yıllardır bitmeyen depresyonum... Korona bitsin ilk isim psikolog ayarlamak olacak.

Annelige gelince. 2 kucuk cocugum var hatta bebek sayilirlar. Biri 3 yasinda diğeri 8 aylik. Afedersin evi bisey goturuyor. Surekli dağınık. Mutfakta bulasik, camasir makinasiyla kurutma makinasinda camasir eksik olmaz. Surekli ya yikanacak ya katlanacak camasir vardir. İkisini yedir yika uyut oynat derken ne sabah belli ne gece. Kendime ait ozel bir yasamim yok.
Bebek ne kadarlik sizin bilmiyorum. Ama yazik, şu donemde parka çıkarmıyoruz. Arkadaslarla gorusemiyoruz kisaca sosyalleşemiyolar. Enerjilerini atamiyolar. O senin gordugun daginiklik onun biricik dunyasi. Sende biricik annesisin. Bende bağırıyorum, vurduğumda oldu korona ilk ciktiginda. Sonrasi hep pismanlik üzüntü. Ve cocukta acilan derin yaralar. Benim kendi yaralarim yeterince varken birde yavruma yara acmamaya soz verdim. Kizdigimda nefes almak icin baska odaya gidiyorum, banyoya gidiyorum.

Eş ailesine gelince. Cevap vermeyi öğreneceksiniz başka yolu yok. Benim eşimde bana lohusaligimda hep laf soyledi. Temizlikci tutcam sana vs. Bende tut dedim. Çünkü yetisemiyorum. Çünkü bu evde tek basima yasamiyorum. Eşinizden destek isteyin. Yapmıyorsa agzina cocugu verin eline siz yapin.planli olmaya çalışın. Bugun hangi isler oncelikli ona gore sure koyun. İsleriniz bitince kafaniz rahatlar. Ben bugun spor ve utu yapamadim. Ama aksam buyuk kizimla oturduk biraz oynadik. Kahve ictim. Bazen olur bazen olmaz. Hic kimse mükemmel degildir olamaz

“Burası benim evim bu da benim çocuğum evim için de eşim için de yavrum için de en iyisi ben karar veririm nokta” bu tavrı koyun onlara (evet demesi çok kolay diyebilirsiniz belki) ama siz boyun eğdikçe sizi daha çok gagalayacaklar.Herhalde eş ailesi şu televizyondaki temizlik programlarına sarmışlar.Madem bu kadar takıntılılar oraya katılsınlar.Oğul bile olsa elin evi orası yahu kimi ilgilendirir?

Ayni durumlar bendede var malesef bas gelemiyorum

bikergirlaea .!.:

“Burası benim evim bu da benim çocuğum evim için de eşim için de yavrum için de en iyisi ben karar veririm nokta” bu tavrı koyun onlara (evet demesi çok kolay diyebilirsiniz belki) ama siz boyun eğdikçe sizi daha çok gagalayacaklar.Herhalde eş ailesi şu televizyondaki temizlik programlarına sarmışlar.Madem bu kadar takıntılılar oraya katılsınlar.Oğul bile olsa elin evi orası yahu kimi ilgilendirir?

Genişletmek için tıkla...

Hayır diyemem kendi evleri hep diyro benim evim ne zman istersem o zaman giderim diye ki bişey demedigim halde

Malesef psikolojik şiddete maruz kalınca etkisinden kurtulmak çok zor oluyor.biri size vurunca herkes destek oluyor ama birileri ruhunuza saldırınca bunu kimseye anlatamıyorsunuz abartan siz oluyorsunuz bunun için boşanılırmı diyorlar. Şuan çocuğunuzada bu şiddeti siz yapıyorsunuz siz kurbanken şimdi sizin kurbanınız evladınız.Keşke bu siniri o aileye yönetebilseniz zaten herşey kötü daha ne olabilirki.

cherry blossoms .!.:

Yahu siz kendiniz için bi şey yapıyor musunuz? Çok merak ettim. Hep ev, yemek, çocuk, kaynana, kayınvalide vs...

Hiç kendinizden bahsetmemişsiniz? Başkalarından bahsetmişsiniz. Sorununuz bu bence. Batarsa batsın, tozlansın ya. Çocukken annem bana üstüm pislenecek diye sokağa çıkmama bile izin vermezdi. Onu hatırladım. Bi salın şu çocuğunuzu da. Yazık, valla okuyunca size değil de çocuğunuza daha çok üzüldüm. Onun da psikolojisi gidecek...

Sinirinizi çocuktan çıkarmayın. Tipik Türk Annesi... Dağıtsın, şimdi dağıtmayacak da 20 yaşına gelince mi dağıtacak etrafı??

Siz de bırakın kv denizi falan... Kimseye hesap vermek zorunda değilsiniz. "Ben pis seviyorum, böyle memnunum" diyeceksiniz. Sakin kalıp, bilerek siz onların psikolojisini bozun.

Ayrıca, sürekli evde misiniz? Bu çok sağlıksız bi şey bence. Kendinize bi uğraş bulun. Sinir stres atmak için, resim yapın. Suluboya yapın, Maket yapın, Maket ev alın internetten yapıştırın silikonla falan, Boyama yapın, yapabiliyorsanız kendinizi yorun ama iş yaparak değil de spor yaparak falan... Mutlaka elinizi, zihninizi çalıştıracak şeyler yapın. Günlük olarak boşaltın kendinizi. Dolmuşsunuz.

Genişletmek için tıkla...

Sürekli evde değilim tabiki ama evde olmasam da geliyorlar anahtarlariyla o yüzdende cikasim gelmiyo evet

bence siz direk onlara yüklenin.ben çoçukla yetişemiyorum siz niye gelip yardım etmiyorsunuz diye.çünkü gördüğüm kadarıyla bir üstü size diyecekler ki bizim evi niye temizlemiyorsun.şuan sadece sizin eve yetemediğin için susuyorlar.sen ne yapsanda yaranamazsın.ben böyleyimi kabul ettirmek lazım.

Pasifsiniz ve esinizde sorunlu birisi ki size boyle karismalarina izin veriyor. Ama yinede bukadar kafaya takip cocuga bagirmaniz sizin yanlisiniz. Ne derlerse desinler cevabini vericeksin begenmiyolarsa cokta umrumdaydi begenmiyosaniz gelmeyin evime ben buyum bitti. Biraz sesiniz ciksin ya zaten muhtemelen sorunlu bir evliliginiz var daha kotu olamaz agizlarinin payini verip suturacaksiniz yapamam edememle olmaz biraz kendinizi duzeltin

Mikamika .!.:

Ben kendimi bildim bileli hep sessiz sakin ve de oldukça sabırlı bir insandım. 4 yıldır evliyim eşimin ailesi ile olan sorunlar artık beni canımdan bezdirdi herşeye karisiyolar,patavatsizca konusuyorlar. Aşağılamak için anne ve babamın ayrı olmasını bile kullandılar. Artık o kadar sinirle doluyum ki son iki yılda 3 kere sinir krizi geçirdim resmen komşular noluyo diye kapıya çıktılar..bir bebeğim var bazen o kadar huysuz oluyor ki çok kızdım bağırdım evi toplayamadigim için.. neden derseniz o konuda da ayıpladılar balkona toz gelmiş utanmıyor musun diye eşimin babası demedigini bırakmadı. Sürekli catkapi kapidalar bakalım ev temizmi diye..Ama bebekle her an her yere yetisilmiyor ki. O günden beri kızım bı yeri dagitsa çok kızıyorum yaramazlık yapsa bağırıyorum.. tutamıyorum kendimi ilk aylar o kadar güzeldi ki kucağından bırakmadım sonra mahvoldu belkide bebeğim de sevmiyordur beni. Birgün düşündüm ben bu değilim ben savaşmak istemiyorum ben düzgün bir iletişim istiyorum,sakinlik istiyorum ama mümkün olmuyor bebeğimle ilişkim bozuluyor artik Boşanmaya karar verdim herkes geçerli bı neden aradı o kararimida yitirdim korkuyorum. Temizlik yapıyorum hep yetersiz geliyor, yemeğim,anneliğim herşeyimi sorgular oldum bu yetersizlik hissi beni boğuyor artık.ben ne yapmalıyım bilmiyorum,bu durumlardan dolayı psikologa gidemiyorum, Mart'ta başlayacaktım doktor depresyon dedi sen sinirli değilsin buna çözüm arama yaşadıklarına göre zaten sakin kalabilmen anormal olurdu dedi,sonra korona çıktı gitmedim,ilaç iyiydi düşüncelerim azaliyordu ama yine başladı sürekli söylenen sözler ,yapılanlar aklımda geceleri uyuyamıyorum varmı başına gelen noluyor bana anlamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Bu ne sakinlik ve kendini ezdirmislik....balkonunda toz var diyenin alnını karşılarım ben...gelmesinler o zaman toz varsa...bebekle mi ugrasacaksiniz temizliklemi kendinizle mi....niye bu kadar ezdirdiniz kendinizi...nasıl böyle hadsizce konuşmalarına izin veriyorsunuz...önce ben diyin lütfen..gerekirse kiracaksınız bu hallere dusmemek için siz kirilmamak için

Mikamika .!.:

Ben kendimi bildim bileli hep sessiz sakin ve de oldukça sabırlı bir insandım. 4 yıldır evliyim eşimin ailesi ile olan sorunlar artık beni canımdan bezdirdi herşeye karisiyolar,patavatsizca konusuyorlar. Aşağılamak için anne ve babamın ayrı olmasını bile kullandılar. Artık o kadar sinirle doluyum ki son iki yılda 3 kere sinir krizi geçirdim resmen komşular noluyo diye kapıya çıktılar..bir bebeğim var bazen o kadar huysuz oluyor ki çok kızdım bağırdım evi toplayamadigim için.. neden derseniz o konuda da ayıpladılar balkona toz gelmiş utanmıyor musun diye eşimin babası demedigini bırakmadı. Sürekli catkapi kapidalar bakalım ev temizmi diye..Ama bebekle her an her yere yetisilmiyor ki. O günden beri kızım bı yeri dagitsa çok kızıyorum yaramazlık yapsa bağırıyorum.. tutamıyorum kendimi ilk aylar o kadar güzeldi ki kucağından bırakmadım sonra mahvoldu belkide bebeğim de sevmiyordur beni. Birgün düşündüm ben bu değilim ben savaşmak istemiyorum ben düzgün bir iletişim istiyorum,sakinlik istiyorum ama mümkün olmuyor bebeğimle ilişkim bozuluyor artik Boşanmaya karar verdim herkes geçerli bı neden aradı o kararimida yitirdim korkuyorum. Temizlik yapıyorum hep yetersiz geliyor, yemeğim,anneliğim herşeyimi sorgular oldum bu yetersizlik hissi beni boğuyor artık.ben ne yapmalıyım bilmiyorum,bu durumlardan dolayı psikologa gidemiyorum, Mart'ta başlayacaktım doktor depresyon dedi sen sinirli değilsin buna çözüm arama yaşadıklarına göre zaten sakin kalabilmen anormal olurdu dedi,sonra korona çıktı gitmedim,ilaç iyiydi düşüncelerim azaliyordu ama yine başladı sürekli söylenen sözler ,yapılanlar aklımda geceleri uyuyamıyorum varmı başına gelen noluyor bana anlamıyorum

Genişletmek için tıkla...

Aaa kayınbabana ne? Ya desene sana ne amcaa aaaa diye. Cocuğa ver daha çok dağıtsın onlar gelince inadına evini pis tut

Mikamika .!.:

Hayır diyemem kendi evleri hep diyro benim evim ne zman istersem o zaman giderim diye ki bişey demedigim halde

Genişletmek için tıkla...

Ooo seni daha çok ezerler. Al evini başına çal demen lazım kiraya çıkın