hayatının merkezine koymak mı bu bilemedim.benim de sosyal bir hayatım var,ayrı şeyleri yaşıyoruz.özgürlüklerini kısıtlamadım.üniversite okurken istanbulda olmasına rağmen ayrı evde yaşadı arkadaşlarıyla(bu deneyimi yaşamak istedi)
kendi hayatını yaşıyor herkes.hatta eşimle ben bile,ayrı takılırız,gençlerin tabiriyle.sadece birbirimizi haberdar ederiz.ama izin almayız.aslında biz,normal ailelere göre çok daha az görüşüyoruz.yani oğlumu,bizimle yaşarken bile çok az görüyorum,çalışma saatlerinden dolayı.bu yüzden,tek iletişimimiz telefon aslında.
hani sabah ,çıkıp,akşam belli saatte dönülen bir iş değil.hatta günlerce eve gelemediği oluyor.yani sanırım bende bu boşluğu,telefonla konuşarak doldurmaya çalışıyorum.aksi takdirde,tamamen kopuk yaşayacağız gibi geliyor.
tabi illaki doğru yaptığımı savunmuyorum.ama yanlış yapıyorsam da bunun zararı kendime ve oğlumadır.işte bu noktada gelinlerin bundan rahatsız olmasını anlamıyorum.oğlum rahatsız olduğu an,ben de kendimi çekerim geri.