Belki ellerine kan bulasmaz; belki gozlerini
yumar, kulaklarini tikarsin; cigliklar parcalanir duvarlarinda. ..
Kafani cevirirsin yardim nidalarina ya da elvedalara.. .
Hicbir sey degissin istemezsin; yolunu tutmus, yukunu almissindir;
paylasmayi bilmezsin... .
Kimsenin yerine koyamazsin kendini; ne anlamaya, ne anlamlandirmaya
calismazsin bir seyleri...
Sevgiden, asktan, dostluktan dem vurup, ortak olmazsin sorunlarima. ..
Her adim atisinda cekersin kendini geri; "konus!" derim, susarsin...
Ya dusuncelerin yoktur kendine ait, ya korkarsin dusunduklerini
soylemekten. ..
Gercekten var misin, ihtiyacim oldugunda ortalikta gorunmezken. ..
Nasil inanirim sana; hakliya "hakli", haksiza "haksiz" diyemezken.. .
Sessizlikte bogulurken sesim; ancak fisildayarak soyleyebiliyorum:
"sessizlik cinayettir!"
* * * * * * * * * * * *
Gidene "gitme" diyemeyenin, gelene "hos
geldin"'i ne kadar anlamlidir bilemiyorum.
Benim gibi konusmayip, benim gibi yazmayandan uzak durursam; nereye
goturur beni bu tekduzelik!
* * * * * * * * * *
Arada bir "sacmala!" desin biri, olcup
biceyim, dusuneyim ustunde; onun kadar sert, onun kadar umursamaz
olmayayim; icim rahat olsun "yaniliyorsun" derken ve gulumseyeyim.
Dikkatli oldugumdan dikkat isterim dogru; kacinirim kotu soz
soylemekten; anlamadan itham etmek istemem; tahammul gosteremem yargisiz
infazlara; her duyguma bir cumle baglayabilirim istersem; ama ofkelenmeden
yazamam, yazamam yazmasina da sovemem de kimseye...
* * * * * * * * *
Sessizlik izin verir karsindakine, seni
diledigince yorumlamasi icin...
Ve bazen, en fazla bagiranla, hic sesi cikmayani ayiramam
birbirinden. ..
Ve merak ederim: "Ne sakliyorlar benden?"
* * * * * * * *
Belki gozlem yapiyorlar, belki veri
topluyorlar; herkes bagirirken susmak, erdem sayilir belki; ya sessiz
cogunlugun bir parcasi olmak?
Ben aglarken guluyorsan anlayis gosterebilirim; ben aglarken
agliyorsan "dostum" diyebilirim, ben kalirken gidiyorsan "korkak"
sanabilirim; ben severken itiyorsan, vazgecebilirim senden ve ben sorarken
susuyorsan, katlim vaciptir demektir; olebilirim!
Sessizlik cinayet isler bazen; ne bir tanik, ne bir kanit birakmaz
arkasinda; bazen bizim gibi sessiz, bazen tirnaklarini topraga gecirerek,
hayatimizdan cikip gider insanlar; bazen anlamamanin, bazen anlasilmamanin
acisini duyarlar.
Ve fark etseler de, etmeseler de, kimse guvende degildir artik; oysa,
guvende olmak icin tercih edilir susmak!
Ve vicdanimizin tek dusu olur; deliksiz uyumak!