- 12 Mayıs 2015
- 109
- 111
- 23
- Konu Sahibi juliapastrana
- #121
ben seni o kadar iyi anlıyorum ki...
aynı durumdaydım. -dım diyorum tamamen aşamadım ama çabalamaya niyetlendim. kadın gibi göremiyorum kendimi. kadın olarak beğenileceğimi düşünmüyorum ya da. daha geçen gün burdan bir arkadaşla yazıştık ona dediğim de şuydu, narin nazenin hissedemiyorum. kadınlığımla cinselliğimle neşelenemiyorum halbuki bu Allahın verdiği en güzel nimetlerden biri. insana varlığını, sevildiğini ve tamamlandığını hissettirecek kadar kutsal bir olay. fakat ben içine giremeyişimi kendimi kabullenemeyişimi çocukluğumdan baslayarak şu zamana kadar süregelen psikolojik/fiziksel şiddete bağladım. sevilir biri değilim, incitilecek kadar çirkin kötü ve pisim. değersizim, kimse beni sevemez gibi bir algı geliştirmişim. insanlardan uzak duruyorum; bırak erkek arkadaşı kız arkadaşlarım bile yok. insanlara verecek hiçbir şeyim yokmuş gibi hissediyorum. halbuki kafası çalışan, sürekli okuyan ve düşünen biriyim ama yetmiyor kendime inancımı geri getirmeye. çocukken öyle başına buyruk cesaretli bir kızdım ki. ve hoşlandığım çocuklar illa ki sevgilim olurdu düşün yani ortaokuldan bahsediyorum
ama gitti işte, o ruhu kaybettim ya da saklıyorum.
ben de pcosluyum tüylenmem var olmayacak yerlerde. ben de onlara bakıp kim beni ne yapsın diyorum. pürüzsüz ciltleri güzel saçlarıyla onca kadın etrafta salınırken benim bu şekilsiz vücudumu ve kendisine karsı duydugu utançtan insanlara kendini açamayan kişiliğimi ne yapsınlar, anca bela alırlar başlarına diyorum.
dün gece sabaha kadar bu yuzden ağladım gözlerim şiş şu an. insan cunku sevilmek değer görmek zorunda. zorunda cunku bu artık ihtiyaçtan fazlası haline geliyor.
ben de bir zamanlar aynen senin gibi düşünüyordum, eşcinsel ya da aseksüel birini bulsam en azından evden kurtulmus olurum... ama ne anlamı var ki? hayat cok kısa ve dolu dolu yaşamak istemedikçe öl gitsin daha iyi dedim kendime.
varlığımı böyle boşa harcayamam, almam gereken deneyimleri alıp eksiklerimi tamamlamam gerekiyor.
şimdi doktora gidiyorum, test yaptıracağım doğum kontrol hapı verecek muhtemelen ben de onu kullanacağım ve adetlerim düzenlenecek. sonra da iğneli eğilasyona gideceğim. bu sırada kendimi iyi hissetmek için elimden ne geliyorsa yapacağım. kilo vereceğim spor yapacağım... bunu başkası için değil kendimle barışmak için yapacağım. bana verilmiş bu bedeni nasıl görmek istiyorsam o hale getireceğim (imkanlar dahilinde tabii)
istediğin cevap bu değildi ama ben de içimi dökmüş olayım. hislerinin, kendini geri çekişinin altında yatan sebepler olduğundan eminim. sen de kendine kötülük etme gel onları anlamaya çalış. kendini uzun uzun anlatmamışsın, anlatmak kendinden bahsetmek bile seni rahatsız ediyor anlıyorum. ama sadece varlığınla ne kadar özel olduğunu bilseydin inan bana kendine şans verirdin. hakkında en hayırlısını diliyorum. bunun şu an sıkıntı olduğunu anlıyor ama derine dalamıyorsun belki de zamanın vardır ama artık çözmem gerek dediğinde iyi bir uzmanla kendini hatırlayıp yeniden yaşamaya başlayabilirsin.
aynı durumdaydım. -dım diyorum tamamen aşamadım ama çabalamaya niyetlendim. kadın gibi göremiyorum kendimi. kadın olarak beğenileceğimi düşünmüyorum ya da. daha geçen gün burdan bir arkadaşla yazıştık ona dediğim de şuydu, narin nazenin hissedemiyorum. kadınlığımla cinselliğimle neşelenemiyorum halbuki bu Allahın verdiği en güzel nimetlerden biri. insana varlığını, sevildiğini ve tamamlandığını hissettirecek kadar kutsal bir olay. fakat ben içine giremeyişimi kendimi kabullenemeyişimi çocukluğumdan baslayarak şu zamana kadar süregelen psikolojik/fiziksel şiddete bağladım. sevilir biri değilim, incitilecek kadar çirkin kötü ve pisim. değersizim, kimse beni sevemez gibi bir algı geliştirmişim. insanlardan uzak duruyorum; bırak erkek arkadaşı kız arkadaşlarım bile yok. insanlara verecek hiçbir şeyim yokmuş gibi hissediyorum. halbuki kafası çalışan, sürekli okuyan ve düşünen biriyim ama yetmiyor kendime inancımı geri getirmeye. çocukken öyle başına buyruk cesaretli bir kızdım ki. ve hoşlandığım çocuklar illa ki sevgilim olurdu düşün yani ortaokuldan bahsediyorum
ama gitti işte, o ruhu kaybettim ya da saklıyorum.
ben de pcosluyum tüylenmem var olmayacak yerlerde. ben de onlara bakıp kim beni ne yapsın diyorum. pürüzsüz ciltleri güzel saçlarıyla onca kadın etrafta salınırken benim bu şekilsiz vücudumu ve kendisine karsı duydugu utançtan insanlara kendini açamayan kişiliğimi ne yapsınlar, anca bela alırlar başlarına diyorum.
dün gece sabaha kadar bu yuzden ağladım gözlerim şiş şu an. insan cunku sevilmek değer görmek zorunda. zorunda cunku bu artık ihtiyaçtan fazlası haline geliyor.
ben de bir zamanlar aynen senin gibi düşünüyordum, eşcinsel ya da aseksüel birini bulsam en azından evden kurtulmus olurum... ama ne anlamı var ki? hayat cok kısa ve dolu dolu yaşamak istemedikçe öl gitsin daha iyi dedim kendime.
varlığımı böyle boşa harcayamam, almam gereken deneyimleri alıp eksiklerimi tamamlamam gerekiyor.
şimdi doktora gidiyorum, test yaptıracağım doğum kontrol hapı verecek muhtemelen ben de onu kullanacağım ve adetlerim düzenlenecek. sonra da iğneli eğilasyona gideceğim. bu sırada kendimi iyi hissetmek için elimden ne geliyorsa yapacağım. kilo vereceğim spor yapacağım... bunu başkası için değil kendimle barışmak için yapacağım. bana verilmiş bu bedeni nasıl görmek istiyorsam o hale getireceğim (imkanlar dahilinde tabii
)istediğin cevap bu değildi ama ben de içimi dökmüş olayım. hislerinin, kendini geri çekişinin altında yatan sebepler olduğundan eminim. sen de kendine kötülük etme gel onları anlamaya çalış. kendini uzun uzun anlatmamışsın, anlatmak kendinden bahsetmek bile seni rahatsız ediyor anlıyorum. ama sadece varlığınla ne kadar özel olduğunu bilseydin inan bana kendine şans verirdin. hakkında en hayırlısını diliyorum. bunun şu an sıkıntı olduğunu anlıyor ama derine dalamıyorsun belki de zamanın vardır ama artık çözmem gerek dediğinde iyi bir uzmanla kendini hatırlayıp yeniden yaşamaya başlayabilirsin.
adam tanidigim kadinlarin yuzde 90 indan guzel 
