Selam arkadaşlar. Bayadır bu bölümü takip ediyorum, dedim ben de derdimi dökeyim. Bu dertlerin yanında dert demeye utanıyorum aslında. Herkesin derdi kendine büyük işte. Sağlık olsun da gerisi boş ama gönül...
Çocukluğuma inelim :) Hep böyle çirkin cüce lakabı verilen bir çocuktum. Büyüyünce de kuğu olmadım. Şimdi şükür işim var bakıma kozmetiğe harcıyorum. Ama
estetik hiç düşünmüyorum beni seven böyle sevsin. Seviyor mu hayır. Yaş 30 olacak. Platonik sevdim hep. Bir seferinde ilgi gördüğümü sandığım birine açılmıştım. Çok iyi birisin seni arkadaş olarak gördüm dedi yıkıldım. Bana olan ilgisi de arkadaşım sebebiyleymiş. İkinci kez yıkıldım.
Karakter olarak kötü bilinmem, arkadaşlarım sever beni, biraz sessizim sadece.
Ben tek başına sevmekten yoruldum. Sevdiğim biri tarafından aşık olunmayı istiyorum. Çevremde hiç beni sevdiğini duyduğum biri olmadı. Arkadaşlar arkadaşlarına ya da büyükler birilerine ayarlamaya çalışıyor ama öyle de ben istemiyorum. Çünkü evlilik için olan evliliklerde kadını hizmetçi gibi görüyor adam. Yemeği istediği gibi olmasın bir isteği yerine gelmesin kavga çıkarıyorlar. Aşık olsa böyle davranmaz diyorum.
Bu yaşa kadar olmadı bundan sonra da olur mu bilmiyorum. İnsanda sevilme ihtiyacı var. Hayırlıysa olsun hayırsızsa ihtiyaç duymayayım artık diyorum... Ama sevildiğimi sandığım dönem o kadar mutlu ve iyi olmuştum ki o enerjiyi o duyguları çok özlüyorum.