6 aydır mutlu süren bir nişanlılığım vardı..Fakat şimdi limoniyiz ve aşırı derecede sinirliyim ona karşı..
Nişanlımla ilk görüşmemizde, görüşmelerimizin çok sık olmamasını orta seviyede seviyeli olmasını istediğimi söyledim..Bunun nedeni lavaboda, yemekte, yattığı yerde sürekli telefonla konuşan bir ev arkadaşımın olmasıydı, bu kişi benim midemi bulandırmıştı..
Bu yüzden haftada 2 defa yüzyüze görüşüyoruz..her akşam birbirimize edebiyat dolu iyi geceler mesajı atıyoruz ve çok az aralıklarla telefonla konuşuyoruz..
Fazla görüşmeyelim diye nişanlıma söyledim ama başlangıçta da dahil görüşmelerimiz azıma gitmeye başladı, söylediğime pişman oldum..çevremdeki başka çiftler gece sabahla ra kadar konuşurken günlük 1 saati bile birbirimize ayırmıyoruz..
6 ay oldu ve nişanlımı yeterince tanımadığıma dair içimde bir his oluştu..Akşam evde napıyor olduğunu bilmemek, gününün nasıl geçtiğini merak etmek, özlemek iyice beni delirtmeye başladı..Ne zaman istersen beni ara, sen ailenin yanındasın, ben her zaman müsaitim dedi,Aradım ama bu sefer de aramak ve onu nezan arasam seni çok özledim şöylesin böylesin demeleri iyice gıcığıma gitmeye başladı..Yani özleyen insan arar diyorum (ben aradıktan sonra söylemişsin neye yarar)..Ama konuştuğumuzda görüştüğümüzde çok iyiyiz, sevgimizden eminim..
en son hahtasonu konuyu msn.de açtım..adet öncesi gerilim ve başka yoğun bir stresten dolayı açtım ağzımı yumdum gözümü..neye uğradığına şaşırdı, sonrasında sen istemediğin için fazla aramıyorum dedi, konuda ısrar edince ben istemiyorum, özleriz birbirimizi, bizim ilişkimiz farklı,bizi başkalarına benzetme....bir sürü şey dedi..Ve bu tavırlarımı yaşadığım yoğun strese verdi..Gerçekten üzerimde büyük bir stres var ve hafta sonuna kadar devam edecek..
Sizce bu isteklerim adet öncesi gerilim ve yaşamak zorunda olduğum stresin sonucu mu..Yoksa daha sık görüşmeyi istemekle haklımıyım..
Nişanlımla ilk görüşmemizde, görüşmelerimizin çok sık olmamasını orta seviyede seviyeli olmasını istediğimi söyledim..Bunun nedeni lavaboda, yemekte, yattığı yerde sürekli telefonla konuşan bir ev arkadaşımın olmasıydı, bu kişi benim midemi bulandırmıştı..
Bu yüzden haftada 2 defa yüzyüze görüşüyoruz..her akşam birbirimize edebiyat dolu iyi geceler mesajı atıyoruz ve çok az aralıklarla telefonla konuşuyoruz..
Fazla görüşmeyelim diye nişanlıma söyledim ama başlangıçta da dahil görüşmelerimiz azıma gitmeye başladı, söylediğime pişman oldum..çevremdeki başka çiftler gece sabahla ra kadar konuşurken günlük 1 saati bile birbirimize ayırmıyoruz..
6 ay oldu ve nişanlımı yeterince tanımadığıma dair içimde bir his oluştu..Akşam evde napıyor olduğunu bilmemek, gününün nasıl geçtiğini merak etmek, özlemek iyice beni delirtmeye başladı..Ne zaman istersen beni ara, sen ailenin yanındasın, ben her zaman müsaitim dedi,Aradım ama bu sefer de aramak ve onu nezan arasam seni çok özledim şöylesin böylesin demeleri iyice gıcığıma gitmeye başladı..Yani özleyen insan arar diyorum (ben aradıktan sonra söylemişsin neye yarar)..Ama konuştuğumuzda görüştüğümüzde çok iyiyiz, sevgimizden eminim..
en son hahtasonu konuyu msn.de açtım..adet öncesi gerilim ve başka yoğun bir stresten dolayı açtım ağzımı yumdum gözümü..neye uğradığına şaşırdı, sonrasında sen istemediğin için fazla aramıyorum dedi, konuda ısrar edince ben istemiyorum, özleriz birbirimizi, bizim ilişkimiz farklı,bizi başkalarına benzetme....bir sürü şey dedi..Ve bu tavırlarımı yaşadığım yoğun strese verdi..Gerçekten üzerimde büyük bir stres var ve hafta sonuna kadar devam edecek..
Sizce bu isteklerim adet öncesi gerilim ve yaşamak zorunda olduğum stresin sonucu mu..Yoksa daha sık görüşmeyi istemekle haklımıyım..