- 29 Temmuz 2012
- 88
- 32
- 38
merhaba hanımlar,
öncelikle neden böyle bir konu açıyorum: şöyle ki ben de çok yakın zamana kadar aşk acısı çekiyordum. öyle boğuluyordum ki durumumdan hem kendimi suçluyordum hem de onu. (yaşadıklarımızda teferruata girmeyeceğim bunların önemli olmadığını gördüm. standart başladı ve bitti.) hayattan onsuz zevk alamaz olmuştum. o gidince hayatımın yörüngesi bozuldu.
Yakın bir zamana kadar böyle düşünüyordum. Ben o acı ıstırabıyla kıvranırken bunun çözümü olmalıydı. Ben nerde hata yaptım veya nerde hata yapıyorum diye düşünmeye başladım. Bir arayışa girmiştim. Nasıl bu süreci atlatacaktım. Ben onla tanışmadan önce de mutlu oluyordum hayattan zevk alıyordum. Nasıl o zamanlara geri dönecektim.
Kendimden biraz bahsedeyim ki aklınızda bu çözümü bulmama nasıl yaklaştığımla ilgili sorular kalmasın.
Ben elimden geldiğince dini gereklilikleri yerine getiren biriyim. İnsanın hem manevi hem maddi olarak kendini doyurması gerektiğini düşünürüm. Eğer ki manevi hayatınızda boşluklar oluşmaya başladığında bu dünyaya neden geldiğimizi unutmaya başladığımızda ufacık sorunları bile gözümüzde büyüteceğimizi, isyan noktasına gelebileceğimizi düşünüyorum. Bu düşüncelerim de bana yardım etti sorunu biraz da olsa tespit ettim.
"Ben manevi hayattımda boşluklar açmıştım Rabbimi unutmuştum" Rabbim de bu unutuşumun karşılığında bana şevkat tokadı atıyordu Rabbim bana acı çektiriyordu ki kendime geleyim aciz olduğumu fark edeyim sonra Rabbim kendini hatırlamamı istiyordu.
Düşündüm ki manevi hayatıma biraz yönelirsem bu acıyı hafifletecektim. Ben de bu aşk acısı hakkında sohbetler aradım. Abilerimiz ablalarımız bu konu hakkında ne düşünüyordu.Çok şükür karşıma Rabbimi hatırlamama yardımcı olacak bir sohbetle karşılaştım. Yaklaşık 1 saatlik bir abi sohbeti. Arkama yaslandım kafamdaki gereksiz düşünceleri attım kafamı boşalttım. Ve izlemeye başladım gördüm ki izledikçe kafamdaki sorulara cevap buluyor Rabbimi hatırlıyordum. Sohbet bittiğinde inanılmaz bir rahatlama yaşadım. Artık boğulmuyordum. Ha onun özlemi tamamen bitmemişti ama nerde hata yaptığımı bundan sonra insanları nasıl seveceğimi gördüm.
Sonra düşündüm ki bu aşk acısı denen sorunla o kadar kişi boğuşuyordu ki... Ben rahatlamışsam belki onlar da rahatlarlardı. Başta dediğim gibi bu konuyu açmamın sebebi "ben biraz rahatladıysam siz de rahatlayabilirdiniz" bu düşünceydi. Çünkü bu aşk uğruna kendimizi üzmek, yıpratmak çok saçmaydı. Hayatta üzülecek daha önemli şeyler vardı. Çok şükür annemiz babamız hayatta sağlımız yerinde ama biz bazen boşluğa düşüp kendimizi boşu boşuna üzüyoruz. Umarım size bu konu hakkında yardımcı olurum. Eğer yanlış bir şey söylediysem affola.
Ve işte o etkilendiğim videonun linkini size atıyorum. 1 saat oturup sakin kafayla izleyin dinleyin inşallah rahatlamanıza yardımcı olacaktır. Geçici bir çözüm değil bence, gereksiz sözlerle insanı gaza getirip hadi onu unutun demiyor. Siz izledikçe mantığınıza yatıyor bazı şeyler ve video bitince üzülmenin boş olduğunu görüyorsunuz. Rabbim yardımcınız olsun.
Bunu İzleyen Birçok Genç Sevgilisinden Ayrıldı - YouTube
öncelikle neden böyle bir konu açıyorum: şöyle ki ben de çok yakın zamana kadar aşk acısı çekiyordum. öyle boğuluyordum ki durumumdan hem kendimi suçluyordum hem de onu. (yaşadıklarımızda teferruata girmeyeceğim bunların önemli olmadığını gördüm. standart başladı ve bitti.) hayattan onsuz zevk alamaz olmuştum. o gidince hayatımın yörüngesi bozuldu.
Yakın bir zamana kadar böyle düşünüyordum. Ben o acı ıstırabıyla kıvranırken bunun çözümü olmalıydı. Ben nerde hata yaptım veya nerde hata yapıyorum diye düşünmeye başladım. Bir arayışa girmiştim. Nasıl bu süreci atlatacaktım. Ben onla tanışmadan önce de mutlu oluyordum hayattan zevk alıyordum. Nasıl o zamanlara geri dönecektim.
Kendimden biraz bahsedeyim ki aklınızda bu çözümü bulmama nasıl yaklaştığımla ilgili sorular kalmasın.
Ben elimden geldiğince dini gereklilikleri yerine getiren biriyim. İnsanın hem manevi hem maddi olarak kendini doyurması gerektiğini düşünürüm. Eğer ki manevi hayatınızda boşluklar oluşmaya başladığında bu dünyaya neden geldiğimizi unutmaya başladığımızda ufacık sorunları bile gözümüzde büyüteceğimizi, isyan noktasına gelebileceğimizi düşünüyorum. Bu düşüncelerim de bana yardım etti sorunu biraz da olsa tespit ettim.
"Ben manevi hayattımda boşluklar açmıştım Rabbimi unutmuştum" Rabbim de bu unutuşumun karşılığında bana şevkat tokadı atıyordu Rabbim bana acı çektiriyordu ki kendime geleyim aciz olduğumu fark edeyim sonra Rabbim kendini hatırlamamı istiyordu.
Düşündüm ki manevi hayatıma biraz yönelirsem bu acıyı hafifletecektim. Ben de bu aşk acısı hakkında sohbetler aradım. Abilerimiz ablalarımız bu konu hakkında ne düşünüyordu.Çok şükür karşıma Rabbimi hatırlamama yardımcı olacak bir sohbetle karşılaştım. Yaklaşık 1 saatlik bir abi sohbeti. Arkama yaslandım kafamdaki gereksiz düşünceleri attım kafamı boşalttım. Ve izlemeye başladım gördüm ki izledikçe kafamdaki sorulara cevap buluyor Rabbimi hatırlıyordum. Sohbet bittiğinde inanılmaz bir rahatlama yaşadım. Artık boğulmuyordum. Ha onun özlemi tamamen bitmemişti ama nerde hata yaptığımı bundan sonra insanları nasıl seveceğimi gördüm.
Sonra düşündüm ki bu aşk acısı denen sorunla o kadar kişi boğuşuyordu ki... Ben rahatlamışsam belki onlar da rahatlarlardı. Başta dediğim gibi bu konuyu açmamın sebebi "ben biraz rahatladıysam siz de rahatlayabilirdiniz" bu düşünceydi. Çünkü bu aşk uğruna kendimizi üzmek, yıpratmak çok saçmaydı. Hayatta üzülecek daha önemli şeyler vardı. Çok şükür annemiz babamız hayatta sağlımız yerinde ama biz bazen boşluğa düşüp kendimizi boşu boşuna üzüyoruz. Umarım size bu konu hakkında yardımcı olurum. Eğer yanlış bir şey söylediysem affola.
Ve işte o etkilendiğim videonun linkini size atıyorum. 1 saat oturup sakin kafayla izleyin dinleyin inşallah rahatlamanıza yardımcı olacaktır. Geçici bir çözüm değil bence, gereksiz sözlerle insanı gaza getirip hadi onu unutun demiyor. Siz izledikçe mantığınıza yatıyor bazı şeyler ve video bitince üzülmenin boş olduğunu görüyorsunuz. Rabbim yardımcınız olsun.
Bunu İzleyen Birçok Genç Sevgilisinden Ayrıldı - YouTube